«Στα νοσοκομεία της Ευρώπης η πρόσβαση στη δημόσια υγεία είναι ισότιμη για όλους, χωρίς να χρειάζεται να έχει κανείς το ελληνικό «μέσο» για να εξυπηρετηθεί πιο γρήγορα και αποτελεσματικά».
Αυτό επισημαίνει μιλώντας στην «Π» ο κ. Αθανάσιος Τσακρής, καθηγητής Μικροβιολογίας Ιατρικής Σχολής ΕΚΠΑ, υποψήφιος ευρωβουλευτής με τον «ΚΟΣΜΟ», ο οποίος επισημαίνει ότι στην χώρα μας υπάρχει τεράστια ανάγκη για Ενιαία Υγεία, που στην Ελλάδα δεν υφίσταται καν στον πολιτικό διάλογο. Επιπλέον, τονίζει ότι «η κλιματική κρίση έχει σοβαρές επιπτώσεις στην ζωή και στην υγεία μας».
Ο ίδιος σημειώνει ότι «το σημερινό πολιτικό σύστημα μάς οδηγεί από τη μία κρίση στην επόμενη».
Από το ψηφοδέλτιο Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ, υποψήφιος ευρωβουλευτής με τον «ΚΟΣΜΟ» του Πέτρου Κόκκαλη. Γιατί και τι μπορεί να προσφέρει, αν εκλεγεί.
Ο κ. Τσακρής αναφέρει: «Αποφάσισα να συμπορευτώ με τον «ΚΟΣΜΟ» γιατί ως νέος πολιτικός φορέας θέλει να φέρει λύσεις σε κρίσιμα προβλήματα, πολύ διαφορετικά από εκείνα για τα οποία έχει οργανωθεί το σημερινό πολιτικό σύστημα, που ουσιαστικά μας οδηγεί από τη μία κρίση στην επόμενη.
Όπως η τεράστια ανάγκη για Ενιαία Υγεία (One Health), που στην Ελλάδα δεν υφίσταται καν στον πολιτικό διάλογο. Ενιαία Υγεία σημαίνει ότι οι άνθρωποι, για να παραμείνουμε υγιείς και προστατευμένοι από αναδυόμενα παθογόνα, ιούς και βακτήρια, οφείλουμε να φροντίζουμε για την υγεία των ζώων, άγριων και οικόσιτων, και να εξασφαλίζουμε υγιή οικοσυστήματα.
Η κλιματική αλλαγή μεταβάλλει δραματικά την επιδημιολογική «συμπεριφορά» των ζωονόσων – σε είδος, συχνότητα και επικινδυνότητα. Ας μην ξεχνάμε ότι σήμερα το 60% των γνωστών μολυσματικών ασθενειών στους ανθρώπους και το 75% των αναδυόμενων μολυσματικών νόσων χαρακτηρίζονται ως ζωονόσοι. Αυτές οι ασθένειες διαρκώς θα αυξάνονται, καθώς οι ιοί θα βρίσκουν ολοένα και πιο εύκολα τρόπο να περνούν από τα ζώα στον άνθρωπο.
Η κλιματική αλλαγή, η πυκνότητα του πληθυσμού, η καταστροφή των φυσικών οικοσυστημάτων και η εντατική κτηνοτροφία τούς διευκολύνουν. Η προάσπιση της δημόσιας υγείας, λοιπόν, απαιτεί και στην χώρα μας δομικές αλλαγές και στην εκπλήρωση αυτού του στόχου πιστεύω ότι μπορώ να συμβάλω».
Πολλοί πιστεύουν ότι το ΕΣΥ βρίσκεται στην χειρότερη φάση των τελευταίων δεκαετιών και σίγουρα δεν προσφέρει αυτά που χρειάζονται οι πολίτες. Συγκριτικά με τα συστήματα υγείας άλλων ευρωπαϊκών χωρών, πόσο καλό, μέτριο ή κακό είναι το δικό μας.
«Παρά τις δημοσιονομικές δυνατότητες που προέκυψαν ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια και λόγω της πανδημίας, υπογραμμίζει ο καθηγητής, το ΕΣΥ εξακολουθεί να βρίσκεται σε καθοδική πορεία και μένει όρθιο κυρίως χάρη στην αυταπάρνηση του ιατρονοσηλευτικού και υγειονομικού προσωπικού.
