– Βοηθάει 1.200 παιδιά. Έχει οργανώσει 4 ενορίες, 4 σχολεία και ένα κέντρο υγείας
– Λατρεύει την Κρήτη, τα κρητικά, τις μαντινάδες
– Η σχέση του με την οικογένεια του μακαριστού Ειρηναίου Γαλανάκη
Πολεμάει τη φτώχεια στην Αφρική όχι μόνο με φαγητό και φάρμακα, αλλά με κάτι που αποδεικνύεται το πιο ισχυρό αντίδοτο στη μιζέρια στην οποία έχει καταδικαστεί η Μαύρη Ήπειρος, τη μόρφωση και την εκπαίδευση. Ο πατέρας Αντώνιος Μουτιάμπα γεννήθηκε στην Ουγκάντα και ήρθε στην Κρήτη στην ηλίκία των 17 ετών σε ένα πρόγραμμα που υλοποίησε ο τότε μητροπολίτης Κισάμου και Σελήνου, ο μακαριστός σήμερα Ειρηναίος.
Ο νεαρός ανέπτυξε μια σημαντική πνευματική σχέση με τον Ειρηναίο, αλλά ήρθε κοντά και με την οικογένεια του, την οικογένεια Γαλανάκη, με την οποία αργότερα τούς έδεσε μια κουμπαριά και μια συντεκνιά…
Δεν είναι τυχαίο ότι για να τιμήσει τον ιεράρχη που τον βοήθησε ονόμασε ένα από τα παιδιά του Ειρηναίο.
Ο νεαρός Ειρηναίος, ο οποίος έχει την ελληνική υπηκοότητα, σήμερα είναι φαντάρος στο Ναύπλιο και μετά το πέρας της θητείας του θα συνεχίσει τις σπουδές του.
Ο πατέρας Αντώνιος αγαπά πάρα πολύ την Κρήτη και τους ανρώπους της και τονίζει ότι ποτέ δεν συνάντησε κανένα πρόβλημα είτε στο νησί μας είτε στην υπόλοιπη Ελλάδα. Το όνομα του Ειρηναίου ήταν αρκετό.
Στην Κρήτη, όπως λέει χαρακτηριστικά μιλώντας στην ‘’Π’’, ο πατέρας Αντώνιος έμαθε να χορεύει κρητικά, να αγαπά τις μαντινάδες και να τρώει χοχλιούς, θεωρώντας την κουζίνα του νησιού μας την καλύτερη και πιο υγιεινή.
Στην Ουγκάντα επιτελεί ένα σημαντικό έργο δημιουργώντας τέσσερις ενορίες και τέσσερα σχολεία, γυμνάσιο και λύκειο και Κέντρο Υγείας.
Αυτή τη στιγμή τα τέσσερα σχολεία βοηθούν 1.200-1.230 παιδιά, από το δημοτικό μέχρι το λύκειο ενώ στο ιατρείο συνδράμουν οι “Γιατροί του Κόσμου”.
“Οργώνω την Ελλάδα και την Κύπρο ψάχνοντας βοήθεια για να σπουδάσουν τα παιδιά ή τουλάχιστον να τελειώσουν το δημοτικό. Με 100 ευρώ το χρόνο ένα παιδί μπορεί να τελειώσει μια τάξη”, τονίζει εξηγώντας το εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας που είναι πλήρως ιδιωτικό.
Μάλιστα το νέο του όραμα είναι η δημιουργία μιας τεχνικής σχολής και για αυτό συγκεντρώνει σε ένα κοντέινερ στην Αθήνα ραπτομηχανές, καινούριες και μεταχειρισμένες, και ξυλουργικά μηχανήματα.
Μιλώντας για την Ελλάδα της κρίσης ο πατέρας Αντώνιος είναι κάτι παραπάνω από αισιόδοξος: “Η Ελλάδα είναι μια ευλογημένη χώρα, απλώς οι Ελληνες πρέπει να παραμείνουν με αυτό που είχαν, την αγάπη στον συνάνθρωπό τους. Εμείς στην Ουγκάντα δεν έχουμε στο λεξιλόγιό μας τη λέξη κρίση. Και ξέρετε γιατί δεν την έχουμε; Γιατί ποτέ δεν είχαμε…”.
