Δικαίωμα στην ισότητα, σε ίσες ευκαιρίες διαβίωσης και συμμετοχής στην κοινωνική ζωή διεκδικούν τα Άτομα με Αναπηρία, με συλλογικό σύνθημα “Τίποτα για εμάς χωρίς εμάς”. Με αφορμή την 3η Δεκεμβρίου (χθες) Παγκόσμια Ημέρα Αναπηρίας, άτομα με αναπηρία, οικογένειες, συγγενείς αλλά και οι αντίστοιχοι σύλλογοι-οργανισμοί προσπαθούν να προωθήσουν τα αιτήματά τους για ίσες ευκαιρίες διαβίωσης, εκπαίδευσης και παιδείας χωρίς διακρίσεις, με ελεύθερη συμμετοχή στη δημόσια ζωή και βελτιώνοντας την ποιότητα ζωής τους.
Με τη Διεθνή Σύμβαση του ΟΗΕ για τα Δικαιώματα των Ατόμων με Αναπηρία, τίθενται σταδιακά σε εφαρμογή η αποκατάσταση θεμάτων υγείας, παιδείας και προσβασιμότητας.
Στόχος είναι η ίση αντιμετώπιση των αναγκών των ατόμων με αναπηρία από το Κράτος ως επέκταση στους πολίτες. Άμεση επιδίωξη ο σεβασμός της ατομικής και ομαδικής ιδιαιτερότητας, όπως, επίσης, είναι απαραίτητη η στοιχειώδης εκπαίδευση, ώστε να μπορούν να συμμετέχουν ισότιμα στην κοινωνία.
Το Ηράκλειο βρήκε “φιλική” και ενεργή τη δράση των πολιτών, όσον αφορά την κατοχύρωση των δικαιωμάτων των ατόμων με αναπηρία, καθώς η τοπική κοινωνία λαμβάνει υπόψη τα χαρακτηριστικά, τις δυνατότητες και τις ανάγκες της συγκεκριμένης ομάδας πληθυσμού. Ωστόσο, για αυτούς που συνεχίζουν σε αρνητικές αντιμετωπίσεις αυτών των ατόμων, εκτιμάται ότι-με τις μεταρρυθμίσεις του Κράτους- θα αποτελούν παρελθόν και η αναπηρία δεν θα αποτελεί εμπόδιο στη ζωή!
Ο πρόεδρος της Περιφερειακής Ομοσπονδίας Ατόμων Με Αναπηρίες Κρήτης, Γιώργος Βιδάκης εξέθεσε σε σχετική ανακοίνωση την υποστήριξη και την προσπάθεια κοινωνικής ένταξης των ατόμων με αναπηρία στον δημόσιο βίο: «Σήμερα 3 Δεκέμβρη 2017, Εθνική και Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία, εμείς τα άτομα με αναπηρία, οι γονείς και κηδεμόνες ατόμων με αναπηρίες, δηλώνουμε δυνατά την απόφασή μας, να συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε για να ανατρέψουμε τις δυσμενείς καταστάσεις που βιώνουμε από τα μέτρα της διαρκούς πολιτικής λιτότητας, ιδιαίτερα τα τελευταία 8 χρόνια, που μας οδηγούν στην εξαθλίωση και στον κοινωνικό αποκλεισμό.
Εμείς, τα άτομα με αναπηρία, χρόνιες παθήσεις και οι οικογένειές μας, αντιστεκόμαστε και θα συνεχίσουμε να αντιστεκόμαστε στις πολιτικές λιτότητας των κυβερνητικών οικονομικών επιτελείων. Διεκδικούμε να είμαστε ορατοί: όχι μόνο στους νόμους αλλά και στις πολιτικές.
Διεκδικούμε και παλεύουμε για την υγεία, την πρόνοια, την εκπαίδευση, την κοινωνική ασφάλιση, τα επιδόματα, τις συντάξεις την ιατροφαρμακευτική κάλυψη και περίθαλψη”.
