Να είσαι προσκεκλημένος σε συνέδριο στο εξωτερικό και να επιλέγεις την… ταπεινή πρόσκληση του 6ου Aegean Arts Festival στην Επισκοπή- Ηρακλείου, σημαίνει κάτι. Όταν μάλιστα το θέμα είναι τα 10 χρόνια του Μουσείου Ακρόπολης με τα οποία έχεις καταγίνει τον τελευταίο μήνα λόγω των συνεχών εκδηλώσεων, δείχνει πολλά περισσότερα για την προσωπικότητα του διευθυντή του Μουσείο, Δημήτρη Παντερμαλή.
Πόσο μάλλον όταν ο αξιότιμος καθηγητής επισκέπτεται την Επισκοπή για δεύτερη φορά, μετά το 2013, όταν και πάλι είχε παρουσιάσει το επίτευγμά του, στον καθεδρικό ναό του οικισμού. Ας όψεται η Σεβαστή Μακρογιαννάκη, που μετέβη, στο γραφείο του σαν πρόεδρος του Συλλόγου Γυναικών «Η Εργάνηª για να τον προσκαλέσει πριν από έξι χρόνια. ´
«Μα ποια είστε εσείς που επιμένετε τόσο;» της είχε πει τότε ο κ. Παντερμαλής, για να εισπράξει την αφοπλιστική απάντηση «μα, η φουρνάρισσα της Επισκοπής!» Ε, δεν ήθελε και πολύ για να πειστεί, όντας και ο ίδιος γιος φούρναρη!
Η τωρινή πρόσκληση ήταν μέσω του Aegean Arts festival, αλλά πάλι με τη διαμεσολάβηση της Σεβαστής, γι’ αυτό και την αποδέχτηκε χωρίς δεύτερη σκέψη και παρά τις άλλες προτάσεις.
Απολαύσαμε την ομιλία – παρουσίασή του στο μικρό θεατράκι του πάρκου ìΠαναγιωτάκη και στο τέλος αυτής αφού καταχειροκροτήθηκε και δέχτηκε τα τοπικά δώρα, είχαμε τον ακόλουθο διάλογο:
Έξι χρόνια μετά και πάλι στην Επισκοπή για το Μουσείο της Ακρόπολης, του οποίου και είστε η ´ψυχή. Θέλω να μιλήσουμε γι’ αυτό το Μουσείο και να μου πείτε αν αντικατοπτρίζει την Ελλάδα του σήμερα;
Κοιτάξτε, ποτέ σε μία χώρα δεν υπάρχει παντού ο ίδιος βηματισμός. Ωστόσο θεωρώ ότι σαν χώρα έχουμε δυνατότητες. Η Ελλάδα διαθέτει και ανθρώπινο δυναμικό, αλλά και πολιτιστική περιουσία τέτοια, που να μπορεί να είναι πρωτοπόρα.
Βλέπετε σε πολλούς τομείς, όπως η μουσική, η ψηφιακή τεχνολογία, η ιατρική επιστήμη, διαπρέπουν Έλληνες και εκπροσωπούν την Ελλάδα. Νομίζω ότι η Ελλάδα είναι πραγματικά μια σύνθετη εικόνα, η οποία έχει δυνατότητες. Εμένα αυτό που με κάνει να είμαι αισιόδοξος είναι ότι υπάρχουν αυτοί οι άνθρωποι, υπάρχουν οι ομάδες των ανθρώπων.
Ο ξένος επισκέπτης που μπαίνει στο Μουσείο έχοντας και την εικόνα της Αθήνας φρέσκια μπροστά του, τι λέει;
Ε, κοιτάξτε… Προσπαθήσαμε να δημιουργήσουμε ένα εσωτερικό περιβάλλον στο Μουσείο το οποίο να ενθουσιάζει τον επισκέπτη. Αυτή είναι η δουλειά μας και νομίζω ότι το κάνουμε με συνέπεια. Ακούμε κολακευτικά σχόλια από τους επισκέπτες.
Ο Έλληνας επισκέπτης τι σας λέει; Τι παρατηρεί;
Θα ήθελα να πω ότι το Μουσείο της Ακρόπολης για πρώτη φορά προσείλκυσε μερικά εκατομμύρια Ελλήνων. Περίπου το 40% των συνολικών επισκεπτών ήτοι 6 εκατομμύρια αυτά τα δέκα χρόνια, ήρθαν στο Μουσείο! Και αυτό είναι πολύ ενθαρρυντικό για μας γιατί προσπαθήσαμε να δημιουργήσουμε φιλικό κλίμα για τον Έλληνα στο Μουσείο. Να αισθάνεται ο Έλληνας στο Μουσείο ότι είναι δικό του, είναι σπίτι του.
Πώς καταφέρατε και εσείς και το Μουσείο να είστε υπερκομματικοί; Με την έννοια ότι είστε 20 χρόνια εκεί ανέγγιχτος και απείρακτος, συνέπεια και της σημαντικής δουλειάς που κάνετε, αλλά αυτό δεν είναι πάντα αυτονόητο στην Ελλάδα!
Κοιτάξτε…. Εγώ βλέπω τους Έλληνες, δεν βλέπω τα κόμματα!
Με την εμπειρία που έχετε στο Μουσείο της Ακρόπολης, θεωρείται ότι κάτι αντίστοιχο μπορεί να γίνει στην Κνωσό, τηρουμένων των αναλογιών και των συνθηκών;
Φυσικά, φυσικά, θα μπορούσε να γίνει. Η Κνωσός έχει τεράστιες δυνατότητες, το βλέπετε από την επισκεψιμότητα. Η Κνωσός είναι από τους χώρους με κορυφαία επισκεψιμότητα. Επομένως γιατί όχι;
Να επανέλθουμε στην Ακρόπολη, ο επόμενος μεγάλος στόχος για το Μουσείο, ο άμεσος, ποιος είναι;
Ο άμεσος στόχος είναι να ολοκληρώσω αυτό που έδειξα σήμερα, τον ανασκαφικό χώρο ο οποίος θα γίνει και μουσειακός, δηλαδή θα γίνει μια μουσειακή αίθουσα και θα μπούνε και προθήκες, έτσι ώστε να έχει ο επισκέπτης ολοκληρωμένη εικόνα από την καθημερινή ζωή των αρχαίων Αθηναίων. Γιατί έχουμε 45.000 κινητά ευρήματα από την ανασκαφή αυτή.
Στην ομιλία σας απόψε αναφερθήκατε και με δεικτικό τρόπο στο διαμελισμό σημαντικών έργων, τμήματα των οποίων λείπουν από το Μουσείο και είναι αλλού…
Ε, κυρίως στο Βρετανικό Μουσείο είναι, και νομίζω ότι είναι υποχρέωσή μας να συνεχίσουμε την προσπάθεια, ώστε να παραμένει ζωντανό αυτό το θέμα, διότι είναι πολύ σημαντικό να επανενωθούν τα γλυπτά αυτά. Το μεγαλύτερο κακό που έγινε είναι αυτός ο διαμελισμός.
Όλοι γνωρίζουμε ότι υπάρχουν έργα στην Αθήνα που το σώμα τους είναι στο Βρετανικό Μουσείο και το κεφάλι τους εδώ…. Αυτά δεν μπορούν αιωνίως να είναι διαμελισμένα. Νομίζω ότι ήταν μια ιστορική περιπέτεια αυτό που έγινε, αλλά μπορεί να έχει ένα αίσιο πέρας.
Με χρονικό ορίζοντα;
Αυτό είναι απρόβλεπτο!