Έξι μήνες χρειάστηκε ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη Μιχάλης Χρυσοχοΐδης για να γράψει το αυτοβιογραφικό του βιβλίο με τίτλο «Στον ίδιο δρόμο», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πατάκη.
Περιγράφει την προσωπική διαδρομή του που άρχισε από το χωριό Νησί της Ημαθίας, την σκληρή δουλειά που έμαθε να κάνει από παιδί, την αγάπη του στη μουσική.
Ακόμη τις σπουδές του στη νομική, την εμπλοκή στην πολιτική, την εξάρθρωση της τρομοκρατικής οργάνωσης «17 Νοέμβρη», γεγονότα που σημάδεψαν την μεταπολιτευτική Ελλάδα.
Τον Φεβρουάριο του 1999 και μετά την υπόθεση Οτσαλάν ο κ. Χρυσοχοΐδης ανέλαβε για πρώτη φορά το χαρτοφυλάκιο του τότε Υπουργείου Δημόσιας Τάξης. «Πρόεδρε, εκεί είναι ο λάκκος με τα φίδια», είχε πει τότε απαντώντας στο τηλεφώνημα του Κώστα Σημίτη.
Γράφει για τα παιδικά του χρόνια όταν μαζί με τον πατέρα του πήγαιναν στον ποταμό Αλιάκμονα, δέκα χιλιόμετρα από το χωριό του, φόρτωναν χαλίκι από τις όχθες και στη συνέχεια έστρωναν τους δρόμους.
«Θυμάμαι», σημειώνει, «πως όταν ήμουν δεκατριών ετών και είχε αρρωστήσει ο πατέρας μου από δισκοκήλη, που τον υποχρέωσε σε ακινησία, εγώ αμέσως ανέλαβα τη θέση του. Έπαιρνα κάθε μέρα το τρακτέρ και τη μεγάλη πλατφόρμα, όπου φόρτωνα κάπου πενήντα ανθρώπους και τους πήγαινα στα χωράφια για να μαζέψουν το βαμβάκι –δεν υπήρχαν ακόμα οι συλλεκτικές μηχανές και η δουλειά γινόταν με τα χέρια– κι έπειτα γύριζα στο χωριό γιατί έπρεπε να πάρω το λεωφορείο και να πάω στο σχολείο».
Ο υπουργός υπήρξε κάποτε και μουσικός. Ο ίδιος έχει πει: «Ήμουν οργανοπαίχτης, μουσικός, έπαιζα ακορντεόν. Ο δάσκαλος που έμαθε σε εμένα μουσική, ο Ίκαρος Μπράβος, έμαθε και στον Χρήστο Νικολόπουλο, γιατί είμαστε ομοχώριοι. Έπαιζα σε πανηγύρια, σε γάμους και βαφτίσια. Βγάζαμε μεροκάματο.»
Μιλά και για τον θάνατο του υπασπιστή Γιώργου Βασιλάκη από την έκρηξη μέσα στο Υπουργείο. «Δεν υπάρχουν λόγια να περιγράψω την εικόνα του νεκρού υπασπιστή μου, που δεν αναγνωριζόταν, μια εικόνα που δεν θα ξεχάσω ποτέ όσο ζω.
Ο θάνατός του στάθηκε για μένα ένα αβάσταχτο φορτίο ενοχών, από το οποίο δεν μπορούσα να συνέλθω.
Τούτη η τραγωδία με χάραξε βαθύτατα, έκανα μήνες ολόκληρους να μπορέσω να κοιμηθώ τη νύχτα. Σήμερα, νιώθω ακόμη μέσα μου να κουβαλάω αυτό το βάρος. Ένας αθώος άνθρωπος σκοτώθηκε στη θέση μου, αυτό δυστυχώς δεν αλλάζει και θα μείνει για πάντα ανεξίτηλη μαύρη κηλίδα στην ψυχή μου».
Η συζήτηση με τον υπουργό Προστασίας του Πολίτη Μιχάλη Χρυσοχοΐδη, με αφορμή την κυκλοφορία του βιβλίου του, ακολουθεί:
Διάβασα ότι γίνονται συζητήσεις να γίνει ταινία το βιβλίο σας, ισχύει;
Ισχύει ότι υπάρχουν προτάσεις από την Ελλάδα και το εξωτερικό για ταινία ή ντοκιμαντέρ. Εμένα αυτό που με ενδιαφέρει, αν γίνει κάτι τέτοιο, είναι η πιστή παρουσίαση των γεγονότων, όπως τα έζησα και χαράχτηκαν ανεξίτηλα στην μνήμη μου.
Γιατί νιώσατε την ανάγκη να γράψετε αυτό το βιβλίο;
Για 2 λόγους, ο ένας είναι γιατί ήθελα να αποτυπώσω δημόσια την διαδρομή μου από παιδί, μέχρι την ώρα που έγινα πολιτικός, για να στείλω το μήνυμα στα νέα παιδιά ότι οι δρόμοι είναι ανοιχτοί για όποιον θέλει να δουλέψει και να κοπιάσει. Με πίστη, θέληση και κόπο, ο κάθε ένας μπορεί να κάνει αυτό που ονειρεύεται και θέλει στην ζωή του.
