Ο κ. Βαγγέλης Πεντάρης και η αυτοβιογραφία του
Ο κ. Βαγγέλης Πεντάρης τονίζει στην «Π» πως «πάντα υπερείχε ο στρατός της Τουρκίας και πάντα νικούσαν οι Έλληνες». Μέσα από την αυτοβιογραφία του, μαθαίνει κανείς τη σύγχρονη Ιστορία της χώρας μας

Μέσα σε μερικές σελίδες, εικόνες, δημοσιεύματα της εποχής και άλλα ντοκουμέντα μπορεί κανείς να μάθει τη σύγχρονη ιστορία της χώρας μας, σκηνές από την Κρήτη μιας άλλης εποχής, πολιτικά παρασκήνια και σκηνικά πολέμου. Ο ηρωισμός, η αυταπάρνηση, η περηφάνεια του Βαγγέλη Πεντάρη προκαλούν το θαυμασμό του αναγνώστη που έτυχε να γεννηθεί αργότερα και δεν είχε την ευκαιρία να παρακολουθήσει από κοντά το έργο του.

Κατάθεση ψυχής αποτελεί το αυτοβιογραφικό βιβλίο «Βαγγέλης Πεντάρης, καπετάνιος- βουλευτής. Ο Πλοίαρχος της Ειρήνης».

Ο ίδιος εξηγεί ότι δεν επιδιώκει να καταταγεί ανάμεσα στους συγγραφείς της χώρας και πολύ λιγότερο ανάμεσα στους ιστορικούς.

Ο κ. Βαγγέλης Πεντάρης και δημοσιεύματα που αναφέρονται στην αθώωσή του
Δημοσιεύματα που αναφέρονται στην αθώωσή του

Η συγγραφή του βιβλίου άρχισε ως μια παράθεση αναμνήσεων ζωής και η μία ανάμνηση έφερνε και άλλες.

«Φίλοι και γνωστοί που είχαν την καλοσύνη να διαβάσουν τα πρώτα μου χειρόγραφα, με παρακίνησαν να τα εκδώσω, λέγοντάς μου και πείθοντάς με στο τέλος, ότι μέσα από τις προσωπικές μου εμπειρίες κάποια μέρα ίσως οι ιστορικοί βρουν στοιχεία που θα βοηθήσουν να δοθεί μια πιο ολοκληρωμένη καταγραφή γεγονότων της σύγχρονης ελληνικής πραγματικότητας. Το εύχομαι.

Αυτό που δηλώνω εγώ είναι ότι, τα αληθινά γεγονότα που καταγράφονται στο βιβλίο αυτό δεν αποτελούν κατορθώματα, αλλά είναι η προσπάθειά μου- στο πλαίσιο των δυνατοτήτων μου- να συμβάλλω για μια καλύτερη πατρίδα. Αν το κατάφερα, δεν θα το πω εγώ. Όλα στη ζωή, και όχι μόνο στην πολιτική, κρίνονται από το αποτέλεσμα.

Περισσότερο από όλα το βιβλίο αυτό αντανακλά το ευχαριστώ μου στην οικογένειά μου, στους φίλους και στους συναγώνιστές μου, σε όσους με εμπιστεύτηκαν και μου συμπαραστάθηκαν στο πέρασμα από τη ζωή, ιδιαίτερα σε εκείνους που με έκριναν αυστηρά.

Ευχαριστώ εξίσου θερμά και καθέναν από εσάς που, είτε από περιέργεια είτε από ενδιαφέρον, θα αφιερώσετε λίγο από τον χρόνο σας για να περιδιαβείτε τις αναμνήσεις μου μέσα από τις σελίδες αυτού του βιβλίου.»

Το βιβλίο προλογίζουν ο κ. Μίμης Ανδρουλάκης, ο κ. Βύρων Πολύδωρας, ο κ. Λευτέρης Βενιζέλος, ο κ. Παναγιώτης Κρητικός, ο κ. Γρηγόρης Νιώτης, ο κ. Γιάννης Διαμαντίδης, ο κ. Γεώργιος Μπουμπόπουλος, η κ. Μαρία Σηφαλάκη, ο κ. Πύρρος Δήμας.

