Αν υπάρχει ένας Ηρακλειώτης ποδοσφαιριστής που να του ταιριάζει γάντι ο χαρακτηρισμός «βιονικός», αυτός είναι αδιαμφισβήτητα ο Μανώλης Ρουμπάκης. Η διαδρομή του στα γήπεδα που ολοκληρώθηκε πριν από 3 μήνες (και μάλιστα ως πρωταθλητής Ηρακλείου με τον ΠΟΑ), διήρκεσε 27 ολόκληρα χρόνια (!) καθ’ ότι κρέμασε τα παπούτσια του σε ηλικία 44 ετών και 6 μηνών!
Αν και η χρονική διάρκεια της καριέρας των ποδοσφαιριστών έχει αυξηθεί θεαματικά τις τελευταίες δεκαετίες, δύσκολα συναντάς παρόμοια περίπτωση, με τον μέχρι πρότινος αρχηγό του ΠΟΑ να έχει γράψει αμέτρητα χιλιόμετρα στο υψηλό επίπεδο (βλ. Εθνικές κατηγορίες).
«Όλα τα ωραία έχουν κάποιο τέλος. Ηρθε το πλήρωμα του χρόνου, μπορώ να πω κάπως καθυστερημένα για μένα.
Ηταν μια δύσκολη απόφαση που έπρεπε να τη λάβω πιο μπροστά αλλά την πήρα τελικά όσο πιο αργά γινόταν και ακόμα δεν το έχω συνειδητοποιήσει. Βέβαια επειδή θα είμαι κοντά στην ομάδα, ίσως συμμετέχω σε κάποιες προπονήσεις», λέει χαμογελώντας ο Μανώλης Ρουμπάκης που δεν έχει φυσικά σκοπό να κόψει τελείως τη μπάλα. Το καλοκαίρι άλλωστε αγωνίστηκε στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Δικηγόρων, με τον τοπικό Σύλλογο…
«Κάθε καλοκαίρι τα τελευταία χρόνια έμπαινε στο μυαλό μου η σκέψη να σταματήσω και κάθε Αύγουστο έφευγε.
Δεν είναι εύκολο να σκοτώσεις μέσα σου τον ποδοσφαιριστή. Αλλά φέτος ένιωθα πλέον ότι το σώμα μου κουράστηκε και οι πιέσεις ήταν πια πολύ μεγάλες. Αν ο ΠΟΑ είχε σωθεί πέρσι στη Γ’ Εθνική, μάλλον θα σταματούσα τότε. Δεν ήθελα όμως να συνδυαστεί το φινάλε μου με τον υποβιβασμό της αγαπημένης μου ομάδας. Βέβαια αυτό δε σημαίνει ότι αν δεν ανεβαίναμε φέτος, θα έπαιζα άλλον έναν χρόνο. Το φινάλε μου στα γήπεδα θεωρώ ότι ήταν σχεδόν ιδανικό.
Κανένας ποτέ δε με επηρέασε στις αποφάσεις μου. Ούτε καν η οικογένειά μου, ούτε βέβαια κάποιος από την ομάδα.
Αν μου έλεγαν από το συμβούλιο ή ένας προπονητής ότι δε με θεωρούν χρήσιμο πια, ασφαλώς θα το σεβόμουνα και ίσως πήγαινα σε άλλη ομάδα ή θα σταματούσα. Όπως συνέβη και τώρα, την απόφαση να σταματήσω την πήρα μόνος μου. Εφυγα με ψηλά το κεφάλι από το ποδόσφαιρο, δεν έχω κάποιο απωθημένο».
Στην ερώτηση, ποια είναι τα… μυστικά της ποδοσφαιρικής μακροζωίας, απαντά: «Ημουν τυχερός που δεν είχα τραυματισμούς και αυτό σίγουρα αύξησε σημαντικά τη διάρκεια της καριέρας μου.
Παίζει ρόλο βέβαια και το σκαρί του κάθε ποδοσφαιριστή. Έτσι μέσω της προπόνησης φυσικά, μπόρεσα να διατηρηθώ στο επίπεδο που ήθελα. Ασφαλώς έκανα και την ανάλογη εξωγηπεδική ζωή για να φθάσω να παίζω μέχρι αυτή την ηλικία. Κανένας παίκτης δε φαντάζεται πότε θα έρθει το τέλος της καριέρας του.
