Επιστολή προς τον πρωθυπουργό και τους συναρμόδιους υπουργούς απέστειλε η Πανελλήνια Ομοσπονδία Ιδιοκτητών Ακινήτων (ΠΟΜΙΔΑ – www.pomida.gr) μαζί με τον Σύνδεσμο Εταιρειών Βραχυχρόνιας Μίσθωσης Ακινήτων Ελλάδος (ΣΤΑΜΑ – www.stamagreece.gr), στην οποία τονίζουν ότι τα μονομερή υπέρ των ξενοδόχων μέτρα που προωθούνται για νομοθέτηση κατά της βραχυχρόνιας μίσθωσης οδηγούν όχι σε ρύθμιση, αλλά σε πλήρη οικονομικό «στραγγαλισμό» των ιδιοκτητών ακινήτων, των διαχειριστών της, των υπαλλήλων και των οικογενειών τους αλλά και προμηθευτών, επιχειρηματιών, καταστηματαρχών και των τοπικών κοινωνιών της χώρας μας. Αλλά και σε τεράστια ζημιά των δημοσίων εσόδων, που θα απαιτήσει την επιβολή πρόσθετων φόρων σε βάρος των πολιτών.
Οι οργανώσεις ζητούν να πραγματοποιηθεί διάλογος πριν να είναι αργά, για μια ρύθμιση που δεν θα αποβλέπει μονομερώς στα συμφέροντα των ξενοδόχων αλλά στο γενικότερο συμφέρον της χώρας και της κοινωνίας της, ώστε να βγούμε όλοι κερδισμένοι, και πρώτα απ’ όλα ο τουρισμός της χώρας μας.
Η βραχυχρόνια μίσθωση διαχέει τα έσοδά της σε ευρύτερες κοινωνικές ομάδες, γι’ αυτό λέγεται και «οικονομία του διαμοιρασμού», σε αντίθεση με μεγάλο μέρος της ξενοδοχείας που με τα «βραχιολάκια» στα χέρια των «περιμανδρωμένων» τουριστών, τα κρατά αποκλειστικά δικά της.
Η βραχυχρόνια μίσθωση φορολογείται ήδη πολύ βαρύτερα, με συντελεστή που φτάνει το 45% και χωρίς καμιά έκπτωση δαπανών, σε αντίθεση με τα ξενοδοχεία που φορολογείται με 22% και με έκπτωση όλων των δαπανών της.
Η βραχυχρόνια μίσθωση υποχρεώνεται σε δήλωση των κρατήσεων της μέχρι τις 20 του επομένου μήνα, σε συνεχείς διασταυρώσεις και σε βαρύτατα πρόστιμα προς τους οικοδεσπότες και τους Διαχειριστές Ακίνητων, και η Ελλάδα και η ΑΑΔΕ βρίσκονται στην πρωτοπορία της υποχρεωτικής χρήσης του ΑΜΑ, ενώ τα ξενοδοχεία και τα ενοικιαζόμενα καταλύματα δεν έχουν τέτοιες υποχρεώσεις.
Η βραχυχρόνια μίσθωση άνθισε στη χώρα μας τη δεκαετία του ’10 σε παλαιά, άδεια και εγκαταλελειμμένα σπίτια, διαμερίσματα, γραφεία και ημιτελή κτήρια. Σε αντίθεση με άλλες χώρες και γνωστές τουριστικές πόλεις με κορεσμένους αστικούς ιστούς, όπως η Βαρκελώνη, το Άμστερνταμ, η Αθήνα και άλλες πόλεις μας, είχαν και εξακολουθούν να έχουν, πολλές δεκάδες χιλιάδες κενά, ακατοίκητα ή και ημιτελή κτήρια και παλαιά εγκαταλελειμμένα διαμερίσματα ή και γραφεία, που προσφέρονταν για ανακαίνιση και τουριστική αξιοποίηση.
Έτσι πολλά από αυτά ανακαινίστηκαν ή αποπερατώθηκαν και επιπλώθηκαν για τη χρήση αυτή, και καταχωρήθηκαν στις διεθνείς πλατφόρμες, χωρίς στην ουσία να αποστερήσουν στέγη από την υφιστάμενη αγορά των μισθώσεων. Ιδιαίτερα σε πολλές πολυκατοικίες, εγκαταλελειμμένα ισόγεια και ημιυπόγεια διαμερίσματα 50ετίας και άνω ανακαινίστηκαν, και οι διαχειριστές των πολυκατοικιών με χαρά μετά από πολλά χρόνια, εισέπραξαν ξανά κοινόχρηστα για τα διαμερίσματα αυτά.
Η βραχυχρόνια μίσθωση λοιπόν δεν ευθύνεται για την μείωση της προσφοράς μισθωμένης στέγης κύριας κατοικίας, αλλά κυρίως η παλαίωση του κτηριακού δυναμικού της χώρας και η οικονομική αδυναμία των εκμισθωτών να το εκσυγχρονίσουν.