Είναι πέντε μέρες απόλυτης ξεγνοιασιάς που σε χωρίζουν μονάχα μία «ανάσα» από τις πανελλαδικές εξετάσεις και σου δίνουν την ευκαιρία να ξεχάσεις τα πάντα και να διασκεδάσεις μέχρι τελικής πτώσης με τους κολλητούς σου.
Όσα χρόνια και αν περάσουν, κανείς δεν ξεχνά την πολυήμερη εκδρομή που πήγε στη Γ΄ Λυκείου, με ποιους μοιράστηκε το δωμάτιο του ξενοδοχείου, τι σκανδαλιές έκανε στο πούλμαν και ποιους καθηγητές βασάνισε… λίγο.
Καθηγητές του Ηρακλείου, η υπεύθυνη του Συμβουλευτικού Σταθμού Νέων Ηρακλείου κ. Μαρία Παναγιωτάκη, ο φυσικός στο 2ο Λύκειο Ηρακλείου, αιρετός στο ΑΠΥΣΔΕ Κρήτης κ. Γιάννης Αστρινάκης και ο μαθηματικός, διευθυντής στο Λύκειο Αγίας Βαρβάρας κ. Γιάννης Σταμέλος, μοιράζονται με την «Π» αναμνήσεις από τη δική τους πολυήμερη.
“Το καράβι γύρισε στο λιμάνι για μας”
Η κ. Παναγιωτάκη θυμάται:
«Κατάδυση σε βυθούς μακρινούς, η επιστροφή στα χρόνια τα μαθητικά… Κι η ανάμνηση της πολυήμερης εκδρομής, «τότε», το 1982, σπουδαίο γεγονός! Το γεγονός της χρονιάς, εκείνα τα χρόνια. Η μόνη μέσα στη σχολική ζωή, η μεγάλη μας ευκαιρία να αναπνεύσουμε μακριά από το καταπιεστικό περιβάλλον της οικογένειας και το αυστηρό πλαίσιο του σχολείου.
Ο κόσμος όλος, είναι το σωστό. Αναρωτιέμαι κάποιες φορές πού έτρεξε και κρύφτηκε κείνη η παιδούλα η χαζοχαρά, η θεία ανεμελιά που ‘χαμε τότε. Κι είναι τώρα, αν μας καλοκοιτάξεις, σαν να μην τη ζήσαμε ποτέ.
Πενταήμερη εκδρομή στη Θεσσαλονίκη, λοιπόν, μεγάλος ο ενθουσιασμός για μας που δεν είχαμε πολλές ευκαιρίες τότε για φευγιό, αλλά πάντα φροντίζαμε να κάνουμε πράξη την επαναστατικότητά μας.
Ατίθασα νιάτα που λένε…
Τι θυμάμαι από τότε…
Ξενύχτι με πειράγματα στο κατάστρωμα του καραβιού, γέλια και τραγούδια στο πούλμαν, χοροί στα ταβερνάκια του Βορρά και βόλτες στον Λευκό Πύργο, υπό την επιτήρηση των καθηγητών βέβαια.
Σ’ εκείνη, την πολυήμερη εκδρομή, μας είχε ενοχλήσει πολύ θυμάμαι που για κάποιο λόγο θα επιστρέφαμε στο Ηράκλειο μία μέρα νωρίτερα.
Μάλλον είχαμε εξαντλήσει τις αντοχές των συνοδών καθηγητών μας και σχεδίαζαν μια πρόωρη επιστροφή.
Πώς να το «καταπιούμε» εμείς αυτό! Κάναμε ό,τι κατέβαζε το πεισματάρικο εφηβικό μυαλό μας για να καθυστερήσουμε την άφιξη των πούλμαν στον Πειραιά, ώστε να χάσουμε το πλοίο και να παρατείνουμε για μία μέρα την εκδρομή.
Κατά τη διαδρομή της επιστροφής, λοιπόν, μια παρέα παιδιών παραμείναμε στη Λάρισα περισσότερο απ’ ό,τι είχε ορισθεί, με αποτέλεσμα να φύγουν αρχικά τα πούλμαν χωρίς εμάς, να επιστρέψουν μετά από κάποια ώρα να μας πάρουν και, τελικά, να προλάβουμε –για κακή μας τύχη- το καράβι, το οποίο ενώ είχε λύσει κάβους και βρισκόταν εν πλω, γύρισε στο λιμάνι για μας!
Χρόνια αστοχασιάς, εφηβείας, χρόνια μιας πάνγλυκης αντίδρασης… Ήμασταν μια γενιά ανοιχτή στον κόσμο. Χωρίς ζύγι. Ανήξεροι. Κι έτσι ακριβώς ζήσαμε, έτσι γλεντήσαμε την εκδρομή της Γ΄ Λυκείου, το 1982, εμείς, οι μαθητές του Καπετανάκειου».