“Απαιτούμε και αγωνιζόμαστε για ζωή”
Η «Π» μίλησε με το Σωματείο γονέων και κηδεμόνων ατόμων με αναπηρία σύλλογος «Δικαίωμα στη Ζωή» , ο οποίος είναι άμεσα συνδεδεμένος με τις ανάγκες και τα δικαιώματα των ατόμων με αναπηρία. Ο σύλλογος λειτουργεί δύο κέντρα διημέρευσης και παροχής υπηρεσιών κοινωνικής φροντίδα μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα για άτομα με αναπηρία, εξυπηρετεί 63 παιδιά, με αναπηρία, στα οποία παρέχουν φροντίδα, εκπαίδευση, ψυχαγωγία, θεραπευτικές συνεδρίες, καθώς φροντίζουν και 173 μέλη άμεσα σχετιζόμενα με τα άτομα με αναπηρία. Με τη βοήθεια του κόσμου, χορηγίες και δωρεές, με ευρωπαϊκά προγράμματα μπορεί να κάνει δράσεις και να οραματίζεται και νέες δομές και υπηρεσίες για άτομα με αναπηρία.
Δεν πρόκειται για άλλη μια «θλιβερή» Παγκόσμια Ημέρα, αντίθετα αποδίδεται σε ετούτη τη μέρα μια “αγωνιστική” χροιά. Όπως τονίζει και ο πρόεδρος του συλλόγου «Δικαίωμα στη Ζωή» , Παύλος Σημαντηράκης: «Σήμερα είναι άλλη μια μέρα διεκδίκησης όλων των δικαιωμάτων που έχουν τα άτομα με αναπηρία και έτσι πρέπει να την ξέρει και να την γνωρίζει όλος ο κόσμος. Υψώνουμε τη φωνή μας και λέμε ότι δεν πρέπει να γίνεται τίποτα για εμάς χωρίς εμάς!»
Στην προσπάθεια αυτή, η τοπική κοινωνία του Ηρακλείου είναι άμεσα συμβεβλημένη με την υλοποίηση των αιτημάτων των ατόμων με αναπηρία. Ωστόσο, αυτή η προσπάθεια δεν μπορεί να επιτευχθεί άμεσα, καθώς δεν υπάρχουν οι κατάλληλες υποδομές και προσβασιμότητες. Χαρακτηριστικά τονίζει ο Παύλος Σημαντηράκης : «Το κράτος υστερεί σε δομές και υποδομές τέτοιες που δεν μπορούν να καλύψουν τις ανάγκες των ατόμων με αναπηρία.
Η Ελλάδα έχει υπογράψει τη διεθνή σύμβαση για τα δικαιώματα των ατόμων με αναπηρία και με την ψήφιση των σχετικών νόμων περιμένουμε τις επιμέρους νομοθεσίες για τις δημόσιες κινήσεις για τα άτομα με αναπηρία”, συμπληρώνοντας με αίσθημα σιγουριάς: «Όλα αυτά θα διορθωθούν με τον χρόνο θέλοντας και μη, αφού οι καινούργιου νόμοι προβλέπουν ότι μέχρι το 2021 θα πρέπει όλα τα δημόσια κτήρια να είναι προσβάσιμα στα άτομα με αναπηρία. Αν επενδύσουμε στην παιδεία και στο άνοιγμα των σχολείων στα άτομα με αναπηρία, θα αποκτήσουμε σιγά-σιγά μια κοινωνία πολιτών η οποία θα είναι συνειδητή προς τα δικαιώματα αυτών των παιδιών”.
Παρόλο που οι Ηρακλειώτες είναι ευαισθητοποιημένοι στα άτομα με αναπηρία, δεν λείπει και η μειονότητα των κατοίκων που παραμένουν σε στείρες προκαταλήψεις.
