Ο χειρουργός γυναικολόγος-μαιευτήρας δρ. Κωνσταντίνος Νιργιανάκης
Ο χειρουργός γυναικολόγος-μαιευτήρας

Η απόφαση, οι προοπτικές και το πεδίο δράσης του στα πάτρια εδάφη

Μετά από μια σημαντική επιστημονική πορεία στο εξωτερικό, ο χειρουργός, γυναικολόγος-μαιευτήρας δρ. Κωνσταντίνος Νιργιανάκης, επίκουρος καθηγητής του Πανεπιστημίου της Βέρνης, επέστρεψε στα πάτρια εδάφη και μιλά στην “Π” για την επαγγελματική εμπειρία του εντός και εκτός συνόρων.

Πώς λειτουργεί το Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο της Ελβετίας στο οποίο εργαζόταν; Πώς καλύπτεται το κόστος της νοσηλείας των ασθενών και τι διλήμματα είχε επιστρέφοντας στο Ηράκλειο για να συνεχίσει την καριέρα του;

Ακολουθεί η ενδιαφέρουσα συνέντευξη που έδωσε στην “Π”:

-Έχετε ζήσει και εργαστεί στο εξωτερικό. Πώς θα περιγράφατε την εμπειρία σας;

-Έφυγα και ξεκίνησα να εργάζομαι στο εξωτερικό στα 24, αμέσως μετά την αποφοίτησή μου από την Ιατρική Αθηνών. Μοίρασα τα χρόνια της ειδικότητας Μαιευτικής-Γυναικολογίας στη Γερμανία και Ελβετία. Στην Ελβετία παρέμεινα μετά όλα τα επόμενα χρόνια, συγκεκριμένα στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Βέρνης όπου εργάστηκα ως επιμελητής και αργότερα επίκουρος καθηγητής για περίπου 8 έτη. Συνολικά 14 χρόνια ώσπου γύρισα με την οικογένειά μου στο Ηράκλειο στις αρχές του 2022.

Η εμπειρία μου από το εξωτερικό είναι ξεκάθαρα θετική. Αρχικά επαγγελματικά θεωρώ μεγάλο πλεονέκτημα για έναν νέο να αρχίσει να εργάζεται αμέσως μετά το πτυχίο. Να αποκτά γνώσεις, εμπειρία αλλά και εργασιακή κουλτούρα σε ένα οργανωμένο περιβάλλον τη στιγμή που λόγω του νεαρού της ηλικίας υπάρχει η δίψα και η ενέργεια. Θυμάμαι χαρακτηριστικά κάποια στιγμή στην ειδικότητα που είχα δουλέψει τρία συνεχόμενα Σαββατοκύριακα και παρόλα αυτά επειδή ένοιωθα καλά στο νοσοκομείο αλλά και όντας νεότατος σχεδόν το απολάμβανα.

Θα πει κανείς το απολάμβανες επειδή ίσως δεν είχες τι να κάνεις σπίτι, που εν μέρει είναι σωστό, δεν προσφέρει η Γερμανία τη διασκέδαση των μεγάλων ελληνικών πόλεων. Όμως όντας στο κέντρο της Ευρώπης είχα κυριολεκτικά ταξιδέψει σε όλη την Ευρώπη πολύ εύκολα, με γρήγορα τρένα, βρισκόμουν συχνά με άλλους φίλους που ήταν επίσης εξωτερικό (δυστυχώς για την Ελλάδα είχα πολλούς Έλληνες φίλους στο εξωτερικό).

Ο τρόπος διασκέδασης είναι δηλαδή κάπως διαφορετικός στο εξωτερικό, θεωρώ ότι έχει θετικό πρόσημο τουλάχιστον τα πρώτα χρόνια. Βεβαίως σου λείπει και η ζωή στην Ελλάδα, φίλοι και συγγενείς. Αυτό είναι ξεκάθαρο και νομίζω το νιώθουν σχεδόν καθολικά οι Έλληνες στο εξωτερικό.

