Ως ηθοποιός μετράει χρόνια στο θεατρικό σανίδι και σε πολλές θέσεις, σκηνοθέτης, σκηνογράφος, ενδυματολόγος, με πολλές και σημαντικές παραστάσεις, όμως, όπως συμβαίνει συνήθως στο ευρύ κοινό έγινε γνωστός από την συμμετοχή του στην τηλεοπτική σειρά “Κάτι κουρασμένα παλικάρια” όπου ξεχώρισε -και- για… την άψογη κρητική προφορά του.
Ο Ηρακλειώτης ηθοποιός Γιώργης – ξεκάθαρα Γιώργης και όχι Γιώργος – Κοντοπόδης, όπως έλεγε στην πρώτη του συνεντευξη στην “Π” πριν λίγα χρόνια, συνεχίζει να παρουσιάζει έργα που μιλούν στην ψυχή. Αυτή τη φορά επέλεξε να παρουσιάσει έναν συγκλονιστικό μονόλογο το έργο του Αγγελου Ανδρεόπουλου “Κοιμώμενος Χαλεπάς, ο σαλός άγιος” που θα δει το κοινό της γενέθλιας πόλης του σε μια και μοναδική παράσταση.
Ο ίδιος δεν κρύβει την συγκίνησή του που θα παρουσιάσει αυτό το έργο στο Ηράκλειο αλλά και για την ανταπόκριση που δείχνει το θεατρόφιλο κοινό της πόλης.
“Η σκέψη να κατέβει στο Ηράκλειο ο “Κοιμωμενος Χαλεπάς”,-αναφέρει μιλώντας στην “Π”- “υπήρχε στο μυαλό μας από πέρυσι, καθώς είναι ένα έργο, το οποίο ήθελα πάρα πάρα πολύ να παρουσιαστεί στον τόπο που γεννήθηκα και μεγάλωσα, γιατί, όσο και να μη θέλουμε να το δεχτούμε ή να το εκφράσουμε, θέλουμε οι άνθρωποι με τους οποίους έχουμε ζήσει και μοιραστεί τα παιδικά μας όνειρα, οι φιλοί μας και φυσικά οι γονείς μας, που είναι συνοδοιπόροι μας από τότε ως και τώρα, να δουν και να γνωρίσουν μία στιγμή που τη θεωρούμε πολύ σημαντική”.
Μιλώντας για το έργο τονίζει ότι κάθε φορά νιώθει πραγματικά ευλογημένος που αφηγείται τη ζωή του σημαντικού ανθρώπου και καλλιτέχνη.
Είναι κάποιες συναντήσεις, κάποια συναπαντήματα, όπως λέμε στην Κρήτη, με ανθρώπους, με θεατρικά έργα, με καταστάσεις, που εγώ πιστεύω ότι είναι καρμικές. Μία από αυτές τις συναντήσεις ήταν και είναι η συνάντησή μου με το έργο Κοιμώμενος Χαλεπάς” τονίζει χαρακτηριστικά.
Ο Γιώργης Κοντοπόδης μιλά ακόμα για τη μυσταγωγία της πρώτης παράστασης που έγινε στον προαύλειο χώρο του σπιτιού του Γιαννούλη Χαλεπά στην Τήνο αλλά και για το Ηράκλειο, το οποίο θέλει να βλέπει πλέον όλο και συχνότερα.
«Νιώθω ήδη μια συγκίνηση για την παράσταση στο Ηράκλειο, την οποία δεν ξέρω πώς θα διαχειριστώ»
-Είναι η πρώτη φορά που παίζετε στο Ηράκλειο; Πώς είναι τα συναισθήματά σας που έρχεστε στην πόλη σας και το Πολιτιστικό Συνεδριακό Κέντρο Ηρακλείου;
Στο Ηράκλειο έχω ξαναπαίξει. Εχω ξαναπαίξει συγκεκριμένα την πρώτη φορά που πάτησα σε θεατρική σκηνή, στο μακρινό 2002, στον Θεατρικό Σταθμό τότε Ηρακλείου, με μια παιδική παράσταση στην οποία συμμετείχα. Θα μπορούσα, όμως, να πω, ότι είναι η πρώτη φορά που έρχομαι με μία παράσταση που ήθελα από την πρώτη στιγμή να παρουσιάσω οπωσδήποτε στο Ηράκλειο. Μια παράσταση για την οποία νιώθω πραγματικά υπερήφανος, μία παράσταση την οποία λατρεύω. Είναι ξέρετε κάποια πράγματα, που στη ζωή μας είναι σημαντικά, είναι στιγμές κλειδιά.
