«Αισθάνομαι ότι πρέπει να εκπαιδεύσουμε τους μεγάλους, τους ενήλικες. Όλα αυτά τα στερεότυπα που έρχονται από το παρελθόν είναι που ενστερνίζονται και οι νέοι» λέει σε συνέντευξή της στο Grace.gr η Γεωργία Καλτσή διεθνής αθλήτρια ξιφασκίας και μπασκετμπολίστρια σε αμαξίδιο.
Στην ίδια συνέντευξη η αθλήτρια σχολίασε για τον ρατσισμό: «Δεν με ακουμπάει ο ρατσισμός, τον θεωρώ ηλίθιο. Θεωρώ ότι είναι μία ηλίθια έννοια ο ρατσισμός, γιατί γεννιόμαστε διαφορετικοί γενικά. Όποτε αν μου τύχει να πάρω κάποιο ρατσιστικό μήνυμα, την επόμενη στιγμή θα έχει ντραπεί και εξαφανιστεί αυτός που το κάνει γιατί θα τον κάνω εγώ να νιώσει λίγος».
Για την αναπηρία και την ορατότητα
«Όταν ένας άνθρωπος με αναπηρία δεν μπορεί να βγει στην πόλη, με τον ίδιο τρόπο δεν μπορεί και το μάτι του ανθρώπου που δεν έχει αναπηρία να εξοικειωθεί με τον άνθρωπο που έχει αναπηρία. Απλά τα πράγματα» λέει η Γεωργία Καλτσή. Και συνεχίζει: «Αν πάμε σ’ ένα mall, θα δείτε ότι εγώ δε σας χρειάζομαι. Όλα είναι φλατ. Όλα είναι ηλεκτρικά. Μπορώ να μπω και να βγω από τα καταστήματα πολύ άνετα. Δεν νιώθω ανάπηρη. Μπαίνω στο αυτοκίνητό μου χωρίς βοήθεια. Αν πάω στην Ερμού, τον πιο κεντρικό δρόμο της Ελλάδας στην πρωτεύουσα της χώρας, ντρέπομαι. Αν θέλω να φιλοξενήσω έναν άνθρωπο με αναπηρία και να κάνουμε μία βόλτα από τη Βουλή μέχρι το Μοναστηράκι, πώς θα κινηθούμε;».
Με τα παρακάτω λόγια της Γεωργίας Καλτσή ολοκληρώνεται η συνέντευξη: «Σε 10 χρόνια, θα έχω οικογένεια. Όταν θα έχω παιδί, τι θα του λέω στα 2 του; “Πήγαινε αγάπη μου από εκεί να πάει η μαμά από την άλλη πλευρά γιατί δεν μπορούμε να κινηθούμε μαζί”; Και στα 50 τι θα κάνω; Θα έχω τη δύναμη να ακροβατώ σε ένα πεζοδρόμιο ενώ εσύ μπορείς στα 50 σου να μπορείς να τα κάνεις όλα μια χαρά επειδή περπατάς; Δεν με νοιάζει η συμπόνια σας! Δεν μας νοιάζει η συμπόνια σας. Συμπονούμε μόνοι μας τον εαυτό μας, προσπαθώντας κάθε μέρα να είμαστε ίσοι με εσάς ενώ στην πραγματικότητα είμαστε ίσοι».