Αποφασισμένη να ανατρέψει το πρότυπο του δημάρχου που βουλιάζει στην καρέκλα του γραφείου του, την ίδια ώρα που η πόλη «πνίγεται» στα προβλήματα, δηλώνει η υποψήφια δήμαρχος Ηρακλείου Λιάνα Σταρίδα με συνέντευξή της στην «Π» και προτάσσει την ανάγκη να δοθεί λόγος και συμμετοχή στους πολίτες ώστε να συναποφασίζουν και να συνδιαμορφώνουν λύσεις για τα προβλήματα του Δήμου.
Γέννημα – θρέμμα Ηρακλειώτισσα η κ. Σταρίδα, περιγράφει τη βαθιά αγάπη της για την πόλη με την οποία δέθηκε με ακλόνητους δεσμούς μέσα και από την 34χρονη διαδρομή της στην Εφορεία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων, στη διάρκεια της οποίας της οποίας κατάφερε να ανασκάψει, να ερευνήσει και να καταγράψει σε βάθος το ιστορικό αποτύπωμά της.
Η κ. Σταρίδα περιγράφει την ενεργή πολιτική διαδρομή της στον χώρο της Αριστεράς από τα χρόνια του Πολυτεχνείου, και τις ζυμώσεις της στους κοινωνικούς αγώνες για την κατάργηση κάθε είδους αδικίας, που συνέβαλαν καθοριστικά στην απόφαση της να διεκδικήσει τον Δήμο Ηρακλείου, έχοντας στο πλευρό της το σύζυγό της Γιάννη Σταρίδα ένα πρόσωπο με σοβαρή και πολυεπίπεδη προσφορά στην τοπική κοινωνία.
Στη συνέντευξη της η κ. Σταρίδα μάς κάνει τις εκτιμήσεις της για το ποιοι θα τερματίσουν στην εκλογική κούρσα και δίνει το στίγμα πιθανών πολιτικών συμπράξεων που μπορούν να προκύψουν.
Παράλληλα εξηγεί ότι στέκεται απέναντι στην καταστροφή μνημείων και οικιστικών πυρήνων, την έλλειψη καλαισθησίας, τις κατά καιρούς παρεμβάσεις και στα «μεγάλα έργα», την ανισότητα, τον ελιτισμό και στις κλειστές «λέσχες» που επιλεκτικά και μεταξύ τους ασχολούνται με το πολιτιστικό γίγνεσθαι, την αδιαφορία, τον βανδαλισμό, την εγκατάλειψη των γειτονιών και των υποβαθμισμένων περιοχών, τη βρομιά, τους απαράδεκτους δρόμους, τους πρόχειρους πεζόδρομους, τα σπασμένα πεζοδρόμια…
Νομίζω ότι είστε το πρόσωπο – έκπληξη των δημοτικών εκλογών, διότι αφενός ποτέ μέχρι σήμερα δεν είχε εμπλακεί το όνομά σας στο αυτοδιοικητικό σκηνικό, και αφετέρου γιατί δεν είχαμε υποψιαστεί ότι αυτό είναι ένα πεδίο που μπορεί να σας ενδιαφέρει. Θέλετε να μας πείτε πώς έγινε αυτός ο ευχάριστος αιφνιδιασμός;
«Από τη θέση μου στην Αρχαιολογική Υπηρεσία έχω ασχοληθεί πολύ με την πόλη κι έχω συνεργαστεί επί δεκαετίες με τους εκάστοτε δημάρχους, τους φορείς και τους πολίτες. Έχω λοιπόν τη γνώση και την εμπειρία που απαιτούνται για μια αγαστή, αποτελεσματική και συνεχή συνεργασία προς την κατεύθυνση που έχω τάξει τον εαυτό μου: μια πόλη καθαρή, πράσινη, ελκυστική, δεμένη με την ιστορία της.
Από την άλλη είμαι πολίτης – δεν λέω ενεργός διότι είναι πλεονασμός. Πάντα με ενδιέφεραν τα γενόμενα στον Δήμο και γνωρίζετε πως πολλές φορές στο παρελθόν έχω πάρει δημόσια θέση. Τώρα που έχω τον χρόνο. Προσπαθώ να κάνω πράξη την ολοκληρωμένη άποψη που έχω για τον Δήμο.
