Ένα ταξίδι… στο παρελθόν με οδηγό τον Μανώλη Δραμητινό. Εδώ και μέρες έχει κυκλοφορήσει ένα μπασκετικό βιβλίο με τίτλο “Η Ιστορία του Κρητικού Μπάσκετ” το πρώτο στο νησί μας, με συγγραφέα έναν άνθρωπο που από τις πρώτες μέρες που ξεκίνησε το μπάσκετ στο Ηράκλειο δηλώνει παρών. Τον Μανώλη Δραμητινό.
Τον αθλητή ποδοσφαίρου, στίβου, βόλεϊ, μπάσκετ, Αναγέννηση Αρκαλοχωρίου, ΟΦΑ, τον προπονητή βόλεϊ, μπάσκετ, στίβου από το 1971, κριτή στίβου, διαιτητή μπάσκετ, βόλεϊ (ιδρυτικό μέλος του ΣΕΔΚΗ, ΣΥΔΠΕΚ), παράγοντα στην τοπική επιτροπή ΕΟΚ Κρήτης, ΕΟΠΕ Κρήτης, ΔΑΟΗ, Ένωση Πτυχιούχων Φυσικής Αγωγής, Πανεπιστήμιο Κρήτης καθηγητής “Ηράκλειο” ΟΑΑ κ.λπ.
Ο άνθρωπος αυτός έμελλε να είναι ο πρώτος που κατέγραψε με στοιχεία τα μπασκετικά δρώμενα του Ηρακλείου, της Κρήτης από το 1968 έως 1983.
Τα “πέτρινα χρόνια” του αθλήματος όπως ο ίδιος λέει.
«Όλους μας συγκινεί και μας ενθουσιάζει η ιδέα ενός ταξιδιού και μάλιστα όταν το ταξίδι είναι μεγάλο και μακρινό. Με το βιβλίο που παρουσιάζω να κάνουμε μαζί ένα όμορφο και μεγάλο ταξίδι, στα πρώτα χρόνια της ανάπτυξης του αθλήματος της καλαθοσφαίρισης στην Κρήτη. Στα λεγόμενα “ΠΕΤΡΙΝΑ ΧΡΟΝΙΑ”.
Η ιδέα είχε αρχίσει να καλλιεργείται μέσα μου, από το 1980, όταν ήμουν, Γενικός Γραμμετέας της Τοπικής Επιτροπής Ε.Ο.Κ. Κρήτης. Από τότε είχα αρχίσει να καταγράφω γεγονότα, πρόσωπα και καταστάσεις, για την πορεία του αθλήματος.
Δυστυχώς για διάφορους λόγους, το ενδιαφέρον μου σιγά-σιγά ατόνησε. Όμως, ένα γεγονός με ταρακούνησε και μου ξύπνησε και πάλι το ενδιαφέρον. Γύρω στο 2010, ο φίλος μου Παύλος Βαρζακιάν, λίγο πριν μας “αφήσει”, με φώναξε και μου παρέδωσε όλο το πλούσιο αρχείο του, λέγοντας μου: “Μανώλη είσαι ο πλέον κατάλληλος για να σου παραδώσω όλα αυτά. Όμως σε παρακαλώ κάνε κάτι για την ιστορία του Κρητικού Μπάσκετ ”.
Αυτό με συγκίνησε ιδιαίτερα και θέωρησα καθήκον αλλά και υποχρέωση μου, να συνεχίσω την προσπάθεια, που είχα ξεκινήσει, της καταγραφής της ιστορίας του αθλήματος της καλαθοσφαίρισης στην Κρήτη, ώστε οι μεν παλαιότεροι, να θυμηθούν το παρελθόν και οι δε νεώτεροι, να γνωρίσουν πρόσωπα, γεγονότα και καταστάσεις που έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην καλλιέργεια και εξέλιξη του αθλήματος στην Κρήτη».
Και μη νομίζετε ότι μέσα σε λίγα χρόνια γράφτηκε. Βλέπετε υπάρχουν πόντοι ανά ομάδα, αθλητή και για να μαζευτούν θέλει δουλειά.
«Αυτό το βιβλίο είναι, μια εργασία πολλών χρόνων. Μια πολύχρονη εργασία συνεχών αναζητήσεων γεγονότων και καταστάσεων, από διάφορα πρόσωπα και εφημερίδες. Δεν σας κρύβω ότι για κάποιο διάστημα είχα κάνει την Βικελαία Βιβλιοθήκη, δεύτερο σπίτι μου, στην προσπάθειά να βρώ καταγραφές αλλά και φωτογραφίες, εκείνης της εποχής, που δυστυχώς δεν υπήρχαν πολλές, γιατί τότε δεν υπήρχαν αθλητικοί συντάκτες.
Έτσι λοιπό αυτό το βιβλίο αποτελεί για μένα, μια κατάθεση ψυχής, ένα έργο ζωής».
