«Παιδί μου, πάρε τη ζακέτα σου, θα κρυώσεις». Μία συνηθισμένη ατάκα Ελληνίδας μητέρας, όταν την ακούει κανείς στο σπίτι. Όταν, όμως, ηχεί στο προαύλιο ενός σχολείου, όπου μητέρες και παιδιά μοιράζονται τα ίδια θρανία, τα ίδια όνειρα και ανησυχίες;
Στο Εσπερινό Γυμνάσιο Ηρακλείου υπάρχουν πολλές περιπτώσεις οικογενειών, όπου γονιός και παιδί είναι συμμαθητές και έχουν βάλει έναν κοινό στόχο, να κατακτήσουν ο, τι στερήθηκαν στο παρελθόν.
Μαθητές του Εσπερινού Γυμνασίου Ηρακλείου, άτομα μεγάλης ηλικίας, οικογενειάρχες, εργαζόμενοι, μιλούν στην «Π» για τους λόγους που τους οδήγησαν πίσω στα θρανία.
Παράδειγμα για τους γιους του
Όταν δεν φροντίζει και δεν παίζει με τους δύο του γιους, ηλικίας ενάμισι και τριάμισι ετών, ο κ. Στέλιος Μακαρώνας, 32 ετών, παρακολουθεί, από τις 3 το μεσημέρι ως τις 8 το απόγευμα, μαθήματα σε σχολή μαγειρικής σε ΙΕΚ και στη συνέχεια κάθεται στα θρανία της Β΄τάξης του Εσπερινού Γυμνασίου. Επί 20 περίπου χρόνια πάλευε να σταθεί στην αγορά εργασίας, σήμερα είναι μάγειρας σε ξενοδοχείο στη Χερσόνησο και πιστεύει πως οι σπουδές του θα τον βοηθήσουν στο επάγγελμα που αγαπά. «Θέλω να μεγαλώσω τα παιδιά μου με αξιοπρέπεια. Παράλληλα, έχω πάθος με τη μαγειρική», αναφέρει. Θέλει να δώσει ένα παράδειγμα στα παιδιά του για να μην κάνουν εκείνα το δικό του λάθος, να μην αφήσουν το σχολείο και περάσουν δύσκολες στιγμές όταν αναζητούν δουλειά.
Σούπερ γιαγιάδες…
«Καλό μάθημα, γιαγιά», ακούει η κ. Φωτεινή Παπαδάκη όταν ξεκινάει για το σχολείο. Η κ. Παπαδάκη, μαθήτρια της Β΄Γυμνασίου, έχει τρία παιδιά και δύο εγγόνια. «Πάντα ήθελα να ξαναγυρίσω στο σχολείο, να αισθανθώ καλύτερα με τον εαυτό μου, αλλά… μέχρι να μεγαλώσουν τα παιδιά, να σπουδάσουν, να παντρευτεί το ένα παιδί, να κάνει παιδιά το παιδί… Όμως, κάποια στιγμή αποφάσισα ότι πρέπει να κάνω κάτι για μένα», αναφέρει. Παράλληλα με το σχολείο εργάζεται σε βρεφικό σταθμό. Η καθημερινότητά της είναι απαιτητική, όμως την απολαμβάνει και σκέφτεται να συνεχίσει και στο Λύκειο.
Ο εγγονός πηγαίνει Α’ Δημοτικού και η γιαγιά Α’ Γυμνασίου! Η κ. Στυλιανή Δουκιαντζάκη έχει τρία παιδιά και δύο εγγόνια, ηλικίας 2 και 5 ετών, κι όλη η οικογένεια στηρίζει την επιλογή της να επιστρέψει στα θρανία. «Αισθάνομαι πολύ όμορφα που το πήρα απόφαση, είμαι πιο γεμάτη με τα μαθήματα, τους καθηγητές. Ήταν κάτι που ήθελα να κάνω μικρή και το κάνω τώρα», αναφέρει. Εξηγεί πως «όταν ήμουν παιδί ήταν πολύ δύσκολες οι συνθήκες να πας στο Γυμνάσιο. Έπρεπε να υπογράψουν οι γονείς… Μέχρι 12 ετών ζούσα στη Γέργερη».
