Την τελευταία του πνοή άφησε την Παρασκευή (24/1) ο Μίμης Δομάζος
Ο ”στρατηγός” θεωρείται ένας από τους καλύτερους Έλληνες ποδοσφαιριστές όλων των εποχών και αγωνίζονταν ως επιθετικός μέσος.
Ο πατέρας του ήταν υγειονομικός υπάλληλος με καταγωγή από τη Σάμο και η μητέρα του νοσοκόμα μικρασιάτικης καταγωγής.
Με το τριφύλλι στο στήθος κατέκτησε συνολικά 13 τίτλους και ήταν αρχηγός της ομάδας για περίπου 15 χρόνια, ενώ κορυφαία στιγμή ήταν η συμμετοχή στον τελικό του κυπέλλου Πρωταθλητριών το 1971 στο Γουέμπλεϊ, απέναντι στον Άγιαξ του Γιόχαν Κρόιφ. Εκείνη τη χρονιά ψηφίστηκε δέκατος καλύτερος παίκτης στην Ευρώπη με πρώτο τον Γιόχαν Κρόιφ.
Ήταν ιδιαίτερα ευρηματικός στη διάρκεια κάθε αγώνα και όπως είχε δηλώσει κάποτε δεν τον κούραζε τόσο η αγωνιστική προσπάθεια μέσα στον αγώνα, όσο η συνεχής διανοητική προσπάθεια για τις επινοήσεις που έπρεπε να παράγει για να διασπάσει την αντίπαλη άμυνα.
Για μία διετία 1978-1980 αγωνίστηκε στην ΑΕΚ κατακτώντας ένα πρωτάθλημα. Το 1980 επέστρεψε στον Παναθηναϊκό με τη φανέλα του οποίου ήθελε να αποσυρθεί από την ενεργό δράση. Σταμάτησε το ποδόσφαιρο έχοντας καταγράψει 536 συμμετοχές στο ελληνικό πρωτάθλημα, τις 502 με τον Παναθηναϊκό, όντας ο πρώτος σε συμμετοχές στην ιστορία του συλλόγου.
Με τον συμπαίκτη του Αντώνη Αντωνιάδη αποτέλεσαν ένα ιδιαίτερα παραγωγικό δίδυμο στην επίθεση των πρασίνων.
Φόρεσε τη φανέλα της εθνικής ομάδας 50 φορές, (ντεμπούτο στις 2 Δεκεμβρίου 1959 στο Γήπεδο Απόστολος Νικολαΐδης εναντίον της Δανίας) πέτυχε τέσσερα τέρματα με τα γαλανόλευκα χρώματα, ενώ διετέλεσε και αρχηγός της.
Ήταν ένας από τους τελευταίους λαμπαδηδρόμους που μετέφεραν τη φλόγα μέσα στο Ολυμπιακό Στάδιο, για την έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 στην Αθήνα.