Σίγουρα όμως και κανείς δε σκέφτεται πιστεύω, ότι θα το πάει μέχρι τα 44-45. Αν μου το έλεγε κάποιος και μένα στην αρχή της καριέρας μου, ότι θα έπαιζα μέχρι τα 44, θα του έλεγα ότι είναι τρελός. Αλλά χρόνο με τον χρόνο βλέπεις τον εαυτό σου, βλέπεις ότι δεν εκτίθεσαι στο γήπεδο αγωνιστικά και συνεχίζεις. Σε μένα μέτρησε πάρα πολύ αυτό. Αν θεωρούσα ότι δεν αποδίδω αυτό που πρέπει και δεν το ευχαριστιέμαι πάνω απ’ όλα, δε θα το έκανα».
Ο ΟΦΗ και ο Εργοτέλης
Εκτός από τον ΠΟΑ, ο αριστεροπόδαρος Μανώλης Ρουμπάκης πρόσφερε πολλά στις δύο κορυφαίες ομάδες του Ηρακλείου, τον ΟΦΗ και τον Εργοτέλη. Με τις φανέλες τους αγωνίστηκε στο κορυφαίο επίπεδο και έχει να θυμάται μόνο καλά πράγματα… «Ο ΟΦΗ είναι η ομάδα που με έκανε γνωστό στο Πανελλήνιο. Ειδικά η πρώτη μου τριετία, ήταν κάτι το φοβερό.
Είχα τρομερούς συμπαίκτες, κάναμε καλές πορείες. Πιστεύω ότι η ποδοσφαιρική ποιότητα εκείνης της ομάδας, με παίκτες όπως ο Γκόμεζ, ο Νιόπλιας κ.α., σήμερα δεν υπάρχει. Για μένα ο ΟΦΗ είναι μια από τις μεγαλύτερες ομάδες στην Ελλάδα, με κόσμο, με τρομερό γήπεδο, με ιστορία, με βαριά φανέλα. Φυσικά τώρα έχει αλλάξει το μοτίβο της, έχει γιγαντωθεί και τους εύχομαι να κάνουν μια απίστευτη χρονιά.
Και στον Εργοτέλη έκανα επιτυχημένες χρονιές. Τότε είχαμε έναν άνθρωπο, τον Απόστολο Παπουτσάκη που μας πρόσφερε τα πάντα. Ενιωθα σαν να ήμουν στον Παναθηναϊκό. Είχαμε τρομερό κλίμα, εξαιρετικούς παίκτες, ηρεμία, όλα τα προβλήματα ήταν λυμένα. Ακόμα κι αν ορισμένοι παίκτες τότε, δεν ήταν σε καλή διάθεση, κανένας δεν τους πίεζε να αποδώσουν».
![]()
Η ευκαιρία στον ΠΑΟ
Τον Ιανουάριο του 2005, ο Μανώλης Ρουμπάκης έκανε το μεγάλο άλμα της καριέρας του από τον ΟΦΗ στον Παναθηναϊκό. Αν και υπέγραψε τετραετές συμβόλαιο, δεν κατάφερε να καθιερωθεί και μετά από λίγες εμφανίσεις στο πρωτάθλημα με το τριφύλλι, επέστρεψε στον ΟΦΗ. Ο ίδιος πάντως σήμερα, 18 χρόνια μετά, ρίχνει την ευθύνη γι’ αυτό κυρίως στον εαυτό του:
«Όταν πηγαίνεις σε μία τόσο μεγάλη ομάδα που διαθέτει σπουδαίους ποδοσφαιριστές, ποτέ δεν είναι εύκολο να πετύχεις. Το μόνο εύκολο είναι να αποτύχεις αλλά γι’ αυτό θα φταις ο ίδιος, όχι κάποιος άλλος. Είναι τόσο μεγάλη η ποιότητα που υπάρχει σε αυτές τις ομάδες που είναι πολύ δύσκολο να αντέξεις ακόμα και ψυχολογικά, να μπεις στο σύνολο αυτό.
