Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΔΟΥΛΟΥΦΑΚΗΣ ΣΤΗΝ «Π»: «Δεν υπάρχει πραγματικά τοπική αυτοδιοίκηση»

Για το βαθύτερο πολιτικό νόημα των δημοτικών εκλογών μιλά σήμερα στην «Π» ο υποψήφιος δήμαρχος Ηρακλείου και επικεφαλής της Λαϊκής Συσπείρωσης Δημήτρης Δουλουφάκης, ο οποίος μας εξηγεί γιατί οι προηγούμενοι και οι εκ νέου υποψήφιοι τοπικοί άρχοντες, το «παίζουν» θύματα, αλλά είναι θύτες. Παράλληλα τεκμηριώνει ότι σήμερα δεν υπάρχει καμία «τοπική αυτοδιοίκηση», αλλά μόνο η τοπική κρατική διοίκηση, κομμάτι του ενιαίου κράτους του κεφαλαίου, που προσπαθεί μόνο να διαχειριστεί τις λαϊκές αντιδράσεις.

Ο ίδιος ξεκαθαρίζει ότι «η  λύση για το λαό είναι να γυρίσει την πλάτη σε αυτούς που εφάρμοσαν αυτή την πολιτική τόσα χρόνια. Αυτών που συνεχίζουν να καλλιεργούν αυταπάτες και να εμφανίζονται οι ίδιοι ως σωτήρες,   δυσκολεύοντας με κάθε τρόπο την οργάνωση και την πάλη των ίδιων των εργαζομένων για τα αυτονόητα.

Πρώτη φορά υποψήφιος στην αυτοδιοίκηση και μάλιστα επικεφαλής ψηφοδελτίου στο Δήμο Ηρακλείου… Πώς βιώνετε την εμπειρία, με ποιές σκέψεις αποφασίσατε την εκλογική σας κάθοδο και γιατί με τη «Λαϊκή Συσπείρωση»;

Είναι αλήθεια ότι όταν μου έγινε η πρόταση να είμαι επικεφαλής του ψηφοδελτίου είχα άγχος, για την ευθύνη που αναλαμβάνω αλλά και για το κατά πόσο μπορώ να ανταπεξέλθω. Όσο και αν στη ζωή μου πάντα δεχόμουν να αντιμετωπίσω τις προκλήσεις που μου παρουσιάζονταν, όπως αρμόζει άλλωστε σε ένα κομμουνιστή.

Θα σας εκμυστηρευτώ όμως ότι,   γνωρίζοντας χρόνια τώρα την ικανότητα των στελεχών της Λαϊκής Συσπείρωσης,   την ενημέρωση και τους αγώνες που έχουν δώσει στα δημοτικά Συμβούλια που έχουν συμμετάσχει, έπαιξα και λίγο εκ του ασφαλούς.

Βιώνοντας λοιπόν σήμερα αυτή την εμπειρία αποδείχτηκε πως είχα δίκιο. Είναι πολύ σημαντικό για τα προβλήματα που όλοι μας βιώνουμε καθημερινά, πως  όταν σου επεξηγούνται στον πυρήνα τους, με το πρίσμα δηλαδή της πολιτικής αιτιολόγησης, τότε είναι πιο εύκολο να κατανοήσεις την αιτία τους, άρα και το τι χρειάζεται για να τα αντιμετωπίσεις.

Σας έχω παρακολουθήσει να λέτε ότι θα πρέπει να αλλάξει ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζουμε και αντιλαμβανόμαστε το Δήμο Ηρακλείου… Θέλετε να μας μιλήσετε περισσότερο γι’ αυτό;

Υπάρχει μια προσπάθεια να περάσει ότι οι εκλογές αυτές είναι μόνο εκλογές της λακκούβας,   του πεζοδρομίου ή της καμένης λάμπας, μόνο για τα τοπικά προβλήματα. Δεν είναι όμως έτσι.

Είναι εκλογές με βαθύ πολιτικό νόημα. Αντίστοιχα πρέπει να βλέπουμε και τον δήμο, που είναι το τοπικό κράτος. Το κεντρικό κράτος που καθημερινά οι πολίτες βλέπουν ότι δεν καλύπτει στο παραμικρό τις ανάγκες τους, έχει την ίδια ακριβώς κατεύθυνση και σε τοπικό επίπεδο, έκφραση της ίδιας πολιτικής. Μάλιστα στη Τοπική Διοίκηση είναι πολλές φορές και πιο άμεσο, πιο ξεκάθαρο.