Για να γυρίσω όμως στο επαγγελματικό. Σημαντικότατο εκτός των γνώσεων σε νεαρή ηλικία που αποκτούνται είναι η δυνατότητα επαγγελματικής ανέλιξης. Ίσως ο βασικότερος λόγος φυγής μορφωμένων νέων στο εξωτερικό. Δίνεται η προοπτική δηλαδή να φτάσεις πολύ υψηλά. Δεν είναι βέβαιο αλλά είναι πιθανό να το καταφέρεις αν ακολουθήσεις τα σωστά βήματα και έχεις λίγο τύχη.

Θέσεις ευθύνης, ακαδημαϊκή ανέλιξη, μισθολογική άνοδος. Έχω την αίσθηση ότι σε πολλές περιπτώσεις στην Ελλάδα ο νέος εργαζόμενος με όνειρα γρήγορα θα καταλάβει ότι κάτι τέτοιο είναι σχεδόν αδύνατο και θα απογοητευτεί.

-Γιατί αποφασίσατε να επιστρέψετε στην Ελλάδα και με τι προσδοκίες γυρίσατε;

-Γυρίσαμε μετά τη γέννηση του δεύτερου παιδιού, σε μια σημαντική καμπή στη ζωή μας που έπρεπε να αποφασίσουμε αν θα ζήσουμε για πολύ καιρό ακόμα, μάλλον για πάντα, στην Ελβετία ή θα επιστρέφαμε. Τόσο για εμένα όσο και για τη γυναίκα μου άνοιξε μια καλή επαγγελματική προοπτική στο Ηράκλειο, τον τόπο καταγωγής μου. Η απόφαση δεν ήταν εύκολη, το σκεφτήκαμε καλά και είπαμε “πάμε”! Με χαμόγελο και αισιοδοξία!

Έπαιξε ρόλο και το Ηράκλειο. Αν ήμασταν από κάποιο άλλο μέρος, πιο μικρό, με λιγότερες δυνατότητες, ίσως δεν επιστρέφαμε.

Οι προσδοκίες ήταν ότι θα υπήρχαν οι κατάλληλες συνθήκες για να συνδυαστούν σε μόνιμη πια βάση η ανατροφή των παιδιών μας με μια καλή επαγγελματική προοπτική και ποιότητα ζωής.

-Μεταξύ δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, σας προβλημάτισε; Τι θα επιλέξετε;

-Με προβλημάτισε, είχα άλλωστε μέχρι τώρα εργαστεί μόνο σε μεγάλα νοσοκομεία του εξωτερικού. Θεωρούσα αρχικά ότι με μία θέση στο δημόσιο νοσοκομείο δίνεται η δυνατότητα σε ένα ιατρό να περιθάλπει περισσότερους ασθενείς και να έχει μεγάλο όγκο περιστατικών που είναι σε γενικές γραμμές καλό. Όπως επίσης μία πιο πλήρη ιατρική κοινότητα με πολλές διαφορετικές ειδικότητες και εξειδικεύσεις.

Στην πραγματικότητα όμως το δημόσιο νοσοκομείο μπορεί να έχει πολλές αγκυλώσεις, βλέπε μικρό χειρουργικό χρόνο, λίγους αναισθησιολόγους κλπ, ενώ υπάρχουν συχνά και εξαρτήσεις που δυσκολεύουν την εργασιακή καθημερινότητα. Στην περίπτωσή μου διαπίστωσα επίσης ότι ο ιδιωτικός τομέας κινήθηκε ταχύτατα προς την κατεύθυνση που επιδιώκαμε (επένδυση στην αγορά σύγχρονου εξοπλισμού) εγώ και ο συνάδελφός μου Λεωνίδας Μαγαράκης, που επίσης πείστηκε να επιστρέψει μετά από αντίστοιχη πορεία στη Σουηδία και έτσι να φτιάξουμε την απαραίτητη ομάδα για το Κέντρο Γυναικολογικής Χειρουργικής που συνιδρύσαμε.