Πήγα στην καλύτερη ποδοσφαιρικά ηλικία στον Παναθηναϊκό αλλά βρήκα μπροστά μου τεράστιους παίκτες και δεν ήταν εύκολο. Δεν ήταν ακατόρθωτο βέβαια να καθιερωθώ, σίγουρα θα μπορούσα να τα πάω καλύτερα αλλά οι συγκυρίες, οι καταστάσεις και ο εαυτός μου βέβαια, δεν το επέτρεψε. Δεν κρατώ κακία σε κανέναν. Στο ποδόσφαιρο προσωπικά εμένα, δε με έχει αδικήσει κανείς».
Για το ότι δεν ευτύχησε να κληθεί έστω μια φορά στην Εθνική ομάδα, έχει επίσης εξήγηση:
«Δεν είμαι άνθρωπος που έχει απωθημένα. Αν ερχόταν μια κλήση στην Εθνική, θα την απολάμβανα. Ισως μπορούσα να έχω μια ευκαιρία στις καλές μου χρονιές στον ΟΦΗ, τότε που πήρα και τη μεταγραφή στον Παναθηναϊκό αλλά δεν ήρθε και δεν είναι κάτι που με στεναχώρησε. Τότε βέβαια είχαν προτεραιότητα οι παίκτες των ομάδων του κέντρου και το θεωρώ δίκαιο γιατί λόγω Ευρώπης είχαν περισσότερες παραστάσεις.
Τώρα έχει αλλάξει το ποδόσφαιρο και πάρα πολλοί Έλληνες παίκτες αγωνίζονται σε ομάδες του εξωτερικού». Στην τεράστια καριέρα του, ο Μανώλης Ρουμπάκης συνεργάστηκε με πάρα πολλούς προπονητές αλλά όπως είναι φυσιολογικό, εκείνοι που του έδωσαν τις πρώτες ευκαιρίες καθιέρωσης, έχουν ξεχωριστή θέση στην καρδιά του:
«Όλοι οι προπονητές που είχα ήταν αξιόλογοι και άφησαν κάποιο στίγμα πάνω μου, το οποίο με επηρέασε. Πάντα με γνώμονα το καλό της ομάδας, κάθε προπονητής με έκρινε θετικά ή αρνητικά. Στην αρχή της καριέρας μου στον ΠΟΑ, σίγουρα οι κ. Ντάγκινης, Γιάνγιανιν, Πατεμτζής ήταν αυτοί που με στιγμάτισαν και με βοήθησαν περισσότερο».
Εργασία και ποδόσφαιρο
Εκτός από τα 27 χρόνια καριέρας, τις προσωπικές και τις ομαδικές διακρίσεις, ο Μανώλης Ρουμπάκης μπορεί να υπερηφανεύεται ότι υπήρξε ο μοναδικός επαγγελματίας ποδοσφαιριστής στη χώρα μας που παράλληλα με τις αγωνιστικές του υποχρεώσεις, έδινε καθημερινά το παρών και σε ένα εντελώς διαφορετικό περιβάλλον. Αρχικά στο Ταμείο Εμπόρων και τα τελευταία χρόνια στον ΕΦΚΑ Ηρακλείου.
«Νομίζω ότι δεν υπήρχε άλλος επαγγελματίας ποδοσφαιριστής στην Ελλάδα που να εργάζεται παράλληλα σχεδόν από το ξεκίνημα της καριέρας του, όπως εγώ. Σίγουρα δεν ήταν εύκολο, κυρίως λόγω του ωραρίου. Βέβαια από τη δουλειά μου, πάντα υπήρχε μια ανοχή γιατί οι υποχρεώσεις ήταν πολλές. Στο ποδόσφαιρο δε ξέρεις ποτέ τι σου ξημερώνει, γι’ αυτό φρόντισα να έχω μια επαγγελματική αποκατάσταση από νωρίς.