Το τέλος μίας βεντέτας…

Ο κ. Πεντάρης έχει συνδέσει το όνομά του με ηρωικές πράξεις, ως καπετάνιος, αλλά η πλέον καθοριστική στιγμή της ζωής του ήταν όταν αποφάσισε να συνταχτεί με τον πρόεδρο του κόμματος, Ανδρέα Παπανδρέου, και να ψηφίσει για Πρόεδρο της Δημοκρατίας, τον Χρήστο Σαρτζετάκη.

Με αυτή του την κίνηση, έδωσε τέλος στη βεντέτα της οικογένειάς του με την οικογένεια Σαρτζετάκη.

Ήταν μία βεντέτα που είχε κοστίσει τη ζωή στον 14χρονο αδελφό του, Ανδρέα. «Ο πατέρας σαν πληγωμένο θηρίο βίωσε την απώλεια του Ανδρέα ως τραγωδία, προσβολή για την τιμή και την περηφάνεια του», αναφέρει ο ίδιος στο βιβλίο. Όπως αναφέρει, 16 χρονών τότε εκείνος, ένιωθε ότι έπρεπε να ξεπλύνει τη ντροπή. Παίρνει εκδίκηση για το χαμό του αδελφού του και σκοτώνει στα Χανιά τον αρχηγό της οικογένειας των Σαρτζετάκηδων, Ευτύχη, γνωστό και ως «Κανάρη».

Για το περιστατικό, λέει στην «Π», «τότε ήμουν 16 ετών, η ηλικία αυτή δε γνωρίζει συνέπειες, τα επακόλουθα». Όπως λέει, στην κοινωνία τότε υπήρχαν πολλές βεντέτες και ο κόσμος επαινούσε όποιον έπαιρνε εκδίκηση για το χαμό ενός δικού του ανθρώπου. Έτσι κι εκείνος αποφάσισε να δράσει.

Χρόνια αργότερα, ως βουλευτής του ΠΑΣΟΚ βρέθηκε μπροστά σε ένα μεγάλο δίλημμα, όμως, αποφάσισε να κάνει εκείνο που θεώρησε σωστό. Το 1985 ψηφίζει το Χρήστο Σαρτζετάκη για Πρόεδρο της Δημοκρατίας. «Αν δεν τον ψήφιζα θα ήμουν προδότης της Δημοκρατίας, της Ελλάδας, του κόμματος και του Ανδρέα Παπανδρέου», εξηγεί στην «Π» το σκεπτικό του.

Θυμάται τις στιγμές που ακολούθησαν, δεν αισθανόταν καλά και χρειάστηκε να ακουμπήσει στο έδρανο του τότε υφυπουργού Παιδείας, Πέτρου Μώραλη, ο οποίος τον πήρε από το χέρι και τον κέρασε έναν χυμό στο καφενείο της Βουλής. Ενημέρωσε τον Ανδρέα Παπανδρέου για την κατάστασή του και ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ πήγε κοντά του, τον είδε δακρυσμένο και τον ρώτησε τι συμβαίνει. «Του είπα ότι ψήφισα τους φονιάδες του αδελφού μου, αλλά και του δασκάλου, που είχε σκοτωθεί τότε. Το έκανα για να μη ρίξω την κυβέρνηση και να μη γίνω προδότης», αναφέρει ο κ. Πεντάρης.

Τότε, ο Παπανδρέου τον κάλεσε για φαγητό στο σπίτι του στο Καστρί, όπου τον υποδέχτηκε ο ίδιος μερικές μέρες αργότερα. Του είπε ότι καλώς είχε πράξει στην ηλικία των 16 ετών, είχε κάνει ό,τι πρότασσε η παράδοση της Κρήτης.

Ο ίδιος με τον Χρήστο Σαρτζετάκη δεν είχε κακές σχέσεις, ο τότε Πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν είχε μεγαλώσει στην Κρήτη, δεν είχε καμία σχέση με τη βεντέτα. Μάλιστα, είχε παρευρεθεί όταν η Ακαδημία Αθηνών είχε βραβεύσει τον Βαγγέλη Πεντάρη και τον είχε χειροκροτήσει. Πριν εκδοθεί το βιβλίο, ο κ. Πεντάρης μίλησε με τον κ. Σαρτζετάκη, ο οποίος και του είπε πως δεν έχει να προσθέσει ούτε να αφαιρέσει τίποτα σε όσα αναφέρονται.

