ο Κώστας και η Ντενίζ

“Διαπιστώσαμε ότι δύο άνθρωποι από δύο θεωρητικά πολύ διαφορετικούς πολιτισμούς, παρά τις προκαταλήψεις που υπάρχουν, μπορούν να έχουν μια ευτυχισμένη ζωή” υποστηρίζουν ο Κώστας και η Ντενίζ

Η γνωριμία τους έγινε μέσα από το διαδίκτυο και πολύ γρήγορα ο Κώστας και η Ντενίζ διαπίστωσαν ότι αυτά που τους ενώνουν είναι περισσότερα από εκείνα που τους χωρίζουν.

Αλλωστε, ο γαμός ενός Κρητικού χριστιανού και μιας μουσουλμάνας από την Τουρκία δεν είναι σπάνιο γεγονός.

Η μόνη ιδιαιτερότητά του είναι ότι ο καθηγητής Αγγλικών Κώστας Μαρκάκης  είναι γιος ορθόδοξου ιερέα, του γνωστού για την πλούσια φιλανθρωπική δράση του εδώ και σχεδόν πέντε δεκαετίες, παπά – Γιάννη Μαρκάκη,  μέσα από τον σύλλογο “Αγιος Ιωάννης ο Ελεήμων”.

Πώς υποδέχθηκε τη νύφη του, που έχει μάστερ θαλάσσιας βιολογίας; Με αγάπη και μια θερμή αγκαλιά.

Αλλωστε, όπως λέει ο Κώστας, ο οποίος νιώθει ιδιαίτερη υπερηφάνια για τον πατέρα του, “δεν είχα καμιά αμφιβολία ότι θα εστίαζε στο σημαντικό και ουσιώδες, το οποίο είναι η ευτυχία του παιδιού του”.

Ερωτ: Πότε και πώς γνωριστήκατε με την Ντενίζ;

Απ: “Γνωριστήκαμε περίπου 1,5 χρόνο πριν. Οσο και αν σε κάποιους μπορεί να φανεί περίεργο, η γνωριμία έγινε μέσω διαδικτύου. Αφού διαπιστώθηκε η ύπαρξη αρκετών κοινών σημείων,  προχώρησε η γνωριμία μας”.

Ερωτ: Τι σας έκανε να αποφασίσετε να παντρευτείτε;

Απ: “Διαπιστώσαμε ότι αυτά που μας ενώνουν είναι πολύ περισσότερα από αυτά που μας χωρίζουν. Είδαμε ότι δύο άνθρωποι από δυό (θεωρητικά ) πολύ διαφορετικούς πολιτισμούς, παρά τις προκαταλήψεις που δυστυχώς ακόμη και σήμερα υπάρχουν μπορούν να έχουν μία ευτυχισμένη ζωή, όταν υπάρχουν βαθιά συναισθήματα. Φαίνεται ότι κοινές πεποιθήσεις σε θέματα πολιτικής, κοινωνίας, ανθρώπινων δικαιωμάτων αλλά και η αγάπη για την τέχνη είναι τελικά εξαιρετικά ισχυρές βάσεις για το χτίσιμο μίας υγιούς σχέσης”.

 

Ο Γιος Ηρακλειώτη ιερέα που παντρεύτηκε μουσουλμάνα

“Σημασία έχει να βρεις τον άνθρωπό σου”

Ερωτ: Είστε δύο άνθρωποι διαφορετικής εθνικότητας, θρησκείας, κουλτούρας. Υπήρξαν φορές που νιώσατε αμφιβολίες για την απόφασή σας;

Απ: “Καταρχάς η θρησκεία δεν είναι ένας παράγοντας ο οποίος θα μπορούσε να μας επηρεάσει. Σεβόμαστε τους ανθρώπους οι οποίοι επιλέγουν να καθορίσουν και να κατευθύνουν τη ζωή τους με βάση τη θρησκεία, αλλά για μας οι κατευθυντήριες γραμμές της ζωής μας διαμορφώνονται από την παιδεία του καθενός και από το ελεύθερο πνεύμα. Η εθνικότητα δεν έχει παίξει κανέναν απολύτως ρόλο.

Πιστεύουμε ακράδαντα ότι η εθνικότητα είναι κάτι εντελώς τυχαίο για κάθε άνθρωπο. Ως εκ τούτου, υπάρχουν άνθρωποι με ήθος και άνθρωποι χωρίς ήθος σε όλο τον πλανήτη. Άνθρωποι με καλλιέργεια και χωρίς καλλιέργεια σε όλο τον πλανήτη κοκ. Σημασία έχει να βρεις τον άνθρωπο της ζωής σου όσο πιο κοντά γίνεται σε αυτό που έχεις στο μυαλό σου ως ιδεατό. Σε σχέση με την κουλτούρα, υπάρχουν βεβαίως διαφορές, αλλά με κατανόηση αντιμετωπίζονται.

