Την ανάληψη ευθύνης από την Εκκλησία, η οποία πρέπει να πρωτοστατεί, για την προστασία του Περιβάλλοντος, αναφέρει στο μήνυμα του ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος:
«Η ολοένα και αυξανόμενη εκμετάλλευση του περιβάλλοντος καλλιεργεί τη συνεχή διάρρηξη της σχέσης του ανθρώπου με το οικοσύστημα, στο οποίο δραστηριοποιείται και ουσιαστικά τον οδηγεί μακριά από τον Δημιουργό. Ο άνθρωπος ξεχνά και απομακρύνεται από την εντολή του Θεού “εργάζεσθαι και φυλάσσειν” (Γεν. 2:15) την Κτίση, με αποτέλεσμα να παραθεωρεί ότι, ενώ αποτελεί αλληλένδετο κρίκο της αλυσίδας του οικοσυστήματος, με τις πράξεις του το καταστρέφει.
Όσο συνεχίζουμε να έχουμε αυτή τη θεώρηση και να απομακρυνόμαστε από τη θεία εντολή, τόσο το πρόβλημα θα διογκώνεται και η λύση θα απομακρύνεται, με αποτέλεσμα η οικολογική κρίση να απειλεί την ίδια την επιβίωση του ανθρώπου, τη διατήρηση της ίδιας της ζωής. Με ταχύτατους πλέον ρυθμούς το πρόβλημα καθίσταται οντολογικό!
Είναι η ώρα της ανάληψης ευθύνης και σε αυτή την κρίσιμη στιγμή η Εκκλησία πρωτοστατεί όχι απλά εκφράζοντας την αγωνία Της, αλλά προτείνοντας από άμβωνος και υλοποιώντας με έργα λύσεις».
Τα παραπάνω επισημαίνει, μεταξύ άλλων, ο αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος Ιερώνυμος, για την Παγκόσμια Ημέρα Προστασίας του Περιβάλλοντος, 5 Ιουνίου.
Αναλυτικά, το μήνυμα του Προκαθημένου της Ελλαδικής Εκκλησίας:
Στο πλαίσιο της Παγκόσμιας Ημέρας Περιβάλλοντος (5 Ιουνίου), ο μακαριώτατος αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος Ιερώνυμος, ως πρόεδρος της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος, όπως πράττει κάθε χρόνο, απέστειλε και εφέτος το κάτωθι μήνυμά του, για την Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος:
«Ένα από τα σοβαρότερα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο άνθρωπος τις τελευταίες δεκαετίες είναι η απουσία της προστασίας του περιβάλλοντος, με αποτέλεσμα την κλιματική κρίση. Η ραγδαία επιδείνωση στην ισορροπία του οικοσυστήματος επέφερε σοβαρά προβλήματα στη φύση. Αποτελεί θλιβερή διαπίστωση ότι το φυσικό περιβάλλον στις µέρες µας µολύνεται και καταστρέφεται επικίνδυνα. Η ρύπανση της ατµόσφαιρας, της γης, των θαλασσών και των ποταµών, ο αφανισµός των φυσικών πόρων, η υπερθέρμανση του πλανήτη και τόσα άλλα παρόµοια φαινόµενα, αποδεικνύουν ότι συντελείται γύρω µας µία βαθµιαία όσο και διαρκής, με καταιγιστικούς ρυθμούς, καταστροφή του περιβάλλοντος. Οι αλλαγές στο οικολογικό σύστημα του πλανήτη μας επιφέρουν δραματικές συνέπειες, σε όλους τους τομείς, με τον πολλαπλασιασμό των κυμάτων καύσωνα, των ξηρασιών, των πυρκαγιών και των πλημμυρών, τη διασάλευση της ισορροπίας στην φύση, την κλιματική μετανάστευση κά.
Όλα αυτά καθιστούν ολοφάνερη την ύπαρξη οξύτατης οικολογικής κρίσεως, για την οποία η ανησυχία ολοένα γίνεται και εντονότερη. Η ανησυχία αυτή συνήθως εκφράζεται µε ατέρμονες συζητήσεις, οι οποίες αναφέρονται στην κρίση και προσπαθούν να βρουν λύσεις για την αντιμετώπισή της. Τα τελευταία χρόνια κινητοποιήσεις από διάφορους φορείς, οργανισμούς και παράγοντες αποπειρώνται να αναδείξουν το οικολογικό πρόβλημα.
Ωστόσο, οι προτεινόμενες λύσεις και η εφαρμογή τους στην πράξη δεν οδηγούν σε ουσιαστικά αποτελέσματα, διότι ο σύγχρονος άνθρωπος παραμένει βαθιά επηρεασμένος, συχνά αλλοιωμένος από το υλιστικό πνεύμα της υπερκαταναλωτικής εποχής µας. Η ολοένα και αυξανόμενη εκμετάλλευση του περιβάλλοντος καλλιεργεί τη συνεχή διάρρηξη της σχέσης του ανθρώπου με το οικοσύστημα, στο οποίο δραστηριοποιείται και ουσιαστικά τον οδηγεί μακριά από τον Δημιουργό. Ο άνθρωπος ξεχνά και απομακρύνεται από την εντολή του Θεού “εργάζεσθαι και φυλάσσειν” (Γεν. 2:15) την Κτίση, με αποτέλεσμα να παραθεωρεί ότι, ενώ αποτελεί αλληλένδετο κρίκο της αλυσίδας του οικοσυστήματος, με τις πράξεις του το καταστρέφει. Όσο συνεχίζουμε να έχουμε αυτή τη θεώρηση και να απομακρυνόμαστε από τη θεία εντολή τόσο το πρόβλημα θα διογκώνεται και η λύση θα απομακρύνεται, με αποτέλεσμα η οικολογική κρίση να απειλεί την ίδια την επιβίωση του ανθρώπου, τη διατήρηση της ίδιας της ζωής. Με ταχύτατους πλέον ρυθμούς το πρόβλημα καθίσταται οντολογικό! Είναι η ώρα της ανάληψης ευθύνης και σε αυτή την κρίσιμη στιγμή η Εκκλησία πρωτοστατεί όχι απλά εκφράζοντας την αγωνία Της, αλλά προτείνοντας από άμβωνος και υλοποιώντας με έργα λύσεις.
Η προστασία του περιβάλλοντος δεν είναι σύνθημα και λόγια, αλλά υποχρέωση και πράξεις. Είναι η ουσιαστική ανταπόκριση στην πρόσκληση του Θεού, για αρμονική συνύπαρξη μαζί Του, η οποία θα οδηγήσει σε έμπρακτες αλλαγές και μεταρρυθμίσεις για μία πράσινη, βιώσιμη ζωή, σε επανασύνδεση και σύζευξη με τη φύση και τον Δημιουργό».