Η ελεύθερη διακίνηση των ιδεών σταματάει εκεί που οι ιδέες των καθηγητών βρίσκουν αντίθετους ορισμένους φοιτητές. Δυστυχώς, είναι μια αλήθεια που «πονάει» και λίγοι τολμούν να την πουν.
Το θέμα δεν είναι οι απόψεις, αν είναι σωστές ή λάθος, αλλά το δικαίωμα όλων, ανεξαιρέτως, στην έκφρασή τους.
Το ζήτημα απασχολεί τα τελευταία 24ωρα την ακαδημαϊκή κοινότητα της χώρας, με αφορμή την περίπτωση της Βάνας Νικολαΐδου-Κυριανίδου. Η καθηγήτρια Πολιτικής Φιλοσοφίας της Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών και πρόεδρος του τμήματος Φιλοσοφίας στοχοποιήθηκε από ομάδα φοιτητών που την «προπηλακίζουν» και απαιτούν την παραίτησή της από τη θέση προέδρου.
Ο λόγος ήταν μία αναδημοσίευση που έκανε στο Facebook σε μία ανάρτηση που ανέφερε ότι οι κινητοποιήσεις για την τραγωδία των Τεμπών «δεν μπορεί να έχουν τοξικότητα ή βία, καθώς αυτά δεν συνάδουν με καμιά διαμαρτυρία, πόσω μάλλον με ένα συλλαλητήριο για μία εθνική τραγωδία».
Μαζί της επικοινώνησε ο πρωθυπουργός, κ. Κυριάκος Μητσοτάκης, ενώ η καθηγήτρια είχε συνάντηση με την υπουργό Παιδείας, κ. Νίκη Κεραμέως, η οποία και μετά ανέφερε πως «το δικαίωμα στην ελεύθερη έκφραση είναι θεμελιώδες και η προστασία του αυτονόητη παντού, ιδιαιτέρως δε στα Πανεπιστήμιά μας, χώρους κατ’ εξοχήν προαγωγής της επιστήμης, διακίνησης ιδεών, πνευματικής δημιουργίας. Οποιαδήποτε απόπειρα περιορισμού της ελευθερίας έκφρασης μάς βρίσκει απέναντι».
«Όλοι μας καταδικάζουμε τέτοια γεγονότα, η βία δεν έχει θέση στο Πανεπιστήμιο που είναι χώρος ελεύθερης διακίνησης ιδεών, έρευνας και εκπαίδευσης, εδώ δεν πρέπει να υπεισέρχεται η βία», τονίζει στην «Π» ο αντιπρύτανης του Πανεπιστημίου Κρήτης, καθηγητής Μιχάλης Παυλίδης.
Σύμφωνα με τον ίδιο, τα περισσότερα ζητήματα που προκύπτουν λύνονται εντός της πανεπιστημιακής κοινότητας. «Πάνω από όλα, είμαστε δάσκαλοι, η παραβατική συμπεριφορά θα πρέπει να αντιμετωπίζεται με τέτοιους όρους και όχι με επικοινωνιακούς ή πρωτίστως προβολής.
Η πανεπιστημιακή κοινότητα είναι έμπειρη εδώ και πάρα πολλά χρόνια σε τέτοια θέματα και στις περισσότερες περιπτώσεις τα αντιμετωπίζει αποφασιστικά και με τη δέουσα προσοχή», αναφέρει.
Υπάρχουν, όπως λέει, ελάχιστες αντίστοιχες περιπτώσεις στο Πανεπιστήμιο Κρήτης, δεν είναι, όμως μείζονες και δε σημειώθηκαν το τελευταίο διάστημα. Αν γίνει κάτι, τότε η λύση που ακολουθείται είναι παιδαγωγική.
Για στοχοποιήσεις καθηγητών κάνει λόγο ο πρώην πρόεδρος του ενιαίου συλλόγου διδασκόντων του Π.Κ. στο Ηράκλειο, καθηγητής Ιωάννης Καρακάσης.
Η άσκηση φυσικής βίας δεν είναι κάτι σύνηθες για την Κρήτη αλλά έχουμε αναγραφή συνθημάτων κατά συγκεκριμένων προσώπων στους τοίχους του Ιδρύματος και περιστατικά που έχουν φέρει σε δύσκολη θέση καθηγητές.
Ο ίδιος, μάλιστα, είχε πέσει θύμα επίθεσης ως μέλος εφορευτικής επιτροπής για εκλογές προέδρου Τμήματος πριν από χρόνια.
Τότε, είχαν εισβάλλει στον χώρο, όπως περιγράφει, 40 περίπου άτομα, είχαν κλέψει τις κάλπες ενώ είχαν χτυπήσει τους καθηγητές.
Μάλιστα, σύμφωνα με τον καθηγητή, οι φοιτητές είχαν καλέσει εκπροσώπους των ΜΜΕ και είχαν καταγγείλει τη συμπεριφορά των διδασκόντων.
Δηλαδή, όπως αναφέρει, ο «βιασμός ήταν διπλός, τρως ξύλο και σε διαπομπεύουν και από πάνω!». Ο κ. Καρακάσης αναφέρει πως μεταξύ των ατόμων που είχαν δεχτεί επίθεση ήταν και τρεις γυναίκες, οι δύο με προβλήματα αναπηρίας.
Οι φοιτητές τότε είχαν μπει στην αίθουσα, είχαν σκίσει ψηφοδέλτια και γελούσαν, ήταν εκτός εαυτού, σύμφωνα με όσα περιγράφει.
Καθηγητής έχει μπει στο στόχαστρο για όσα έχει γράψει σε άρθρο του σε ΜΜΕ, πρόκειται για μια υπόθεση που είχε γίνει γνωστή πριν από λίγα χρόνια, είχαν γραφτεί και συνθήματα εις βάρος του.
Ο κ. Καρακάσης περιγράφει ακόμα ένα περιστατικό, τότε φοιτητές είχαν κάνει επίταξη λεωφορείου από το Ρέθυμνο, είχαν έρθει στο Ηράκλειο και είχαν κρατήσει όμηρο για κάποια ώρα έναν καθηγητή, από τον οποίοι ζητούσαν να κάνει εκείνο που ήθελαν.
Σύμφωνα με τον καθηγητή, η αιτία δεν είναι πάντα σαφής ή δε δικαιολογεί τέτοιες συμπεριφορές. «Στις περισσότερες περιπτώσεις, θέλει κανείς μια αφορμή να δείξει πόσο σημαντικός, πόσο άντρας ή ατρόμητος είναι.
Αν οπουδήποτε αυτό είναι κακό, στον χώρο των νέων επιστημόνων είναι αχαρακτήριστο», αναφέρει. Όπως λέει, οι επιστήμονες πρέπει να είναι εκείνοι που λένε τη γνώμη τους με επιχειρήματα, που βάζουν τη φαντασία τους να δουλέψει, που δε χρησιμοποιούν απλώς τα μπράτσα τους για να μειώσουν άλλους ανθρώπους.
Γνωστή είναι, ακόμα, η ιστορία με την ομηρία καθηγητών του Τμήματος Φυσικής που πήρε τον δρόμο της Δικαιοσύνης ενώ αφίσες με επιθέσεις κατά διδασκόντων, κυρίως ατόμων που κατέχουν θέση διοίκησης, κάνουν τον γύρο του Διαδικτύου.