Και μπορεί στο μονοπάτι της ζωής του να ήρθαν έτσι τα πράγματα που επαγγελματικά να ακολουθήσει διαφορετική πορεία και να γίνει υδραυλικός, όμως το μεράκι του και η αγάπη του για τη “ζωγραφική”, δεν τον εγκατέλειψαν ποτέ.
Ο αυτοδίδακτος ζωγράφος Βαγγέλης Παπαγγελής δεν σταμάτησε ούτε στιγμή να μελετά και να εργάζεται σκληρά με τρόπο μεθοδικό και συγκροτημένο στην τέχνη της ζωγραφικής και σήμερα είναι έτοιμος να μας παρουσιάσει την τρίτη κατά σειρά έκθεσή του με τίτλο: “Θεάσεις” που θα πραγματοποιηθεί στη Βικελαία Δημοτική Βιβλιοθήκη Ηρακλείου (στον χώρο πάνω από το βιβλιοπωλείο) από τις 18 Οκτωβρίου ως τις 2 Νοεμβρίου.
Όπως ο ίδιος εξηγεί στην «Π», η επαφή του με έργα του Rembrandt, ήταν αυτή που καθόρισε την πορεία του στον χώρο της τέχνης, στον οποίο χτίζει τη δική του διαδρομή.
Πραγματικά συγκινεί και συναρπάζει ο τρόπος που προσεγγίζει τα ζωγραφικά θέματα του, που είναι κατά βάση προσωπογραφίες, εμβαθύνοντας στη λεπτομέρεια, με καθαρό βλέμμα διεισδυτικότητα, οξύνοια αλλά και μεγάλη ευαισθησία…
Η ζωγραφική ήταν, είναι και θα είναι για όσο ζω ο μεγάλος μου έρωτας.
Το επάγγελμα του υδραυλικού το ακολούθησα καθαρά για βιοποριστικούς λόγους
“Βασική προϋπόθεση για να ζωγραφίσω ένα πορτρέτο είναι ο όμορφος άνθρωπος”
Ποια είναι η σχέση σας με τη ζωγραφική και από πότε ξεκινάει;
«Πάντα ονειρευόμουν μια ζωή με χρώματα… Τελικά το όνειρό μου το βρήκα στη ζωγραφική. Η ζωγραφική είναι το μέσο έκφρασης της ανάγκης του ανθρώπου να δημιουργεί, να εκφράζει ανησυχίες, ευαισθησίες και γενικότερα τον εσωτερικό του κόσμο.
Το ταξίδι ξεκινάει από τις πρώτες τάξεις του δημοτικού σχολείου και συνεχίζεται έως σήμερα, με εξαιρέσεις την εφηβεία, και περιόδους που είχα αρκετή δουλειά στο κύριο επάγγελμα μου».
Περιγράψτε μας την περιπλάνηση σας στον χώρο της τέχνης, από ποια μονοπάτια πέρασε και πως φτάσατε εξελικτικά στο επίπεδο που είστε σήμερα…
«Στην παιδική ηλικία ζωγράφιζα λουλούδια, ζώα, βαρκούλες και γενικότερα ό,τι μου προκαλούσε το ενδιαφέρον. Περίπου στα 11 μου χρόνια έπεσε στα χέρια μου μία εγκυκλοπαίδεια που αναφερόταν στη ζωγραφική και ειδικότερα στην περίοδο της αναγέννησης και του μπαρόκ…
Μαγεύτηκα, δεν περιγράφονται με λόγια τα συναισθήματα που μου προκάλεσαν οι εικόνες από έργα μεγάλων ζωγράφων της εποχής. Αυτός όμως που με έκανε να νιώθω την καρδιά μου ότι θα φύγει από τη θέση της ήταν ο Ρέμπραντ. Αυτός ο γίγαντας γεννάει μέσα μου την επιθυμία να ζωγραφίζω πρόσωπα.
Στην αρχή ήταν δύσκολα, πέρασαν πολλά χρόνια να μάθω τα βασικά. Η μακροχρόνια μελέτη (ανατομία, μετρήσεις, πολλά βιβλία περί ζωγραφικής) παράλληλα με τη συνεχή δουλειά με έφεραν εδώ που είμαι τώρα, αλλά αυτό δεν σταματάει εδώ.