Η σκέψη να κατέβει στο Ηράκλειο ο “Κοιμωμενος Χαλεπάς” υπήρχε στο μυαλό μας από πέρυσι, καθώς είναι ένα έργο το οποίο ήθελα πάρα πάρα πολύ να παρουσιαστεί στον τόπο που γεννήθηκα και μεγάλωσα, γιατί, όσο και να μη θέλουμε να το δεχτούμε ή να το εκφράσουμε, θέλουμε οι άνθρωποι με τους οποίους έχουμε ζήσει και μοιραστεί τα παιδικά μας όνειρα, οι φίλοι μας και φυσικά οι γονείς μας, που είναι συνοδοιπόροι μας από τότε ως και τώρα, να δουν και να γνωρίσουν μία στιγμή που τη θεωρούμε πολύ σημαντική.
Οφείλω να πω ότι λίγες μέρες πριν την παράσταση, σκεπτόμενος τη Δευτέρα και την παράσταση που έχουμε στο Πολιτιστικό Κέντρο και βλέποντας τις κρατήσεις, οι οποίες δείχνουν ότι ο κόσμος πραγματικά θέλει να παρακολουθήσει την παράστασή μας, νιώθω ήδη μία συγκίνηση, την οποία δεν ξέρω πώς θα διαχειριστώ κατά τη διάρκεια της παράστασης ή μετά το πέρας αυτής.
Το σίγουρο είναι ότι έρχομαι με πολύ θετικά συναισθήματα και νιώθω πολύ χαρούμενος, όπως σας λέω, γιατί βλέπω ότι και ο κόσμος θέλει να δει την παράστασή μας, κάτι που φαίνεται από το γεγονός ότι η αίθουσα είναι ήδη σχεδόν γεμάτη και βρισκόμαστε τέσσερις μέρες πριν την παράσταση και ότι θα προσπαθήσω να κάνω, αν όχι την καλύτερη, μία από τις καλύτερες μέχρι τώρα παραστάσεις του “Κοιμώμενου Χαλεπά”, σε αυτό τον υπέροχο χώρο του Πολιτιστικού Κέντρου, στο οποίο παίζω πρώτη φορά, που ευτυχώς έχει δημιουργηθεί στο Ηράκλειο. Χώροι σαν το Πολιτιστικό Κέντρο, και τους ανθρώπους που τον διαχειρίζονται, όπως η κυρία Όλγα Καρούζου με την οποία είχα μια άψογη επαφή, δείχνουν τη θέληση ενός τόπου, να πάει παραπέρα πιστεύω και να ανθήσει καλλιτεχνικά.
Το Ηράκλειο κάθε φορά άλλωστε που κατεβαίνω, για να δω τους γονείς μου, είναι όλο και πιο όμορφο, όλο και καλύτερο, κάτι το οποίο με κάνει πολύ χαρούμενο και την επιθυμία μου να είμαι όλο και πιο συχνά εκεί μεγαλύτερη..
«Σκέφτομαι πόσο ευλογημένος είμαι που αφηγούμαι τη ζωή αυτού του σημαντικού ανθρώπου και καλλιτέχνη»
-Πώς συναντηθήκατε με το κείμενο του έργου και τον Γιαννούλη Χαλεπά;
Είναι κάποιες συναντήσεις, κάποια συναπαντήματα, όπως λέμε στην Κρήτη, με ανθρώπους, με θεατρικά έργα, με καταστάσεις, που εγώ πιστεύω ότι είναι καρμικές.
Μία από αυτές τις συναντήσεις ήταν και είναι η συνάντησή μου με το έργο “Κοιμώμενος Χαλεπάς”. Η ανάγκη μου να παρουσιάσω έναν μονόλογο μετά την καραντίνα οδήγησε σε ένα τηλεφώνημα στον Αγγελο Ανδρεόπουλο, με τον οποίο έχουμε ξανασυνεργαστεί στο παρελθόν, και η ζωή του Γιαννούλη Χαλεπά ήταν η πρώτη φράση που βγήκε από το στόμα του Άγγελου.
