Τα συναισθήματα και τις σκέψεις τους για την πρωτόγνωρη εμπειρία που έζησαν μέσα στις φυλακές Αλικαρνασσού οπότε και τραγούδησαν στους κρατούμενους, μοιράζονται μαθητές λυκείου της Αλικαρνασσού.
“Πήγαμε να πούμε τα κάλαντα, συμμετέχοντας κι εμείς, η μουσική ομάδα και το δεκαπενταμελές του σχολείου μας, στο γενικότερο κλίμα της εκδήλωσης φιλάνθρωπων χριστουγεννιάτικων αισθημάτων.
Μα η εικόνα ήταν σκληρή. Ένας άλλος κόσμος πίσω από τα κάγκελα. Μια άλλη ζωή. Άλλος αέρας. Μας δέχτηκαν ξαφνιασμένοι. Υποδέχτηκαν με χειροκροτήματα την επίσκεψη, τα τραγούδια μας και το χορό μας. Κάποιοι τραγούδησαν και χόρεψαν μαζί μας.
Άλλοι μας παρατηρούσαν βλοσυροί. Δεχτήκαμε και τις παραγγελιές τους «Μια φορά κι έναν καιρό ήμουνα χρυσό φτερό».
Πρόσωπα ενός άλλου κόσμου. Της παραβατικότητας, της παρανομίας, του εγκλήματος. Και του σωφρονισμού.
Υπάρχει και βιβλιοθήκη. Ανάμεσα σε εμάς και σε αυτούς ο κόσμος της φύλαξης. Κάγκελα παντού. Μεγάλα. Στους διαδρόμους, στις πόρτες, στα παράθυρα. Όλα παλιά. Παμπάλαια.
Από τον καιρό της τουρκοκρατίας. Το τραγούδι μας και η μουσική μας, τα νιάτα και η ανεμελιά μας ζηλευτά.
Μα προπαντός η ελευθερία μας, η άνετη ζωή μας, η ασφάλεια. Είναι τα αυτονόητα που δεν τα αξιολογούμε, επειδή τα θεωρούμε δεδομένα….
Τους αποχαιρετήσαμε με την υπόσχεση πως το επόμενο ραντεβού μας θα είναι σύντομα, και με ευχές από όλους ευπρόσδεκτες:
«Kαλήν εσπέραν άρχοντες…..»
Ευχαριστούμε θερμά τη Διεύθυνση και τους ανθρώπους που μας υποδέχτηκαν”.