Ένα ταξίδι στα Μέθανα και… 10 ολόκληρα χρόνια χρειάστηκαν για να βγει για το πρώτο του ταξίδι ο “Καπτάν Γιώργης”, ένα “σκαρί” φτιαγμένο από την δημιουργικότητα ενός καλλιτέχνη που οι τρεις εκφάνσεις του, δίνουν καρπούς τραγούδια, ποιήματα αλλά και… “Δράκους της θάλασσας”.
Η τελευταία ενασχόληση του τραγουδοποιού, ποιητή και εικαστικού Γιώργου Σταυρακάκη είναι η κατασκευή καραβιών φτιαγμένα από ανακυκλώσιμα υλικά με βάση το ξύλο και το μέταλλο, η οποία βρήκε χώρο και χρόνο στις ελεύθερες ώρες του, όταν δηλαδή δεν γράφει τραγούδια ή ποιήματα. Ονομάζει τα καράβια του “Δράκους της θάλασσας” γιατί όπως λέει μιλώντας στην “Π” είχε στο νου του έναν πολιτισμό, μια τεχνολογία η οποία ενδεχομένως να υπήρξε κάποτε και να χάθηκε.
‘’Ένα concept -όπως υπογραμμίζει -μεταξύ πραγματικότητας και μύθου. Αν θέλετε, μια υποψία αλλά και ένα παραμύθι μαζί που ξυπνάει απ’ τα βάθη του χροόνου. Και τα παραμύθια όπως καταλαβαίνετε, δεν μπορεί να μην έχουν τους δράκους τους”. Μετά από παραινέσεις φίλων και γνωστών, το 2017 ήρθε η πρώτη του έκθεση στην Αθήνα που γνώρισε μεγάλη επιτυχία ενώ ακολούθησαν αρκετές προτάσεις προκειμένου να «ταξιδέψουν» τα καράβια και σε άλλα μέρη της Ελλάδας.
Μουσικά συνεργάζεται με τον γιο του τον Σταύρο ενώ η τελευταία τους κοινή δουλειά με τίτλο cd “Άμπωτις” ηχογραφήθηκε και στο Ηράκλειο. ‘’Σημείο αναφοράς ήταν ο Σταύρος. Αφού αποφασίσαμε να κάνουμε πράγματα μαζί και στην δισκογραφία και αφού ο Σταύρος μένει μόνιμα στο Ηράκλειο, για ‘μενα αυτό ήταν μια πρόκληση – πρόσκληση” τονίζει χαρακτηριστικά.
Ο Γιώργος Σταυρακάκης ξεδιπλώνει ακόμα την ιστορία των καραβιών του, μιλά για την συνεργασία με τον γιό του, το Ηράκλειο, το Fundraising campaign αλλά και το πώς “ξέφυγε” από την δημοσιογραφία αφού ο πατέρας του Σταύρος ήταν για χρόνια αρχισυντάκτης στην “Π”.
«Μεταξύ πραγματικότητας και μύθου»
Πώς ξεκινήσατε ν’ ασχολείστε με τα καράβια;
Θα σας πω μια μικρή ιστορία.
Όλα ξεκίνησαν από μια εκδρομή στο ηφαίστειο των Μεθάνων. Ήταν -αν δεν κάνω λάθος- Ιούλιος του 2007.
…Έσκυψα και μάζεψα ένα ξύλο. Πρέπει να ήταν μια ντόγια από πάτο παλιού βαρελιού. Παραδίπλα μια άλλη, μικρότερη. Έβαλα τα ξύλα στο σακίδιο και ξεχάστηκαν μαζί με άλλα πολλά στην αποθήκη του σπιτιού μου.
Πέρασαν δέκα ολόκληρα χρόνια από τότε, όταν τον Γενάρη του 2017 θυμήθηκα εκείνα τα δύο ξυλαράκια. Πού να ήταν άραγε; Βάλθηκα να ψάχνω ολόκληρο το σπίτι, μα τα ξύλα πουθενά. Τότε σκέφτηκα την αποθήκη, άλλωστε δεν υπήρχε άλλο μέρος και τα ξύλα ήταν βέβαιο ότι δεν είχαν πεταχτεί. Την άδειασα κυριολεκτικά όλη, έπιπλα, κούτες, ηλ. συσκευές, και μετά από ώρες μέσα σ’ ένα παλιό ξηλωμένο πάνινο γυλιό, νά ‘τα!
Αυτό ήταν. Έβαλα τα ξύλα μπροστά μου και άρχισα να τοποθετώ πάνω τους τα πρώτα «σκουπιδάκια», βίδες, σύρματα, καρούλια και ό,τι άλλο πρόχειρο και παραπεταμένο βρισκόταν στο οπτικό μου πεδίο.
