Η στιγμή της Γερμανίας
Δεν είναι από τα αγαπημένα μου, το ομολογώ. Αυτές οι μακροχρόνιες προβλέψεις σε τέτοια τουρνουά δεν είναι κάτι
Ας μην φλυαρώ. Δεν νομίζω να αμφισβητεί κανείς ότι Γάλλοι – Πορτογάλοι έχουν τα καλύτερα ρόστερ, οι Άγγλοι είναι η ίδια (φιλόδοξη) ομάδα τα τελευταία 5-6 χρόνια, δεν την πιστεύω για ψηλά.
Ισπανία και Ιταλία βρίσκονται σε φάση ανοικοδόμησης με νέους προπονητές και φρεσκαρίσματα στις επιλογές, οι Ολλανδοί δείχνουν ικανοί για το κάτι παραπάνω αλλά πρέπει να αποδείξουν ότι δεν είναι ‘’λίγοι’’ στα δύσκολα.
Οι πολύ ποιοτικοί Βέλγοι έχουν δείξει ότι δεν μπορούν, οι βόρειοι (Σκωτία, Δανία) δεν πείθουν ιδιαίτερα, οι Βαλκάνιοι (Σέρβοι – Κροάτες κυρίως) έχουν τα φόντα για έκπληξη, ενώ κάτι Πολωνοί, Ελβετοί, Τσέχοι και η υπόλοιπη… παρέα δεν νομίζω να μας απασχολήσουν ιδιαίτερα.
Ποια έμεινε; Σκόπιμα η Γερμανία. Εκτιμώ χαρακτηριστικά του ποδοσφαίρου τους αλλά όχι το πρωτάθλημα τους, σέβομαι αλλά δεν υποστηρίζω την Εθνική ομάδα της χώρας. Τουναντίον. Όμως, λίγο ο Νάγκελσμαν, το πολύ ενδιαφέρον ρόστερ, η έδρα και ο όμιλος που τους δίνει κίνητρο για καλό ρεμπρίζ, έχουν δρόμο στο τουρνουά.
Όσο κι αν παραδοσιακά οι Γάλλοι με τους Ιταλούς είναι εκείνοι που μου αρέσει να βλέπω στα τουρνουά, ίσως αυτή η στιγμή, αυτό το τουρνουά, είναι για ‘’πάντσερ’’
Η Ολλανδία με τις ταπεινές φιλοδοξίες και την ισχυρή παράδοση
Μια φορά οράνιε, πάντα οράνιε! Οκ, αυτή η Ολλανδία ή για να ακριβολογούμε η Ολλανδία των πολλών τελευταίων ετών δεν πείθει κανέναν ότι μπορεί να πάει μακριά σε μία μεγάλη διοργάνωση αλλά επειδή μας αρέσουν και οι παραδόσεις, ας κρατήσουμε μια πισινή.
Ήμουν αγέννητος (σχεδόν) όταν της δόθηκε ο χαρακτηρισμός «βασίλισσα χωρίς στέμμα» για τους χαμένους τελικούς στο Μουντιάλ του 1974 στη Γερμανία (με Κρόιφ) και του 1978 στην Αργεντινή (χωρίς Κρόιφ).
Θυμάμαι ωστόσο πολύ καλά την καταπληκτική αρμάδα του Ρίνους Μίχελς που πήρε μια εκκωφαντική ρεβάνς (και από τον εαυτό της), κατακτώντας το Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα του 1988 στα γήπεδα (τι σύμπτωση) της Δυτικής Γερμανίας.
Οι τουλίπες άνθισαν με τους Βαν Μπάστεν, Γκούλιτ, Ράικαρντ να κάνουν …όργια στο χορτάρι, μια γενιά υπερταλαντούχων παικτών που έμεινε αξεπέραστη.
Τριάντα έξι χρόνια μετά κι αφού μεσολάβησαν κάποιες καλές εμφανίσεις σε Παγκόσμια Κύπελλα, οι οράνιε επιστρέφουν στα γερμανικά γήπεδα, με πολύ ταπεινές φιλοδοξίες αλλά και μια ισχυρή παράδοση, έχοντας παίξει 2 τελικούς στη χώρα των «πάντσερ».
Να περάσουν αρχικά από έναν σχετικά βατό όμιλο που έχει γκραν φαβορί τη Γαλλία (Αυστρία, Πολωνία οι άλλοι τους αντίπαλοι) και μετά στο πρώτο νοκ άουτ, θα βρουν λογικά απέναντί τους έναν εύκολο αντίπαλο από τον 5ο όμιλο (Ουκρανία, Σλοβακία, ή Ρουμανία).
