«Μάλλον κάτι που δεν με αντιπροσωπεύει ποτέ» τιτλοφορείται η επιστολή που έστειλε στην «Π» υποψήφια από λύκειο του Ηρακλείου, που μαζί με χιλιάδες συμμαθητές της προετοιμάζεται για τις εξετάσεις. Τα στοιχεία της υποψήφιας είναι στη διάθεση της «Π», αλλά η ίδια θέλει να διατηρήσει την ανωνυμία της.
Η επιστολή της έχει ως εξής:
«Η τελική ευθεία έφτασε… Κάποιοι χαίρονται και κάποιοι άλλοι όχι. Δεν ξέρω σε ποια από τις δυο κατηγορίες είμαι. Μάλλον είμαι στη μέση.
Έφτασα Γ’ Λυκείου και ακόμα γκρινιάζω για ένα σύστημα που δεν θα με αντιπροσωπεύσει ποτέ. Ναι, μιλάω για τις πανελλήνιες εξετάσεις. Κάθε φορά που κάθομαι και διαβάζω ένα πανελλαδικό μάθημα το πρώτο πράγμα που μου έρχεται στο μυαλό είναι «Άντε να τελειώνω με αυτές τις αηδίες να περάσω στην σχολή και να ξεμπερδεύω».
Ειλικρινά, πείτε μου, ποιος μαθητής που εξετάζεται στις πανελλαδικές εξετάσεις δεν το έχει σκεφτεί, ακόμα και ο μαθητής που επιθυμεί να εξεταστεί μόνο στα ενδοσχολικά μαθήματα, το έχει στο νου του κάθε μέρα- όλη τη σχολική χρονιά. Βάζω στοίχημα ότι ακόμα και τώρα που διαβάζεις αυτό το άρθρο, αυτή η φωνούλα μέσα σου, σου το ψιθυρίζει.
Έχω μια θεωρία για τις πανελλήνιες. Η οποία ακόμα και τώρα που δίνω πρώτη φόρα αληθεύει και μάλλον μπορεί να μου την τεκμηριώσει όποιος έχει βιώσει την εμπειρία αυτή. Η θεωρία είναι η εξής: ‘’Οι πανελλαδικές εξετάσεις είναι 9 μήνες βασανιστηρίων, όπως η εγκυμοσύνη της γυναίκας.
Οι πρώτοι 2-3 μήνες είναι κάπως πιο χαλαροί. Μόλις φτάσει ο Ιανουάριος καταλαβαίνεις ότι τις περισσότερες ώρες της ημέρας σου τις περνάς πάνω από ένα βιβλίο και ένα τετράδιο όπου σημειώνεις τα πάντα.
Επίσης συνειδητοποιείς ότι το μπράτσο σου έχει δυναμώσει τόσο πολύ – από το γράψιμο- που όταν αποφασίσεις να πας γυμναστήριο, ο γυμναστής κοιτάει το μπράτσο σου και σε ρωτάει “Έδωσες πανελλήνιες;” και εσύ απλά έχεις την έκφραση της ενοχής – ξέρεις πολύ καλά ποια λέω”.
Κάτι θετικό που έχουν οι πανελλαδικές εξετάσεις είναι πως αρχίζεις να εκτιμάς την αγκαλιά του Μορφέα, δηλαδή τον γλυκό ύπνο. Θυμάμαι όταν ήμουν Α’ Γυμνασίου να μου λένε οι καθηγητές μου “Έλα μωρέ, τι αγχώνεσαι από τώρα; Όταν θα φτάσεις εσύ Γ’ Λυκείου δεν θα υπάρχουν οι πανελλαδικές!”. Έχω να πω ένα πράγμα: Ήταν το χειρότερο ψέμα που μου έχουν πει ποτέ!
Σε λίγες μέρες αρχίζουν οι πανελλήνιες και βλέπω συμμαθητές μου να έχουν “λιώσει” πάνω στα βιβλία, να κάνουν σημειώσεις πάνω στις σημειώσεις, να φαίνεται πόσο χρησιμοποιημένο είναι το βιβλίο από τα σκισίματα του.
Και το μόνο που μου έρχεται στο μυαλό είναι το εξής: Εγώ δεν θέλω να υποστώ κάτι τέτοιο, δεν θα με κάνουν να είμαι υποχρεωμένη γιατί έτσι νοιώθουν οι μαθητές. Νοιώθουν υποχρέωση να διαβάζουν τόσες ώρες, και μετά μόλις βγουν τα αποτελέσματα και δουν ότι δεν τα κατάφεραν, ο μαθητής θα νοιώθει ανόητος.
Και μάλλον έτσι θα κλείσω αυτό το άρθρο, χωρίς κανένα συμπέρασμα, χωρίς να σου πω τίποτα άλλο, απλά μόνο μια ερώτηση: Αξίζει να πιεστείς για ένα σύστημα το οποίο θα σου καταστρέφει την ψυχολογία για 9 μήνες και άμα δεν τα καταφέρεις για άλλους τόσους;»