Εχει χαρακτηριστεί “μύθος”, “εθνικός θησαυρός και “φαινόμενο”. Όλα αυτά μαζί και πολλά άλλα πάνε με το όνομα της: Μαρινέλλα, αν και η ίδια με την απλότητα που χαρακτηρίζει όλους τους μεγάλους, δεν αποδέχεται τίτλους και χαρακτηρισμούς.
“Αυτοί οι τίτλοι δεν με ενδιαφέρουν και δεν με καθορίζουν και το μόνο που πραγματικά με ενδιαφέρει είναι η ουσιαστική επαφή μου με τον κόσμο” λέει η ίδια στη συνέντευξη που παραχώρησε στην “Π”, με αφορμή τη μεγάλη συναυλία που θα δώσει μαζί με την αγαπημένη της συνάδελφο Νατάσα Θεοδωρίδου, μεθάυριο Τετάρτη στο Παγκρήτιο Στάδιο.
“Έχουμε ετοιμάσει”, τονίζει “ένα πολύ προσεγμένο και πολύ χαρούμενο πρόγραμμα, με τραγούδια που αγαπάμε και οι δύο, με ντουέτα και ωραίες ενορχηστρώσεις. Είμαι απόλυτα σίγουρη ότι θα περάσουμε μια πολύ ιδιαίτερη βραδιά μαζί στις 7 Σεπτεμβρίου στην Κρήτη.’’ Η μεγάλη ερμηνεύτρια κλείνει φέτος 65 χρόνια παρουσίας στην ελληνική μουσική σκηνή και μιλώντας για την καριέρα και τη ζωή της αναφέρεται στους ανθρώπους που υπήρξαν σταθμοί για’ αυτήν.
‘’Αναμφισβήτητα” υπογραμμίζει “ο Στέλιος Καζαντζίδης, που ήταν για μένα μεγάλο σχολείο και κοντά του έμαθα τόσα πολύτιμα πράγματα για τη δουλειά μου. Αργότερα, ο Θεοδωράκης, ο Πλέσσας, ο Κατσαρός, ο Πυθαγόρας, ο Λευτέρης Παπαδόπουλος και άλλοι σπουδαίοι δημιουργοί που ερμήνευσα τραγούδια τους και που τα κρατάω σαν πολύτιμα κειμήλια”.’
Η ίδια, αν και τα ονόματα με τα οποία συνεργάστηκε ήταν τεράστια, ήταν πάντοτε αυτόφωτη αλλά και πρωτόπορος στα ευρύτερα μουσικά μας πράγματα. Σηκώθηκε πρώτη από την καρέκλα, όταν όλες οι γυναίκες συνάδελφοί της κάθονταν στο πάλκο, απαγόρευσε το σπάσιμο, έβαλε παντελόνια, όμορφα φορέματα και έκανε πράγματα ανήκουστα για την εποχή, ανοίγωντας πάντα το δικό της μονοπάτι.
“Ισως” αναφέρει στην”Π” “γιατί από πολύ μικρή ήμουν φύσει ανήσυχη, αναζητούσα πάντα κάτι διαφορετικό, ήμουν επαναστάτρια με τον τρόπο μου. Αυτός φαντάζομαι ήταν και ο λόγος που έκανα τόσο πρωτοποριακά πράγματα για την εποχή μου”.
«Ο Στέλιος Καζαντζίδης ήταν για μένα μεγάλο σχολείο»
Στο Ηράκλειο μαζί με τη Νατάσα Θεοδωρίδου κάνετε φινάλε μιας μίνι αλλά σημαντικής περιοδείας, μετά από δύο χρόνια κοροναϊού. Τι ετοιμάζετε για το κοινό του νησιού μας;
Το Ηράκλειο δεν είναι στην ουσία το φινάλε της περιοδείας μας, γιατί υπάρχουν ακόμα στο τέλος Σεπτεμβρίου και τρεις τελευταίες συναυλίες στην Κύπρο. Η χαρά μου ήταν πολύ μεγάλη που έκανα αυτές τις συναυλίες με τη Νατάσα.
Πρώτον, γιατί την αγαπώ και την θαυμάζω σαν τραγουδίστρια. Δεύτερον, γιατί έχουμε πολλή χημεία μεταξύ μας και αυτό βγαίνει και στη σκηνή. Και τρίτον γιατί έχουμε ετοιμάσει ένα πολύ προσεγμένο και πολύ χαρούμενο πρόγραμμα, με τραγούδια που αγαπάμε και οι δύο, με ντουέτα και ωραίες ενορχηστρώσεις. Είμαι απόλυτα σίγουρη ότι θα περάσουμε μια πολύ ιδιαίτερη βραδιά μαζί στις 7 Σεπτεμβρίου στην Κρήτη.