Γιατί ονομάζετε τα καράβια σας Δράκους της θάλασσας;
Είχα στο νου μου έναν πολιτισμό, μια τεχνολογία η οποία ενδεχομένως να υπήρξε κάποτε και να χάθηκε. Ένα concept μεταξύ πραγματικότητας και μύθου. Αν θέλετε, μια υποψία αλλά και ένα παραμύθι μαζί που ξυπνάει απ’ τα βάθη του χροόνου. Και τα παραμύθια όπως καταλαβαίνετε, δεν μπορεί να μην έχουν τους δράκους τους.
Ποιο ήταν το πρώτο που δημιουργήσατε;
Ο Καπτάν Γιώργης!
Έχει κάποιο καράβι που δημιουργήσατε μια ιδιαίτερη ιστορία;
Δεν θα το έλεγα. Απλώς θεωρώ ότι το κάθε καράβι έχει τη δική του ιστορία από πίσω και την δική του διαδρομή. Γι’ αυτό άλλωστε συνήθως χρησιμοποιώ ονόματα από την ελληνική μυθολογία.
Όλα εξαρτώνται από το τυχαίο και την υπομονή;
Δεν νομίζω ότι τα πράγματα στη ζωή ξεκινάνε τυχαία. Τίποτα δεν είναι τυχαίο και θα έλεγα ότι απλώς υποφώσκουν μέσα σου κάποια πράγματα τα οποία κάποια στιγμή είναι δεδομένο ότι θα βγουν στην επιφάνεια. Άλλωστε θεωρώ ότι το οτιδήποτε κάνω είναι μια προέκταση της ποιητικής μου. Είτε αυτά είναι τραγούδια είτε είναι εικαστική Τέχνη.
Το ξύλο έχει τον δικό του ήχο την δική του μελωδία που σας καθοδηγεί;
Ξέρετε, τα ξύλα από μόνα τους, έχουν να σου διηγηθούν την δική τους ιστορία.
Είναι ένα υλικό που μπορεί και σε ταξιδεύει αν είσαι διατεθειμένος να πιάσεις κουβέντα μαζί του.
Πότε αποφασίσατε ότι αυτά τα καράβια πρέπει να “ταξιδέψουν” προς το κοινό;
Μετά από παραινέσεις φίλων και γνωστών, αποφάσισα το 2017 να κάνω την πρώτη μου έκθεση στην Αθήνα. Πραγματικά ήταν μια επιτυχημένη έκθεση και ακολούθησαν αρκετές προτάσεις προκειμένου να «ταξιδέψουν» τα καράβια και σε άλλα μέρη της Ελλάδας. Και απ’ ό,τι καταλαβαίνετε το ταξίδι συνεχίζεται.
![Ο ΓΝΩΣΤΟΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ ΜΙΛΑ ΣΤΗΝ “Π” ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΘΕΣΗ ΜΕ ΧΕΙΡΟΠΟΙΗΤΑ ΚΑΡΑΒΙΑ ΤΗ ΜΟΥΣΙΚΗ ΚΑΙ ΤΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΓΙΟ ΤΟΥ Ο Γιώργος Σταυρακάκης μας ταξιδεύει με τους «Δράκους της θάλασσας»]()
«Δεν παρουσιάστηκε ποτέ μέσα μου η επιθυμία ν’ ακολουθήσω τη διαδρομή του πατέρα μου στη δημοσιογραφία»
Εσείς πώς και ξεφύγατε από τη δημοσιογραφία, ο πατέρας σας Σταύρος ήταν για χρόνια αρχισυντάκτης στην “Πατρίδα”;
Δεν μου παρουσιάστηκε ποτέ μέσα μου η επιθυμία να ακολουθήσω τη διαδρομή του πατέρα μου. Νομίζω ότι από μικρός είχα αποφασίσει για το τι ήθελα να κάνω. Ξεκίνησα με το τραγούδι, συνέχισα με την ποίηση, αργότερα με την τραγουδοποιία και εσχάτως με τα εικαστικά. Όπως ανέφερα και παραπάνω, νομίζω ότι όλα αυτά είναι μια προέκταση της ποιητικής μου.
