Η πικρή αλήθεια του κοροναϊού είναι ότι μας χτυπάει σε ό,τι μας κρατάει ενωμένους, ιδιαίτερα του Έλληνες και κυρίως τους Κρητικούς.
Το παραπάνω αναφέρει, σε συνέντευξή του στην “Π”, ο ανώτερος ερευνητής στην Bristol-Myers Squibb στις ΗΠΑ, Δρ. Γεώργιος Πυργιωτάκης.
Μιλάει για την έρευνά του, το πώς μπορεί να αξιοποιηθεί από τους επιστήμονες ο κοροναϊός, την κατάσταση που επικρατεί στην Αμερική και την αγωνία του να επιστρέψει στην χώρα μας για διακοπές, όταν οι συνθήκες το επιτρέψουν.
Το κείμενο της συνέντευξής του έχει ως εξής:
Τα τελευταία χρόνια ζείτε στην Αμερική, περιγράψτε μας την κατάσταση που επικρατεί γύρω σας λόγω του κοροναϊού.
Αυτή την στιγμή αριθμούμε πάνω από 100.000 κρούσματα και πάνω από 5.500 νεκρούς. Από της 18 Μαρτίου είμαστε σε Stay-at-Home Order (Μένουμε Σπίτι οδηγία) και περιμένουμε να περάσει. Όμως, ήδη το τίμημα είναι βαρύ και όχι μόνο σε θύματα, αλλά και σε ανθρώπους που έχουν χάσει την δουλειά τους. Η αμερικάνικη οικονομία σε μεγάλο βαθμό βασίζεται σε παροχή υπηρεσιών από καταστήματα εστίασης, σε περπατητές σκύλων και προσωπικούς σεφ. Όλα επαγγέλματα που βασίζονται στην προσωπική επαφή. Ο κατασκευαστικός, γεωργικός και βιομηχανικός κλάδος απαρτίζουν μικρότερο ποσοστό και παρότι δεν πλήττονται άμεσα θα χτυπηθούν επίσης λόγω της μειωμένης κίνησης ρευστού που αναμένεται.
Επίσης, στην Αμερική υπάρχει μεγάλος σεβασμός και προσήλωση στο σύνταγμα και τις ελευθερίες που αυτό παρέχει. Οι εντολές να παραμείνουμε σπίτι δεν βρίσκουν σε όλες τις πολιτείες τους πολίτες σύμφωνους και γι’ αυτό βλέπετε διαδηλώσεις κατά των εντολών αυτών. Προσθέστε τώρα σε αυτό και μια τελείως ανίκανη κυβέρνηση με ένα πρόεδρο ακόμα πιο ανίκανο, με μόνο στόχο του να ανοίξει την οικονομία, και έχετε μια καλή ιδέα της κατάστασης. Με λίγα λόγια η κατάσταση είναι κρίσιμη αλλά αργά η γρήγορα θα βγούμε και θα συνεχίσουμε την ζωή μας.
Για εμάς τους Κρητικούς η επιδημία χτύπησε πολύ κοντά στο σπίτι. Στις 7 Μαρτίου έγινε ένα μεγάλο κρητικό γλέντι στο Staten Island της Νέας Υόρκης. Εκεί που οι θερμοί εναγκαλισμοί, τα φιλιά και η εγκάρδιες χειραψίες αποτελούν κομμάτι της κουλτούρας μας και της ιστορίας μας, εκεί επέλεξε ο ιός να χτυπήσει. Η κοινότητα των Κρητικών αριθμεί πλέον πέντε θύματα και πάνω από 40 κρούσματα από το γλέντι αυτό. Και ίσως αυτό να είναι η πικρή αλήθεια του κοροναϊού – μας χτυπάει σε ό,τι μας κρατάει ενωμένους, ιδιαίτερα του Έλληνες και κυρίως τους Κρητικούς”.
