Μεταξύ ανθρώπων και πολιτισμού επιχειρεί να πορευτεί η αρχαιολόγος Ευγενία Τσατσάκη, που μάχεται για ένα καλύτερο αύριο της Κρήτης μέσα από τον συνδυασμό του Σταύρου Αρναουτάκη. Ένα αύριο που θα σέβεται τα ανθρώπινα δικαιώματα, τα δικαιώματα για τη ζωή και την ελευθερία και που παράλληλα θα διαφυλάττει την ανάπτυξη της πολιτισμικής κληρονομιάς του τόπου που γεννήθηκε και μεγάλωσε. Η ίδια μιλώντας στην «Π» δίνει το στίγμα της πολιτικής που θέλει να ακολουθήσει, εφόσον εκλεγεί περιφερειακή σύμβουλος με το συνδυασμό «Κρήτη η ζωή μας». Με ειλικρίνεια, ευθύτητα και βαθιά συγκίνηση ξεδιπλώνει το όραμά της. Η συνέντευξη έχει ως εξής:
-Τι ήταν αυτό που σας παρακίνησε να ασχοληθείτε με τα κοινά;
-To να μάχεσαι κόντρα για όλα εκείνα που σε μικραίνουν ως Άνθρωπο αποτελεί όχι μόνο πολιτική μα και ηθική υποχρέωση. Αυτή είναι η σπίθα που με κατατρώει. Αυτό με παρακινεί εδώ και καιρό. Δεν περίμενα μια πρόταση υποψηφιότητας για να αναλάβω δράση, για να γράψω και να πω για τα μικρά και τα μεγάλα που κατά καιρούς μάς απασχολούν. Από τα δικαιώματα του ανθρώπου και του πολίτη ξεκινώ. Εξάλλου, όλα εκεί καταλήγουν. Η ενασχόληση με τα κοινά είναι πρωτίστως μια εσωτερική διαδικασία. Για να εκτεθείς στη διαδικασία του εκλέγεσθαι μετριέσαι γερά με τον εαυτό σου. Στην αιφνίδια πρόταση του Σταύρου Αρναουτάκη ένιωσα ότι δεν έπρεπε να αρνηθώ.
-Από τις επαφές που πραγματοποιείτε με τους πολίτες τι εισπράττετε, τι ζητάει η τοπική κοινωνία;
-Τα αυτονόητα που κατήντησαν ζητούμενα. Χαρακτηριστική η φράση ενός ανθρώπου από ένα χωριό του νομού μας: «Κοπελιά επαέ είμαστε ξεχασμένοι από το Θειό. Μη μας ξεχάσεις κι εσύ». Θυμό έχουν μα ψιμογελούν ακόμη. Ντόμπροι και αλύπητα ευθείς συζητούν για υποδομές, οδοποιία, εξωραϊστικά έργα, για τα προβλήματα του πρωτογενούς τομέα, τις τιμές των αγροτικών προϊόντων, την αναγκαιότητα άρδευσης για μεγιστοποίηση της σοδειάς τους. Οι κτηνοτρόφοι με τη σειρά τους έχουν απογοητευτεί.
Το κόστος παραγωγής των προϊόντων τους είναι απαγορευτικό πλέον. Έτσι, κρατούν λίγα «κομμάθια» για το σπίτι και εγκαταλείπουν το επάγγελμα. Στην πόλη ζητούν περίπου τα ίδια, μιλούν για τα μεγάλα αναπτυξιακά έργα, παρακολουθούν, προβληματίζονται. Θέλουν το αστικό τους περιβάλλον να ομορφύνει. Σε ένα άλλο χωριό οι νέοι μιλούσαν για την αναγκαιότητα της πράσινης ενέργειας, την ευαισθητοποίηση του κόσμου από μέρους της πολιτείας και την απαραίτητη εφαρμογή της. Οι περισσότεροι όμως κλείνουν με «τον αγαπούμε τον Σταύρο». Δεν θέλουν άλλα ψέματα. Θέλουν να τους αφουγκράζεσαι, να είσαι μαζί τους.
-Εσείς με ποιο τρόπο τους στέκεστε στο πλευρό τους;
-Τους ακούω ακόμα κι όταν θυμώνουν. Ακούνε πολιτική και ξεσπαθώνουν. Παραμένω εκεί. Συνδιαλέγομαι. Καταγράφω τα προβλήματα. Σκέφτομαι τρόπους επίλυσης και τους ανθρώπους που πρέπει να βρω για να συνεργαστούμε και να προκρίνουμε λύσεις. Στο τέλος ανανεώνουμε το ραντεβού μας.
-Τι επιδιώκετε να επιτύχετε με την εκλογή σας ως περιφερειακής συμβούλου;
-Να αλλάξω από το μετερίζι μου όσα μπορώ προς το καλύτερο. Είναι η καλύτερη μορφή Αντίστασης. Νόμιζα πως αρκεί να αρθρογραφεί κάποιος για να κυκλοφορούν οι ιδέες και να βελτιώνονται οι καταστάσεις. Νόμιζα πως, αν μάχομαι μόνη μου, θα κατάφερνα αρκετά από όσα ονειρεύομαι για τούτο τον τόπο. Συνειδητοποίησα πως χρειάζονται συνοδοιπόροι σε τέτοιους δρόμους και χρόνους.
-Κλείνοντας θα ήθελα να μου περιγράψετε το όραμά σας για την Περιφέρεια Κρήτης και για τους πολίτες που ζουν και ενεργούν γι’ αυτήν;
– Για να φτάσεις στον Άνθρωπο και τον πολιτισμό, μοιραία περνάς από το καμίνι της Ιστορίας, της Αλήθειας και της Μνήμης. Αν δεν διαφυλάξεις την ιστορία και τη μνήμη σου ως λαός, είσαι καταδικασμένος στον αφανισμό. Εδώ στην Κρήτη έχουμε ένα προνόμιο που αποτελεί μοναδικό παγκόσμιο. Η ατομική ιστορία του καθενός μας ανά τον χρόνο είναι κομμάτι μιας συλλογικής ιστορίας, μιας συλλογικής Μνήμης, εκείνης της πάλης για ελευθερία. Αυτή την τοπική μας ιστορία οφείλουμε να αναδεικνύουμε και να διεκδικούμε
. Επιπλέον, τα αρχαιολογικά υλικά κατάλοιπα χρειάζεται να ενταχθούν στο κομμάτι της επιχειρηματικότητας με έναν τρόπο που δεν θα αντιτίθεται στη διάσωση και διαφύλαξή τους. Δείτε το παράδειγμα της Μάλτας. Οφείλουμε ταυτοχρόνως να παρακολουθούμε και τις ενεργειακές εξελίξεις που βρίσκονται έξω από το θαλάσσιο κατώφλι μας και να πράξουμε το μέγιστο δυνατό για την ευημερία των τοπικών κοινωνιών μας και τη διαφύλαξη του φυσικού μας περιβάλλοντος. Για να φτάσεις στον Άνθρωπο και τον πολιτισμό, μοιραία ξεκινάς να υλοποιείς τα απαραίτητα που δεν είναι διόλου μικρά κι αμελητέα. Με επιμονή, θάρρος και ανθρωπιά.