Casus belli αποτελεί η απόφαση της κυβέρνησης της Ν.Δ. να φέρει νόμο για ιδιωτικά – μη κρατικά πανεπιστήμια, τονίζει σε ανακοίνωσή της η Αγωνιστική Συσπείρωση Εκπαιδευτικών (ΑΣΕ).
Μεταξύ άλλων τονίζει:
‘’Η απόφαση της κυβέρνησης της Ν.Δ. να φέρει νόμο για ιδιωτικά – μη κρατικά Πανεπιστήμια αποτελεί casus belli! Να μην τολμήσουν!
Έψαξαν από δω, έψαξαν από κει, τελικά η κυβέρνηση της ΝΔ φαίνεται ότι βρήκε το νομικό κόλπο για να παρακάμψει το άρθρο 16 του Συντάγματος και να ανοίξει ο δρόμος για την ίδρυση μη κρατικών-ιδιωτικών Πανεπιστημίων στη χώρα. Σκοπεύει να κάνει χρήση του άρθρου 28, σύμφωνα με το οποίο με μια απλή νομοθετική ρύθμιση μπορούν να ενσωματώνονται διεθνείς συμβάσεις στο ελληνικό δίκαιο με ισχύ νόμου μεγαλύτερη αυτών που ήδη υπάρχουν.
Οι κυβερνήσεις της ΝΔ, του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ υπερασπίστηκαν το συγκεκριμένο άρθρο του Συνάγματος και στην τελευταία συνταγματική αναθεώρηση, γιατί από κοινού υπερασπίζονται την πολιτική και τις κατευθύνσεις της Ε.Ε.
Η συγκεκριμένη εξέλιξη αποτελεί μια αντιδραστική τομή που έρχεται να ολοκληρώσει το έργο των προηγούμενων κυβερνήσεων, όπως αυτής του ΣΥΡΙΖΑ που είχε κάνει ένα βήμα πιο κοντά στην κατάργηση του άρθρου 16, θεσπίζοντας το πλαίσιο για την ακαδημαϊκή και επαγγελματική αναγνώριση των πτυχίων δεκάδων ιδιωτικών κολλεγίων και παραρτημάτων ξένων πανεπιστημίων στη χώρα. Είναι αυτή η πολιτική που χρόνια τώρα προωθεί την πλήρη εμπορευματοποίηση της ανώτατης εκπαίδευσης εις βάρος της παρεχόμενης ποιότητας των σπουδών, με το κόστος να εκτοξεύεται για να αντεπεξέλθει κανείς σε αυτές και με δεδομένη τη συρρίκνωση των δικαιωμάτων που απορρέουν από την απόκτηση του πτυχίου.
Κόπτονται λέει για την αναβάθμιση του δημόσιου Πανεπιστημίου, γι’ αυτό και θέλουν να δημιουργήσουν ένα περιβάλλον «άμιλλας» ιδιωτικών και δημόσιων Πανεπιστημίων, που θα λειτουργούν σε συναρμογή με τις ανάγκες της αγοράς και με αξιολόγηση! Να μας λείπει, γιατί έχουμε χορτάσει από «αξιολογημένη» συνύπαρξη δημόσιου και ιδιωτικού σε αυτόν τον τόπο!