Βέβαια η δουλειά μου έπαιξε ρόλο και σε κάποιες αποφάσεις που πήρα γύρω από το ποδόσφαιρο. Όταν μου έγιναν κάποιες προτάσεις από ομάδες εκτός Κρήτης, η εργασία μου ήταν ένας βασικός λόγος που δεν τις αποδέχθηκα. Πάντως δε μετάνιωσα για καμιά απόφαση που πήρα, χωρίς να κρίνω αν ήταν όλες σωστές ή λάθος».
Ο διόσκουρος Τάσος Τριανταφύλλου
Στις περισσότερες ομάδες που αγωνίστηκε, ο Μανώλης Ρουμπάκης ήταν …αχώριστο δίδυμο με τον Τάσο Τριανταφύλλου. Τελικά, κατάφερε να τον ξεπεράσει σε ποδοσφαιρικά χιλιόμετρα…
«Είμαι 20 μέρες μεγαλύτερος από τον Τάσο και όχι δεν είχαμε βάλει κανένα στοίχημα για το ποιος θα παίξει πιο πολύ. Είχαμε κοινή πορεία για πάρα πολλά χρόνια. Τελικά εκείνος σταμάτησε στα 42 του. Είναι ένας από τους καλύτερους φίλους που έκανα στα γήπεδα αλλά είναι αρκετοί ακόμα και θα τους αδικήσω. Γενικά είχα καλές σχέσεις με όλο τον κόσμο γιατί πιστεύω ότι είμαι αληθινός και θέλω να το συνεχίσω. Ποτέ δεν είχα πρόβλημα στα αντίπαλα γήπεδα, εκτός από μεμονωμένα περιστατικά».
«Ο ΠΟΑ είναι πραγματική οικογένεια για μένα»
Η διαδρομή του Μανώλη Ρουμπάκη στα γήπεδα είναι συνδεδεμένη με τον ΠΟΑ. Στην ομάδα του Ατσαλένιου ανδρώθηκε ποδοσφαιρικά και αυτή ήταν το εφαλτήριο για την καταξίωσή του σε Πανελλήνιο επίπεδο.
«Το δέσιμο που έχω με τον ΠΟΑ, δε συγκρίνεται με καμιά άλλη ομάδα. Τα μισά ποδοσφαιρικά μου χρόνια, τα πέρασα στο Ατσαλένιο και αγαπώ υπερβολικά αυτό το σωματείο.
Άνθρωποι που ήταν στην ομάδα όταν ξεκίνησα, την υπηρετούν ακόμα και σήμερα. Όπως ο Νίκος Παπαδάκης, ο αείμνηστος Στράτος Γεωργιάδης και βέβαια ο Γιάννης Καλέμπουμπας που πάντα είναι κοντά στην ομάδα.
Είναι πραγματική οικογένεια για μένα», τονίζει ο Μανώλης Ρουμπάκης που έκανε ντεμπούτο με την πρώτη ομάδα του ΠΟΑ στα 17 του (Περιφερειακό), με προπονητή τον Ράικο Γιάνγιανιν.
«Δε ξεχωρίζω τις στιγμές μου στα γήπεδα. Κύπελλα και πρωταθλήματα έχω σηκώσει πολλά. Σίγουρα θα μου μείνει χαραγμένος στο μυαλό ο φετινός τίτλος γιατί τον είχαμε βάλει στόχο και ήταν ο τελευταίος της καριέρας μου. Μου αρέσει ωστόσο να κρατάω τις χρονιές που είχαμε το καλύτερο κλίμα, που δώσαμε ό,τι είχαμε, άσχετα με το τελικό αποτέλεσμα.
Το πιο σημαντικό είναι να νιώθεις καλά μέσα σου, ότι τα έχεις δώσει όλα. Πιστεύω ότι όλες τις χρονιές έκανα αυτό που μπορούσα, άλλες φορές μου έβγαινε, άλλες όχι. Ο ΠΟΑ είναι ένα σωματείο που σου επιτρέπει να χαίρεσαι το ποδόσφαιρο και αυτό είναι σπάνιο».
Ο νέος ρόλος
Λίγο πολύ ήταν αναμενόμενο ότι ο Μανώλης Ρουμπάκης θα συνεχίσει να αποτελεί κομμάτι της οικογένειας του ΠΟΑ και μετά το φινάλε της ποδοσφαιρικής του προσφοράς.