Συνεχώς ψάχνω νέες τεχνικές, νέους τρόπους ώστε να εξελιχθώ ακόμα περισσότερο. Η ζωγραφική δεν σταματάει ποτέ».
Θέλω να ρωτήσω αν υπάρχουν καλλιτέχνες με τους οποίους αισθάνεστε ότι αλληλεπιδράτε ή με ένα τρόπο επηρεάζεστε έντονα από αυτούς.
«Όπως σας είπα και στην προηγούμενη ερώτηση, ο Ρέμπραντ είναι για μένα σταθμός όσον αφορά το πορτρέτο. Υπάρχουν πολλοί αξιόλογοι πορτρετίστες στην ιστορία της τέχνης αλλά θεωρώ ότι όσο υπάρχει το έργο του Ρέμπραντ, δύσκολο να τον φτάσει κανείς, και για να μην παρεξηγηθώ, αυτό αφορά καθαρά το πορτρέτο».
Έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον ο τρόπος που δουλεύετε τα πορτρέτα σας και το αποτέλεσμα που προκύπτει. Θέλετε να μας πείτε πώς προσεγγίζετε και πως δουλεύετε τα θέματα σας;
«Βασική προϋπόθεση για να ζωγραφίσω ένα πορτρέτο είναι να είναι όμορφος άνθρωπος, εκτός από κάποιες ειδικές περιπτώσεις. Από τους όμορφους ανθρώπους μαθαίνεις, παίρνεις πράγματα, σε γεμίζουν συναισθήματα και αυτό βγαίνει στον καμβά».
Ποια είναι η στόχευση που έχετε με την έκθεση που ετοιμάζετε και έχει τον τίτλο «Θεάσεις»;
«Ο βασικός στόχος αυτής της έκθεσης είναι να γνωρίσει το κοινό του Ηρακλείου το έργο μου».
Είχατε ποτέ σκεφτεί στη ζωή σας να αφιερωθείτε αποκλειστικά στη ζωγραφική;
«Η ζωγραφική ήταν, είναι και θα είναι για όσο ζω ο μεγάλος μου έρωτας, το επάγγελμα του υδραυλικού τα ακολούθησα καθαρά για βιοποριστικούς λόγους».
Πώς συνυπάρχει η ζωγραφική με την τέχνη του υδραυλικού;
«Ο άνθρωπος καταφέρνει τα πάντα αρκεί να θέλει. Βέβαια αν ήμουν ελαιοχρωματιστής θα έλεγα ότι έχει κάποια σχέση, αν και πολλοί λένε ότι ένας καλός ζωγράφος δεν γίνεται ποτέ καλός ελαιοχρωματιστής και το αντίθετο».
Ποιες προσωπικότητες έχουν κερδίσει το ενδιαφέρον σας για να τις ζωγραφίσετε και ποιο έργο σας αγαπάτε περισσότερο;
«Το κάθε έργο είναι μοναδικό, έχει την δική του ταυτότητα και από την στιγμή που είναι δημιούργημά μου, δύσκολο να το ξεχωρίσω από κάποιο άλλο, είναι σαν να μου λέτε ποιο από τα δυο σου παιδιά αγαπάς περισσότερο…
Το εικαστικό κλικ που μου κάνει ένας άνθρωπος για να τον ζωγραφίσω δεν έχει καμία σχέση αν είναι προσωπικότητα ή της διπλανής πόρτας, αρκεί να είναι όμορφος άνθρωπος όπως σας είπα και πριν.
Π.χ ο Μαχάτμα Γκάντι, και ο Τσε Γκεβάρα είναι προσωπικότητες τους οποίους έχω ζωγραφίσει. Προσωπικότητα όμως είναι και ο Χίτλερ…»
Ποιος είναι ο λόγος που έχετε επικεντρωθεί στην προσωπογραφία και δεν επεκτείνεστε πιο διευρυμενα θεματολογικά…
«Το πρόσωπο, και ιδιαίτερα τα μάτια, είναι ο καθρέπτης της ψυχής. Για εμένα είναι τεράστια πρόκληση και για αυτό το 70% των έργων μου είναι προσωπογραφίες».