Για να δημιουργηθεί αυτό το βιβλίο και δωρεάν να διατεθεί σε φίλους του αθλήματος συνέβαλε τα μέγιστα η Περιφέρεια Κρήτης και ο περιφερειάρχης κ. Αρναουτάκης σημειώνει:
“Xαιρετίζουμε την εκδοτική πρωτοβουλία του Μανώλη Δραμητινού, ενός ανθρώπου που έχει αφιερώσει τη ζωή του στη διάδοση των αξιών του αθλητισμού. Προπονώντας και εκπαιδεύοντάς γενιές αθλητών, ο συγγραφέας του βιβλίου έχει αφήσει την ιδιαίτερη σφραγίδα του στον αθλητικό κόσμο της Κρήτης.
Πολύ περισσότερο, μέσα από την εκδοτική του πρωτοβουλία για τη καταγραφή της “Ιστορίας του Κρητικού Μπάσκετ 1968-1983” ο αγαπητός καθηγητής Φυσικής Αγωγής και προπονητής παραδίδει στους αναγνώστες του βιβλίου μια κυβωτό γνώσης για την ιστορία του αθλήματος της καλαθοσφαίρισης στην Κρήτη. Μέσα από ένα μοναδικό αρχειακό υλικό, το οποίο συνδυάζεται άριστα με τις προσωπικές εμπειρίες, με τις μοναδικές γνώσεις του Μανώλη Δραμητινού, το Κρητικό μπάσκετ παρουσιάζεται στις νεότερες γενιές.
Ως Περιφέρεια Κρήτης συγχαίρουμε το συγγραφέα για το τελικό αποτέλεσμα, καθώς επίσης και όλους τους συντελεστές της έκδοσης”.
Αυτό το βιβλίο είναι η αρχή.
Από τώρα θα πρέπει να μπουν οι βάσεις για τη συνέχειά του. Αυτό το ξέρει ο κ. Δραμητινός και λέει:
«Αυτό το βιβλίο είναι το πρώτο τεύχος, στη συνολική ιστορία του Κρητικού Μπάσκετ και αναφέρεται στο ξεκίνημα του αθλήματος στη Κρήτη και αναλυτικά στα 15 πρώτα πρωταθλήματα 1968 – 1983. Για να ολοκληρωθεί θα χειαστούν ακόμα δύο τεύχη. Το δεύτερο που θα περιλαμβάνει τα έτη 1984 – 2005 ( θα έχει μέσα τη χρυσή εποχή του “Ηράκλειο” Ο.Α.Α., στην Α1 Εθνική Κατηγορία) και το τρίτο, που θα περιλαμβάνει τα έτη 2005 μέχρι τότε που θα καταγραφεί.
Για να γίνει όμως αυτό, θα πρέπει απαραίτητα να δημιουργηθεί μια ομάδα εργασίας, από περισσότερα και ίσως πιο εξειδικευμένα άτομα, για να συγκεντρώσει και να καταγράψει,όλο το υλικό των τελευταίων χρόνων.
Και αυτό γιατί λόγω της μεγάλης ανάπτυξης του αθλήματος και της αύξησης των ομάδων, είναι πάρα πολύ μεγάλο και χρειάζεται συντονισμένη προσπάθεια αλλά και προβληματισμό για τον τρόπο καταγραφής».
Στα σχολεία άρχισε να διδάσκεται το μπάσκετ…
ΤΙ ΛΕΕΙ ΣΤΟ ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ Ο ΜΑΝΩΛΗΣ ΔΡΑΜΗΤΙΝΟΣ
Αλλά ακόμα και των άλλων σχολείων της Μπουρλώτου, του Κοραή, του Απόλλωνα, του Οικονομικού Γ υμνασίου κ.α.. Από αυτό συμπεραίνουμε ότι στα σχολεία είχε αρχίσει να διδάσκεται το Μπάσκετ από τους Γυμναστές, οι οποίοι μάλιστα χωρίς ιδιαίτερες γνώσεις και εμπειρίες για τα μυστικά του αθλήματος, ήταν οι πρώτοι, αφανείς εργάτες, που προσπάθησαν να διδάξουν το Μπάσκετ και με αυτό τον τρόπο να βοηθήσουν στη διάδοση του αθλήματος.
Εδώ θα ήθελα να αναφέρω ορισμένα ονόματα, που κατά την προσωπική μου άποψη, βοήθησαν, καθοριστικά στη διάδοση και εξέλιξη του αθλήματος στο Ηράκλειο και στην Κρήτη γενικότερα. Οι γυμναστές Λευτέρης Γεωργιάδης του Κοραή, ο Κώστας Σπανάκος του 1ου Γυμνασίου, ο Θανάσης Τσακιρίδης της Ακαδημίας, ο Βαγγέλης Καρκανάκης, ο Θέμης Σταματάκης, ο Αλέκος Δραμητινός, ο Μύρων Καλλιατάκης, ο Νίκος Λαμπράκης, ο Γιάννης Γωνιωτάκης.