Είμαστε και οι δύο διατεθειμένοι να πλησιάσουμε τον τρόπο ζωής του άλλου, θεωρώντας αυτονόητο ότι υπάρχουν και θα υπάρχουν διαφορές. Και βέβαια σχετικά με την κουλτούρα, έχω την αίσθηση ότι μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας οι πολιτισμικές διαφορές είναι πολύ μικρότερες από, ας πούμε, μεταξύ Ελλάδας και μίας βορειοευρωπαϊκής  χώρας. Υπάρχει το κοινό μας ενδιαφέρον για τον πολιτισμό, για παράδειγμα.

Λατρεύουμε και οι δύο το Ναζίμ Χικμέτ, τον Αζιζ Νεσίν, τον σπουδαίο Τούρκο πιανίστα και συνθέτη Φαζίλ Σάυ, το Ζουλφί Λιβανελί, τον σπουδαίο Τούρκο σκηνοθέτη Νurı Bılge Ceylan  αλλά και τη Μαρία Φαραντούρη, τον Καβάφη, τον Μάνο Χατζιδάκι, τον Γιώργο Λάνθιμο και τον Θόδωρο Αγγελόπουλο”.

“Η σχέση της με τον πατέρα μου είναι εξαιρετική”

Ερωτ: Ο πατέρας σου είναι ένας ορθόδοξος ιερέας, ο παπα – Γιάννης Μαρκάκης, γνωστός σε όλους για το εδώ και δεκαετίες πλούσιο φιλανθρωπικό του έργο. Πώς αντιμετώπισε το γεγονός ότι ο γιος του παντρεύτηκε μια κοπέλα που είναι μουσουλμάνα;

Απ: “Ο πατέρας μου είναι ένας άνθρωπος για τον οποίον είμαι υπερήφανος που είναι πατέρας μου. Νομίζω ότι όλη η κοινωνία του Ηρακλείου είναι υπερήφανη για αυτόν και όχι μόνο εγώ. Δεν είχα καμία αμφιβολία ότι παρά την ιδιότητα του, θα εστίαζε στο σημαντικό και ουσιώδες το οποίο είναι η ευτυχία των παιδιών του. Μπορώ λοιπόν να πω ότι το αντιμετώπισε εξαιρετικά θετικά.

Η θετική του προδιάθεση έγινε ακόμη πιο βάσιμη όταν γνώρισε την Ντενίζ δια ζώσης. Η εντύπωση που έχει για εκείνη είναι θετικότατη και γι’ αυτό τον λόγο θέλει να συναντιόμαστε όσο γίνεται συχνότερα. Η αλήθεια είναι ότι για να το ανακοινώσω προσπάθησα να το μεταφέρω με τον κατάλληλο τρόπο, διότι όπως είναι φυσικό δεν είναι και το πιο σύνηθες ένας ιερέας να έχει «νύφη» μία κοπέλα από άλλη χώρα και δη από μουσουλμανική. Ολα όμως πήγαν πολύ καλά και όπως προανέφερα, η σχέση τους είναι εξαιρετική”.

Ερωτ: Η στάση της δικής της οικογένειας;

Απ: “Η δική της οικογένεια δεν είχε κανένα απολύτως πρόβλημα. Εξάλλου η σύζυγός μου μεγάλωσε στο Ortakoy μια από τις πιο πολυπολιτισμικές περιοχές της Κωνσταντινούπολης. Υπάρχει εκκλησία Αρμένιων, Ορθόδοξων Χριστιανών αλλά και Εβραϊκή Συναγωγή  πολύ κοντά στο πατρικό της σπίτι. Ο πατέρας της κατάγεται από την Αντιόχεια, μία περιοχή της Τουρκίας επίσης με εξαιρετική πολυπολιτισμικότητα και με μακρά ιστορία σχετικά με τη χριστιανική θρησκεία”.