Μια συζήτηση η αφορμή
Η κ. Χρυσούλα Ανδρουλάκη, 29 ετών, βρέθηκε κάποτε σε μία παρέα και θέλησε να πει τη γνώμη της για μία συζήτηση. Της είπαν, όμως, ότι δεν μπορεί να λάβει μέρος σε αυτή λόγω του μορφωτικού της επιπέδου. Αυτό το περιστατικό ήταν μία αφορμή για να γραφτεί στην Α΄τάξη του Εσπερινού Γυμνασίου. Το πρωί εργάζεται ως καθαρίστρια, πηγαίνει σπίτι, κάνει ένα γρήγορο μπάνιο και τρέχει για το σχολείο. «Η καθημερινότητα είναι πιεστική, όμως το σχολείο αποτελεί μία διέξοδο. Νιώθω πολύ καλύτερα ως μαθήτρια, μάλιστα σε κάποια διαγωνίσματα έγραψα πολύ καλά. Πήρα 17 και 18!», λέει με καμάρι.
Μαθήματα από την… κόρη
Η κ. Άννα Κατσαμπρακάκη επέστρεψε στο σχολείο μετά από περίπου 25 χρόνια. Ο σύζυγός της, ναυτικός, την προέτρεψε να το κάνει, ενώ στο πλευρό της στέκονται τα δύο της παιδιά, η κόρη της, μαθήτρια της Γ΄Λυκείου και ο γιος της, 16 ετών, συμμαθητής της! Η μεγάλη κόρη, όταν έχει χρόνο, κάνει ιδιαίτερα στη μαμά και τον αδελφό της. «Ποτέ δεν είναι αργά να κάνουμε κάτι. Δεν είχα τελειώσει το σχολείο και ήθελα πάντα να επιστρέψω», αναφέρει η κ. Κατσαμπρακάκη.
Μαμά και γιος στο ίδιο θρανίο
Η κ. Εύα Σαριδάκη είχε επιστρέψει στα θρανία το 2009, τελείωσε την Α΄ Γυμνασίου και μετά διέκοψε τις σπουδές της. Φέτος, πήρε απόφαση να επιστρέψει στο σχολείο μαζί με τον μεγάλο της γιο, 17 ετών, με τον οποίο είναι πια συμμαθητές. «Στην αρχή μου φάνηκε ότι θα είναι πολύ δύσκολο, αλλά τελικά δεν είναι ούτε για μένα ούτε για το γιο μου. Πρώτα είχε κάποιες αντιρρήσεις, μετά ένιωθε περήφανος για μένα. Τώρα μαλώνουμε καμιά φορά… Παιδιά, τι να πεις;», αναφέρει η κ. Σαριδάκη. Ο γιος της τη βοηθάει και στο σπίτι, αφού για εκείνον δεν είναι μακρινό το διάστημα που άφησε τα θρανία.
Η κ. Σαριδάκη έχει ακόμα δύο παιδιά, έναν μαθητή της Α΄Λυκείου και ένα 11χρονο αγόρι.
«Δεν μπορούσα να βοηθήσω τα παιδιά μου στο σχολείο, για μένα αυτός ήταν ένας βασικός λόγος να επιστρέψω. Ήταν και κάτι που το ήθελα», εξηγεί. Είχε χάσει πολλές ευκαιρίες να βρει δουλειά, όμως δεν τα κατάφερνε πάντα, αφού δεν είχε το απολυτήριο Γυμνασίου. «Ήταν για μένα ένα μεγάλο εμπόδιο», αναφέρει.
Ο Παντελής Τραβαγιάκης δηλώνει περήφανος για τη μητέρα του, που ακόμα και σήμερα προσπαθεί να τελειώσει το Γυμνάσιο.
Εξάλλου, εκείνη τον παρότρυνε να γραφτεί στο Εσπερινό Γυμνάσιο και, αν αρχικά είχε ενδοιασμούς να είναι συμμαθητής με τη μητέρα του, τελικά καμιά φορά κάθονται ακόμα και στα διαλείμματα στην ίδια παρέα! Ο Παντελής θέλει να συνεχίσει το σχολείο και στη συνέχεια να γίνει κομμωτής, ένα επάγγελμα που χρόνια τώρα ονειρεύεται να ακολουθήσει.