Δεν πρέπει λοιπόν να εκλαμβάνεται ως έκπληξη η υποψηφιότητά μου, εκτός ίσως από το γεγονός ότι δεν είμαι πολιτικός και δεν επιθυμώ να γίνω! Αυτό το τελευταίο το τονίζω, διότι από δεκαετίες, κάποιοι πολιτικοί χρησιμοποίησαν τον Δήμο ως εφαλτήριο για την πολιτική τους καριέρα».
Και το «προξενιό» με τον «ΣΥΡΙΖΑ» πώς προέκυψε;
«Στη συνέντευξη που ανήγγειλα την υποψηφιότητά μου δήλωσα ανεξάρτητη και εξακολουθώ να δηλώνω ανεξάρτητη. Άλλωστε, οι συνεργάτες μου που με τιμούν με τη συμμετοχή τους στην παράταξη, προέρχονται από όλους τους χώρους του δημοκρατικού τόξου.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, με εσωτερικές του διαδικασίες και αφού είχε συνομιλήσει και με άλλους ενδιαφερόμενους, κατέληξε στη στήριξή μου. Τη δέχτηκα ευχαρίστως όπως θα δεχόμουν και τη στήριξη οποιουδήποτε φορέα της κεντροαριστεράς».
Στην αποδοχή της πρότασης του ΣΥΡΙΖΑ σάς προβλημάτισε το γεγονός ότι υπάρχει άλλο ένα πρόσωπο το οποίο διεκδικεί το χρίσμα του κόμματος πριν από την ανακοίνωση της δικής σας υποψηφιότητας;
«Όχι. Δεν είχα υπόψη μου ότι ο κ. Ηλίας Λυγερός, διότι περί εκείνου με ρωτάτε, διεκδικούσε το χρίσμα του υποψηφίου του ΣΥΡΙΖΑ. Άλλωστε εγώ δεν έχω χρίσμα, έχω στήριξη και ο συνδυασμός μου δεν είναι κομματικός αλλά ευρύτερος του πολιτικού χώρου του ΣΥΡΙΖΑ.
Στην πορεία διαπίστωσα πως στελέχη και ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ υποστηρίζουν την υποψηφιότητα του κ. Λυγερού. Αντιλαμβάνομαι και κατανοώ την επιλογή τους αλλά εμμένω στην υποψηφιότητά μου».
Θεωρείτε ότι υπάρχουν περιθώρια σύγκλισης με την παράταξη του κ. Λυγερού και σε ποιο πολιτικό πλαίσιο;
«Έχω την αντίληψη ότι και οι δυό βρισκόμαστε στο ίδιο πολιτικό πλαίσιο. Συγκλίνουμε λοιπόν ως προς αυτό. Αν εννοείτε συνεργασία, προεκλογική ή μετεκλογική, είμαι ανοιχτή αλλά είναι φυσικό ο καθένας να έχει την ιδιαίτερη προσέγγισή του στα θέματα του Δήμου. Αυνόητο είναι ότι υποστηρίζω τη δική μου προσέγγιση και επομένως και την υποψηφιότητά μου».
Ήδη έχουν συμπληρωθεί δέκα υποψήφιοι που διεκδικούν τον Δήμο Ηρακλείου. Κατά την εκτίμησή σας θα φτάσουν όλοι στην αφετηρία της εκλογικής κούρσας ή εκτιμάτε ότι θα έχουμε πολιτικές συμπράξεις;
«Νομίζω πως είναι δύσκολο να φτάσουν όλοι στην τελική ευθεία. Αν κάποιοι από τους συνυποψηψίους αποσυρθούν ή συμπράξουν δεν μπορούμε να το ξέρουμε από τώρα. Εμείς πάντως προχωρούμε».
Θα θέλαμε να μάθουμε περισσότερα πράγματα για σας, για τον τρόπο που αντιλαμβάνεσθε τη σχέση σας με την πόλη, για τη σχέση σας με την πολιτική και τους κοινωνικούς αγώνες, που έπαιξαν το ρόλο τους στην απόφασή σας να είστε σήμερα υποψήφια.
«Σε ό,τι αφορά εμένα, υπηρέτησα στην Εφορεία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων επί 34 χρόνια. Έχω ανασκάψει κι έχω ερευνήσει όλη σχεδόν την εντός των τειχών πόλη, ανακαλύπτοντας άγνωστες πτυχές της ιστορίας της, γεγονός που με έκανε να την αγαπήσω ακόμα περισσότερο. Έχω αναδείξει την ιστορία της αυτή και μέσα από τα βιβλία μου, γνωρίζω όλη την περιοχή του “Κλεισθενικού” Δήμου και τα πολύ σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζει.
