Σε τούτους τους χρόνους αρματωμένους με τη διχόνοια, τη μιζέρια των ψυχών μας, την αμορφωσιά μας να μιλάς για φως και παιδεία, θέατρο και χορό, είναι θαύμα. Μιλάω με μεγάλη χαρά με τη νεαρή Ιφιγένεια Γρινιαράκη στην καρδιά της πόλης του Ηρακλείου σ’ ένα όμορφο καφενεδάκι με αέρα καλλιτεχνικό.
Για τι άλλο; Για μουσική, νότες, παιδιά, εκδηλώσεις, φως, όνειρα.
«Τα ζεστά συναισθήματα γεννούν φωτεινές σκέψεις» η ατμόσφαιρα φιλική, η εκδήλωση των συναισθημάτων διάχυτη στο μικρό καλλιτεχνικό καφενεδάκι κι όλα πήραν τον δρόμο τους…
- Ιφιγένεια, χαίρομαι πολύ που σε ξαναβλέπω και θα ήθελα να γνωριστούμε καλύτερα, πώς σου φάνηκε το αφιέρωμα στην Ποίηση στον χώρο της δημοτικής βιβλιοθήκης Φαιστού;
-Κι εγώ χαίρομαι, μου φάνηκε απραγματοποίητο όνειρο, δεν περίμενα να έρθει τόσος κόσμος! Πολλοί με ρώτησαν «Τι είναι αυτό; Υπάρχει δημοτική βιβλιοθήκη;
- Σχετικά με αυτό που είδαμε με τα παιδιά τι έχεις να μας πεις;
-Τα παιδιά τον Στέφανο και την Ειρήνη ήταν μαθητές μου από πέρυσι σ’ ένα δικό μου project με θέμα: «Το σώμα μου μέσα από την Τέχνη», που δουλεύαμε σώμα και πνεύμα μέσα από έργα τέχνης και προσπαθούσαμε κάθε φορά μέσα από ένα γλυπτό, από μια ζωγραφική εμπειρία να παραστήσουμε τον δικό μας κόσμο μέσα από τα έργα π.χ. του Πικάσο, του Νταλί και πολλών άλλων σημαντικών εικαστικών.
- Απίθανο! Πολύ ενδιαφέρον…
-Ναι, όντως είναι ενδιαφέρον κυρίως στα μάτια των παιδιών.
- Πού πραγματοποιήθηκε αυτό το project;
-Αυτό έγινε στον Εξωραϊστικό Σύλλογο Μετοχίου στο Τυμπάκι, στη Μεσσαρά. Η Αγγελική Γιωργιλάκη μου έδωσε τον χώρο, την ευχαριστώ, για 2 μήνες κάναμε αυτό το project, το προετοιμάζαμε δηλαδή με τα παιδιά.
- Παρουσιάστηκε κάπου;
-Ναι, μετά τους 2 μήνες προετοιμασίας μάζεψα τα έργα των παιδιών και ενημέρωσα την Αγγελική και τον κο Ξηρουδάκη να μου παραχωρήσουν την αίθουσα πολλαπλών εκδηλώσεων του νηπιαγωγείου του Τυμπακίου και εκθέσαμε εκεί τα έργα των παιδιών, με μουσική παράσταση. Το αποτέλεσμα ενθουσίασε τόσο τα παιδιά όσο και τους γονείς. Μετά από μια εβδομάδα παρουσιάστηκε στο μετόχι Τυμπακίου.
- Ωραία, θα μπορούσε να επαναληφθεί και στις Μοίρες. Τώρα θα ήθελα να σε ρωτήσω αν έχεις κάνει αυτό το project ή κάποιο άλλο σε σχολείο της Ιταλίας; Για πες μου αυτή την εμπειρία.
-Βρέθηκα στη Σικελία μέσω ενός προγράμματος Erasmus Plus και μου δόθηκε η ευκαιρία να βρεθώ σε σχολείο και να έχω παιδιά που δεν είχαν τι να κάνουν μετά το σχολείο, δεν είχαν όραμα, στόχους για να γίνουν χαρούμενα και δημιουργικά.
Είχα λοιπόν την ευκαιρία να υλοποιήσω διάφορα προγράμματα μέσω των έργων του Πικάσο κι έτσι τα παιδιά βρήκαν τον δρόμο τους έχοντας μια φωτεινή πυξίδα προσανατολισμού, μέσω της ζωγραφικής, του θεάτρου, γκράφιτι και τόσων άλλων δραστηριοτήτων και αλληλεπίδρασης.
Η συνάντηση με την Ιφιγένεια Γρινιαράκη ήταν ένα μικρό ταξίδι στη νεότητα, μια γλυκιά νοσταλγία στην περασμένη νιότη. Είδα τη φλόγα στα μάτια της, εκείνη τη φλόγα που μόνο οι νέοι έχουν ή εκείνοι που φύλαξαν τη νεότητα αναλλοίωτη στο χρόνο.
Έχει κίνητρα, ιδέες και κυρίως όρεξη για πράξη. Συνεχή πράξη, δια δράση με τους νέους για να τους μάθει πώς θα θεραπευτεί το σώμα και η ψυχή μέσω της Τέχνης ή μάλλον για να είμαι ακριβής μέσω των Τεχνών και ως «αόρατος γλύπτης» να σμιλεύσεις το έργο τέχνης σου, τον ΆΝΘΡΩΠΟ!
*Η Εύα Καπελλάκη – Κοντού είναι εκπαιδευτικός και αρθρογράφος Lettere Classiche degli studi dell’ Universita’ di Napoli “Federico II”