Συντάξαµε αυτό το κείµενο µε αφορµή το καταδικαστικό ψήφισµα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου (2/2/2024, 2024/2502(RSP)) προς την Ελλάδα αναφορικά µε τον τρόπο που λειτουργούν και οι τρεις εξουσίες στη χώρα. Σκοπός ήταν ν’ ακουστεί η φωνή µας πέρα από τα όρια της σχολικής αίθουσας, θίγοντας τα σηµεία του ψηφίσµατος στα οποία, κατά την γνώµη µας, αποδεικνύεται η δυσλειτουργία της δηµοκρατίας στη χώρα.
Γι’ αυτό, επιλέξαµε να αναφερθούµε στην επίδοση ευθυνών αναφορικά µε το έγκληµα των Τεµπών (Άρθρο 19), στην παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωµάτων (Άρθρο 18,21) ενώ δεν θα ήταν δυνατόν να παραλείψουµε το πλήγµα του µεταναστευτικού (Άρθρο 17, 20).
Και που βγήκε τελικά; Είναι τραγικό, αν αναλογιστούµε πόσες φορές είχαν πραγµατοποιηθεί δροµολόγια στηριζόµενα στην φράση αυτή εκµηδενίζοντας και ευτελίζοντας έτσι την ανθρώπινη ζωή. Ας αναφερθούµε αρχικά στο γεγονός ότι σ’ αυτήν την περίπτωση οι αρµόδιοι φορείς δεν έπραξαν και ούτε πράττουν µε ευσυνειδησία και υπευθυνότητα, γεγονός που συνδέεται άρρηκτα µε το µπάζωµα του τόπου που διενεργήθηκε το έγκληµα µε σκοπό να παρεµποδιστεί η ταυτοποίηση πολλών ενδεχόµενων θυµάτων. Ακόµη, το γεγονός ότι ολόκληρη η διαχείριση του σιδηροδρόµου βασιζόταν σε ένα πρόσωπο, από µόνο του καθιστά “ακατάλληλη” την µετακίνηση ανθρώπων αφού θέτει την ζωή τους σε κίνδυνο.
Επιπλέον, είναι αδιαµφισβήτητη η ευθύνη της Βουλής, η οποία στερείται πολιτικής αµεροληψίας ενεργώντας βάσει συµφερόντων, και έχοντας ως κύριο µέληµα την συγκάλυψη των υπεύθυνων αντί για την απονοµή της δικαιοσύνης. Ακόµη, δεν νοείται οι οικογένειες των θυµάτων ενώ βιώνουν τέτοια δυστυχία να αγωνίζονται για την δεδοµένη δικαιοσύνη που θα έπρεπε να είχε αποδοθεί.
Ανακεφαλαιώνοντας, ένα τέτοιο δυστύχηµα δεν µπορεί να περάσει απαρατήρητο -και γι’ αυτό ούτε ατιµώρητο. Η δηµοκρατία πρέπει να κάνει αυτό που αρµόζει ώστε να αποδοθεί δικαιοσύνη στις ψυχές που χάθηκαν και στις οικογένειές τους.
Καθήκον της δικαστικής εξουσίας είναι να υπερασπίζεται τα ανθρώπινα δικαιώµατα όµως η επιρροή που της ασκούν οι υπόλοιποι φορείς εξουσίας φαίνεται πως τελικά παρεµποδίζει αυτό της το έργο. Η επίδραση της εκτελεστικής στη δικαστική εξουσία περιορίζει σε πολλά θέµατα την ελευθερία υπεράσπισης των ανθρωπίνων δικαιωµάτων ενώ ταυτόχρονα πολλά κοινωνικά προβλήµατα διογκώνονται. Προβλήµατα, όπως αυτά των µεταναστών και των προσφύγων, παραµένουν άλυτα στην προσπάθεια απόδοσης της δικαιοσύνης. Ωστόσο, αν και υπάρχουν αρκετοί δηµοσιογράφοι, ακτιβιστές, εθελοντές και ΜΚΟ που ασχολούνται µε τα ζητήµατα αυτά και την αντιµετώπισή τους δέχονται κατηγορίες από την εξουσία όπως κατασκοπεία, παράνοµη διακίνηση µεταναστών, διαφθορά και χρηµατισµό.
Ʃυνεπώς, «χανονται» στη δηµοκρατία εκείνοι που µιλούν για δικαιώµατα και µαζί τους όλοι όσοι δεν τα έχουν. Αυτό συµβαίνει µε τους συνεχείς ελέγχους και περιορισµούς που θέτει η πολιτική εξουσία, µε σκοπό την συγκάλυψη συµφερόντων. Ʃυνοψίζοντας, η δικαστική εξουσία πρέπει να ενεργεί αυτόνοµα ώστε να διασφαλίζει την δηµοκρατία. Παράλληλα, οφείλει να µην την επηρεάζει και να δέχεται τις δικαστικές αποφάσεις µε κάθε κόστος. Ενώ ταυτόχρονα πρέπει να επιτρέπει σε όσους ενδιαφέρονται, να ασχολούνται, βρίσκοντας εναλλακτικούς τρόπους να αναγνωρίζει και να περιορίζει αυτούς που εκµεταλλεύονται τα προβλήµατα των µεταναστών και των προσφύγων για την επιδίωξη του προσωπικού τους κέρδους.
Το πρόβληµα της παράνοµης µετανάστευσης στη χώρα µας απασχολεί τους αρµόδιους φορείς εδώ και χρόνια.
Η Ελλάδα όχι µόνο δεν µπορεί να κλείσει τα µάτια της στην πραγµατικότητα αυτή αλλά µπορεί να επωφεληθεί από µια αποτελεσµατική πολιτική που θα αναζωογονήσει τον γερασµένο πληθυσµό της.
Ʃτο πλαισιο αυτό η χώρα µας χρειάζεται να προστατεύσει τα σύνορα της και παράλληλα να προσφέρει την επιβεβληµένη προστασία στους πρόσφυγες, να επιτρέψει µια οδό νόµιµης µετανάστευσης και απόδοσης της ελληνικής ιθαγένειας.
Επιπλέον ,θα πρέπει να αναπροσαρµόσει αντίστοιχα την εκπαιδευτική και όσες άλλες πολιτικές εµπλέκονται στη διαδικασία ενσωµάτωσης των µεταναστών. Πρέπει να κινηθούµε µακριά από ιδεοληψίες και να συνειδητοποιήσουµε πως κάθε άνθρωπος είναι χρήσιµος στο κοινωνικό σύνολο, αν του δοθεί η ευκαιρία να αξιοποιήσει τις κλίσεις και τα ενδιαφέροντα του.
Οι µαθητές της Β’ Λυκείου του ΓΕΛ Χάρακα:
Βενέρη Βαγγελιώ
Κααντάν Ʃήφης
Καραµαλάκη Όλγα
Καράντζη Αγγέλα
Μαλλίδης Γιάννης
Νταγιαντά Μαρία
Ʃουλτάτου Γεωργία