Πώς ήταν η συνεργασία σας με την κα Θεοδωρίδου; Τι εκτιμάτε σ’ αυτήν;
Οπως σας είπα, πριν καν γνωρίσω τη Νατάσα, μου άρεσε πολύ αυτός ο ιδιαίτερος και ξεχωριστος ήχος της φωνής της, που τη χαρακτηρίζει και την ξεχωρίζει από άλλες ερμηνεύτριες. Οταν συναντηθήκαμε και συνεργαστήκαμε το 2011 στον Βοτανικό, διαπίστωσα πόσο ταιριάζαμε και σαν χαρακτήρες και πόσο ωραία δέναμε πάνω και κάτω από την σκηνή. Από τότε είχαμε υποσχεθεί να ξανασυνεργαστούμε όποτε μας δινόταν η ευκαιρία. Ετσι, φέτος με μεγάλη χαρά και οι δύο αποφασίσαμε να κάνουμε αυτές τις συναυλίες και να περάσουμε όμορφα και εμείς και ο κόσμος, μετά από δύο χρόνια αποχής λόγω κοροναιού.Κλείνετε 65 χρόνια παρουσίας στην ελληνική μουσική σκηνή. Ποιοι άνθρωποι, τραγουδιστές και συνθέτες, ήταν οι σταθμοί σας;
Αναμφισβήτητα ο Στέλιος Καζαντζίδης, που ήταν για μένα μεγάλο σχολείο και κοντά του έμαθα τόσα, πολύτιμα πράγματα για τη δουλειά μου. Αργότερα, ο Θεοδωράκης, ο Πλέσσας, ο Κατσαρός, ο Πυθαγόρας, ο Λευτέρης Παπαδόπουλος και άλλοι σπουδαίοι δημιουργοί που ερμήνευσα τραγούδια τους και που τα κρατάω σαν πολύτιμα κειμήλια.
Ζήσατε και δουλέψατε δίπλα σε πραγματικούς μύθους της ελληνικής μουσικής. Πώς τα καταφέρατε και αποκτήσατε το δικό σας αυτόνομο φως;
Δεν υπάρχουν “συνταγές” για το πώς τα κατάφερα. Το μόνο που μπορώ να σας πω είναι ότι όσο ήμουν δίπλα σε αυτούς όλους τους σπουδαίους ανθρώπους προσπαθούσα να τους ακούω προσεκτικά, να αφομοιώνω τις γνώσεις που μου μετέδιδαν και να τις κάνω δικές μου.
«Από πολύ μικρή ήμουν φύση ανήσυχη, αναζητούσα πάντα κάτι διαφορετικό»
Ειστε πρωτοπόρος και επαναστάτρια στα ευρύτερα μουσικά μας πράγματα. Σηκωθήκατε πρώτη από την καρέκλα, όταν όλες οι γυναίκες συνάδελφοί σας κάθονταν στο πάλκο, απαγορέψατε το σπάσιμο , βάλατε παντελόνια, όμορφα φορέματα, οπως είχατε πει “πράγματα αδιανόητα για την εποχή”. Τι σας ωθούσε να ανοίγετε το δικό σας κάθε φορά μονοπάτι στη ζωή;
Τι να σας πώ; Ισως γιατί από πολύ μικρή ήμουν φύση ανήσυχη, αναζητούσα πάντα κάτι διαφορετικό, ήμουν επαναστάτρια με τον τρόπο μου. Αυτός φαντάζομαι ήταν και ο λόγος που έκανα τόσο πρωτοποριακά πράγματα για την εποχή μου.
Ξεκινήσατε την επαγγελματική σας πορεία ως ηθοποιός και οι περισσότεροι σας είδαμε στην τηλεόραση στον καθηλωτικό ρόλο της “Μαρίκας Σουέζ στο “Κι ύστερα ήρθαν οι μέλισσες”. Αν σας γινόταν τώρα μια πρόταση που θα πληρούσε τα κριτήριά σας θα επιστρέφατε στην τηλεόραση ή το θέατρο;
Ποτέ δεν λέω ποτέ. Σίγουρα αν μου παρουσίαζαν μια ενδιαφέρουσα πρόταση, είτε στο θέατρο είτε στην τηλεόραση, θα την συζητούσα.
Αν κάποιος σας ζητούσε την ντριμ τιμ με συναδέλφους σας ποιούς θα βάζατε μέσα;
Καταλαβαίνετε ότι δεν υπάρχει περίπτωση να περιγράψω εγώ την ελληνική ντριμ τιμ. Το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι και στην δική μου γενιά αλλά και σήμερα υπήρξαν και υπάρχουν πολύ σημαντικοί καλλιτέχνες, με σπουδαίες φωνές, πολύ αξιόλογες δουλειές και είχα την τύχη να συνεργαστώ με τους περισσότερους από αυτούς, μέσα σε όλα αυτά τα χρόνια.
Εκτός από τις συναυλίες σας στην Κρήτη γνωρίζετε το νησί μας αλλιώς;
Δυστυχώς, κάθε φορά που έρχομαι στην Κρήτη είναι για δουλειά και ο χρόνος μου είναι περιορισμένος.
«Οι τίτλοι δεν με ενδιαφέρουν και δεν με καθορίζουν»
Οταν λένε “μύθος”, “μεγάλη κυρία του ελληνικού τραγουδιού”, “εθνικό θησαυρό “, το “φαινόμενο Μαρινέλλα” κλπ. αλήθεια τι σκέφτεστε;
Ειλικρινά δεν σκέφτομαι τίποτα. Ηδη το έχω πει επανειλημμένα ότι αυτοί οι τίτλοι δεν με ενδιαφέρουν και δεν με καθορίζουν και το μόνο που πραγματικά με ενδιαφέρει είναι η ουσιαστική επαφή μου με τον κόσμο.