Η υποστελέχωση έγινε πιο έντονη, η πρωτοβάθμια περίθαλψη αφέθηκε στη μοίρα της, όπως και οι δομές ψυχικής υγείας, οι υλικοτεχνικές υποδομές δεν εκσυγχρονίστηκαν. Οι περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες πήραν πολύτιμα «μαθήματα» την περίοδο της πανδημίας και στήριξαν τα δημόσια συστήματα υγείας, με το βλέμμα στις επόμενες επιδημίες, τις οποίες η κλιματική αλλαγή φέρνει ολοένα και πιο κοντά. Εμείς δυστυχώς δεν το κάναμε».
Πώς αντιλαμβάνεται την πρόσβαση των πολιτών στις δημόσιες δομές υγείας η Ε.Ε. και πώς την αντιλαμβάνεται ο ίδιος; Οι άνθρωποι δικαιούνται ποιοτικές υπηρεσίες όταν τις χρειάζονται (και όχι μήνες ή χρόνια μετά, περιμένοντας σε λίστες για εξετάσεις ή χειρουργεία) και αν ναι, γιατί δεν τις έχουν;
«Δεν τις έχουν, απαντά, γιατί η ανορθολογική κατανομή των υφιστάμενων υλικών και ανθρώπινων πόρων του ΕΣΥ έχει ως αποτέλεσμα τη συνεχή διεύρυνση των ανισοτήτων στην παροχή υγειονομικής περίθαλψης και, από την άλλη, ο αναχρονιστικός χαρακτήρας της διοίκησής του, μειώνει ολοένα και περισσότερο την αποδοτικότητά του. Και στα ευρωπαϊκά νοσοκομεία ενδεχομένως να υπάρχουν κάποιες μικρές καθυστερήσεις, αλλά, ακόμα και σε αυτές, όποτε προκύπτουν, δεν γίνονται διακρίσεις. Η πρόσβαση στη δημόσια υγεία είναι ισότιμη για όλους, χωρίς να χρειάζεται να έχει κανείς το ελληνικό «μέσο» για να εξυπηρετηθεί πιο γρήγορα και αποτελεσματικά».
Πώς και πόσο επηρεάζει η κλιματική κρίση την υγεία μας και ποιές παρεμβάσεις πρέπει να κάνει η Ε.Ε. για να σώσει ό,τι μπορεί, πλέον, να σωθεί;
«Το παζλ έχει πολλά κομμάτια», λέει ο καθηγητής Μικροβιολογίας και εξηγεί: «Οι ολοένα και πιο συχνοί καύσωνες επιβαρύνουν όσους πάσχουν από καρδιαγγειακά και αναπνευστικά νοσήματα και προκαλούν θανάτους. Η μολυσμένη ατμόσφαιρα ευθύνεται επίσης για θανατηφόρες παθήσεις· είδαμε τι συνέβη πρόσφατα στη χώρα μας με την επέλαση της αφρικανικής σκόνης.
Λόγω της ανόδου της θερμοκρασίας και της επέκτασης των ενδιαιτημάτων των κουνουπιών βλέπουμε την εξάπλωση επικίνδυνων τροπικών ασθενειών σε περιοχές που έως τώρα δεν είχαν βιώσει αυτή την απειλή. Τα φυτά παράγουν περισσότερη γύρη για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα και πυροδοτούν αλλεργίες και άσθμα. Οι έντονες βροχοπτώσεις ενισχύουν την ανάπτυξη βακτηριακών και μυκητιακών παθογόνων στα φυτά – κάποια προσβάλλουν και τον άνθρωπο.
Δίπλα σ’ αυτά ας σκεφτούμε τις απώλειες από ακραία φαινόμενα, την ξηρασία, τη μείωση των αποθεμάτων πόσιμου νερού, τη μετάδοση ασθενειών μέσω ακάθαρτου νερού και μολυσμένων τροφίμων, την πτώση της παραγωγικότητας σε αγροτικές περιοχές, τη συρρίκνωση της βιοποικιλότητας. Όλα αυτά απαιτούν την προετοιμασία των συστημάτων υγείας των ευρωπαϊκών χωρών και την ανάπτυξη στρατηγικών και μηχανισμών, ώστε να μπορέσουν να ανταποκριθούν στις νέες ανάγκες και απειλές».