«Το Ηράκλειο είναι μια πόλη με φιλικούς κατοίκους προς τα άτομα με αναπηρία, ο κόσμος σέβεται και κάνει αυτά που πρέπει να κάνει ο κάθε άνθρωπος για να διευκολύνει τα άτομα αυτά. Σίγουρα η παιδεία θα βοηθήσει και να μειωθούν οι εξαιρέσεις. Με τον καιρό η παιδεία νομίζουμε ότι θα τα φτιάξει όλα και η οικογένεια πρώτα απ’ όλα θα πρέπει να εκπαιδεύει τα μέλη της, οι δάσκαλοι και καθηγητές αντίστοιχα. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι έχουν μια δυναμικότητα, είναι όμως απαραίτητο να εκπαιδευτούν.
Πρέπει να είμαστε παρόντες σε όλες τις αποφάσεις διεκδικούμε παιδεία, υγεία, πρόσβαση παντού! Όλα αυτά θα πρέπει να διδάσκονται όχι μόνο για τα άτομα με αναπηρία άλλα και για άλλες ευπαθείς ομάδες” υποστηρίζει και συνεχίζει να δηλώνει τους στόχους του συλλόγου: “Υπάρχει αποτροπιασμός για ιδρύματα κλειστού τύπου, όπου διαβιώνουν και αφήνουν την τελευταία τους πνοή, ψυχές τέτοιων ανθρώπων εγκαταλελειμμένων και από τις ίδιες τους τις οικογένειες.
Γι΄ αυτά παλεύουμε για την απο-ιδρυματοποίηση και την παροχή ανοιχτών δομών, όπου θα μπορούν να διαβιώνουν τα άτομα με αναπηρία στα σπίτια. Επενδύουμε στην παιδεία και στο άνοιγμα των σχολείων στα άτομα με αναπηρία, ώστε να αποκτήσουμε σιγά-σιγά μια κοινωνία πολιτών η οποία θα είναι συνειδητή προς τα δικαιώματα αυτών των παιδιών. Οραματιζόμαστε σε μερικά χρόνια από τώρα να μην μιλάμε γι’ αυτά τα θέματα».
Ζουν στο φάσμα της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού
Με αφορμή τη χθεσινή Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία το Παρατηρητήριο της ΕΣΑμεΑ σημειώνει ότι 6 στους 10 πολίτες με σοβαρή αναπηρία από 16 έως 64 ετών βρίσκονται στο φάσμα της φτώχειας και του αποκλεισμού.
Σύμφωνα με την Εθνική Συνομοσπονδία Ατόμων με Αναπηρία, τα άτομα αυτά στην Ελλάδα είναι το 24,7% του πληθυσμού ηλικίας 16 ετών και άνω, δηλαδή 2.231.197 σε σύνολο 9.016.247, εκ των οποίων 1.014.177 άτομα με βαριά αναπηρία.
Στην ομάδα 16-64 το ποσοστό κινδύνου φτώχειας πριν από όλες τις κοινωνικές μεταβιβάσεις (αφαιρώντας δηλαδή τα επιδόματα και τις συντάξεις από το εισόδημα) αγγίζει το 67% στον πληθυσμό των ατόμων με σοβαρή αναπηρία και το 58,1 στην ομάδα με μετρίου βαθμού περιορισμό δραστηριότητας, ενώ στον πληθυσμό χωρίς αναπηρία ανέρχεται στο 42,2%.
Επίσης, 4 στους 10 πολίτες με σοβαρή αναπηρία μεταξύ 16 και 64 ετών βιώνουν σοβαρές υλικές στερήσεις, ενώ το 42,8% του πληθυσμού με βαριά αναπηρία 16 έως 59 ετών διαβιοί σε νοικοκυριά με σοβαρό βαθμό υποαπασχόλησης.