“Μ’ έφερε στην Κρήτη ο μακαριστός Ειρηναίος για να βοηθήσω ως ορθόδοξος τον λαό της Αφρικής”
“Η Μητρόπολη Κισάμου και Σελίνου με τον μακαριστό σήμερα μητροπολίτη Ειρηναίο, πριν από αρκετά χρόνια πήρε παιδιά από την Ουγκάντα και τα έφερε στην Κρήτη. Πολλά χρόνια πριν έρθω εγώ, η Μητρόπολη της Κρήτης συνεργαζόταν με την Ιερά Μητρόπολη της Ουγκάντας. Ετσι είχα κι εγώ την τύχη να βρεθώ στην Κρήτη”.
-Σε ποια ηλικία ήρθατε στο νησί μας;
“Ήρθα το 1980 και ήμουν 17 χρονών”.
-Ποια ήταν η σχέση που αναπτύχθηκε ανάμεσα σε σας και τον μακαριστό Ειρηναίο; Πώς σας βοήθησε;
“Αυτή η σχέση ήταν πνευματική και με το παράπανω με την Αγιότητά του.Έπρεπε να μορφωθώ εγώ και μετέπειτα να γυρίσω κάτω στην Ουγκάντα, ώστε όχι μόνο να βοηθήσω την εκκλησία μου ως Ορθόδοξος, αλλά και τον λαό μου σε ολόκληρη την Ουγκάντα, αλλά και σε άλλα κράτη όπως η Κένυα, το Μπουρούντι κι όπου αλλού μπορούσα να πάω”.
Η κουμπαριά και η συντεκνιά
-Δώσατε το όνομα Ειρηναίος σε ένα από τα παιδιά σας. Αυτό σημαίνει ότι είχατε μια βαθειά σχέση;
“Επειδή ήμουν δίπλα του πολλά χρόνια, είχα σχέση, όχι μόνο με τον μητροπολίτη, αλλά και με την οικογένειά του, εννοώ την οικογένεια Γαλανάκη. Ο ανηψιός του, ο Μιχάλης, είναι κουμπάρος και σύντεκνός μου. Κουμπάρος γιατί με στεφάνωσε και σύντεκνος γιατί η γυναίκα του, η Αντωνία, βάφτισε τον γιο μου τον Ειρηναίο. Έχω όπως καταλαβαίνετε συγγενικά πρόσωπα στην Ελλάδα και ιδιαίτερα στην Κρήτη. Γι’ αυτό κάθε φορά που έρχομαι επισκέπτομαι την Κρήτη. Ούτως ή άλλως εγώ ανήκω στην Ιερά Μητρόπολη Κισάμου και Σελήνου με απόσπαση στην Ουγκάντα”.
Ο γιος μου ο Ειρηναίος είναι φαντάρος στο Ναύπλιο
-Ο Ειρηναίος, ο γιος σας, σπουδάζει στην Ελλάδα;
“Ναι, σπουδάζει εδώ, αλλά επειδή έχει ελληνική υπηκοότητα, αυτή τη στιγμή είναι φαντάρος. Αυτή τη στιγμή υπηρετεί στο Ναύπλιο. Μετά που θα τελειώσει θα συνεχίσει τις σπουδές του”.
– Θα συνεχίσει τα βήματα σας;
“Αυτό θα εξαρτηθεί. Μακάρι, αλλά θα εξαρτηθεί απ’ αυτόν. Τα βήματα των παιδιών φωτίζονται από τον Κύριο, αλλά εγώ προσεύχομαι να ακολουθήσει τα βήματά μου”.
– Να επιστρέψουμε στα πρώτα χρόνια σας στην Κρήτη. Σας δυσκόλεψαν οι άνθρωποι στην Κρήτη, σας δυσκόλεψε η γλώσσα;
“Με δυσκόλεψε η γλώσσα, αλλά οι άνθρωπο όχι. Γιατί αν είχα δυσκολευτεί και από τους ανθρώπους, δεν θα μαθαινα, αλλά δεν θα αγαπούσα και την Κρήτη. Όλοι με αγκαλιασαν εγκάρδια. Ουτως ή άλλως μόνο και μόνο που ήμουν παιδί του δεσπότη Ειρηναίου αρκούσε για να μ’ αγκαλιάσουν όλοι.
Όχι μόνο στην Κρήτη, αλλά και όταν πήγα στην Αθήνα, επειδή είχα το θέμα της άδειας παραμονής, με βοηθούσαν όλοι πολύ, μόλις μάθαιναν ότι είμαι παιδί του σεβασμιώτατου Ειρηναίου. Ετσι μπόρεσα να σπουδάσω και μετέπειτα να γίνω και ιερέας. Μάλιστα με χειροτόνησε ο ίδιος ο Ειρηναίος”.