Εγώ γνωρίζοντας λίγα πράγματα για τον καλλιτέχνη αυτόν, όπως οι περισσότεροι από τους θεατές που έχουν παρακολουθήσει μέχρι τώρα την παράσταση, ένιωσα μαγεμένος όταν διάβασα τις πρώτες σελίδες του κειμένου και το ίδιο ακριβώς συνέβη και στον Αλέξανδρο Λιακόπουλο, σκηνοθέτη της παράστασης, και άμεσα μου βγηκε μία ανάγκη να μάθω περισσότερα και περισσότερα πράγματα για αυτόν τον άνθρωπο, που τόσο ταλαιπωρήθηκε και κατάφερε ακόμα και αυτή την ταλαιπωρία, να τη μετουσιώσει σε τέχνη.
«Το Ηράκλειο
κάθε φορά
που κατεβαίνω
για να δω
τους γονείς μου,
είναι όλο
και πιο όμορφο,
όλο και καλύτερο»
Ένας από τους ανθρώπους που όλη του η ζωή ήταν γύρω απ’ την τέχνη και την δουλειά του δεν μπορεί παρά να αποτελεί παράδειγμα, αν όχι προς μίμιση, τουλάχιστον προς θαυμασμό.
Και από εκείνη τη στιγμή συμπορευόμαστε μέχρι και σήμερα σε αυτή την παράσταση, που κάθε φορά που την παρουσιάζουμε, λίγο πριν βγω στη σκηνή, αυτό που σκέφτομαι είναι πόσο ευλογημένος είμαι, που για άλλη μία φορά θα αφηγηθώ τη ζωή αυτού του σημαντικού ανθρώπου και καλλιτέχνη, σε ακόμα περισσότερους και περισσότερους και περισσότερους ανθρώπους και νιώθω πραγματική ευτυχία που, μετά το τέλος της παράστασης, είναι πολλοί θεατές που έρχονται και μου λένε ότι πηγαίνοντας στο σπίτι τους θα ψάξουν και άλλα πράγματα για τον Γιαννούλη Χαλεπά.
Η κοινωνία της ζωής αυτού του ανθρώπου είναι για μένα ένας από τους βασικούς λόγους παρουσίασης της παράστασης και η πληροτητα που νιώθω μετα από καθεμιά τεράστια.
![Ο ΗΡΑΚΛΕΙΩΤΗΣ ΗΘΟΠΟΙΟΣ ΓΙΩΡΓΗΣ ΚΟΝΤΟΠΟΔΗΣ ΜΙΛΑ ΣΤΗΝ “Π” ΓΙΑ ΤΟ ΕΡΓΟ ΠΟΥ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΙ ΓΙΑ ΜΙΑ ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ]()
«Μόνο η λέξη ‘μαγεία’ μπορεί να περιγράψει την παράσταση στο προαύλιο του σπιτιού του Γιαννούλη Χαλεπά»
-Πώς ήταν η εμπειρία να παίξεις στον προαύλειο χώρο του σπιτιού του Γιαννούλη Χαλεπά;
Όσο θυμάμαι την πρώτη παρουσίαση της παράστασης, καθώς η πρεμιέρα έγινε στον Πύργο Τήνου, στον προαύλειο χώρο του σπιτιού του Γιαννούλη Χαλεπά, μπορώ να πω ότι χωρίζεται σε δύο στάδια. Πρώτο ήταν το στάδιο της προετοιμασίας, κατά την οποία δεν είχα καθόλου στο μυαλό μου την παράσταση αλλά τα τεχνικά μέρη της, καθώς θα παίζαμε με φυσικό φως, σε έναν πολύ περιορισμένο όχι θεατρικό χώρο και η οποία ήταν διεκπεραιωτική.
Το δεύτερο και σημαντικότερο μέρος, η ώρα που μπήκε η μουσική έναρξης του έργου και άρχισα να κατεβαίνω τα σκαλιά του σπιτιού στο οποίο μεγάλωσε αυτός ο άνθρωπος. Η λέξη που μπορεί να περιγράψει τα συναισθήματα που μου δημιουργήθηκαν εκείνη τη στιγμή είναι μόνο μία και αυτή η λέξη είναι “μαγεία”. Ηταν μία μυσταγωγική παράσταση πραγματικά, κάτι το οποίο αντιλήφθηκα από το πρώτο δευτερόλεπτο που άνοιξα το στόμα μου και άρχισα να μιλάω, κοιτώντας το φόντο της παράστασης, που δεν ήταν άλλο από το σπίτι του Γιαννούλη Χαλεπά.