“Βόλτα με φίλους σε άγνωστη πόλη”
Ο κ. Αστρινάκης αναπολεί: «Αναμνήσεις από την 4ήμερη εκδρομή σε Πάτρα, Δελφούς, Λάρισα της Γ’ Λυκείου του 2ου Λυκείου Αρρένων Ηρακλείου, τον Μάιο του 1977.
Άλλη εποχή, άλλα δεδομένα. Δύσκολες οι μετακινήσεις. Οι περισσότεροι μαθητές έβγαιναν για πρώτη φορά εκτός Κρήτης.
Ο χαρακτήρας των εκδρομών ήταν κυρίως πολιτιστικός. Επισκέψεις σε αρχαιολογικούς χώρους, μουσεία κ.λπ.
Η βραδινή διασκέδαση έκλεινε σε μια ταβέρνα. Μετά ξενοδοχείο και ύπνος με πολύ πρωινό ξύπνημα, αφού οι μετακινήσεις λόγω των δρόμων ήταν χρονοβόρες.
Η εκδρομή ήταν 4ήμερη, γιατί είχε προηγηθεί μέσα στην χρονιά μεγάλης διάρκειας απεργία των καθηγητών και έπρεπε να καλυφθεί η ύλη (κάτι μας θυμίζει για την αναπλήρωση αυτό)!
Το θεσμικό πλαίσιο των εκδρομών ήταν αντίστοιχο με το σημερινό.
Για εκδρομές στο εξωτερικό ούτε λόγος.
Πιο όμορφη ανάμνηση η βόλτα με φίλους σε άγνωστη πόλη, η αίσθηση ελευθερίας (πρώτη φορά μακριά από την οικογένεια), οι συζητήσεις στο ξενοδοχείο πριν μας πάρει ο ύπνος…
Τα γεύματα που ήταν διαφορετικά από ό, τι είχαμε συνηθίσει στην Κρήτη…
Εντύπωση μας έκανε ότι λόγω προφοράς καταλάβαιναν αμέσως τον τόπο καταγωγής μας…».
Μπουγέλο και μετά… παρ’ ολίγον σύρραξη
Ο κ. Σταμέλος δεν ξεχνά τις λεπτομέρειες:
«Αναμνήσεις… Απρίλης 1982… 1ο Λύκειο Θήβας. Προορισμός: Κέρκυρα – Ιωάννινα.
Πέντε ημέρες και τέσσερις νύχτες γεμάτες ένταση, πρωτόγνωρες εμπειρίες με παρέα τα φιλαράκια μου, σε υπέροχα μέρη.
Θυμάμαι σκηνές, γεύσεις, αρώματα σκόρπια αλλά τόσο έντονα. Θυμάμαι την επίσκεψη στον Κήπο των Ηρώων στο Μεσολόγγι, το λιμάνι της Ηγουμενίτσας με τα εκατοντάδες λεωφορεία και τους χιλιάδες μαθητές από κάθε γωνιά της Ελλάδας.
Ευτράπελα, όπως όταν φτάσαμε στο ξενοδοχείο άγρια μεσάνυχτα, το μπουγέλο που «φάγαμε» από το άλλο σχολείο, την παρ’ ολίγο «σύρραξη» στο λόμπι του ξενοδοχείου (έβραζε το αίμα τότε).
Νιώθω τη γεύση του κουμ κουάτ, τη ζάλη από το γλέντι στο παραδοσιακό χωριό, θυμάμαι την ασύλληπτη εικόνα από το Ποντικονήσι τη μαγεία από τη βόλτα στην παλιά πόλη της Κέρκυρας με τα υπέροχα σοκάκια.
Η επίσκεψη στο Αχίλλειο με την όμορφη θέα μάς μετέφερε σε άλλες εποχές. Η τελευταία μέρα, στα όμορφα Γιάννενα με το νησάκι και τη Λίμνη και η τελευταία νύχτα στην Disco TIGA.
Τέλος, τα πουράκια μέντας More, τον κλεισμένο λαιμό, το γιαουρτοπόλεμο στα Τρίκαλα κατά την επιστροφή, τη μυρωδιά του ξινισμένου γιαουρτιού στα ρούχα….
Δύο μέρες προσπαθούσα να συνέλθω από τη νύστα και τη γλυκιά κούραση! Εμείς τότε, παιδιά από μια αγροτική περιοχή, με ελάχιστες εμπειρίες, νιώθαμε ότι ανακαλύψαμε τον κόσμο ολόκληρο! Γυρίσαμε γεμάτοι και πιο δυνατοί, έτοιμοι για τον αγώνα που μας περίμενε.
Ως εκπαιδευτικός και συνοδός πλέον σε πολυήμερες, συγκινούμαι όταν βλέπω την ίδια σπίθα, την ίδια δίψα με τότε στο βλέμμα των μαθητών μου. Οι εποχές αλλάζουν, όμως η πολυήμερη εκδρομή αποτελεί ένα από εκείνα τα αναλλοίωτα στοιχεία που μας συνεπαίρνουν και μένουν βαθιά ριζωμένα στη μνήμη και την ψυχή μας».