Με τους Κρητικούς ένιωσα ότι είμαι στην πατρίδα μου
-Τι σας αρέσει στην Κρήτη;
“Με τους ανθρώπους ένιωσα ότι είμαι στην πατρίδα μου. Έμαθα πολλά πράγματα. Μέχρι που έμαθα πώς μαγειρεύονται οι χοχλιοί. Στη χώρα μου δεν τους τρώμε, αλλά έμαθα να τους τρώω στην Κρήτη. Εμαθα την αγάπη των ανθρώπων. Η αγκαλιά των ανθρώπων που ένιωσα εδώ είναι αυτό που μεταφέρω σε όσους έχουν ανάγκη. Μέχρι που χορεύω και κρητικά. Μ’ αρέσουν οι μαντινάδες και τα κρητικά φαγητά γιατί είναι αγνά. Δεν έχω πάει πουθενά αλλού και να φάω το φαγητό που έτρωγα στην Κρήτη. Μάλιστα όταν ήρθα πρόσφτα στην Ελάδα πέρασα από το Σύνταγμα όπου είδα μια έκθεση με κρητικά προιόντα και διέκοψα για λίγο ό,τι είχα να κάνω για να πάρω τα αγνά κρητικά παξιμάδια που μου αρέσουν πολύ. Αυτά τα πράγματα είναι από τη χώρα που μεγάλωσα”.
-Εδώ γνωριστήκατε με τη σύζυγό σας;
“Γνωριστήκαμε στην Ουγκάντα, αλλά παντρευτήκαμε στην Ελλάδα. Ήρθε εδώ, σπούδασε βρεφονηπιοκόμος και παντρευτήκαμε στο Καστέλλι”.
“Με 100 ευρώ τον χρόνο ένα παιδί τρώει και τελειώνει μια τάξη στο σχολείο”
-Ήταν εύκολο να επιστρέψετε στην Ουγκάντα;
“Να σας πω ειλικρινά αυτή η ερώτηση είναι πολύ δύσκολη. Δεν ήταν εύκολο γιατί, για να πω την αλήθεια, είχαμε γίνει Ευρωπαίοι στη νοοτροπία. Επίσης, σημαντικό είναι ότι δεν νιώσαμε ξένοι. Αλλά αυτό που μας έδωσε ο δεσπότης Ειρηναίος και μετέπειτα ο σεβασμιώτατος Αμφιλόχιος και η Μητρόπολή μου κάτω στην Ουγκάντα, ήταν να πάμε να βοηθήσουμε αυτό τον λαό. Αλλωστε ο σκοπός που με έφερε στην Ελλάδα ήταν στη συνέχεια να πάω να βοηθήσω την Ορθόδοξη Εκκλησία.
Αυτή τη στιγμή με την ευλογία του σεβασμιώτατου Ιωνά έχω κάνει τέσσερις ενορίες και τέσσερα σχολεία, γυμνάσιο και λύκειο, Κέντρο Υγείας. Οργώνω την Ελλάδα και την Κύπρο ψάχνοντας βοήθεια για να σπουδάσουν τα παιδιά ή τουλάχιστον να τελειώσουν το δημοτικό. Με 100 ευρώ τον χρόνο ένα παιδί μπορεί να τελειώσει μια τάξη.
Η Ουγκάντα έχει επτατάξιο δημοτικό, αλλά κάθε χρόνο το παιδί χρειάζεται 100 ευρώ για να βγάλει τη χρονιά. Μ’ αυτά τα χρήματα πληρώνονται τα δίδακτρα, γιατί όλα τα σχολεία είναι ιδιωτικά, αγοράζονται τετράδια, η ποδιά, τρώει μεσημεριανό και σε ένα μικρό ποσοστό πληρώνουμε και τους δασκάλους. Το παιδί στην Ουγκάντα πάει στις 8 το πρωί στο σχολείο και τελειώνει στις 4 το απόγευμα, άρα τρώει εκεί και το μεσημέρι”.
-Ένας Κρητικός που θέλει να βοηθήσει τι πρέπει να κάνει;
“Πρώτα από όλα να γνωρίζει το έργο που γίνεται και ανήκει στη Μητρόπολη της Ουγκάντας. Αν θέλει να βοηθήσει μέσω της Εκκλησίας μπορεί να απευθυνθεί στην Μητρόπολη Κισάμου και Σελίνου. Επίσης στις ενορίες της Ιεράς Μητρόπολης για την ιεραποστολή στην Ουγκάντα. Αυτή τη στιγμή προσπαθούμε να φτιάξουμε ένα σύλλογο για να μπορούμε να δώσουμε έναν αριθμό τραπεζικού λογαριασμού, για όποιον θέλει να βοηθήσει”.