Για τη δισκογραφική σας δουλειά κάνατε Fundraising campaign, δηλαδή ζητήσατε από το κοινό να βοηθήσει οικονομικά στην υλοποίηση της. Είχε επιτυχία αυτή η κίνηση που δεν είναι τόσο συνηθισμένη στην χώρα μας;
Πράγματι, πρόκειται για καμπάνια που δεν είναι τόσο γνωστή στην Ελλάδα, αλλά ωστόσο τα τελευταία χρόνια όλο και περισσότεροι καλλιτέχνες υιοθετούν αυτόν τον τρόπο χρηματοδότησης της δράσης τους. Κατά κάποιο τρόπο απευθύνεσαι στους σύγχρονους μαικήνες του πολιτισμού. Έτσι αποφάσισα κι εγώ με τη σειρά μου να υλοποιήσω τη νέα μου δουλειά μ’ αυτό τον τρόπο. Δεν είναι εύκολο, θα δούμε…
Έχετε κάτι καινούριο στα σκαριά;
Ναι, αυτή την περίοδο ετοιμάζω την καινούργια μου δουλειά. Είμαστε στο στάδιο του remix και όπως σας είπα και πριν, προσπαθώ να την υλοποιήσω μέσα από την καμπάνια “GrowdFunding”. Πιστεύω ότι αν όλα πάνε καλά, τέλη Σεπτέμβρη ή μέσα του Οκτώβρη θα είναι στην κυκλοφορία.
«Κατηφορίζοντας την οδό Έβανς»
Αν κάποιος σας ζητούσε να τον ξεναγήσετε στο δικό σας Ηράκλειο που θα τον ξεναγούσατε;
Στην μικρή και την μεγάλη Έβανς. Νομίζω ότι από ‘κει κατηφορίζεις στην πόλη -ή τουλάχιστον για μένα αυτή ήταν η διαδρομή μου- και από ‘κει επιστρέφεις σπίτι σου έχοντας μαζέψει όλες εκείνες τις εικόνες, τα πρόσωπα αλλά και τις μνήμες που κουβαλάει η πόλη.
![Ο ΓΝΩΣΤΟΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ ΜΙΛΑ ΣΤΗΝ “Π” ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΘΕΣΗ ΜΕ ΧΕΙΡΟΠΟΙΗΤΑ ΚΑΡΑΒΙΑ ΤΗ ΜΟΥΣΙΚΗ ΚΑΙ ΤΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΓΙΟ ΤΟΥ Ο Γιώργος Σταυρακάκης μας ταξιδεύει με τους «Δράκους της θάλασσας»]()
Ο Νίκος Ζαχαρίου
ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΓΙΟ ΤΟΥ: «Με τον Σταύρο έχουμε να ανταλλάξουμε πολλά πράγματα μεταξύ μας, τα οποία είναι άκρως ενδιαφέροντα»
Μουσικά συνεργάζεστε με τον γιο σας τον Σταύρο και δισκογραφικά με το cd Άμπωτις αλλά και επί σκηνής. Πώς είναι η συνεργασία με ένα τόσο κοντινό σας πρόσωπο;
Θα έλεγα άψογη. Με τον Σταύρο δεν μοιάζουμε ως χαρακτήρες, αλλά ωστόσο η συνεργασία μας τόσα χρόνια πραγματοποιείται χωρίς κανένα πρόβλημα. Άλλωστε χαίρομαι αυτή τη συνάντηση και έχουμε να ανταλλάξουμε πολλά πράγματα μεταξύ μας, τα οποία είναι άκρως ενδιαφέροντα.
Δώσατε κάποια συμβουλή στον Σταύρο όταν ξεκινούσε;
Δεν θυμάμαι κάτι συγκεκριμένο. Όμως επειδή συνεχώς ανταλλάσσουμε απόψεις, ενδεχομένως μέσα από τις απόψεις αυτές να βγαίνουν και κάποιες συμβουλές. Αλλά οπωσδήποτε δεν το κάνω επί τούτου. Εξάλλου δεν νομίζω ότι χρειάζεται.
Την ηρεμία του, την υπομονή του και φυσικά το ταλέντο του.
Προστρέχετε ο ένας στον άλλο για συμβουλές;
Όπως σας είπα και πριν, οι συμβουλές δεν χρειάζονται, γιατί όταν είσαι στην καθημερινότητά σου μαζί μ’ έναν άνθρωπο, συνεργάζεστε, συνομιλείτε και ανταλλάζετε απόψεις, αν κάτι από αυτά είναι χρήσιμο για την πορεία του ενός ή του άλλου θεωρώ ότι το κρατάει.
Η τελευταία σας δουλειά ηχογραφήθηκε και στο Ηράκλειο. Τι σήμαινε αυτό για σας;
Σημείο αναφοράς ήταν ο Σταύρος. Αφού αποφασίσαμε να κάνουμε πράγματα μαζί και στη δισκογραφία και αφού ο Σταύρος μένει μόνιμα στο Ηράκλειο, για ‘μενα αυτό ήταν μια πρόκληση – πρόσκληση. Επίσης έχω πολλούς φίλους μουσικούς στην πόλη που μεγάλωσα και έζησα και μας βοηθήσανε και μας βοηθάνε πάρα πολύ σ’ αυτή την διαδικασία.