Από τα σχολεία, λοιπόν, τα Σωματεία άρχισαν να παίρνουν αθλητές – μαθητές, για να ξεκινήσουν δειλά – δειλά και ανάπτυξη της Καλαθοσφαίρισης. Με αυτό τον τρόπο ο Εργοτέλης, ο Ο.Φ.Η. στην αρχή και στη συνέχεια το ΚΑΣΤΡΟ και ο Ο.Α.Η. (τέννις), άρχισαν να μαζεύουν αθλητές και να δημιουργούν τις πρώτες ομάδες Μπάσκετ.
Το 1969, τα σωματεία, για να τονώσουν το ενδιαφέρον, ξεκίνησαν να κάνουν διάφορα ΤΟΥΡΝΟΥΑ, με συμμετοχή σε ορισμένα και ομάδων από την Αθήνα. Επίσης μερικές ομάδες συμμετείχαν και στο πρωτάθλημα της Αμερικανικής Βάσης, το οποίο γινόταν κάθε χρόνο και μάλιστα σε κλειστό Γυμναστήριο. Τότε έγινε και το πρώτο επίσημο πρωτάθλημα από την Ομοσπονδία. Για την διεξαγωγή του Πρωταθλήματος, η Ομοσπονδία θεώρησε απαραίτητη την δημιουργία μιας Τοπικής Επιτροπής, η οποία θα είχε την ευθύνη της τέλεσης των αγώνων.
Ξεκίνησε, λοιπόν, με πρώτο πρόεδρο τον τότε Ν.Ε.Φ.Α. Ηρακλείου ΝΙΚΟ ΛΑΜΠΡΑΚΗ, στην συνέχεια τον ΓΙΑΝΝΗ ΓΩΝΙΩΤΑΚΗ, τον ΒΑΓΓΕΛΗ ΚΑΡΚΑΝΑΚΗ και τέλος τον ΠΑΥΛΟ ΒΑΡΖΑΚΙΑΝ.
Η δική μου ενασχόληση με τα διοικητικά του Μπάσκετ ξεκινά το 1978, όταν ανέλαβα στην αρχή ταμίας και στη συνέχεια Γενικός Γραμματέας στην Τοπική Επιτροπή Ε.Ο.Κ. Ηρακλείου. Το 1980 κατορθώσαμε, μετά από πολλές προσπάθειες, στηριζόμενοι και στην προσωπικότητα και το κύρος του ΠΑΥΛΟΥ ΒΑΡΖΑΚΙΑΝ, να ενώσουμε τις δύο επιτροπές Ηρακλείου και Χανιών, σε μία Τοπική Επιτροπή Ε.Ο.Κ. ΚΡΗΤΗΣ, με έδρα το Ηράκλειο, γεγονός που αποτέλεσε την βάση, για τη δημιουργία της Ε.ΚΑ.Σ.Κ.
Θέλω να τονίσω ότι όσα αναφέρω σε αυτό το σύγγραμμα, είναι προσωπικές γνώσεις και εμπειρίες που έζησα, καθώς επίσης ό,τι κατάφερα να συλλέξω, μετά από μια πολύ κοπιαστική έρευνα, από διάφορες πηγές, κυρίως από την Βικελαία Βιβλιοθήκη. Δυστυχώς έχω λίγα στοιχεία από την Δυτική Κρήτη. Επισημαίνω ότι όλα τα Γαναγραφόμενα, είναι πλήρως τεκμηριωμένα (με φύλλα αγώνα ή εφημερίδα). Οπου δεν κατόρθωσα να βρω τα ανάλογα στοιχεία υπάρχει κενό. (Ελπίζω στο μέλλον, αφού βρούμε τα απαραίτητα στοιχεία, να κατορθώσουμε να συμπληρώσουμε τα κενά.).
Σημαντικές πηγές υπήρξαν οι παρακάτω:
- Αρχείο των Προέδρων της Τ.Ε. Ε.Ο.Κ κ. Γωνιωτάκη Γιάννη, Καρκανάκη Βαγγέλη και Βαρζακιάν Παύλου.
- Βικελαία Βιβλιοθήκη του Δήμου Ηρακλείου
- Εφημερίδα «Πατρίς»
- Εφημερίδα «Μεσόγειος»
- Εφημερίδα «Εθνική Φωνή»
- Εφημερίδα «Ομόνοια»
- Αρχείο κ. Μιχάλη Δασκαλάκη (Ιδιαίτερα στο Φωτογραφικό υλικό)
- Αρχεία, αλλά και προσωπικά βιώματα των κ. Ευαγγελινού Δημήτρη, Τούλη Νίκου και Κανάκη Μιχάλη.
- Επίσης από πολλούς ακόμη βετεράνους αθλήτες και όχι μόνο, που ευχαρίστως ανταποκρίθηκαν σε όποια βοήθεια τους ζήτησα”.