«Τα καλύτερά μας γκολ δεν τα έχουμε …φάει ακόμα!»
Ο ΤΗΓΑΝΙΤΗΣ, Ο ΛΙΒΑΣ ΚΑΙ Ο ΑΣΠΑΛΑΘΟΣ ΦΕΡΝΟΥΝ ΤΗΝ… ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΣΤΟ ΕΡΑΣΙΤΕΧΝΙΚΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ
Είναι κατά κάποιον τρόπο οι …επαναστάτες του κρητικού ποδοσφαίρου. Η αγάπη τους για το άθλημα είναι άδολη σαν αυτή των παιδικών μας χρόνων: ατελείωτες ώρες με το τόπι στις αλάνες, γδαρμένα γόνατα και με ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά, και ας τα τραβούσε ενίοτε η μάνα μας για την ανυπακοή μας. Κάθε ματς είναι μία παρεϊστική γιορτή στην οποία δεν χωρούν «αντίπαλοι».
Ε, δεν το λες και σύνηθες ακόμα και στο τοπικό (όπου έχουν καταγραφεί απείρου κάλλους σκηνικά με ξυλοδαρμούς και κυνηγητά) μία ολόκληρη εξέδρα να χειροκροτεί και να ανάβει καπνογόνα για να πανηγυρίσει το γκολ που μόλις «έφαγε» η ομάδα της. Άλλωστε το σύνθημα «τα καλύτερα μας γκολ δεν τα έχουμε φάει ακόμα» είναι ενδεικτικό της φιλοσοφίας τους. Μιλάμε φυσικά για τον Τηγανίτη, τον Λίβα και τον Ασπάλαθο, τις τρεις αυτοοργανωμένες ομάδες ποδοσφαίρου της Κρήτης που ήρθαν για να μείνουν…
Με μπόλικη δόση «κουζουλάδας» (το έχει ο αέρας της Κρήτης) και με ιδεώδη για έναν καλύτερο κόσμο χωρίς διακρίσεις, έχουν καταφέρει να κερδίσουν τη συμπάθεια και τον σεβασμό των «αντίπαλων», παιχτών και φιλάθλων.
Μπορεί τα γκολ να μην είναι αυτοσκοπός, σίγουρα όμως σκοράρουν με δεξιοτεχνία Μέσι κατά του φασισμού, του ρατσισμού, του σεξισμού, της ομοφοβίας και της ανισότητας. Σε αυτό είναι πρωταθλητές και παίζει να σηκώσουν και την κούπα του Champions League…
Μην ψάχνετε για στρατηγικές, μεταγραφές, προέδρους και χορηγούς… Οι αποφάσεις λαμβάνονται από τις γενικές συνελεύσεις και τα έξοδα τους καλύπτονται ρεφενέ, δηλαδή από τις τσέπες τους, από φίλους και υποστηρικτές και από διάφορες εκδηλώσεις που διοργανώνουν, πάρτι, φεστιβάλ κλπ. Όσο για την μπάλα, όλοι θα περάσουν από τον πάγκο και όλοι θα τρέξουν στον αγωνιστικό χώρο…Όρεξη να έχουν μόνο. Μία εναλλακτική μορφή rotation.
Έντονα πολιτικοποιημένες φροντίζουν να περνούν τα μηνύματά τους με την ανύψωση σχετικών πανό που κάποιες φορές φέρνουν σε αμηχανία τους διαιτητές. Πρόσφατα διαιτητής διέκοψε το παιχνίδι επειδή αναρτήθηκε πανό, το οποίο ανέγραφε «Την Κάντανο, τα Ανώγεια, τα κάψαν οι Ναζί, φασίστες δεν χωράνε σε ολόκληρη τη γη». Τα συνθήματα δε κατά της Αστυνομίας είναι σαν το ρητορικό ερώτημα «λείπει ο Μάρτης από τη Σαρακοστή;».
Αν γίνει καμία γκέλα και νικήσουν (όπως αυτοσαρκάζονται) το γιορτάζουν εξίσου με την ήττα. Άλλωστε κερδίζουν τις εντυπώσεις. «Μπορεί να χάσαμε το ματς, αλλά κερδίσαμε ένα μάτσο φίλους!». Μία μεγάλη παρέα πήγαν στο γήπεδο, μία μεγάλη παρέα θα φύγουν, θα τραγουδήσουν, θα φάνε, θα πιουν και τις μπίρες τους. Κάτι δηλαδή σαν εκδρομή.
Το μόνο αρνητικό είναι το πρωινό ξύπνημα τις Κυριακές, διότι τα ματς παίζονται νωρίς το πρωί. Απαγορευμένη ώρα για παίκτες και φιλάθλους αλλά για την μπαλίτσα, την υπέρβαση την κάνουν. Τις εντυπώσεις κερδίζουν και οι αφίσες τους για τα επικείμενα ματς. Αφισάκια με αισθητική, νόημα και χιούμορ.
«Τηγανίτης» με γεύση… Ανωγειανή
Ο Τηγανίτης ΑΣΗ είναι ο αυτοοργανωμένος αθλητικός σύλλογος του Ηρακλείου που πήρε σάρκα και οστά το καλοκαίρι του 2015. Διαθέτει και ομάδα μπάσκετ. Το όνομα είναι εμπνευσμένο από τη θρυλική μορφή του «Τηγανίτη», το παρατσούκλι του Ανωγειανού Γιώργη Βρέντζου, ο οποίος το 1947 πήρε εκδίκηση για τον θάνατο του αδερφού του, Μιχάλη, εκτελεσθέντα από τους Γερμανούς.