Ο δεύτερος είναι γιατί το όνομά μου συνδέθηκε με την εξάρθρωση της τρομοκρατίας και ήθελα να γράψω τα γεγονότα, όπως τα έζησα και όπως πραγματικά έγιναν.
Πόσος χρόνος χρειάστηκε;
Το έγραψα, μέσα σε 6 μήνες.
Ποιο θωρείτε ότι είναι το πιο σημαντικό σας προτέρημα και το ελάττωμα που σας κάνει τη ζωή δύσκολη;
Είμαι αφοσιωμένος, προσηλωμένος στον στόχο μου και με ενδιαφέρει το αποτέλεσμα. Δεν είμαι άνθρωπος των λόγων, αλλά των πράξεων. Το ελάττωμα, προσπαθώ και το έχω περιορίσει σε μεγάλο βαθμό. Να μην παίρνω αποφάσεις εν θερμώ, να μην λειτουργώ παρορμητικά, αλλά να ζυγίζω τα πάντα πριν πάρω μια απόφαση, γιατί έτσι θα είναι σίγουρα πιο σωστή.
Μετά από τόσα χρόνια, τι εξακολουθεί να σας ελκύει στην πολιτική;
Είμαι ερωτευμένος με την πολιτική, με ποια έννοια, το θεωρώ πολύ γοητευτικό να αγωνίζεσαι για το κοινό καλό, να εργάζεσαι στην δημόσια σφαίρα προσφέροντας. Το αγαπώ πολύ αυτό που κάνω.
Ποια είναι η σχέση σας με το χρήμα;
Καμία, δεν έχω περιουσία, δεν με ενδιαφέρει να έχω, ούτε με ενδιαφέρουν τα χρήματα. Ξοδεύω μόνο για τα παιδιά μου.
Το θεωρώ δεδομένο ότι έχετε λίγο ελεύθερο χρόνο, πώς σας αρέσει να τον περνάτε;
Ελάχιστο, αλλά μου αρέσει πολύ ο κινηματογράφος και όποτε μπορώ βλέπω ταινίες. Έχω κι άλλη μια συνήθεια, να αφιερώνω κάθε μέρα 1 ώρα για να ενημερώνομαι διαβάζοντας διεθνή μέσα ενημέρωσης. Με βοηθάνε, γιατί μου ανοίγουν ένα παράθυρο στον κόσμο.
Έχετε πολλούς φίλους;
Όταν ήμουν βουλευτής Ημαθίας είχα φίλους από τα παιδικά χρόνια και αυτό που μου άρεσε ήταν ότι γελούσαμε πολύ παρέα. Εδώ στην Αθήνα τα πράγματα είναι διαφορετικά, στην πολιτική κάνεις δύσκολα φίλους, οι φίλοι είναι ελάχιστοι.
Είστε κοντά στα παιδιά σας;
Έχω 5 παιδιά τα οποία αγαπάω πάρα πολύ, τα ενθαρρύνω να κάνουν πράγματα που τα γεμίζουν, θέλω να γίνουν καλύτερα από εμένα.
Ο πατέρας σας, τι πίστευε για εσάς;
Πριν λίγα χρόνια έφυγε από την ζωή, ήταν ένας άνθρωπος που δούλεψε σκληρά στη ζωή του, ήταν πολύ αυστηρός. Νομίζω ότι αισθανόταν ότι η πορεία μου ήταν καλή και ένοιωθε ικανοποίηση.
Διάβασα ότι ήσασταν καλός μουσικός, ότι μικρός παίζατε ακορντεόν και κάνατε ηχογραφήσεις σε στούντιο για να βγάλετε κάποια χρήματα.
Ναι, στις ηχογραφήσεις με πρότεινε ο Χρήστος Νικολόπουλος φίλος και συντοπίτης. Έπαιζα και σε πανηγύρια, αλλά δεν μου άρεσε αυτή η ζωή του διασκεδαστή. Δεν μου άρεσε να μου κολλάνε χαρτονομίσματα στο μέτωπο. Ήμουν πολύ περήφανο παιδί, ‘’μαγκάκος’’, δεν σήκωνα πολλά-πολλά.
Υπάρχει κάποια ερώτηση που όταν την κάνουν οι δημοσιογράφοι σάς εκνευρίζει πολύ;
Έχω κάνει εξάσκηση και στην επαγγελματική μου ζωή, δεν με εκνευρίζει τίποτα. Η προσωπική ζωή, είναι ένα άλλο κεφάλαιο, αλλά στην δουλειά δεν θυμώνω και δεν πρέπει να θυμώνω. Εκείνη την ώρα λέω από μέσα μου «σκάσε και κολύμπα».
Είναι αλήθεια ότι χιλιάδες άνθρωποι έχουν το κινητό σας;
Πραγματικά χιλιάδες, δεν φαντάζεστε πόσοι. Και απαντάω, γιατί για να με πάρει κάποιος, ας πούμε ψηφοφόρος μου, κάτι σημαντικό θα συμβαίνει.