Έτσι βλέπουμε με περισσή ευκολία να μοιράζονται λεφτά σε διάφορες εκδηλώσεις προώθησης, π.χ. επιχειρηματικών συμφερόντων κυρίως τουριστικών, στον αντίποδα όμως σχολεία καινούργια δεν φτιάχνονται! Ή ακόμα για τη συντήρηση σχολικών κτηρίων πιο συγκεκριμένα, το προβλεπόμενο ποσό στο φετινό προϋπολογισμό του Δήμου είναι μηδέν! Και στο επίπεδο Δήμου λοιπόν, υπάρχει η ίδια αναντιστοιχία μεταξύ των αναγκών μας και στο τι ακριβώς τελικά εξυπηρετείται.  Άρα, μέχρι σήμερα δεν έχουμε «ανίκανους» ή «ξεχασιάρηδες» δημοτικούς άρχοντες, αλλά δημοτικές αρχές που εξυπηρετούν συγκεκριμένη αντιλαϊκή πολιτική. Αυτή δημιουργεί και οξύνει τα προβλήματα, φορτώνει τους δημότες βάρη, χωρίς τις αντίστοιχες υπηρεσίες, μας γεμίζει λακκούβες,   κακά πεζοδρόμια, κακό φωτισμό και καθόλου σχολεία!

Η πλάτη

 Σήμερα ο Δήμος Ηρακλείου εκτός από το γεγονός ότι βρίσκεται με την πλάτη στον τοίχο σε σχέση με τα ασφυκτικά οικονομικά του, ζει μια κατάσταση οδυνηρής παρακμής λόγω της δραματικής υποστελέχωσής του που κλιμακώθηκε τα τελευταία χρόνια. Την ίδια στιγμή είναι εκρηκτικό το εύρος των άλυτων προβλημάτων του, σε κάθε επίπεδο λειτουργίας του… Πώς αντιμετωπίζονται όλα αυτά;

Ο Δήμος Ηρακλείου δεν βρίσκεται καθόλου στον τοίχο. Ο Δήμος Ηρακλείου, όπως και οι άλλοι Δήμοι, οι περιφέρειες και το κεντρικό κράτος έχουν βάλει με την πλάτη στον τοίχο, τους δημότες και ειδικά τους εργαζόμενους που όλο πληρώνουν και χρωστάνε, αλλά εγκαταλείπονται από ένα κράτος που υπηρετεί τους λίγους και αδιαφορεί για τη ζωή των πολλών.

Ο Δήμος Ηρακλείου, οι προηγούμενοι και οι εκ νέου υποψήφιοι τοπικοί άρχοντες, το «παίζουν» θύματα, αλλά είναι θύτες. Έστω κι αν γκρινιάζουν που και που για τα μάτια του κόσμου, είναι συνυπεύθυνοι με τα κόμματα που  έχουν κυβερνήσει, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ δηλαδή για τα ασφυκτικά οικονομικά των Δήμων. Για την υποχρηματοδότηση και την υποστελέχωση. Την ίδια ακριβώς υποβάθμιση βλέπουμε στη δημόσια υγεία και παιδεία, σε όλες γενικά τις υπηρεσίες που το κράτος ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ να παρέχει στα λαϊκά στρώματα, αλλά ΔΕΝ το κάνει, γιατί δίνει προτεραιότητα στην εξασφάλιση της κερδοφορίας των λίγων.

Η κρατική χρηματοδότηση των Δήμων κόβεται από το κράτος. Για το Δήμο Ηρακλείου η περικοπή φτάνει περίπου 60 εκατομμύρια ευρώ το χρόνο. Για να ξεγελάσουν τον κόσμο, κυβέρνηση, περιφέρεια και Δήμοι, βαφτίζουν «χρηματοδότηση των Δήμων» κάποια κονδύλια που πέρα από το Δήμο, οφείλει να διαθέτει άμεσα το κράτος και η Ευρωπαϊκή Ένωση για δικές τους υποχρεώσεις τοπικής σημασίας (από το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων και το ΕΣΠΑ). Έτσι συνολικά μειώνονται οι κρατικές δαπάνες για τις λαϊκές ανάγκες, ενώ «εξοικονομείται» και διοχετεύεται άφθονο δημόσιο χρή-μα στους επιχειρηματικούς ομίλους με τις πλάτες που κάνουν οι τοπικοί άρχοντες στις εκάστοτε κυβερνήσεις. Για αυτό δεν βλέπουμε ποτέ με τα διάφορα ΕΣΠΑ να φτιάχνονται σχολεία.

Οι εργαζόμενοι δημότες είναι με την πλάτη στον τοίχο, πληρώνουν δυο και τρείς φορές φόρους και τέλη -δήθεν ανταποδοτικά-,    για τις ίδιες υπηρεσίες που είτε δεν απολαμβάνουν, είτε τις ακριβοπληρώνουν, π.χ. παιδικούς σταθμούς που επτά στα οχτώ παιδία μένει εκτός των δωρεάν δημοτικών και καταφεύγει π.χ. στους ιδιώτες.   Στην ίδια μοίρα βρίσκονται και οι ίδιοι οι εργαζόμενοι στην τοπική διοίκηση, που βιώνουν την εντατικοποίηση εργασίας,   διάλυση των εργασιακών τους σχέσεων και τις συνέπειες μια ακραίας ρουσφετολογικής τακτικής από τους πολιτικούς τους προϊστάμενους.

