Αποφασισμένος να οργανώσει καλύτερα την λειτουργία του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου, να επικοινωνήσει στον κόσμο τις υψηλού επιπέδου υπηρεσίες που προσφέρει το προσωπικό, αλλά και να απομακρύνει συνοδούς ασθενών και “αποκλειστικές” νοσοκόμες, δηλώνει σε συνέντευξή του στην “Π” ο νέος διοικητής του ΠΑΓΝΗ, καθηγητής Χειρουργικής Γιώργος Χαλκιαδάκης.
Όπως είπε, το νοσοκομείο δεν είναι καφενείο, θα μπουν αυστηροί κανόνες στο επισκεπτήριο, που τώρα δεν εφαρμόζονται και οι εργαζόμενοι θα κάνουν πιο εύκολα τη δουλειά τους.
Η συζήτηση με τον κ. Χαλκιαδάκη έχει ως εξής:
Ερωτ: Με ποιο τρόπο πιστεύετε ότι το Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο θα μπορέσει να βελτιώσει τις υπηρεσίες του στους ασθενείς;
Απ: Καταρχάς να πούμε ότι στο νοσοκομείο γίνεται πολύ σημαντική δουλειά που πρέπει να βγει προς τα έξω, στην κοινωνία, για να γνωρίζει ο κόσμος τι προσφέρει. Με καλύτερη οργάνωση θα προσφέρει πολλά περισσότερα.
Το δεύτερο που θέλω να επισημάνω είναι ότι το νοσοκομείο δεν είναι καφενείο για να μπαίνει και να βγαίνει όποιος θέλει και ό,τι ώρα θέλει. Υπάρχει ωράριο επισκεπτηρίου, που δεν εφαρμόζεται, υπάρχουν νόμοι που δεν τηρούνται. Όλα αυτά θα αλλάξουν, γιατί έχουμε να κάνουμε μ’ ένα νοσοκομείο και όχι μ’ ένα ξέφραγο αμπέλι.
Το ωράριο επισκεπτηρίου θα εφαρμόζεται αυστηρά, όπως εφαρμοζόταν στην κλινική μου για 13 χρόνια και ας είχαμε διαμαρτυρίες. Η απάντηση είναι ότι δεν γίνεται διαφορετικά και επιπλέον, και πολύ σημαντικό, είχαμε πετύχει μικρότερο ποσοστό λοιμώξεων.
Είναι τριτοκοσμικά αυτά που συμβαίνουν στα νοσοκομεία εν έτη 2020, αυτές δεν είναι συνθήκες νοσηλείας.
Ερωτ: Εκτός από τους επισκέπτες όλοι γνωρίζουμε ότι οι ασθενείς εισάγονται για νοσηλεία με τον συνοδό τους ή την αποκλειστική νοσοκόμα τους, γιατί το νοσηλευτικό προσωπικό δεν επαρκεί. Άρα, πώς θα απομακρυνθούν συγγενείς και αποκλειστικές που βοηθούν τον άρρωστο;
Απ: Ο κάθε εργαζόμενος πρέπει να κάνει τη δουλειά του αλλά όλοι βολεύονται με το σύστημα των αποκλειστικών που είναι ελληνική εφεύρεση. Εργάστηκα για 10 χρόνια στη Γαλλία σε χειρουργική κλινική αντίστοιχη του ΠΑΓΝΗ. Οι νοσηλευτές δεν ήταν περισσότεροι από αυτούς που είχαμε εδώ, ήταν λιγότεροι, αλλά η δουλειά γινόταν σωστά, χωρίς την βοήθεια “αποκλειστικής”.
Χρειάζεται μια καλή συνεργασία μεταξύ ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού και όλα θα γίνουν. Έχουμε κακές συνήθειες εδώ στην Ελλάδα και πρέπει να τις αντιμετωπίσουμε.
Ερωτ: κ. Χαλκιαδάκη, θα επανέλθω σε αυτό που λένε συνεχώς οι εργαζόμενοι, ότι δεν επαρκεί το προσωπικό. Πώς θα τα πετύχετε όλα αυτά;
Απ: Κατά κανόνα οι ασθενείς δεν χρειάζονται συνοδό μόνο κατ’ εξαίρεση. Δεν νομίζω ότι υπάρχουν πολλές ελλείψεις σε νοσηλευτές και όπου υπάρχουν θα τις αντιμετωπίσουμε. Αυτό που πρέπει να αλλάξει είναι η νοοτροπία του Κρητικού. Δεν γίνεται να αρρωσταίνει ένας και να πηγαίνει όλη η οικογένειά του στην κλινική. Ορισμένα πράγματα είναι απλά. Αυστηρός έλεγχος στο ποιος μπαίνει και ποιος βγαίνει από τους θαλάμους και αυτό θα εφαρμοστεί άμεσα.
Ερωτ: Γιατί αποφασίσατε να διεκδικήσετε τη θέση του διοικητή μετά τη συνταξιοδότησή σας;
Απ: Εργάστηκα στο νοσοκομείο από το 1990 και για 28,5 χρόνια. Γνωρίζω τα προβλήματα και τις ανάγκες, ξέρω πού χολαίνει το σύστημα. Η εμπειρία μου στη διοίκηση για 6 μήνες ήταν πολύ χρήσιμη γιατί κατάλαβα ότι αρκετά πράγματα μπορούν να αλλάξουν προς το καλύτερο. Αυτός είναι ο μόνος λόγος που πήρα την απόφαση.
Ερωτ: Δεν μπορώ να μην σας ρωτήσω για τα δημοσιεύματα που κυκλοφορούν, σύμφωνα με τα οποία έχετε εκκρεμότητες με τη Δικαιοσύνη αναφορικά με υπόθεση έκθεσης ασθενών σε κίνδυνο.
Απ: Δεν έχω καμία δικαστική εκκρεμότητα. Τον Ιούνιο του 2015 το Τριμελές Εφετείο εξέδωσε αθωωτική απόφαση ομόφωνα.