Αστυνομικός του πεζοδρομίου, σε μάχιμη μάλιστα υπηρεσία της Αθήνας, παιδαγωγός, μητέρα τριών παιδιών και άνθρωπος με ευαισθησίες που τις εκφράζει και μέσα από τη συγγραφή παιδικής λογοτεχνίας, είναι η Υπαστυνόμος Β Ειρήνη Μακρυδάκη από τη Γαλιά του δήμου Φαιστού, η οποία παρουσίασε προχθές στο Ηράκλειο το βιβλίο της «Το αστέρι της φιλίας».
Η Μεσσαρίτισσα συγγραφέας και αστυνομικός μιλάει στην «Π» για την ενασχόλησή της με την παιδική λογοτεχνία, τη διαφορετικότητα, την οποία πραγματεύεται το βιβλίο της, αλλά και την Αστυνομία του σήμερα σε θέματα διαφορετικότητας σε σχέση με την Αστυνομία του παρελθόντος.
Κυρία Μακρυδάκη, πώς προέκυψε η Αστυνομία;
«Αφού είχα τελειώσει τη Σχολή Βρεφονηπιαγωγών και είχα δουλέψει σε παιδικούς σταθμούς, σκεφτόμουν την Αστυνομία, η οποία μου άρεσε ως επάγγελμα. Είχα εικόνες από αυτό το επάγγελμα, μιας και ο αδερφός μου ήταν ήδη στην Αστυνομία. Η ΕΛ.ΑΣ. ζητούσε άτομα για να στελεχώσει παιδικούς σταθμούς κι έτσι συνδύασα τις παιδαγωγικές γνώσεις που είχα με το επάγγελμα της αστυνομικού που μου άρεσε».
Σε ποιες άλλες υπηρεσίες έχετε υπηρετήσει;
«Για 13 χρόνια υπηρέτησα σε διάφορα αστυνομικά τμήματα και για ένα μικρό διάστημα ήμουν στην ασφάλεια της Βουλής».
Το βιβλίο τι πραγματεύεται;
«Το βιβλίο αναφέρεται σε κάποια ιδανικά, όπως αυτό της φιλίας, της αλληλεγγύης, της βοήθειας στο συνάνθρωπό μας, όποιος κι αν είναι, σε όποιον έχει την ανάγκη μας είτε είναι μικρός είτε είναι μεγάλος. Στο βιβλίο πρωταγωνιστεί ένα κοριτσάκι από μια άλλη χώρα, από τη χώρα του πολέμου, κι ένα άλλο, επίσης κορίτσι, το οποίο είναι με ειδικές ανάγκες. Αυτά τα παιδιά θα συναντηθούν στη ζωή τους και θα στηρίξει το ένα το άλλο. Και τα δύο νιώθουν μοναξιά, το καθένα για τους δικούς του λόγους.
Θα πορευτούν στηρίζοντας το ένα το άλλο. Θέλω να περάσω το μήνυμα ότι ένα κοριτσάκι που κάθεται σε ένα αναπηρικό αμαξίδιο είναι το ίδιο με ένα παιδί που είναι όρθιο και πως ανά πάσα στιγμή το ένα μπορεί να βρεθεί στη θέση του άλλου».
Πώς μια αξιωματικός, μια αστυνομικός του πεζοδρομίου, αποφάσισε να ασχοληθεί με την παιδική λογοτεχνία;
«Ίσως επειδή έχω γνώσεις παιδαγωγικές, επειδή είμαι μητέρα τριών παιδιών και αγαπώ τα παιδιά, αλλά κι επειδή έκρινα ότι είναι πολύ ενδιαφέρον να επικοινωνεί κανείς με τα παιδιά στη δική τους γλώσσα. Έτσι, θέλησα μέσα από τη συγγραφή αυτού του βιβλίου να περάσω κάποια μηνύματα».
