Σε όλα εκείνα τα παιδιά, που πάλεψαν σκληρά αυτή τη χρονιά, αλλά και στις οικογένειές τους, θερμά συγχαρητήρια!
Ώρα … μηδέν. Για την ακρίβεια 00.59. Μέσα σε έναν πανικό βάσεων, ανακοινώσεων και αποτελεσμάτων, προσπαθώ να αντιληφθώ τι ακριβώς έχει συμβεί.
Το τηλέφωνο χτύπησε για πρώτη φορά στις 3:40 το μεσημέρι. «Βγαίνουν οι βάσεις! Όλη στην εφημερίδα»! Το σύνθημα για τις δικές μας «Πανελλήνιες» που δεν δίνονται μία φορά μόνο το χρόνο. Προσπαθώ να αντιληφθώ τι ακριβώς έχει συμβεί. Διότι μόλις δέκα λεπτά πριν, διαβάζαμε το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων το οποίο εγγυούνταν ότι οι βάσεις δεν ανακοινώνονται Δευτέρα, αλλά Τρίτη.
Βέβαια, δεν ήταν η πρώτη φορά που με αυτή την κυβέρνηση άλλα λέμε, άλλα κάνουμε κι άλλα εννοούμε. Για την ακρίβεια, τώρα που το σκέφτομαι ξανά, με όσο καθαρό μυαλό μού έχει απομείνει μετά από 18 καφέδες και μπόλικη δόση κούρασης, θα ήταν «ανακόλουθο» γι’ αυτή την κυβέρνηση να ανακοινώσει πως οι βάσεις θα βγουν Τρίτη και να βγουν Τρίτη τελικά.
Εν πάσει περιπτώσει. Φτάνεις στην εφημερίδα να γράψεις. Αλλά να γράψεις τι; Σχεδόν ούτε οι πρυτάνεις και οι καθηγητές δεν έχουν καταλάβει τι έχει συμβεί. Άλλους τους βρίσκεις σε διακοπές, άλλους σε κάποιον καναπέ και διαπιστώνεις πως έχουν χαθεί για πάντα οι εποχές που τα συγχαρητήρια και οι δηλώσεις των πολιτικών έκλειναν από μόνες τους ολόκληρη εφημερίδα.
Στη νέα εποχή του ΣΥΡΙΖΑ όμως απαιτείται σιωπή. Δεν χρειάζεται κανείς να ξέρει τίποτα. Είναι καλύτερα έτσι. Ούτε ονόματα, λόγω GDPR (τα προσωπικά δεδομένα είναι αυτά), ούτε ποιος πέρασε πού ούτε λίστες με ονόματα ούτε παιδιά στα σχολεία. Τα διώξαμε τα παιδιά από τα σχολεία. Δεν χρειαζόμαστε ούτε πανηγυρισμούς ούτε χαρές ούτε γέλια. Μόνο έναν πανηγυρισμό σηκώνει αυτή η χώρα: Βγήκαμε από τα μνημόνια κι αυτό κανείς δεν πρέπει να το λησμονεί.
Μέσα σε όλο αυτό το συνονθύλευμα σκέψεων, ξεχνώ το βασικό: Σε όλα εκείνα τα παιδιά που πάλεψαν σκληρά αυτή τη χρονιά, αλλά και στις οικογένειές τους, θερμά συγχαρητήρια! Είναι μαχητές σε μία από τις πολλές μάχες της ζωής.
Όσοι κατάφεραν να πετύχουν το στόχο, γνωρίζουν πως η προσπάθεια μπορεί με σκληρή δουλειά να ανταμειφθεί. Όσοι δεν τα κατάφεραν, μπορεί να αισθάνονται απογοήτευση, αλλά σύντομα θα αντιληφθούν ότι καμία μάχη από μόνη της δεν είναι ικανή να φέρει την καταστροφή.
Οι Πανελλήνιες κι οι βάσεις είναι μια στιγμή. Αυτό έμαθε σε κάποιους από εμάς η ζωή. Σίγουρα μία στιγμή από τις πολύ σημαντικές. Το πόσες ακόμα σημαντικές στιγμές όμως έχει να θυμάται ο καθένας, είναι δική του υπόθεση. Κι αυτό αξίζει περισσότερο από κάθε στιγμή…