Πώς είναι η ζωή στην Κωνσταντινούπολη για τους Ελληνες εκπαιδευτικούς που διδάσκουν στα ομογενειακά σχολεία, το Ζάππειο, το Ζωγράφειο και την Πατριαρχική Μεγάλη του Γένους Σχολή;
Ποιο είναι το κόστος της καθημερινότητας και πώς τα πηγαίνουν με τους συμπολίτες τους, τους Τούρκους;
Ποια στέκια έχουν ανακαλύψει για τα φημισμένα φαγητά και γλυκά και γιατί τους έχει γοητεύσει τόσο, η Πόλη;
Η μαθηματικός σε σχολεία του Ηρακλείου Δώρα Παπαδοπούλου και οι φιλόλογοι Χριστίνα Γκοβέση και Ολυμπία Μπέτσα, καθηγήτριες στο “Ζάππειο” και την Πατριαρχική Μεγάλη του Γένους Σχολή, μας μεταφέρουν τις εμπειρίες τους και μας μιλούν για τη ζωή τους.
Οι ίδιες αναφέρουν: “Είμαστε στην Κωνσταντινούπολη εδώ και δυόμισι χρόνια, από τον Σεπτέμβριο του 2021 ως μετακλητές εκπαιδευτικοί, δηλαδή αποσπασμένες από Ελλάδα. Στην Τουρκία οι εκπαιδευτικοί από Ελλάδα είμαστε 16 και έχουμε διαμοιραστεί στα ελληνικά ομογενειακά σχολεία της Ίμβρου και της Κωνσταντινούπολης. Τα σχολεία στην Πόλη είναι το Ζάππειο, το Ζωγράφειο και η Πατριαρχική Μεγάλη του Γένους Σχολή”.
Πώς κυλάει η ζωή
Η ζωή στην Πόλη έχει πολύ γοργούς ρυθμούς κι η καθημερινότητα είναι απαιτητική αλλά και παράλληλα γοητευτική, καθώς οι αποστάσεις είναι μεγάλες και οι παραστάσεις πολλές. Τις καθημερινές ξεκινάμε από νωρίς για τα σχολεία μας και επιστρέφουμε το απόγευμα στα σπίτια μας, αν δεν έχουμε κανονίσει κάποια άλλη δραστηριότητα, όπως εκδηλώσεις της ομογένειας που είναι συχνές, ή καφέ, βόλτα, γυμναστήριο, εκμάθηση της τουρκικής κ.ά.
Υπάρχει αίσθηση της γειτονιάς
Όπως εξηγούν, “το κλίμα είναι πολύ φιλικό, υπάρχει η αίσθηση της γειτονιάς, όπως τη θυμόμαστε από την παιδική μας ηλικία και σαφώς οι συμπολίτες μας είναι φιλόξενοι και ευγενικοί στην προσέγγιση. Οι παρέες μας είναι μικτές, αλλά κυρίως αποτελούνται από Έλληνες που ζουν στην Πόλη και Ρωμιούς, λόγω γλώσσας”.
Από το Βόσπορο μέχρι τον Γαλατά
Από τα μέρη που επισκέπτονται ποια ξεχωρίζουν; “Ο μαγευτικός Βόσπορος, ο στενότερος πορθμός του κόσμου, που χωρίζει την Ευρώπη από την Ασία, αλλά παράλληλα ενώνει τον Μαρμαρά με τον Εύξεινο Πόντο, κλέβει αναμφισβήτητα τις εντυπώσεις με τις τρεις γέφυρες, τα ιστορικά κτήρια, παλάτια και γυαλιά που κοσμούν τις όχθες του, καθώς και τα αναρίθμητα πλοία του. Φυσικά, εξαιρετικής σημασίας για όλους μας είναι η Αγιά Σοφιά, που δεσπόζει στην ιστορική Κωνσταντινούπολη και είναι ορατή από πολλά σημεία της Πόλης και η βασιλική κινστέρνα του Ιουστινιανού.