Από γενιές είμαι Ηρακλειώτισσα και είναι και αυτός ένας σοβαρός λόγος για την αγάπη που τρέφω για το Ηράκλειο. Είμαι θρέμμα του και το λατρεύω. Συμπληρώνω το «βιογραφικό» που μου ζητήσατε με το ότι είμαι 42 χρόνια παντρεμένη με τον Γιάννη Σταρίδα κι έχουμε τρία παιδιά. Από τα φοιτητικά μου χρόνια συμμετέχω στους πολιτικούς και κοινωνικούς αγώνες.
Ξεκίνησα από την ΚΝΕ, έγινα μέλος του ΚΚΕ, θέση από την οποία σιγά σιγά αποσύρθηκα κομματικά, παραμένοντας πάντα στον αριστερό χώρο. Στη δικτατορία ήμουν παρούσα στο φοιτητικό κίνημα όπως επίσης και στους κοινωνικούς αγώνες για την κατάργηση κάθε είδους αδικίας. Είναι κατανοητό πως με την πολιτική και κοινωνική μου ωρίμαση, ήμουν πολύ κοντά στο να πάρω την απόφαση της υποψηφιότητάς μου».
Σε τι διαφοροποιείστε εσείς σε σχέση με τις υπόλοιπες υποψηφιότητες και γιατί κατά την άποψή σας θα πρέπει οι δημότες να σας επιλέξουν;
«Διότι θα ανατρέψω το γνωστό πρότυπο, που ο δήμαρχος και οι αντιδήμαρχοι είναι στα γραφεία τους, ενώ έξω τρέχουν τα προβλήματα καθημερινά. Οι αιρετοί του Δήμου πρέπει να κυκλοφορούν για να βρίσκονται σε άμεση επαφή με τους δημότες και τα προβλήματά τους. Αυτό θέλω να κάνω.
Κι ακόμα να δώσω λόγο στους πολίτες. Να ζητήσω την ενεργοποίησή τους και να συναποφασίζουμε. Χωρίς να εγκαταλείψουμε το τεχνικό έργο, που άλλωστε προορίζεται για την εξυπηρέτηση των κατοίκων, να αναδείξουμε την παρουσία του δημότη. Η πολιτική και ο σχεδιασμός μας να αγκαλιάσει όλο τον Δήμο.
Η ανισότητα, η φτώχια, τα ειδικά προβλήματα οικογενειών και ατόμων είναι παντού και θα έχουν το αμέριστο και συνεχές ενδιαφέρον μας ως δημοτικής Αρχής. Σύντομα θα δείτε στο πρόγραμμα του συνδυασμού μας τις σχετικές δράσεις που προβλέπουμε. Και αύριο, στον Δήμο, θα τις κάνουμε πράξη».
… Όσα δεν αντέχω στην πόλη μου
Τι είναι αυτό που δεν μπορείτε να αντέξετε στο Ηράκλειο και τι είναι αυτό που αγαπάτε περισσότερο στην πόλη;
«Δεν μπορώ να αντέξω την καταστροφή μνημείων και οικιστικών πυρήνων, την έλλειψη καλαισθησίας στις κατά καιρούς παρεμβάσεις και στα «μεγάλα έργα», την καθημερινή κακοποίησή του με πρόχειρες και αβασάνιστες επεμβάσεις, την ανισότητα στην αντιμετώπιση σημαντικών θεμάτων που αφορούν στην καθημερινότητά μας, τον ελιτισμό και τις κλειστές «λέσχες» που επιλεκτικά και μεταξύ τους ασχολούνται με το πολιτιστικό γίγνεσθαι, την αδιαφορία, τον βανδαλισμό, την εγκατάλειψη των γειτονιών και των υποβαθμισμένων περιοχών, τη βρομιά, τους απαράδεκτους δρόμους, τους πρόχειρους πεζόδρομους, τα σπασμένα πεζοδρόμια.
Και σταματώ εδώ, πριν γράψω ολόκληρο βιβλίο για όλα αυτά και πολλά ακόμα. Αγαπώ την ιστορία της, που διαχρονικά και αδιάκοπα καταστρέφεται, γωνιές της που γνωρίζω και που τις φέρνουν μπροστά μου οι αναμνήσεις, την αδυναμία της, σαν μικρό κακοποιημένο παιδί, να αντιδράσει και τους ανθρώπους εκείνους τους ρομαντικούς, τους επίμονους, τους γνώστες και τους ευαίσθητους που την κρατούν ζωντανή».