Τι να πρωτοθυμηθούμε; Τις ματωμένες «περγαμηνές» του περιβόητου «ανοίγματος των σιδηροδρομικών μεταφορών» στα Τέμπη, το πάρτι κερδών που έστησαν με τις ανθρώπινες ζωές τα ιδιωτικά διαγνωστικά κέντρα και οι κλινικές την περίοδο της πανδημίας, την ίδια ώρα που τα υποχρηματοδοτημένα δημόσια νοσοκομεία μετατρέπονταν σε μιας νόσου βγάζοντας το φίδι από την τρύπα;
Ή μήπως τα ιδιωτικά σχολεία με τον σαφή προσανατολισμό σε «καινοτόμα» προγράμματα πράσινων και ψηφιακών δεξιοτήτων και «νεοφυούς» επιχειρηματικότητας, βοήθησαν τα δημόσια να έχουν στατική επάρκεια, να είναι πλήρη σε εκπαιδευτικό και βοηθητικό προσωπικό, βελτίωσαν την ποιότητα της παρεχόμενης εκπαίδευσης και τα μαθησιακά αποτελέσματα (ούτε με τη δικιά τους Pisa δεν τους βγαίνουν τα κουκιά!); Και φυσικά, τα τελευταία χρόνια η βαθύτερη σύνδεση του «αξιολογημένου» και υποχρηματοδοτημένου Πανεπιστημίου με την αγορά, τις εταιρίες να αλωνίζουν και να εκμεταλ-
λεύονται τη γνώση και την τζάμπα εργασία των φοιτητών, τα δίδακτρα στα μεταπτυχιακά και όχι μόνο, τα πτυχία πολλών ταχυτήτων, έχουν φέρει περισσότερα και καλύτερα δωρεάν συγγράμματα, καλύτερα εργαστήρια, περισσότερες φοιτητικές εστίες, καλύτερα επαγγελματικά δικαιώματα; Αλήθεια, η Ιατρική της βάσης εισαγωγής των 19.000 μορίων, πώς θα εξισωθεί με μια ιδιωτική Ιατρική σχολή που θα δέχεται τους «άριστους» των «19.000 ευρώ», αν όχι προς τα κάτω ως προς την ποιότητα της εκπαίδευσης και τα επαγγελματικά δικαιώματα; Ρητορικά τα ερωτήματα!
Δημιουργούνται οι συνθήκες για ακόμα πιο άδικο, ταξικό και διαφοροποιημένο τρόπο εισαγωγής στα Πανεπιστήμια.
Για την πλειοψηφία των μαθητών των λαϊκών οικογενειών ο δρόμος για την εισαγωγή σε μια σχολή θα είναι ακόμα πιο δύσκολος και μακρύς μέσα από την προετοιμασία σκληρών εξετάσεων (είτε πανελλαδικών όπως σήμερα είτε σε όλο το Λύκειο αν ισχύσει το «εθνικό απολυτήριο») με φίλτρα, με τράπεζα θεμάτων και με Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής, ενώ για όσους έχουν «δυνατό πορτοφόλι» θα αρκεί μια απλή αίτηση σε ένα ιδιωτικό Πανεπιστήμιο με το ανάλογο αντίτιμο.
Για εμάς τους εκπαιδευτικούς όμως, μόνιμους και αναπληρωτές, η ίδρυση μη κρατικών-ιδιωτικών Πανεπιστημίων, θα επιφέρει συντριπτικό χτύπημα στην αξία των πτυχίων και στα επαγγελματικά μας δικαιώματα. Δε φτάνει που μοχθήσαμε να μπούμε στις σχολές και να πάρουμε το πτυχίο μας από το δημόσιο Πανεπιστήμιο, τώρα οι κόποι χρόνων θα μπουν στον ίδιο τορβά με κάθε λογής πτυχίο από κολλέγιο-ιδιωτικό ΑΕΙ, του οποίου το γνωστικό περιεχόμενο θα αντιστοιχεί στο κριτήριο του ό,τι αντέχεις να πληρώνεις, παίρνεις.
Η διεθνής εμπειρία βοά. Και δείχνει υποβάθμιση ως προς τα εργασιακά δικαιώματα! Διότι το πτυχίο, από το βασικό εφόδιο για να μπορεί κανείς να δουλέψει, γίνεται ένα ακόμα προσόν μαζί με τα διάφορα σεμινάρια, πιστοποιήσεις, μεταπτυχιακά που πολλές φορές είναι αμφιβόλου επιστημονικού βάρους, κατά τη λογική που έφερε άλλωστε και ο νόμος Γαβρόγλου – ΣΥΡΙΖΑ για τους διορισμούς. Ένα διαρκές κυνήγι δηλαδή, για να φουσκώνει με «αέρα» το ατομικό… portfolio, αφού δεν εξασφαλίζεται εργασία σε κανέναν απόφοιτο, για να γεμίζει το… πορτοφόλι!’’.