-Σε ποια περιοχή δραστηριοποιήστε;
“Στην περιοχή Μόντε. Είναι 80 χιλιόμετρα έξω από την Καμπάλα. Η Ουγκάντα είναι μια όμορφη χώρα και κάποιος μπορεί να συνδυάσει την ιεραποστολή με τις διακοπές. Mπορεί να έρθει μόνο για διακοπές κι έχει πολλά να δει. Έχουμε ωραία πάρκα, τις πηγές του Νείλου και πολλά άλλα”.
Το νέο όραμα για μια τεχνική σχολή
-Αν θέλει μπορεί να βοηθήσει στο έργο σας χωρίς να ανήκει σε κάποια ιεραποστολή;
“Μπορεί να έρθει ο καθένας. Κάποιος μπορεί να αναρρωτηθεί τι θα πάω να κάνω εκεί. Μόνο και μόνο να έρθει και να πάρει μια ιδέα από το έργο που γίνεται και να γυρίσει να το πει και σε άλλους είναι πάρα πολύ σημαντικό πράγμα. Τώρα προσπαθώ να δημιουργήσω μια Τεχνική Σχολή στην Ουγκάντα και μαζεύω ραπτομηχανές, καινούριες και μεταχειρισμένες και ξυλουργικά μηχανήματα. Έχω βάλει ένα κοντέινερ στην Αθήνα και τα μαζεύω σιγά-σιγά ώστε να τα πάω συνέχεια κάτω. Θέλω να κάνω μια Νοικοκυρική Σχολή για να μάθουν τα κορίτσια ραπτική και τα αγόρια επιπλοποιΐα. Όταν τελειώνουν το Γυμνάσιο και το Λύκειο είναι σχεδόν αδύνατον να βρεθούν τα δίδακτρα για να προχωρήσουν. Ετσι είναι καλό να μάθουν ένα επάγγελμα για να μπορούν να ζήσουν”.
-Συνολικά πόσα παιδιά και πόσα οικογένειες βοηθατε;
“Αυτή τη στιγμή τα τέσσερα σχολεία βοηθάνε 1200-1230 παιδιά από το δημοτικό μέχρι το λύκειο. Έχουμε και το Κέντρο Υγείας για τη δημιουργία του οποίου μας βοήθησε το Ανουσάκειο Κέντρο στο Καστέλλι. Αυτή τη στιγμή μας βοηθάνε και οι Γιατροί του Κόσμου. Μάλιστα πολλά από τα παιδιά μας που έχουμε βοηθήσει έχουν σπουδάσει νοσηλευτική και γυρίζουν πίσω και μας βοηθάνε. Η βοήθεια πάντα πιάνει τόπο”.
“Η Ελλάδα άδικα πανικοβάλλεται με την κρίση. Είναι ευλογημένη χώρα”
-Εχετε βιώσει την κρίση στην Ελλάδα και τη φτώχεια στην Ουγκάντα. Ποια είναι η άποψή σας;
“Κάθε άνθρωπος πρέπει να εκτιμάει αυτά που έχει. Η Ελλάδα, όπως το βλέπω, άδικα πανικοβάλλεται. Η Ελλάδα είναι μια ευλογημένη χώρα, απλώς οι Ελληνες πρέπει να παραμείνουν με αυτό που είχαν, την αγάπη στον συνάνθρωπό τους. Εμείς στην Ουγκάντα δεν έχουμε στο λεξιλόγιο μας την λέξη κρίση. Και ξέρετε γιατί δεν την έχουμε; Γιατί ποτέ δεν είχαμε…”.
“Η Αφρική χωρίς τη μόρφωση δεν θα ξεφύγει απ’ τη μιζέρια”
-Θα θέλατε να συμπληρώσετε κάτι κλείνοντας πατέρα Αντώνιε;
“Σημειώστε το εξής: Γιατί περνάμε δύσκολα στην Αφρική και γιατί χρειαζόμαστε μόρφωση; Γιατί χωρίς τη μόρφωση η Αφρική δεν θα φύγει από τη μιζέρια στην οποία βρίσκεται. Η Εκκλησία μας, η Ορθοδοξία, θα είναι δύσκολο να εξαπλωθεί χωρίς μορφωμένα παιδιά. Το πιο σημαντικό από όλα είναι ότι αν κάποιος μπορεί να βοηθήσει, είναι ένα έργο Θεού”.