Η σεξουαλική ταυτότητα ενός ανθρώπου δεν είναι αποτέλεσμα επιλογής, δεν είναι “κολλητική” και δεν αλλάζει.
Γονείς και εκπαιδευτικοί έχουν στην πλειονότητά τους άγνοια για το σοβαρό και ευαίσθητο αυτό θέμα, το οποίο αναπτύχθηκε σε παιδιατρική ημερίδα που έγινε στο Ηράκλειο από την Παιδιατρική Κλινική και τη Μονάδα Εντατικής Νοσηλείας Νεογνών του Βενιζελείου με ομιλήτρια τη σχολική σύμβουλο, διδάκτωρ του Πανεπιστημίου του Ελσίνκι, Μαργαρίτα Γερούκη.
Η κα Γερούκη, η οποία αναφέρθηκε στη σεξουαλική ταυτότητα και τον σεξουαλικό προσανατολισμό των εφήβων, μίλησε στην “Π”, δίνοντας απαντήσεις σε ερωτήματα που προβληματίζουν μεταξύ άλλων πολλούς γονείς, οι οποίοι δεν ξέρουν πώς να συμπεριφερθούν στα παιδιά τους.
Η κα Γερούκη ανέφερε ότι ένα παιδί αντιλαμβάνεται την ταυτότητα του φύλου του σε ηλικία 2-3 ετών και 1-2 χρόνια αργότερα αντιλαμβάνεται τη μονιμότητα του φύλου του.
Όπως εξήγησε, μια μειοψηφία παιδιών ανήκουν στην κατηγορία των διεμφυλικών, δηλαδή των παιδιών που αισθάνονται ότι το βιολογικό φύλο τους δεν τους αντιπροσωπεύει. Μια ακόμη μειοψηφία αφορά τα παιδιά που, όπως εξήγησε με απλά λόγια, τα γεννητικά τους όργανα δεν είναι ξεκάθαρα.
Η κα Γερούκη τόνισε ότι οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί πρέπει να είναι ενημερωμένοι για τη διαφορετικότητα, κάτι που δεν συμβαίνει.
“Σε μεγάλο βαθμό υπάρχει άγνοια” είπε, σημειώνοντας ότι “οι εκπαιδευτικοί είναι εκείνοι που θα πρέπει να είναι σε θέση να γνωρίζουν και να ενημερώνουν τους γονείς που δεν ξέρουν πώς να συμπεριφερθούν για παράδειγμα στο αγόρι τους, που επιμένει να παίζει με κούκλες”.
Η σχολική σύμβουλος τόνισε: “Μπορεί η πλειονότητα των ανθρώπων να είναι ετεροφυλόφιλοι, αλλά ένα 5%-10% είναι ομοφυλόφιλοι και αυτό που μπορώ να σας πω είναι πως το θέμα της διαφορετικότητας είναι τόσο παλιό όσο ο άνθρωπος”.
“Υπάρχουν πολλές θεωρίες που αφορούν στα γονίδια, τις ορμόνες, την ψυχολογία, τα κοινωνικά τραύματα κ.ά. αναφορικά με το θέμα της ταυτότητας του φύλου. Αυτά που πρέπει να πούμε ξεκάθαρα όμως είναι ότι δεν είναι επιλογή, δεν είναι “κολλητικό”, (δεν μπορεί να προκύψει από μιμητισμό επειδή το κάνουν και άλλοι) και δεν αλλάζει”, υπογράμμισε.
“Οι γονείς μας λένε: “Ο γιος μου παίζει με κούκλες, τι να κάνω;”
Η κα Γερούκη λέει ότι πάρα πολλοί γονείς αισθάνονται μεγάλο άγχος και αμηχανία απέναντι στο παιδί τους που κάνει διαφορετικά πράγματα από εκείνα που θα ήθελαν και θα περίμεναν.
“Μας λένε ότι ο γιος τους αντί να παίζει μπάλα προτιμάει τις κούκλες ή ότι κλαίει όταν τον πιέζουν να παίξει αγορίστικα παιχνίδια με τους φίλους του”.
Στο ερώτημα ποια θα πρέπει να είναι η στάση των γονιών η ίδια σημειώνει:
Εάν θέλετε ευτυχισμένα παιδιά…
“Ο γονιός πρέπει να διαβάσει, να ενημερωθεί, να προσπαθήσει να καταλάβει. Να κατανοήσει ότι δεν μπορεί να αλλάξει τα πράγματα και όχι μόνο πρέπει να αποδεθχεί το παιδί του αλλά να το κάνει να νιώσει ασφαλές. Εάν θέλουμε να έχουμε ευτυχισμένα παιδιά, πρέπει να το αποδεχθούμε και να τα υπερασπιστούμε μέχρι το τέλος”.