Τι κι αν πέρασαν 14 χρόνια από τον θάνατό του ήρωα Σμηναγού Κώστα Ηλιάκη, ο οποίος σκοτώθηκε στη διάρκεια αναχαίτισης τουρκικών μαχητικών αεροσκαφών, στην Κάρπαθο. Στο ετήσιο μνημόσυνο που έγινε, ο αδερφός του αδικοχαμένου Ικάρου συγκίνησε με το λόγο του στη διάρκεια του μνημόσυνου που έγινε το Σάββατο στην Κάρπαθο.
Ο αδερφός του στον γεμάτο συγκίνηση λόγο του ανέφερε:
“Kλείνω τα μάτια, όπως επανειλημμένα έχω κάνει εδώ στην Κάρπαθο .
Ο σμηναγός Ηλιάκης είναι εδώ, δίπλα μας και τιμούμε όχι τον χαμό του μα την διάσωση του από το ύπουλο χτύπημα.
Τα ανοίγω.
Αναρωτιέμαι: άλλαξε κάτι από τις 23/5/2006 μέχρι σήμερα;
Τρομαγμένος, διαπιστώνω ότι δεν άλλαξε κάτι, μόνο ο Κώστας δεν είναι εδώ, τα υπόλοιπα ΟΧΙ απλώς τα ίδια, μα ακόμη χειρότερα.
Ευθεία πλέον αμφισβήτηση κυριαρχικών μας δικαιωμάτων που απορρέουν από διεθνείς συνθήκες και συμβάσεις, για τα οποία εθελοθυσιάστηκε ο σμηναγός.
Υπερπτήσεις πάνω από κατοικημένα νησιά, τραμπουκισμοί στην θάλασσα του Αιγαίου, απόπειρα παραβίασης χερσαίων συνόρων στον Έβρο με όχημα μετανάστες και λαθρομετανάστες.
Όταν την οργανωμένη κατασκοπευτική – πολεμική τους αποστολή στις 23/5/2006, μα και λίγες εβδομάδες πριν τα παραλίγο δυστυχήματα με ξεκάθαρο στόχο το θερμό επεισόδιο, τα θεωρείς παραλίγο ατυχήματα και ΟΧΙ πειθαρχημένη εκτέλεση οδηγιών ή εντολών, όταν παραδίδεις τον υπαίτιο του χτυπήματος στον σμηναγό δίχως καν τυπική ανάκριση, τότε υποβαθμίζεις την σοβαρότητα των γεγονότων και μοιραία αποθρασύνονται, εφόσον ούτε πριν, ούτε μετά το χτύπημα στον σμηναγό ήταν σαφή τα όρια ανοχής μας.
Αυτό που είναι σαφές και κατανοητό στον νεο-οθωμανό Σουλτάνο, είναι ότι εάν προχωρήσει παραπέρα, θα βρει απέναντι του με τον ίδιο ζήλο, ικανότητες, πίστη στην πατρίδα, αυταπάρνηση και τιμή στον όρκο για την προστασία της τους άνδρες πρώτης γραμμής σε αέρα, στεριά και θάλασσα, όπως ο σμηναγός (Ι) Ηλιάκης Κωνσταντίνος.
Δημιούργησαν ένα σύμβολο, ένα σημείο αναφοράς που θα βρουν μπροστά τους εάν χρειαστεί.
Ας είναι αιωνία η μνήμη σου αγαπημένε μας αδελφέ ”.