Όπως αναφέρεται και στη σελίδα της ομάδας στο Facebook, στα χρόνια της ναζιστικής Κατοχής, στον Ψηλορείτη, ένας ντόπιος βοσκός με όνομα Μιχάλης Βρέντζος έδωσε ψωμί και νερό σε αντάρτες. Αυτό έπεσε στην αντίληψη των Ναζί έπειτα από τη ρουφιανιά ενός δοσίλογου γκεσταμπίτη ονόματι Μαγιάσης.
Ο Βρεντζομιχάλης πλήρωσε την πράξη του αυτή με την εκτέλεσή του στο οροπέδιο της Νίδας, στον Ψηλορείτη από τον ίδιο τον Μαγιάση. Σύμφωνα με μαρτυρίες υπό τις υποδείξεις του τελευταίου εκτελέστηκαν 392 ατομα. Μετά την Κατοχή, τον Απρίλη του 1947, δικαζόταν στο Δικαστήριο Δοσίλογων Ηρακλείου ο γνωστός προδότης Μαγιάσης, για τη δράση του στα χρόνια της κατοχής.
Κατά την ώρα της συνεδρίασης, και ενώ εξεταζόταν ως μάρτυρας κατηγορίας ο αδελφός του εκτελεσθέντος, Γιώργης Βρέντζος, κατά κόσμον «Τηγανίτης», μαχαίρωσε δύο φορές τον κατηγορούμενο στην κοιλιά. Αμέσως κατέθεσε στην έδρα του δικαστηρίου το μαχαίρι και παραδόθηκε στη φρουρά της αίθουσας. Ο Μαγιάσης μεταφέρθηκε στο Νοσοκομείο όπου και πέθανε.
Ο «Τηγανίτης» μεταφέρθηκε στα Χανιά όπου και θα καταδικαζόταν σε θάνατο για την πράξη του αυτή. Χρησιμοποιώντας όμως την απόφαση του Συμμαχικού Στρατηγείου της Μέσης Ανατολής που καλούσε τους Κρητικούς να σκοτώσουν τους γκεσταμπίτες, αθωώθηκε και γύρισε στο χωριό του».
Όλοι χωρούν στην κερκίδα τους, όπως μας ενημερώνουν. Δεν χωρούν όμως «έχθρες, μίση, ξύλο, χουλιγκανονταηλίκια, φασιστικές συμπεριφορές, σεξισμοί και διαπληκτισμοί μεταξύ των οπαδών μας και «αντίπαλων» οπαδών».
«Λίβας» και στα… μυαλά των ανθρώπων
“Στα μυαλά των ανθρώπων που συνέβαλαν στη δημιουργία του συλλόγου Λίβας είναι ένας άνεμος που φιλοδοξεί με απλότητα, δημοκρατικότητα και αγάπη για το λαϊκό αθλητισμό να εμφυσήσει μια διαφορετική κουλτούρα στον αθλητισμό στο Ρέθυμνο” διαβάζουμε στη σελίδα της ομάδας στο facebook.
«Ο καυτός αέρας του Λίβα μάς φωνάζει να μη συνηθίσουμε τη βαρβαρότητα στις κοινωνίες μας, να μη συνηθίσουμε τη δυσοσμία του επαγγελματικού αθλητισμού, να πάρουμε σιγά σιγά τις ζωές μας στα χέρια μας».
Είναι πραγματικά απολαυστικός ο τρόπος με τον οποίο οι «αθλητικογράφοι» της ομάδας περιγράφουν και αναλύουν το αποτέλεσμα των ματς με κορυφαίο τον αγώνα κόντρα στην πρωτοπόρο ομάδα των Λιβαδίων.
Αυτοσαρκασμός, πνευματώδες χιούμορ, σκέτο μεγαλείο.
Εξίσου χαριτωμένα όμως είναι και τα προσκλητήρια της ομάδας σε φίλους και υποστηρικτές για τα εκτός έδρας παιχνίδια.
Το ανακοινωθέν απευθύνεται σε παίκτες, οπαδούς, σκυλιά, γατιά αλλά και …δεινόσαυρους για αναχώρηση με το …διαστημόπλοιο από το σημείο προσυγκέντρωσης.
«Ασπάλαθος», ο τιμωρός των τυράννων
Όπως και τα μεγαλύτερα «αδέλφια» του (Τηγανίτης και Λίβας), ο Ασπάλαθος επίσης διατρανώνει την αντίθεσή του στην εμπορευματική μορφή του αθλητισμού και μάχεται τον φασισμό και τον ρατσισμό.
Το όνομα της ομάδας παραπέμπει στον πολυετή αγκαθωτό θάμνο που ανθίζει στις αρχές τις άνοιξης και τα άνθη του έχουν έντονο κίτρινο χρώμα και χαρακτηριστική οσμή.
Όταν οι βλαστοί ξεραθούν το καλοκαίρι μετατρέπονται σε σκληρά αγκάθια.
Οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν ότι με τους ασπαλάθους χτυπούσαν και τιμωρούσαν του τυράννους στον Άδη.
Σε αυτήν την ιστορική αναφορά βασίζεται το τελευταίο ποίημα που έγραψε ο Γιώργος Σεφέρης στις 31 Μαρτίου 1971, το οποίο ονομάζεται «Επί Ασπαλάθων».
Αν βρεθείτε ποτέ σε ματς του Ασπαλάθου, μην παραξενευτείτε αν ακούσετε τους οπαδούς της ομάδας να τραγουδούν ρυθμικά σε παίκτη τους που έχασε μεγάλη ευκαιρία «χάσε και άλλο γκολ, χάσε και άλλο γκολ».
Και στις νίκες όμως έχουν να το λένε: «θέλουμε να χαρούμε μία ήττα και ο Ασπάλαθος δεν μας αφήνει…».