Πλέον, έχει το ρόλο του τιμ μάνατζερ και ο φετινός σχεδιασμός της ομάδας, φέρει την υπογραφή του:
«Θεωρώ ότι η προπονητική δε με αντιπροσωπεύει. Βέβαια αν δε δοκιμάσεις κάτι, δε μπορείς να το πεις με σιγουριά. Δύσκολα πάντως θα την ακολουθήσω. Μετά το τέλος της σεζόν, κάναμε μια συζήτηση με τη διοίκηση και μου ζητήθηκε να έχουμε μια συνεργασία. Ξεκινήσαμε με καλές συνθήκες και μακάρι στην πορεία να γίνουν ακόμα καλύτερες.
Βασικός σκοπός της ομάδας είναι να σωθεί φέτος στη Γ’ Εθνική και αν μπορέσουμε να επανδρώσουμε με δικά μας παιδιά την πρώτη ομάδα και ίσως ορισμένα από αυτά να πάρουν μεταγραφή.
Τα τελευταία χρόνια αυτό δεν το πετύχαμε σε μεγάλο βαθμό και θέλουμε τώρα να δώσουμε μεγαλύτερο βάρος. Είναι μονόδρομος άλλωστε λόγω των οικονομικών συνθηκών που υπάρχουν».
Η καριέρα του Μανώλη Ρουμπάκη σε αριθμούς
Η διαδρομή του Μανώλη Ρουμπάκη στο ποδόσφαιρο ξεκίνησε από τις ακαδημίες του ΠΟΑ και σε ηλικία 17 ετών (σεζόν 1996-97) έκανε το ντεμπούτο του στην πρώτη ομάδα.
Στο δεύτερο μισό της σεζόν 2001-02 συστήθηκε στο φίλαθλο κοινό με τις παρθενικές του εμφανίσεις στη Α’ Εθνική, με τη φανέλα του ΟΦΗ. Ακολούθησε μία δεκαετής παρουσία σε κορυφαίο επίπεδο, ως επί το πλείστο με τους «ασπρόμαυρους», αλλά και σε Εργοτέλη, Παναθηναϊκό.
Μετά από 332 συμμετοχές στα εθνικά πρωταθλήματα, πέντε περιόδους στη Δ’ Εθνική (Περιφερειακό) και τέσσερις σεζόν στα τοπικά, ο Μανώλης Ρουμπάκης ολοκλήρωσε την καριέρα του.
Συνολικά στις Εθνικές κατηγορίες (Α’ και Γ’ Εθνική) κατέγραψε 332 συμμετοχές (17 γκολ) ενώ στο Κύπελλο είχε 28 εμφανίσεις (1 γκολ). Στην Ευρώπη έπαιξε 2 ματς με τον ΟΦΗ στο Κύπελλο Ιντερτότο το 2007.
Στον πίνακα είναι καταγεγραμμένες οι σεζόν που αγωνίστηκε στα Εθνικά πρωταθλήματα.
ΣΕΖΟΝ ΟΜΑΔΑ ΚΑΤ. ΣΥΜ/ΓΚ.
2001(β΄)-2005(α) ΟΦΗ Α’ 58/1
2004-05(β) Παναθηναϊκός Α’ 4
2005-09 ΟΦΗ Α’ 98/2
2009-11 Εργοτέλης Α’ 50
2011-12(β) Ρούβας Γ’ 12/2
2012-13 Επισκοπή Γ’ 18
2016-18 ΠΟΑ Γ’ 39/8
2018-19 Γιούχτας Γ’ 20
2021-22 ΠΟΑ Γ’ 11/2
*Από το 1997 μέχρι το 2001 έπαιξε με τον ΠΟΑ στο Περιφερειακό. Τις σεζόν 2014-16 (ΠΟΑ), 2019-20 (Δαμάστα), 2022-23 (ΠΟΑ) αγωνίστηκε στο τοπικό Ηρακλείου. Την περίοδο 2020-21 ήταν στον ΠΟΑ (Γ’ Εθνική) αλλά λογίζεται ως 4η εθνική κατηγορία.
* Τα στοιχεία είναι από το soccerbase.gr