Ο πόνος μιας μάνας για τον άδικο και βίαιο χαμό του παιδιού της είναι εξίσου σπαρακτικός είτε πρόκειται για μία μαυροντυμένη μητέρα σε κάποιο χωριό της Κρήτης είτε πρόκειται για μία Λονδρέζα μητέρα. Παρά τη διαφορετική κουλτούρα και νοοτροπία, το να κηδεύεις ένα 19χρονο παλικάρι που έφυγε από την ζωή αναίτια είναι ισοπεδωτικό για κάθε μητέρα σε αυτόν τον κόσμο.
Η παρουσία της Sharon Matthews τόσο στο πρωτόδικο όσο και στο δευτεροβάθμιο δικαστήριο ήταν καθηλωτική μέσα από την «σιωπή» της.
Ούτε ξέσπασε, ούτε ούρλιαξε, ούτε κράτησε τη φωτογραφία του γιου της στο χέρι, εικόνες… οικείες στις δικαστικές αίθουσες από κρητικές μανάδες που θρηνούν για τα παιδιά τους.
Ήταν όμως τόσο έντονη η εσωτερική συναισθηματική της φόρτιση που ο καθένας μέσα στην αίθουσα μπορούσε να νιώσει την οδύνη της. Επέτρεψε στον μοναχογιό της να πάει για πρώτη φορά διακοπές ως ενήλικος, προκειμένου να γιορτάσει τα γενέθλιά του, και δεν τον ξαναείδε ζωντανό.
Όμως δεν το έβαλε κάτω. Πάλεψε με όλες τις δυνάμεις της και θα συνεχίσει να το κάνει μέχρι να δει τον άνθρωπο που καταδικάστηκε για την δολοφονία του παιδιού της να μπαίνει στη φυλακή. Η μητέρα του 19χρονου Tyrell Matthewς Burton, ο οποίος δολοφονήθηκε αναίτια στα Μάλια, μίλησε στην «Π» λίγα 24ωρα μετά την καταδικαστική απόφαση σε βάρος νεαρού Βρετανού.
Όπως αποκαλύπτει, αν δεν είχε δίπλα της την οικογένειά της και κυρίως τη μικρή της κόρη, θα είχε χάσει τα λογικά της. Ζητά να μπει στη φυλακή ο άνθρωπος που σκότωσε το παιδί της αλλά και οι συνεργοί του. «Στη συνείδησή μου και αυτοί έχουν βάψει τα χέρια τους με αίμα». Όπως λέει, ποτέ δεν έχασε το κουράγιο της και στέλνει μήνυμα προς όλες τις οικογένειες θυμάτων τέτοιων αποτρόπαιων πράξεων να μην εγκαταλείπουν την προσπάθεια για δικαίωση.
Πώς νιώθετε που μετά από αγώνα χρόνων, πολλές απογοητεύσεις και δυσκολίες, δικαιώθηκε η μνήμη του παιδιού σας;
«Έχω χάσει τον αγαπημένο γιο μου και τίποτε δεν μπορεί να τον γυρίσει πίσω. Είμαι, όμως, υποχρεωμένη να κάνω το παν ώστε να αποδοθεί δικαιοσύνη για τη μνήμη του. Ποτέ δεν μπορούσα να συμβιβαστώ με το γεγονός ότι ο δολοφόνος του γιου μου και όσοι συνέδραμαν την αποτρόπαια πράξη του θα έμεναν ατιμώρητοι.
Η απόφαση του Μικτού Ορκωτού Εφετείου Ανατολικής Κρήτης είναι το πρώτο βήμα για την επικράτηση του δικαίου, αφού ανέτρεψε την εσφαλμένη απόφαση του Μικτού Ορκωτού Δικαστηρίου Λασιθίου μια πρωτοβάθμια απόφαση, η οποία, αν και ομόφωνα καταδίκασε τον κατηγορούμενο για την επίθεση σε βάρος του γιου μου, δεχόμενο δηλαδή το δικαστήριο – ομόφωνα – ότι είναι ψευδής ο βασικός του ισχυρισμός ότι δήθεν προσπαθούσε να σταματήσει τον καβγά, ωστόσο και παρά την καταδικαστική πρόταση της κυρίας εισαγγελέως, κήρυξε τον κατηγορούμενο αθώο με οριακή πλειοψηφία 4 – 3, όπου μειοψήφησε και ο πρόεδρος του Πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου.
Εύχομαι σύντομα να τιμωρηθούν αναλόγως και οι συνεργοί του δολοφόνου του παιδιού μου. Στη συνείδησή μου και αυτοί έχουν βάψει τα χέρια τους με το αίμα του παιδιού μου».