Σε ερώτηση της «Π» για τις σύγχρονες βεντέτες, αναφέρει πως πρέπει να σταματήσουν, «δεν υπάρχει πουθενά στον κόσμο αυτό το μίσος, πρέπει να προσαρμοστούμε στην εποχή».

Ο κ. Βαγγέλης Πεντάρης με τη Μελίνα Μερκούρη
Με τη Μελίνα Μερκούρη

«Το φακέλωμα πήγαινε σύννεφο»

Δημοσιεύματα της εποχής , που αναφέρονται στο γεγονός ότι οι μυστικές υπηρεσίες διατηρούσαν φάκελο για τον κ. Πεντάρη, προκαλούν αίσθηση. Ενδεικτικό είναι το σχόλιο από την Ελεύθερη Γνώμη, στις 11 Ιανουαρίου 1982, αλλά και το δημοσίευμα με τίτλο «Άκρως απόρρητο έγγραφο της εποχής. Έτσι φακέλωνε τους ναυτικούς η ΚΥΠ!».

Μεταξύ άλλων, αναφέρει πως «Η «Α» αποκαλύπτει σήμερα ένα χαρακτηριστικό… δείγμα αυτής της δουλειάς, που δείχνει πόσο εύκολα οι Έλληνες ναυτικοί που βρίσκονταν μακριά από την Ελλάδα ήταν υπό το άγρυπνο μάτι της ΚΥΠ. Η περίπτωση που αποκαλύπτουμε αφορά τον πλοίαρχο τότε Βαγγέλη Πεντάρη που σήμερα είναι βουλευτής του ΠΑΣΟΚ και φυσικά, δεν είναι δυνατόν να είναι η μοναδική περίπτωση».

Ο θάνατος του Γεωργίου Παπανδρέου

Ιδιαίτερη αναφορά κάνει στη στιγμή που πληροφορήθηκε το θάνατο του Γεωργίου Παπανδρέου, το πρωί της 1ης Νοεμβρίου 1968. Χωρίς καθυστέρηση, αναχώρησε για τον Ευαγγελισμό, στην εκκλησία του νοσοκομείου ήταν ο Γιώργος, αδελφός του Ανδρέα, και ένας φίλος του και η μητέρα του, Κυβέλη.

«Έμεινα για δυο ώρες περίπου και σκεφτόμουν : Δεν το πιστεύω! Όλοι οι υπουργοί, οι γραμματείς, οι ιδιαίτεροι, οι ευεργετηθέντες, οι φίλοι, αυτοί που έκαναν τους παλικαράδες, οι αστυνομικοί και οι πιστοί του Γέρου της Δημοκρατίας να βρίσκονταν τάχα στη Μακρόνησο και δεν πήγαν στον Ευαγγελισμό να ανάψουν ένα κεράκι! Εκτός από το βενιζελικό Βαγγέλη Πεντάρη; Ντροπή! Αίσχος!».

Υπήρξε ένας γενναίος καπετάνιος
Υπήρξε ένας γενναίος καπετάνιος

Οι νέοι πολιτικοί και τα ελληνοτουρκικά

Σε ερώτηση για το αν σήμερα υπάρχουν ηγέτες του βεληνεκούς του Ανδρέα Παπανδρέου, τονίζει πως δεν υπάρχει τέτοια περίπτωση. «Ο Μητσοτάκης ήταν καλός πολιτικός, όμως, έλεγε πολλά ψέματα και κοιτούσε το συμφέρον του», αναφέρει.

Έμπειρος καπετάνιος ο ίδιος, παρακολουθεί τα όσα συμβαίνουν στις σχέσεις Ελλάδας – Τουρκίας. «Πάντα υπερείχε ο στρατός της Τουρκίας και πάντα νικούσαν οι Έλληνες», λέει χαρακτηριστικά και τονίζει πως οι Έλληνες είναι παλικάρια, πάντα έτοιμοι να πατήσουν τη σκανδάλη, αν χρειαστεί.

Όπως λέει, ενώ οι Τούρκοι υποστηρίζουν ότι επιθυμούν διάλογο, πάντα μας προκαλούν, και πιστεύει ότι θα έρθουν δύσκολες μέρες.

Για επικοινωνία με τον κ. Πεντάρη, στα τηλέφωνα 2109632600 και 2109626842.