Με τα …ψέματα, η ομάδα του Ρόναλντ Κούμαν (κι αυτός παρών φυσικά στο μαγικό καλοκαίρι του 1988) μπορεί να φθάσει στα προημιτελικά (όπως στο Μουντιάλ του Κατάρ) και μετά έχει ο θεός…
Από τα βαριά χαρτιά της διοργάνωσης, σίγουρα η οικοδέσποινα Γερμανία και η Ισπανία που συνδυάζει σύστημα και ταλέντο, είναι ικανές να πάνε μέχρι τέλους. Τους Γάλλους δεν τους βλέπω διψασμένους, οι Αγγλοι έχουν τα αιώνια κόμπλεξ τους, Πορτογαλία, Ιταλία και Βέλγιο έχουν προοπτικές αλλά δεν τους πιστεύω.
Για έκπληξη, θα πάρω την Τουρκία που θα δώσει όλα της τα παιχνίδια ουσιαστικά εντός έδρας και διαθέτει αρκετά αξιόλογο υλικό, με παίκτες που πάντα τα δίνουν όλα σε κάθε αγώνα, ανεξαρτήτως αντιπάλου…
Η Αγγλία, η Γαλλία και η… Ιβάνα
Δροσιά στον «καύσωνα» του φετινού καλοκαιριού αναμένεται να αποτελέσει για όλους εμάς τους ποδοσφαιρόφιλους η διοργάνωση του Euro 2024 που ξεκινάει αυτή την Παρασκευή στο Μόναχο και θα μας κρατήσει συντροφιά για ένα ολόκληρο μήνα.
Περιττό να αναφέρω ότι η όλη διαδικασία είναι κάτι σαν ιεροτελεστία, στην οποία συμμετέχουν κυρίως οι άνδρες με τον γυναικείο πληθυσμό να καταριέται την στρογγυλή θεά που απειλεί να μπει ως το… τρίτο πρόσωπο σε πολλά σπίτια και να δημιουργήσει προβλήματα στα ζευγάρια.
Εμείς, βέβαια, απτόητοι και πιστοί στις συνήθειες μας. Καναπές, πίτσα, μπύρα και η μικρή οθόνη αρκούν για να γεμίζουν τα βράδια μας. Άντε και κανένα στοιχηματάκι για να περνάει η ώρα και να μεγαλώνει η αγωνία. Αρνητικό το ότι η Εθνική μας δυστυχώς δεν θα είναι παρούσα σε αυτό το μεγάλο ραντεβού. Είκοσι χρόνια μετά το έπος της Πορτογαλίας θα αποτελούσε την ιδανική συγκυρία για να βρεθεί στα γήπεδα της Γερμανίας, να θυμίσει την επιτυχία της και να διεκδικήσει κάτι καλό αλλά ας όψεται η Γεωργία…Και η Εθνική μας από τον καναπέ, λοιπόν…
Όχι ότι θα σήκωνε την κούπα αφού τα θαύματα μια φορά γίνονται αλλά ποτέ δεν ξέρεις. Φαβορί δεν θα ήταν κι ας βρίσκεται στο κλάμπ των ομάδων που έχουν κατακτήσει το τρόπαιο και δεν είναι και πολλές. Από 3 φορές η Γερμανία και η Ισπανία, από 2 η Ιταλία και η Γαλλία και από μια η Σοβιετική Ένωση, η Τσεχία, η Πορτογαλία, η Ολλανδία, η Δανία και η Ελλάδα. Την τελευταία φορά, τρία χρόνια πριν το σήκωσε η Ιταλία, το «έκλεψε» από τους Άγγλους στο Γουέμπλει, στην διαδικασία των πέναλτι. Οι Άγγλοι αν αποφύγουν τα πέναλτι που είναι κατάρα για αυτούς μπορούν να μπουν στην λίστα των τροπαιούχων-είναι οξύμωρο να μην το έχουν καταφέρει ακόμα.
Στα φαβορί πέραν των Άγγλων η Γαλλία με την παρέα του Εμπαπέ να είναι έμπειρη σε τέτοιες διοργανώσεις κι από κει και πέρα η οικοδέσποινα Γερμανία, η Ισπανία και η Πορτογαλία του 39χρονου πλέον Ρονάλντο.
Ο CR7 ενδεχομένως να ήθελε να κλείσει την καριέρα του-μέχρι πότε θα αγωνίζεται;-με ένα Ευρωπαικό αλλά υπάρχουν κι άλλοι που το…λιγουρεύονται και με περισσότερες πιθανότητες. Για να μην το κουράζω: (Προ)βλέπω Αγγλία και μετά τους Γάλλους. Δεν κρύβω όμως πως θα ήθελα την Κροατία να φτάσει όσο πιο ψηλά γίνεται και ο λόγος είναι προφανής. Για τα…μάτια της Ιβάνα Κνόλ (φωτογραφία) του μοντέλου από την Κροατία που έγινε γνωστή στα Παγκόσμια Κύπελλα της Ρωσίας και του Κατάρ, καθώς και στο Euro που έγινε το 2021.
Καλή μας διασκέδαση…