Υπήρξαν στιγμές που αισθανθήκατε ότι αυτό το έγκλημα θα μείνει ατιμώρητο;
«Ποτέ δεν έχασα το κουράγιο μου και την πίστη μου στη δικαίωση. Όπως σας είπα, δεν είχα καμία άλλη επιλογή. Δεν ήταν δυνατόν να αποδεχθώ ότι αυτοί που σκότωσαν τον γιο μου και κατέστρεψαν για πάντα την ευτυχία της οικογένειάς μου θα έμεναν ατιμώρητοι, να κυκλοφορούν ελεύθεροι λίγα μόλις χιλιόμετρα από το βυθισμένο στο πένθος σπίτι μου.
Ακόμα και τις πιο δύσκολες στιγμές, όταν για παράδειγμα αναγκαζόμουν να επιστρέψω στο Λονδίνο μετά την αθωωτική απόφαση του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου, ήμουν αποφασισμένη να μην επιτρέψω αυτή την αδικία αλλά να αγωνιστώ με όλες μου τις δυνάμεις για την τελική δικαίωση στο Εφετείο.
Θέλω, όταν μεγαλώσει η κορούλα μου, να μάθει πως η μνήμη του αδερφού της, ο οποίος της λείπει τόσο πολύ, δικαιώθηκε. Θέλω να στείλω σε όλες τις οικογένειες των θυμάτων τέτοιων αποτρόπαιων πράξεων το μήνυμα να μην υποχωρούν στις διαδικαστικές δυσκολίες που συναντούν. Πρέπει να παλεύουν για να επικρατήσει η δικαιοσύνη, ώστε να εκλείψουν κάποτε τέτοια βίαια περιστατικά».
Η ελληνική Δικαιοσύνη έκανε το καθήκον της. Πλέον η ευθύνη μετατίθεται στις βρετανικές αρχές. Είστε αισιόδοξη ότι θα κινηθούν οι προβλεπόμενες διαδικασίες ώστε να εκτίσει την ποινή του ο άνθρωπος που καταδικάστηκε για το θανάσιμο μαχαίρωμα του γιου σας;
«Πράγματι, πλέον οι βρετανικές αρχές θα πρέπει να ανταποκριθούν στις διεθνείς υποχρεώσεις που έχουν αναλάβει, τηρώντας της διαδικασίες του ευρωπαϊκού εντάλματος σύλληψης. Θα παρίσταμαι προσωπικώς και διά των συνηγόρων μου σε όλες τις απαραίτητες διαδικασίες ώστε να εκτελεστεί η ποινή που επέβαλε το Μικτό Ορκωτό Εφετείο.
Ήρθε η ώρα ο δράστης αυτού του φρικτού εγκλήματος να αντιμετωπίσει τις συνέπειες των πράξεών του. Όλα αυτά τα χρόνια ο δολοφόνος είχε επιδοθεί σε μια προσπάθεια μέσω των ΜΜΕ να φιλοτεχνήσει ένα προφίλ ενός φιλήσυχου ανθρώπου, ενός ειρηνοποιού – αυτό άλλωστε υποστήριζε ψευδώς ενώπιον του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου.
Πλέον όμως τα ψέματά του κατέρρευσαν και θα κάνω κάθε τι αναγκαίο να συλληφθεί και να εκτελεστεί η ποινή που του επέβαλε το δικαστήριο. Το ίδιο θα πράξω και για τους συνεργούς του. Μόνο έτσι θα υπάρξει αυτό που από την αρχή ζητάω: “Δικαίωση για τον Τyrell».
-Ποιος ή ποιοι ήταν το στήριγμα σας όλα αυτά τα χρόνια, από πού αντλούσατε δύναμη για να συνεχίσετε;
«Ειλικρινά, αν δεν είχα πλάι μου την οικογένειά μου και ιδίως τη μικρή μου κόρη, θα είχα χάσει τα λογικά μου και δεν θα μπορούσα να αγωνιστώ για τη δικαίωση του γιου μου. Επίσης, δεν μπορώ να βρω λόγια για τη βοήθεια που μου παρείχαν οι συνήγοροί μου κ.κ Ιωάννης Κωσταντουδάκης, Θεόδωρος Ζαχαρόπουλος και Εμμανουήλ Κουκιαδάκης.
Με υποστήριξαν σε όλα τα στάδια των ακροαματικών διαδικασιών ενώ πέτυχαν την ανατροπή ακόμα και της πρωτόδικης αθωωτικής απόφασης ενός εκ των συνεργών του δολοφόνου προσφεύγοντας στον Άρειο Πάγο.
Ακόμα, δεν θα πρέπει να λησμονήσω να αναφερθώ στη βοήθεια που έλαβα από τις βρετανικές και ελληνικές προξενικές αρχές, ιδίως από την πρόξενο της Μεγάλης Βρετανίας στην Κρήτη κυρία Claire Φραγκάκη και τους συνεργάτες της, καθώς και τους οργανισμούς Victim Support και Active Change Foundation οι οποίοι με στήριξαν ηθικά και οικονομικά σε έναν τόσο μακρό και δαπανηρό δικαστικό αγώνα».