Για εσάς τι είναι η διαφορετικότητα;
«Προσωπικά, θεωρώ ότι η διαφορετικότητα είναι μέσα στο μυαλό μας. Μπορεί να δούμε κάποιον να είναι σε ένα αναπηρικό αμαξίδιο και να θεωρούμε ότι είναι διαφορετικός από εμάς. Μπορεί κάποιος δίπλα μας ή κι εγώ η ίδια να έχω ένα πρόβλημα ή κάτι που θα πρέπει να αντιμετωπίσω και το οποίο δε φαίνεται. Να είναι ψυχολογικής ή νοητικής φύσης. Κι εγώ που έχω αυτό το θέμα το οποίο δεν φαίνεται, δεν είμαι διαφορετική από τον διπλανό μου; Θέλω να πω ότι κανένας μας δεν είναι ίδιος με τον άλλο. Ο καθένας μας είναι διαφορετικός».
Ως αστυνομικός έχετε ασχοληθεί με περιπτώσεις διαφορετικότητας που θα έπρεπε να επέμβετε; «Μου έχουν τύχει περιπτώσεις προσαγωγής ατόμων που είχαν ψυχολογικό πρόβλημα, το οποίο ήταν σε έξαρση. Θυμάμαι δύο παιδιά 18χρονα, τα οποία λόγω της αποτυχίας τους στις πανελλήνιες εξετάσεις, πέρασαν ένα πολύ μεγάλο στρες που φάνηκε στην ψυχολογία τους. Οι αστυνομικοί ερχόμαστε πολλές φορές αντιμέτωποι με πολλά προβλήματα, τα οποία δεν έρχονται στην επιφάνεια. Ο κόσμος μας εκμυστηρεύεται προβλήματα, που δεν βγαίνουν προς τα έξω».
Οι Έλληνες αστυνομικοί αποδέχονται τη διαφορετικότητα;
«Οι Έλληνες αστυνομικοί είναι όπως όλοι οι Έλληνες. Είμαστε μέσα στην κοινωνία και πραγματικά πρέπει να το καλλιεργήσουμε αυτό και στα παιδιά μας και σε εμάς τους ίδιους».
Συμφωνείτε ή διαφωνείτε με την άποψη ότι ένας μεγάλος αριθμός αστυνομικών διακατέχεται από ρατσιστικές αντιλήψεις;
«Δεν μπορώ να πω ότι είναι μεγάλος αυτός ο αριθμός. Αυτό μπορεί να συνέβαινε παλαιότερα. Οφείλω να ομολογήσω ότι οι πιο παλιές γενιές αστυνομικών ίσως δεν είχαν την παιδεία και τις γνώσεις, ίσως επειδή μεγάλωσαν σε άλλες εποχές και να συνέβαινε αυτό. Τώρα, θεωρώ ότι είναι ελάχιστες οι περιπτώσεις αστυνομικών που λειτουργούν ρατσιστικά. Κι αυτό γιατί η εκπαίδευση μπήκε στις Σχολές της ΕΛ.ΑΣ. Άλλαξε ο τρόπος εισαγωγής στην Αστυνομία. Παράλληλα, ο σημερινός αστυνομικός κάνει πολλά πράγματα. Υπάρχουν συνάδελφοι πτυχιούχοι, άλλοι που καλλιεργούν ταλέντα που έχουν. Αυτό δε συνέβαινε και πολλές φορές δεν επιτρεπόταν παλιότερα».
Οι συνάδελφοί σας, τις σας είπαν για το βιβλίο σας;
«Οι συνάδελφοί μου «αγκάλιασαν» τη δουλειά μου. Αγοράζοντας το βιβλίο κανείς βλέπει ότι στη δεύτερη σελίδα, αναφέρονται οι άνθρωποι που στήριξαν την έκδοση του βιβλίου. Πρόκειται για αστυνομικές ενώσεις, τη Διεθνή Ένωση Αστυνομικών, έναν συνεταιρισμό που υπάρχει στη Θεσσαλονίκη, αλλά και απλοί συνάδελφοι, που ο καθένας πρόσφερε ό,τι μπορούσε για να εκδοθεί αυτό το βιβλίο. Ένα μεγάλο μέρος της έκδοσης καλύφθηκε από έσοδα συναδέλφων.
Η επόμενή σας δουλειά ποια θα είναι;
«Ήδη γράφω ένα βιβλίο, παιδικό και πάλι, το οποίο έχει να κάνει με την Αστυνομία, αλλά και με τα ζώα. Ένα κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας δεν έχει ευαισθητοποιηθεί με την προστασία των τετράποδων».