Κυριακή κοντή γιορτή, που λέει και ο λαός. Ένας λαός, που άλλοτε είναι κυρίαρχος, άλλοτε στην εξουσία, αλλά και πάντα προδομένος, αν αφουγκραστούμε τον εθνικό μας ποιητή: «Δυστυχισμένε μου λαέ, καλέ και αγαπημένε.
Πάντα ευκολόπιστε και πάντα προδομένε» έγραφε στα Επιγράμματα προς τους Επτανήσιους ο Διονύσιος Σολομός.
Ο Παντελής (Φραγκιαδάκης), η καλτ φιγούρα των εκλογικών αναμετρήσεων στις δεκαετίες του ’80 και του ’90 στο Ηράκλειο, τον έλεγε “μπαραντάνη λαό”, για να καταδείξει πόσο εύκολα παρασύρεται όταν ψηφίζει.
Και αν το πάμε ακόμα παραπέρα, οι Έλληνες δεν ψηφίζουν, αλλά τιμωρούν. Και όταν αποφασίζουν να ψηφίσουν, το κάνουν στη λογική “το μη χείρον βέλτιστον”!
Και αυτή πραγματικά είναι η δυστυχία του λαού μας: να ψηφίζει συνειδητά το λιγότερο κακό. Πολλοί υποστηρίζουν ότι τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι και πως η επιλογή γίνεται για την ανάδειξη των αρίστων.
Ωστόσο, η εμπειρία των τελευταίων χρόνων τούς διαψεύδει. Δεν γνωρίζω αν φταίει η κρίση ή μόνο αυτή, αλλά ίσως να μην υπάρχουν άριστοι που εκτίθενται στην εκλογική διαδικασία, παρά μόνο κακοί και λιγότερο κακοί.
Και μακάρι αυτοί που θα έλθουν τώρα για να κυβερνήσουν, να μας διαψεύσουν. Και μακάρι αυτοί που θα τους επιλέξουν να δικαιωθούν.
Διότι έτσι, δεν θα έχει κερδίσει το ένα ή το άλλο κόμμα, μα θα έχει κερδίσει και η δημοκρατία, που τελευταία βάλλεται πανταχόθεν και αποκτά «εχθρούς», που της καταλογίζουν ότι χρειάζεται πολλές διορθωτικές παρεμβάσεις για τη διασφάλιση της κυβερνησιμότητας και της αποτελεσματικότητας.
Ας πάμε, λοιπόν, στην κάλπη με παρρησία και συλλογική ευθύνη.
Ας ψηφίσει ο καθένας αυτό που θεωρεί καλύτερο για τη χώρα και τον τόπο του.
Γιάννης Σπανάκης