Κάποιοι λένε ότι είναι η πρώτη φορά που θα αισθάνονταν πιο τυχεροί αν έμεναν στην Ελλάδα. Συμφωνείτε με αυτή την άποψη;
“Καταλαβαίνω απόλυτα την άποψη αυτή αλλά δεν συμφωνώ. Αυτό είναι μια μικρή ανωμαλία και θα την περάσουμε. Πρέπει να κάνουμε υπομονή, να ακολουθούμε τις οδηγίες των επιστημόνων και να προσπαθούμε όσο μπορούμε να κάνουμε την ζωή των υπαλλήλων της δημόσιας υγείας πιο εύκολη. Πρέπει να βλέπουμε την ζωή μας πιο συλλογικά και να μην κρίνουμε τι γίνεται από μια εποχιακή συγκυρία”.
Μιλήστε μας για την έρευνά σας, επικεντρώνεστε στο κομμάτι της νανοτεχνολογίας.
“Δουλεύω στον τομέα της νανοτεχνολογίας τα τελευταία 20 χρόνια. Σε μεγάλο βαθμό η ερευνά μου στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ αφορούσε την δημιουργία νανό-σταγονιδίων νερού με αντιμικροβιακές και αντιϊικές ιδιότητες. Η τεχνολογία αυτή χρησιμοποιεί ελάχιστο νερό το οποίο με την εφαρμογή ενός δυνατού ηλεκτρικού πεδίου το διασπάει σε νανόσωματίδια και παράλληλα αλλάζει την ατομική δομή του νερού αποδίδοντας του τις εξωτικές ιδιότητες που ανέφερα.
Λόγω της υψηλής συγκέντρωσης του φορτίου το σταγονίδια αυτά μπορούν να παραμείνουν στον αέρα για μεγάλο χρονικό διάστημα και έτσι μπορούν να βρουν και αν εξουδετερώσουν αερομεταφερόμενα βακτήρια και ιούς. Η τεχνολογία έχει δοκιμαστεί με μεγάλη επιτυχία στον ιό της γρίπης και πολλά βακτήρια (αερομεταφερόμενα και σε επιφάνειες). Το ερώτημα αν αποτελεί μέσο αντιμετώπισης το κοροναϊού παραμένει ανοιχτό. Χωρίς τα κατάλληλα πειράματα δεν μπορούμε να ξέρουμε και δεν πρέπει να προτρέχουμε σε συμπεράσματα.
Τα τελευταία δυο χρόνια δουλεύω σε μια φαρμακευτική εταιρία και προσπαθούμε να δημιουργήσουμε νανοσωματίδια τα οποία θα μπορούν να στοχεύσουν συγκεκριμένα κύτταρα και να αποδώσουν το θεραπευτικό τους φορτίο.
Η προσπάθεια αυτή δεν είναι αποκλειστικά δική μας, είναι παγκόσμια και κρατάει πάνω από δυο δεκαετίες. Και παρότι έχουμε κάνει μεγάλα άλματα, είμαστε ακόμα μακριά. Σαν επιστήμονας, και ιδιαίτερα σαν μηχανικός υλικών, δεν μπορώ πάρα να θαυμάσω την δομή και την αποτελεσματικότητα του κοροναϊού. Είναι το τέλειο νανό-θεραπευτικό σωματίδιο.
Προσαρμόζεται τέλεια στα κύτταρα, ενδοκυτώνεται τέλεια και απελευθερώνει το φορτίου του. Ελπίζω κάποια μέρα να χρησιμοποιήσουμε την ίδια τεχνολογία να σώζουμε ζωές”.
Μπορείτε να συγκρίνετε την τριτοβάθμια εκπαίδευση και την έρευνα στην Ελλάδα με τις ΗΠΑ;
“Σε σχέση με την τριτοβάθμια εκπαίδευση πιστεύω ότι στην Ελλάδα το προπτυχιακό επίπεδο είναι πολύ καλό και πολύ πιο προχωρημένου επιπέδου. Ιδιαίτερα στο Πανεπιστήμιο Κρήτης, όπου επειδή φοίτησα έχω άμεση επαφή. Σε μεταπτυχιακό επίπεδο όμως η Αμερική υπερτερεί, όχι όμως λόγω αποκλειστικά των φοιτητών ή των καθηγητών αλλά λόγω των κονδυλίων για έρευνα και των χρηματοδοτήσεων για ερευνητικά κέντρα.
