Δεν περνάει μία μέρα από τη ζωή της σπουδαίας Ελληνίδας ερμηνεύτριας, Αλίκης Καγιαλόγλου, που η σκέψη της δεν «ταξιδεύει» στον Μάνο Χατζιδάκι.
«Ήταν από τους πρώτους που με προέτρεψαν να ανοίξω τα φτερά μου και σε άλλους χώρους, αγκαλιάζοντας και στηρίζοντας την πρώτη μου προσπάθεια όταν έπαιξα το 1990 τον «Ωραίο Αδιάφορο» του Ζαν Κοκτώ», αναφέρει η ίδια, σε συνέντευξη που παραχώρησε στην «Π».
Απόψε στις 8.30 στο κηποθέατρο «Μάνος Χατζιδάκις» θα παρουσιάσει τη μοναδική μουσικο-θεατρική παράσταση “Η θαλασσινή ωδή» του Fernando Pessoa και τα Fados της εφηβείας μου”.
Pessoa και Fados, λοιπόν – τα λυπημένα τραγούδια της μοίρας, ένα μείγμα της μουσικής των σκλάβων, όπως λένε πολλοί, με πορτογαλέζικες και αραβικές επιρροές, πλεγμένα με τους στίχους του μεγάλου ποιητή.
Διαβάζει και τραγουδά, με την αισθαντική και εύθραυστη φωνή της, η Αλίκη Καγιαλόγλου.
Η παράσταση παρουσιάστηκε το 2014 στο «Θέατρο Τέχνης Κάρολος Κουν», υπό την αιγίδα της Πρεσβείας της Πορτογαλίας.
Η νοσταλγία γι’ αυτά που δεν θα ζήσουμε
«Η βαθιά επιθυμία της ενασχόλησης μόνο με πράγματα που αγαπώ και που αν δεν τα πραγματοποιήσω δεν μπορώ να υπάρξω», αποτελεί για την Αλίκη Καλιαλόγλου το κίνητρο για να υπηρετεί πιστά το ποιοτικό τραγούδι και όχι μόνο.
Η συνέντευξη που παραχώρησε στην «Π» έχει ως εξής:
Κ. Καγιαλόγου, μιλήστε μας για την ξεχωριστή παράσταση που θα παρουσιάσετε στην πόλη μας
«Είναι μία μουσικοθεατρική παράσταση που βασίζεται καταρχήν στη «Θαλασσινή Ωδή» του Fernando Pessoa- ένα ποίημα που ερωτεύτηκα ακαριαία, πριν από είκοσι περίπου χρόνια, ένα υπέροχο λυρικά παραληρηματικό κείμενο, σε μετάφραση Μ. Παπαδήμα, που μιλάει για την προσπάθεια του ανθρώπου να παραμείνει πνευματικά ελεύθερος- αλλά και στα Fados, αυτά τα ιδιαίτερα τραγούδια που νοσταλγούν το μέλλον και ό, τι δε θα καταφέρουμε να ζήσουμε, ίσως, ποτέ.
Τη «Θαλασσινή Ωδή» την έχω παρουσιάσει με πολλούς τρόπους, την έχω ηχογραφήσει το 2007 και τώρα με τη βοήθεια του εξαίρετου Δήμο Αβδελιώδη, ευελπιστώ ότι αυτή η παράσταση πλησιάζει το στόχο της, δηλαδή ένα ποίημα προορισμένο μόνο για να διαβαστεί να ακούγεται και σαν ένα μεγάλο τραγούδι , ένα τραγούδι που αφυπνίζει τις ψυχές μας και μας ταξιδεύει «σε θάλασσες μεγαλύτερες γιατί ταξιδεύαμε πιο αργά, σε θάλασσες μυστηριώδεις γιατί ξέραμε λιγότερα για αυτές», όπως λέει ο Fernando Pessoa.
Μαζί μου θα είναι ο ταλαντούχος πιανίστας Αλέξανδρος Αβδελιώδης».
Τι σας έχει μείνει πιο έντονα χαραγμένο στη μνήμη από την επαφή σας με τον Μάνο Χατζιδάκι;
«Μέσα σε δύο γραμμές δε θα μπορούσα να απαντήσω σε αυτή την ερώτηση. Ίσως ούτε καν σε ένα ολόκληρο βιβλίο.
Πάντως δεν υπάρχει μέρα που να μην τον σκέφτομαι και δεν υπάρχει μέρα που να μην αναφέρομαι σε αυτόν.
Και χαίρομαι πολύ που σε αυτόν τον ιδιαίτερο και φορτισμένο με αυτό το όνομα χώρο, θα δώσω αυτή την παράσταση απόψε, που είμαι σίγουρη ότι θα του άρεσε γιατί ήταν από τους πρώτους που με προέτρεψαν να ανοίξω τα φτερά μου και σε άλλους χώρους, αγκαλιάζοντας και στηρίζοντας την πρώτη μου προσπάθεια όταν έπαιξα τον «Ωραίο Αδιάφορο» του Ζαν Κοκτώ το 1990, που καθόλου τυχαία, μετά την Αθήνα, παρουσιάστηκε εδώ στο Ηράκλειο στον Θεατρικό Σταθμό, έναν Δεκέμβρη με καταρρακτώδη βροχή και πάρα πολύ κόσμο.
Ευχαριστώ τον Δήμο Ηρακλείου για αυτή την πρόσκληση να συμμετάσχω σε αυτό το φεστιβάλ αυτό, που αφορά τον πολιτισμό».
Τι αποτελεί για εσάς κινητήριο δύναμη για να μένετε μακριά από Σειρήνες και να υπηρετείτε πιστά το λεγόμενο ποιοτικό τραγούδι, και όχι μόνο;
«Η βαθιά επιθυμία της ενασχόλησης ΜΟΝΟ με πράγματα που αγαπώ και που αν δεν τα πραγματοποιήσω δεν μπορώ να υπάρξω».