Η γυναίκα μου αντιθέτως πήρε θέση επιμελήτριας στην Καρδιολογική Βενιζελείου μετά από διαγωνιστική διαδικασία, που σε γενικές γραμμές είναι επίσης ευχαριστημένη.

-Ποια είναι η εξειδίκευσή σας και  τι είδους επεμβάσεις κάνετε;

-Η κλινική εξειδίκευσή μου είναι η προηγμένη λαπαροσκοπική και υστεροσκοπική χειρουργική γυναικολογικών παθήσεων (ινομυώματα μήτρας, κύστες ωοθηκών, ενδομητρίωση, καρκίνος ενδομητρίου, πρόπτωση μήτρας, ακράτεια ούρων κλπ). Τις τελευταίες δεκαετίες υπάρχει τέτοια εξέλιξη που σχεδόν όλα τα γυναικολογικά χειρουργεία μπορούν να γίνουν με μεγάλη ασφάλεια, όταν υπάρχει η κατάλληλη εμπειρία, λαπαροσκοπικά ή υστεροσκοπικά, δηλαδή με πολύ μικρές ή καθόλου τομές στην κοιλιά. Μια σημαντική πρόοδος στον τομέα μας.

Έτσι, μαζί με τον επίσης εξειδικευμένο συνάδελφό μου Λ. Μαγαράκη, ως έμπειρη ομάδα και με εξοπλισμό ίδιο με τον καλύτερο του εξωτερικού, πραγματοποιούμε εδώ και σχεδόν δύο χρόνια τέτοιες επεμβάσεις με επιτυχία στο Ηράκλειο.

Το ερευνητικό μου ενδιαφέρον είναι πάνω στην ενδομητρίωση, μια πάθηση που αφορά περίπου μία στις δέκα γυναίκες αναπαραγωγικής ηλικίας και συχνά προκαλεί κοιλιακό πόνο και υπογονιμότητα. Σε αυτό το αντικείμενο είναι το διδακτορικό μου και η περισσότερη ερευνητική δουλειά μου.

ΧΕΙΡΟΥΡΓΕΙΟ
δρ. Κωνσταντίνος Νιργιανάκης
-Τι διαφορές βλέπετε στα δημόσια νοσοκομεία της χώρας μας και του εξωτερικού και τι ομοιότητες;

-Αρχικά να πω ότι δεν έχω εργαστεί σε δημόσιο νοσοκομείο της χώρας μας, οπότε δεν τα γνωρίζω εκ των έσω. Μπορώ να κάνω μόνο γενικές διαπιστώσεις για τον τρόπο λειτουργίας τους.

Μία βασική διαφορά είναι ότι τα νοσοκομεία στην Ελβετία λειτουργούν ως ανεξάρτητοι οργανισμοί με Διοικητικό Συμβούλιο που αποφασίζει για το νοσοκομείο με βάσει τις ανάγκες του και τους στόχους που έχουν θέσει. Ακόμα και σε επίπεδο κλινικών, πχ η Γυναικολογική Κλινική, έχει την ευχέρεια να αποφασίζει τα του οίκου της, ποιον θα προσλάβει, με τι μισθό και τι όρους, μέσα σε ένα εύρος βέβαια και υπό την αυστηρή εποπτεία του νοσοκομείου που και αυτό αναφέρεται στη συνέχεια για τα πεπραγμένα του.

Δεύτερη ουσιώδης διαφορά ότι όλοι οι ασθενείς έχουν ασφάλεια υγείας που πληρώνει βάσει του προβλήματος υγείας το ίδιο ποσό στο δημόσιο και στο ιδιωτικό νοσοκομείο. Αυτό το ποσό είναι τέτοιο που καλύπτει το κόστος και με το παραπάνω. Στην Ελλάδα το δημόσιο ασφαλιστικό ταμείο συχνά υποχρηματοδοτεί την ιατρική πράξη με αποτέλεσμα στα μεν δημόσια νοσοκομεία να καλύπτει το κόστος ο δημόσιος προϋπολογισμός, στο δε ιδιωτικό ο ασθενής από την τσέπη του.