Σύμφωνα με τον πρόεδρο της ΕΣΑμεΑ, Ιωάννη Βαρδακαστάνη, «η αναπηρία και η φτώχεια είναι ζεύγος αχώριστο. Το ίδιο και η αναπηρία και ο κοινωνικός αποκλεισμός. Είναι κάτι που το αναπηρικό κίνημα το επισημαίνει με όλους τους δυνατούς τρόπους πάρα πολλά χρόνια και σήμερα το παρουσιάζει με επιστημονικό τρόπο, μέσω της έρευνας του Παρατηρητηρίου Θεμάτων της Αναπηρίας».
Ο ίδιος διαμηνύει ότι «κανένας αρμόδιος φορέας, κανένα στέλεχος της Πολιτείας δεν μπορεί πλέον να δηλώσει άγνοια, για μια κατάσταση που βέβαια στην ελληνική κοινωνία είναι γνωστή: τα άτομα με αναπηρία παραμένουν οι φτωχότεροι των φτωχών».
Επισημαίνει ότι στοιχεία αναφορικά με τα άτομα με αναπηρία «μέχρι πρόσφατα απουσίαζαν παντελώς από τη χώρα μας. Χρειάστηκαν πολύχρονοι αγώνες και πιέσεις ώστε η Πολιτεία να αποδεχθεί ως καταστροφικό το γεγονός ότι ο επίσημος αριθμός των πολιτών με αναπηρία δεν είναι γνωστός!
Αυτά τα στοιχεία έρχονται να καταδείξουν τώρα που διεξάγεται η 3η αξιολόγηση ότι οποιαδήποτε περικοπή των ελάχιστων μέτρων στήριξης που παρέχει η ελληνική πολιτεία στα άτομα με αναπηρία αποτελεί ευθεία βολή στον πυρήνα της κοινωνικής αξιοπρέπειας των πολιτών με αναπηρία. Για αυτό και η κυβέρνηση οφείλει να απαντήσει με ένα σκληρό και ασυμβίβαστο ΟΧΙ στις παράλογες, άδικες και απάνθρωπες απαιτήσεις των δανειστών της χώρας.
Η Ένωση συμπεραίνει ότι τα άτομα με αναπηρία και οι οικογένειές τους αναδεικνύονται με διαφορά οι φτωχότεροι μεταξύ των φτωχών, τόσο σε επίπεδο ονομαστικού εισοδήματος (κίνδυνος φτώχειας) όσο και σε επίπεδο υλικών συνθηκών διαβίωσης (δείκτης υλικής στέρησης) και συμμετοχής στην εργασία (δείκτης χαμηλής έντασης εργασίας).
Η ΕΣΑμεΑ ξεκαθαρίζει ότι η ανάλυση των δεικτών καθιστά εμφανές ότι τα επιδόματα αναπηρίας επανορθώνουν σε σημαντικό βαθμό τις οικονομικές ανισότητες, ωστόσο δεν τις εξαλείφουν. Ο κίνδυνος φτώχειας παραμένει και μετά τις κοινωνικές μεταβιβάσεις υψηλότερος για τα άτομα με αναπηρία, γεγονός που υποδεικνύει ότι οι υφιστάμενες οικονομικές ενισχύσεις δεν επαρκούν ώστε τα άτομα με αναπηρία να μπορούν να εξασφαλίζουν ένα ανεκτό επίπεδο διαβίωσης, δεδομένου του πρόσθετου κόστους που απορρέει από την αναπηρία τους.
Σύμφωνα με την επεξεργασία του Παρατηρητηρίου, «το 5,3% των νοικοκυριών αναφέρουν ότι έχουν μέλος ή μέλη με αναπηρία 67% και άνω. Το συνολικό ποσοστό των ατόμων με αναπηρία ανέρχεται στο 24,7%, του πληθυσμού ηλικίας 16 ετών και άνω, δηλαδή 2.231.197 σε σύνολο 9.016.247 ατόμων».