Κάποιοι έχουν λίγο πιο γκρίζους τους κροτάφους τους, άλλοι ελάχιστες ρυτίδες γύρω από τα μάτια, κατά τα άλλα τίποτα δεν άλλαξε από τότε.
Κανείς δεν κατάλαβε πώς πέρασαν 20 χρόνια, και όμως, ήταν το 1998 όταν είπαν για πάντα αντίο στο Γυμνάσιο και έβαζαν πλώρη άλλοι για το Λύκειο, άλλοι για τεχνική εκπαίδευση και κάποιοι κατευθείαν για τις επαγγελματικές τους υποχρεώσεις.
Η τάξη του 1997- 1998 του 4ου Γυμνασίου Ηρακλείου έσμιξε την περασμένη Τετάρτη, μετά από σχετικό κάλεσμα που έγινε μέσω κοινωνικών δικτύων.
Η … εντολή που δόθηκε ήταν η εξής «ανάφερε όνομα, επώνυμο, επάγγελμα, οικογενειακή κατάσταση και σε ποιο τμήμα ήσουν!».
Κάποιοι είχαν διατηρήσει επαφές, είχαν κάνει κουμπαριές και διατηρούν στενές σχέσεις μέχρι σήμερα, άλλοι μένουν ακόμα στην ίδια γειτονιά και μαθαίνουν ο ένας τα νέα του άλλου.
Κάποιοι έχουν κάνει παιδιά που πηγαίνουν σήμερα στο ίδιο σχολείο.
Τα πηγαδάκια που σχηματίστηκαν ήταν πολλά, τα κενά που έπρεπε να καλυφθούν ακόμα περισσότερα.
Οι κουβέντες αφορούσαν στη δουλειά, την οικογένεια αλλά κι εκείνα τα χρόνια.. της αθωότητας, τους καθηγητές, τα μαθήματα, τις κοπάνες και τις εκδρομές, τις πιο όμορφες αναμνήσεις που αναπολούν πάντα με μια γλυκιά νοσταλγία.
Η βραδιά κύλησε όμορφα και η υπόσχεση που δόθηκε ήταν μία «Δεν θα χαθούμε, ε;».