Ερωτ: Εχει τύχει μέχρι σήμερα να ακούσετε αρνητικά σχόλια για την απόφαση να είστε μαζί από το συγγενικό και φιλικό περιβάλλον;

Απ: “Είμαι ιδιαίτερα χαρούμενος, διότι μέχρι στιγμής δεν είχαμε κανένα αρνητικό σχόλιο από φίλους ή συγγενείς. Αυτό καταρχάς τιμά το συγγενικό και φιλικό  μου περιβάλλον, το οποίο δεν επιθυμεί να παρεμβαίνει στις προσωπικές μου αποφάσεις και εμπιστεύεται το κριτήριό μου. Επίσης δικαιώνει τις επιλογές μου σχετικά με την επιλογή του φιλικού μου περιβάλλοντος διότι αποδεικνύει ότι έχουμε κοινές πεποιθήσεις κατά του ρατσισμού και των προκαταλήψεων. Αλίμονο αν οι φίλοι που επέλεγα έκριναν  έναν άνθρωπο από την εθνικότητα  ή το θρήσκευμά του. Αυτό για μένα θα σήμαινε  απόλυτη αποτυχία στις δικές μου επιλογές. Σχετικά με τον υπόλοιπο κόσμο, δεν έχω εικόνα, όπως καταλαβαίνετε. Θα ήμουν ευτυχής αν όλοι μπορούσαν να δουν με τα δικά μου μάτια χωρίς εθνικές και εθνικιστικές παρωπίδες”.

Ερωτ: Η σύζυγός σου ζει τώρα πια στην Κρήτη. Πώς της φαίνεται η ζωή εδώ; Βρίσκει σημαντικές διαφορές από τη ζωή στην Τουρκία;

Απ: “Οι διαφορές δεν είναι ιδιαίτερα πολλές. Αυτό έχει να κάνει με το γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια ζούσε στο Bodrum (παλιά  Αλικαρνασσός), όπου οι διαφορές με τον τρόπο ζωής στην Ελλάδα είναι ελάχιστες.

Υπάρχουν πάρα πολλές ομοιότητες στον τρόπο ζωής, όπως στη διατροφή, στον καιρό, στη συμπεριφορά των ανθρώπων και στα έθιμα. Το σοκ στη διαφορά του τρόπου ζωής το υπέστη ουσιαστικά  όταν μετακόμισε στο Βodrum από την Κωνσταντινούπολη  όπου έζησε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής της. Εκεί ουσιαστικά διαπίστωσε τεράστιες διαφορές τις οποίες εντοπίζει κι εδώ. Ο  ρυθμός  ζωής στο Bodrum και στο Ηράκλειο τής φαίνεται πολύ πιο αργός από όταν ήταν στην Κωνσταντινούπολη. Επίσης έχει την αίσθηση ότι στην Ελλάδα οι άνθρωποι μιλούν υπερβολικά στο τηλέφωνο!

Της έχει κάνει εντύπωση ότι οι Ελληνες παίρνουν  πολύ βιαστικά πρωινό, το οποίο αποτελείται κυρίως από ένα καφέ και κάτι γλυκό.  Στην Τουρκία το πρωινό αποτελεί πολύ σημαντικό γεύμα το οποίο αποτελείται βεβαίως από τσάι, λαχανικά  αλλά και γαλακτοκομικά προϊόντα. Δυσκολεύεται επίσης να  βρει καφέ στο Ηράκλειο αργά το βράδυ. Στην Τουρκία πίνουν καφέ άνετα ώς τις 2 μετά τα μεσάνυχτα.

Σχετικά με την καταγωγή της να σας πω ότι έχει γεννηθεί και μεγαλώσει στην Κωνσταντινούπολη. Εχει σπουδάσει γεωλογία στο Istanbul Technıcal Unıversıty και έχει Masters Degree στη θαλάσσια γεωλογία”.

Τα ράσα δεν κάνουν τον παπά

Ερωτ: Τι μήνυμα θα ήθελες να στείλεις σε εκείνους που στέκονται δογματικά απέναντι στους ξένους και δη τους μουσουλμάνους;

Απ: “Θα ήθελα να εκφράσω την ισχυρή μου πεποίθηση ότι όπως λέει και η παροιμία μας “τα ράσα δεν κάνουν τον παπά”. Οι άνθρωποι παγκοσμίως ανήκουν σε διάφορες κατηγορίες. Ο χαρακτήρας τους, η παιδεία τους, οι κοινωνικές και οι περιβαλλοντικές τους ευαισθησίες  δεν εξαρτώνται από την εθνικότητά τους. Από την άλλη, η θρησκευτική πίστη είναι δικαίωμα του καθενός, όμως ο θρησκευτικός φανατισμός είναι καταδικαστέος.

Καλό είναι λοιπόν να επικροτούμε όλους εκείνους τους ανθρώπους που προσπαθούν έντιμα για ένα καλύτερο προσωπικό αλλά και κοινωνικό μέλλον, απ’ όπου και αν προέρχονται”.