Οι άλλες παρατάξεις παραπλανούν όταν μιλάνε γι’ αυτά τα προβλήματα και «προτείνουν λύσεις», γιατί η πολιτική τους τα δημιούργησε. Οι «προτάσεις» τους κινούνται στην ίδια κατεύθυνση και θα οξύνουν περισσότερο τα προβλήματα, ΔΕΝ θα τα λύσουν.

Η λύση για το λαό είναι να γυρίσει την πλάτη σε αυτούς που εφάρμοσαν αυτή την πολιτική τόσα χρόνια. Αυτών που συνεχίζουν να καλλιεργούν αυταπάτες και να εμφανίζονται οι ίδιοι ως σωτήρες,   δυσκολεύοντας με κάθε τρόπο την οργάνωση και την πάλη των ίδιων των εργαζομένων για τα αυτονόητα.

Θέλω να ρωτήσω αν η έννοια της αυτοδιοίκησης πραγματώνεται στην ουσία της και πώς εσείς την αντιλαμβάνεστε;

Είναι ξεκάθαρο πως σήμερα δεν υπάρχει καμιά «τοπική αυτοδιοίκηση», αλλά μόνο η τοπική κρατική διοίκηση, κομμάτι του ενιαίου κράτους του κεφαλαίου, που προσπαθεί μόνο να διαχειριστεί τις λαϊκές αντιδράσεις: να τις προλάβει, να τις αποπροσανατολίσει, να τις ενσωματώσει ή να τις εξουδετερώσει και να τις καταστείλει.

Οι τοπικοί παράγοντες των άλλων παρατάξεων, κοροϊδεύουν το λαό (είτε συνειδητά είτε από αφέλεια) όταν λένε πως μπορούν να βελτιώσουν τη θέση του, χωρίς να εναντιωθούν στο σημερινό πλαίσιο.

Για αυτό εμείς μιλάμε για μια άλλη δημοτική αρχή, που θα έχει κατεύθυνση για αγώνα και διεκδίκηση μαζί με το λαό.  Όταν ακούτε  «Διεκδικητικός δήμος», χωρίς να μπαίνει ο λαός στην εξίσωση τότε  είναι μια έκφραση κενή περιεχομένου.

 

Το σημερινό στοίχημα

Ποιό κατά τη γνώμη σας είναι σήμερα το κρίσιμο διακύβευμα για το Δήμο Ηρακλείου;

Το διακύβευμα όπως ήδη έχουμε πει είναι η αλλαγή των συσχετισμών. Αποδυνάμωση των συνδυασμών εκείνων που συμβάλλουν στην ανάπτυξη μιας πόλης φιλικής στις επιχειρηματικές δραστηριότητες αλλά με τον λαό στη γωνία. Αντίσταση στην επιβολή εκείνης της πολιτικής που μιλά  για ανάπτυξη αλλά στα μέτρα των λίγων, του κεφαλαίου. Με αυτό τον τρόπο θα γίνουν βήματα από τον ίδιο το λαό για κατακτήσεις και λύσεις ταυτοχρόνως,  των αυξημένων αναγκών του.

Μιλάω για σχολεία, αντιπλημμυρικά έργα, δρόμους, σχέδια πόλης κ.ά. Σε προβλήματα άμεσα, αλλά και μακροπρόθεσμα. Με στήριξη στο προσωπικό του Δήμου, με αγώνα ενάντια στη μείωσή του και την διάλυση των εργασιακών του δικαιωμάτων, εκσυγχρονισμό του εξοπλισμού. Με στήριξη στις διεκδικητικές πρωτοβουλίες των μαζικών φορέων. Με ελάφρυνση της οικονομικής επιβάρυνσης των εργαζομένων και αντίστοιχη επιβάρυνση των επιχειρηματικών ομίλων. Η σημαντική ενίσχυση της Λαϊκής Συσπείρωσης δίνοντας της πρωταγωνιστικό ρολό στις εκλογές του Οκτωβρίου θα δυναμώσει ακριβώς αυτή την λαϊκή διεκδίκηση και την προτεραιοποιηση των αναγκών του.

Η σημαντική ενίσχυση της Λαϊκής Συσπείρωσης και η σημαντική αποδυνάμωση όλων των άλλων συνδυασμών που έχουν συμβολή στην διαμόρφωση μιας πόλης φιλικής στις επιχειρηματικές δραστηριότητες, με το λαό στη γωνία.

Η άσκηση πιο ξεκάθαρης και δυναμικής αντιπολίτευσης στην πολιτική κυβερνήσεων και τοπικών παραγόντων που μιλούν για ανάπτυξη στα μέτρα του κεφαλαίου, ώστε να γίνουν βήματα από τα ίδια τα λαϊκά στρώματα σε πρωτοβουλίες και κατακτήσεις λύσεων στις αυξημένες ανάγκες τους.