Η υψηλότερη χρηματοδότηση όχι μόνο δημιουργεί υποδομές για έρευνα αλλά επίσης αποτελεί πόλο έλξης για ταλαντούχους ερευνητές από όλο τον κόσμο. Βλέποντας τις εργασίες και δημοσιεύσεις των ερευνητών του ΙΤΕ πραγματικά απορώ τι θα μπορούσαν να κάνουν αυτοί οι ερευνητές αν τους δινόταν οι υποδομές και η χρηματοδότηση που τους αξίζει!”.
Τι εικόνα επικρατεί στο εξωτερικό για τους Έλληνες επιστήμονες;
“Οι Έλληνες επιστήμονες χαίρουν μεγάλης εκτίμησης στην Αμερική. Γενικώς εκτιμάται ιδιαίτερα η εκπαίδευση τους, η πολύ ανοικτή και κοινωνική διάθεση τους και πάνω απ’ όλα η ευρηματικότητα τούς. Ιδιαίτερα το τελευταίο το αποδίδω στην εκπαίδευση στην Ελλάδα που με την έλλειψη κονδυλίων ωθεί τους εκπαιδευτικούς κάθε βαθμίδας να είναι όσο πιο ευρηματική γίνεται. Στα λόγια του Θεοκρίτου ‘πενία τέχνας κατεργάζεται’.
Γενικώς δύσκολα θα βρεθεί Πανεπιστήμιο χωρίς Έλληνες καθηγητές ή ερευνητές. Πριν από μερικά χρόνια ήμουν πρόεδρος του Ελληνικού Βιοιατρικού Συλλόγου της Aμερικής (http://hbausa.org) , είχαμε διοργανώσει μια συνάντηση στην Βοστόνη να βρεθούν και να συζητήσουν Έλληνες βιο-επιστήμονες. Μόνο από τα σχετικά τμήματα του Χάρβαρντ συγκεντρώθηκαν πάνω από 100 άτομα”.
Όταν αυτός ο εφιάλτης αποτελεί μία δυσάρεστη ανάμνηση, η επιστροφή στην Ελλάδα, έστω και για λίγο, θα είναι ένας από τους πρώτους σας στόχους;
“Όταν τελειώσει αυτός ο εφιάλτης θα έρθω Ελλάδα σίγουρα για διακοπές και ξεκούραση! Μόνιμος επαναπατρισμός εξαρτάται από πολλές παραμέτρους συμπεριλαμβανομένης των επαγγελματικών προοπτικών όλης της οικογένειας. Κάποια στιγμή θα ήθελα αν δοθεί η εύκαιρα να προσφέρω και στην Ελλάδα ό,τι μπορώ”.
Από το Ηράκλειο στις ΗΠΑ
Ο Γεώργιος Πυργιωτάκης γεννήθηκε στο Ηράκλειο Κρήτης όπου και μεγάλωσε. Σπούδασε στο τμήμα Φυσικής του Πανεπιστημίου Κρήτης από όπου και αποφοίτησε το 2000.
Συνέχισε μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο της Φλώριδας από όπου και αποφοίτησε το 2003 με Μεταπτυχιακό δίπλωμα και το 2006 με Διδακτορικό.
Ο βασικός τομέας τις έρευνας του είναι τα νανο-σωματίδια – σύνθεση και χαρακτηρισμός.
Έχει διατελέσει ερευνητής στο Κέντρο Ερευνάς και Τεχνολογίας Σωματιδίων του Πανεπιστημίου της Φλώριδας (2006-2011) και στο τμήμα Περιβαλλοντικής Υγείας του Πανεπιστήμιου Χάρβαρντ (2011-2018) όπου και διετέλεσε Συντονιστής Ερευνάς στο Κέντρο Τοξικολογίας Νανοσωματιδίων (2016-2018).
Από το 2018 κατέχει την θέση Ανώτερου Ερευνητή στην Bristol-Myers Squibb. Έχει πάνω από 55 δημοσιεύσεις, 4 διπλώματα ευρεσιτεχνίας, 30 ανακοινώσεις σε διεθνή συνέδρια και 4500 αναφορές στο έργο του.