Πολύ εντυπωσιακά είναι και τα παλάτια της Πόλης, που με την πολυτέλειά τους σε ταξιδεύουν σε προηγούμενους, μακρινούς πολιτισμούς της Βυζαντινής και Οθωμανικής
περιόδου. Οι περιοχές που είναι αγαπημένες είναι ο Γαλατάς και το Φανάρι και οι αγορές στο Εμίνονου”.
Το κόστος ζωής
Αυτή είναι μια δύσκολη ερώτηση, λένε, και εξηγούν: “Επειδή το κόστος ζωής αλλάζει κάθε μέρα, εξαιτίας του καλπάζοντα πληθωρισμού. Όταν πρωτοήρθαμε, οι τιμές στην Πόλη ήταν πιο χαμηλές απ’ ό,τι στην Ελλάδα, αυτή τη στιγμή όμως σχεδόν έχουν εξισωθεί με αυξητική τάση, ώστε κάποιες φορές να τις ξεπερνάνε κιόλας. Τα ενοίκια στην Πόλη είναι εξαιρετικά υψηλά, ειδικά σε κεντρικές περιοχές, λόγω της αυξανόμενης ζήτησης από κατοίκους του εξωτερικού που μπορεί να εργάζονται, να σπουδάζουν ή να κάνουν τουρισμό, όμως τα πάγια έξοδα ενός διαμερίσματος, όπως ρεύμα, αέριο, νερό είναι πολύ πιο λίγα από την Ελλάδα.
Η σημαία στο ταξί είναι 90 λίρες, δηλαδή αυτή τη στιγμή περίπου 3 ευρώ. Σε ένα μεσαίο εστιατόριο, ένα γεύμα μπορεί να κοστίσει περίπου 15 ευρώ αλλά αν το συνοδεύσουμε με ποτό, απογειώνεται, καθότι το αλκοόλ στην Τουρκία είναι πολύ ακριβό, επειδή θεωρείται είδος πολυτελείας και φορολογείται ανάλογα”.
Τα στέκια μας για φαγητό
“Η Πόλη είναι μια πανδαισία γεύσεων, αρωμάτων και χρωμάτων που ερεθίζουν τις αισθήσεις και σε ταξιδεύουν σε γαστριμαργικές απολαύσεις, στις οποίες είναι αδύνατο να αντισταθεί κανείς. Αναντίρρητα, το νούμερο “ένα” γλυκό που πρέπει όλοι να δοκιμάσουν είναι ο μπακλαβάς, ενίοτε συνοδευόμενος με καϊμάκι.
Ο μάστερ του είδους είναι ο Γκιουλιούογλου, του οποίου το μαγαζί βρίσκεται στο Καράκιοϊ. Επίσης, μια από τις πιο διάσημες αλυσίδες μαγαζιών που πουλάνε μουχαλεμπιά, δηλαδή κρέμες, ρυζόγαλα, καζάν ντιπί που φτιάχνουν με κοτόπουλο κ.λπ. είναι το Σαράι, όπου εκτός από γλυκά, σερβίρει και φαγητά εξαιρετικής ποιότητας. Ξεχωριστά είναι και τα περίφημα ντονέρ και τα διαφόρων ειδών κεμπάμπ, τα οποία μπορεί να βρει κανείς σ’ όλη την Πόλη.
Θα ήταν παράλειψη να μην αναφέρουμε τους μεζέδες, τα θαλασσινά και τα ψάρια της Πόλης, που μπορεί κανείς να γευτεί είτε σε απλά ρακάδικα, είτε σε εστιατόρια πολυτελείας. Ένα δικό μας αγαπημένο είναι “του Αλέκου” στο
Νηχώρι”.
“Δεν θέλω να φύγω”
“Δεν θέλω να φύγω” είναι η μόνιμη επωδός των φίλων και των συγγενών που τους επισκέπτονται και οι Δώρα Παπαδοπούλου και Ολυμπία Μπέτσα συμπληρώνουν: “Η ζωή στην Πόλη είναι εμπειρία ζωής και αισθανόμαστε τυχερές που αποτελούμε κι εμείς μέρος αυτού του ψηφιδωτού που συνιστά την Πόλη και που μπορούμε να κάνουμε την εμπειρία μας γνώση κιαναμνήσεις”.