Τον ασβεστένιο περίγυρο, την Αναπαυόμενη, ένα έργο του που βρίσκεται δίπλα στην είσοδο, την ταμπέλα με το όνομά του… μία μαγεία την οποία αντιλήφθηκα τόσο εγώ όσο και οι θεατές, που, παρά τις ιδιαίτερες συνθήκες πραγματοποίησης της παράστασης, παρακολουθούσαν ακίνητοι. Θεατές που διαρκώς αυξάνονταν, φτάνοντας σε σημείο, εν μέσω της παράστασης, να στέκονται και όρθιοι έξω από την αυλή του σπιτιού του Γιαννούλη Χαλεπά παρακολουθώντας. Πρόκειται πραγματικά για μία παράσταση που όσο ζω θα τη θυμάμαι και που νιώθω ευλογημένος που έζησα τέτοιες στιγμές.
Το Ηράκλειο των παιδικών και εφηβικών χρόνων και η Δημοτική Φιλαρμονική
Η οδός Μονής Πρεβέλης, το παραλιακό “Ξενία” στον Καρτερό με το άγαλμα του “άγριου” Μινώταυρου όπου εργαζόταν ως receptionist η μητέρα του, τα ξενύχτα σε μπαρ που δεν υπάρχουν είναι εικόνες από το Ηράκλειο των παιδικών και εφηβικών χρόνων του Γιώργη, όπως το είχε περιγράψει πριν μερικά χρόνια στην “Π”. Ο ίδιος είχε μιλήσει και για την σχέση της οικογένειας Κοντοπόδη με τη Φιλαρμονική του Δήμου Ηρακλείου.
-Η καταγωγή σας είναι από το Ηράκλειο. Γνωρίστε μας την πόλη των παιδικών σας χρόνων…
Πω πω, με πάτε αρκετά χρόνια πίσω. Δεν ξέρω τι να πρωτοπώ για το Ηράκλειο ή έστω το Ηράκλειο στο οποίο εγώ μεγάλωσα. Έντονες αναμνήσεις από ατελείωτες βόλτες στα διάσημα τείχη του Κούλε παρέα με συμμαθητές, στα χρόνια του λυκείου. Ξενύχτια σε μπαρ της εποχής που πλέον δεν υπάρχουν, όταν εγώ πήγαινα γυμνάσιο.
Το παραλιακό “Ξενία” στον Καρτερό, με το άγαλμα του “άγριου” Μινώταυρου, στο οποίο πέρασα όλα μου τα παιδικά καλοκαίρια πλάι στη μαμά μου, που εργαζόταν ως receptionist. Η διάσημη πλατεία Ελευθερίας με τους πλανόδιους να πουλάνε μαλλί της γριάς, που κάποτε ήταν κυκλική και πλέον έχει αλλάξει μορφή. Το πανέμορφο λουνα παρκ παραδίπλα, στο οποίο πέρναγα ώρες ατελείωτες με τον πατέρα μου πάνω στα καθίσματα της μπαλαρίνας…
Οι πρώτες μου βόλτες με το μωβ ποδήλατο στην οδό Μονής Πρεβέλης, όπου είναι το σπίτι που γεννήθηκα και πέρασα τα πρώτα παιδικά μου χρόνια. Και μια από τις ομορφότερες μου αναμνήσεις, εκεί στον Άγιο Μηνά, μια μαυροφορεμένη κυρία καθισμένη στα σκαλιά της εκκλησίας να ψελλίζει “μοσχολίβανο – καρβουνάκια” σέρνοντας χαρακτηριστικά όλα τα φωνήεντα κάθε φορά που πέρναγε κάποιος από μπροστά της – υποθέτω δεν ζει πια – και άλλα και άλλα και άλλα…
-Στο βιογραφικό σας, εκτός των άλλων, γράφετε για τη Φιλαρμονική Δήμου Ηρακλείου Κρήτης. Ποια ήταν η συμμετοχή σας σ‘ αυτήν;
Η Φιλαρμονική Δήμου Ηρακλείου αποτελεί μεγάλο κεφάλαιο της οικογένειας Κοντοπόδη. Σε λευκώματα με φωτογραφικό υλικό θα δει κανείς τον μπαμπά Κοντοπόδη αγκαλιά με ένα τενόρο και κάμποσα χρόνια μετά προστίθεμαι και γω στη σειρά με τις τρομπέτες.
Με τη Φιλαρμονική έχω περάσει τις πρώτες μου στιγμές επαφής με τον κόσμο, στο πλαίσιο του συνόλου των μουσικών, συναυλίες σε Κρήτη, Αθήνα, Μόσχα…
Πρόκειται για μια από τις καλύτερες δημοτικές φιλαρμονικές της χώρας μας, με υπέροχους μουσικούς που αγαπούν πολύ τη δουλειά τους και την οικογένεια Τζωρτζάκη να πρωτοστατεί και να την κάνει κάθε μέρα και καλύτερη.
ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΑ ΣΤΟ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟ ΚΕΝΤΡΟ
«Κοιμώμενος Χαλεπάς, ο σαλός άγιος»
Στην πορεία της ανθρωπότητας, πολλοι καλλιτέχνες χαρακτηρίστηκαν διαφορετικοί, σαλεμένοι, ιδιαίτεροι, τρελοί. Αποδιώχθηκαν, βασανίστηκαν, ταλαιπωρήθηκαν από τον περίγυρό τους, αλλά έμειναν πιστοί στα ιδανικά τους. Σήμερα οι καλλιτέχνες αυτοί χαρακτηρίζονται σπουδαίοι, με δείγματα δουλειάς που έμειναν αξιοζηλευτα, αναλλοίωτα και ιστορικά στο πέρασμα του χρόνου.
Ένας από αυτούς τους σημαντικούς καλλιτέχνες υπήρξε και ο Τηνιακός γλύπτης Γιαννούλης Χαλεπάς, για τη ζωή του οποίου μας μιλάει το έργο του Αγγελου Ανδρεόπουλου.
Ένας άνθρωπος για τον οποίο η χώρα μας ήταν, είναι και παραμένει περήφανη, με πληθώρα βραβείων στο εξωτερικό και την Ελλάδα, με έργα που εντυπωσιάζουν οποιονδήποτε τα αντικρύζει… μα και με ατελειωτες στιγμές ταλαιπωρίας, ταπείνωσης και απαξιωσης στην πορεία της ζωής του.
Η διάσημη Κοιμωμένη του, που κοσμεί ακόμα το πρώτο νεκροταφείο, ο Σάτυρος που παίζει με τον έρωτα και δεν του χαρίζει τα εδέσματά του, η Μήδεια που σε καθεμία από τις εκφάνσεις της γίνεται όλο και πιο σκληρή από τα παιδιά της, το Παραμύθι της πεντάμορφης, είναι μερικά από τα δείγματα της μπροστά από την εποχή του τέχνης του Γιαννούλη Χαλεπά, τα οποία ακόμα και σήμερα αποτελούν αντικείμενο θαυμασμού όλων των επισκεπτών που τα αντικρίζουν στα μουσεία ή τις γκαλερί που φιλοξενούνται.
Ο αντίποδας όλης αυτής της δόξας στη ζωή του ανθρώπου αυτού… 14 χρόνια εγκλεισμός στο ψυχιατρείο της Κέρκυρας, κατω απο άθλιες συνθήκες, αλλά 14 χρόνια υπό την επίβλεψη της αυστηρής και αυταρχικής μητέρας του, που από τα πρώτα βήματα της ζωής του εκδήλωσε την επιθυμία της να μην γίνει ο γιος της μαρμαράς και να ακολουθήσει τη μοίρα του συζύγου της. Χλευασμοί, επαιτεία, πείνα, μερικές από τις λέξεις και στιγμές που χαρακτηρίζουν το βίο του Γιαννούλη Χαλεπά.
Η παράσταση ΚΟΙΜΩΜΕΝΟΣ ΧΑΛΕΠΑΣ, Ο ΣΑΛοΣ αΓΙΟΣ, που παρουσιάζεται για δεύτερη χρονιά, έχει ήδη αγγίξει την καρδιά πολλών θεατών, σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Πάτρα, Ιωάννινα, Κρανίδι Ερμιονίδας, στον Πύργο της Τήνου, όπου παρουσιάστηκε στον προαύλειο χώρο του σπιτιού, όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε ο σπουδαίος γλύπτης, αλλά και σε πολλές άλλες πόλεις της Ελλάδας.
Συντελεστές
Του Άγγελου Ανδρεόπουλου
Σκηνοθεσία – φωτισμοί: Αλέξανδρος Λιακόπουλος
Σκηνικό – εικαστική επιμέλεια : Μιχάλης Παπαδόπουλος
Φωτογραφίες: Ραμπέλλα Γρε
Μουσική σύνθεση: Άγγελος Ανδρεόπουλος
Τιμές εισιτηρίων: 14 ευρω, 12 ευρω (φοιτητικο, ανεργων, ΑμεΑ)
Προπωληση: 2112166916
https://www.ticketservices.gr/event/periodeia-koimomenos-xalepas-o-salos-agios/?lang=el
Link για το τρέιλερ της παράστασης