“Η έναρξη του ποδοσφαιρικού πρωταθλήματος αλλά και των υπόλοιπων διοργανώσεων σε όλα τα αθλήματα με υποχρεώνει να υπενθυμίσω σε κάθε αρμόδιο φορέα πως και πάλι φέτος αρχίζει επίσημη αθλητική δράση που μπορούν να δουν άνετα, με αξιοπρέπεια, κάποιοι, αλλά όχι όλοι! Αναφέρομαι στις εξέδρες των γηπέδων απ’ όπου συνολικά, απουσιάζει η δυνατότητα αυτόνομης πρόσβασης για θεατές-συμπολίτες με κινητικά προβλήματα, όπως, σύμφωνα με την εμπειρία μου απ’ το εξωτερικό, συμβαίνει σε κοινωνίες που σέβονται όλους τους πολίτες τους!
Οταν οι παρολυμπιονίκες είχαμε επιστρέψει πέρυσι απο τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο όπως συμβαίνει σε όλες τις εποχές, ακούσαμε από τον πρωθυπουργό ως τον πολιτικό υπεύθυνο του αθλητισμού (όλοι τους δήλωναν “συγκινημένοι” από τους “νικητές της ζωής” όπως μας χαρακτήρισαν) υποσχέσεις για συνθήκες αξιοπρεπούς διαβίωσης όπως είναι και η αυτόνομη πρόσβαση σε κοινόχρηστους χώρους…
Τέτοιοι είναι και οι εξέδρες των γηπέδων. Παλιότερα ο κ.Ορφανός το 2015 ο κ.Κοντονής και φέτος την άνοιξη, ο κ.Βασιλειάδης, όλοι τους πολιτικοί υπεύθυνοι του αθλητισμού, είχαν λάβει σχετικό επίσημο αίτημα, είχαν ανακοινώσει την ύπαρξη νόμου που θα υποχρέωνε τις ομάδες σε όλα τα σπορ να καθορίσουν ένα τμήμα στην εξέδρα με δυνατότητα αυτόνομης πρόσβασης από τον περιβάλλοντα χώρο για θεατές καθισμένους σε αναπηρικό αμαξίδιο και άλλες μορφές κινητικών προβλημάτων… Αλλά δεν έγινε τίποτα!
Το οικονομικό κόστος αγοράς και εγκατάστασης παρόμοιων εφαρμογών είναι μηδαμινό! Μέχρι τότε που θα έρθουν και πάλι “συγκινημένοι” να μας σφίξουν το χέρι για τις αθλητικές επιτυχίες μας, ας κάνουν την ίδια… συγκίνηση πράξη, ας εξασφαλιστεί αυτόνομη πρόσβαση τμήματος της εξέδρας σε κάθε γήπεδο!
Τους υποχρεώνει όχι τόσο η πολιτική που εκπροσωπούν αλλά ο πολιτισμός! Ας γίνουν, επιτέλους, οι προσβάσιμες εξέδρες των αθλητικών εγκαταστάσεων παράδειγμα προς μίμηση για τους απρόσιτους κοινόχρηστους χώρους που είναι ο κανόνας στον ελληνικό κοινωνικό περίγυρο!”.
Ευχαριστώ για την φιλοξενία,
Παναγιώτης Τριανταφύλλου
(Ολυμπιονίκης ξιφασκίας 2016)”.