Ένα εξόχως δυνατό σύμφωνο των λέξεων Κρητικό μπάσκετ, το “Τ”, κείτεται από χθες το απόγευμα στο νέο κοιμητήριο Ηρακλείου.
Το “Τ” που ανήκει καθ’ ολοκληρίαν στον Νίκο Τούλη, στον άνθρωπο που εκτόξευσε το άθλη- μα και χθες στον Αγ. Τίτο Ηρακλείου, δεκάδες Ηρακλειώτες τον συνόδευσαν στην τελευταία κατοικία του, δείχνοντας την αγάπη τους και τον σεβασμό τους.
Ήταν εκεί ο δήμαρχος Ηρακλείου κ. Λαμπρινός, οι βουλευτές κ.κ. Σενετάκης, Συντι- χάκης, ο αντιπεριφερειάρχης Αθλητισμού κ. Πιτσούλης, ο πρόεδρος της ΠΕΔ Κρήτης κ. Κουράκης, αντιδήμαρχοι, πρόεδροι φορέων και συλλόγων, παράγοντες του αθλητισμού, πρώην αθλητές του εκλιπόντος, συνεργάτες, συγγενείς (ο αδελφός του Μίμης ήταν συντετριμμένος) και δεκάδες φίλοι. Φίλοι όλων των σπορ, αλλά και της 67χρονης πορείας του στον κόσμο.
Ήρθαν από Αθήνα, Ρέθυμνο και από άλλες απομακρυσμένες περιοχές για να του αποδώσουν φόρο τιμής. Στον Τούλη, το μεγάλο “Τ” του Κρητικού μπάσκετ, που τίμησε όσο κανένας άλλος το επάγγελμα του προπονητή και έδωσε τα φώτα του σε δεκάδες αθλητές. Στα παιδιά του, όπως τα έλεγε. Έδωσε μάχες πολλές με το πρόβλημα (30 χρόνια) της καρδιάς του και αποδείχθηκε μέγας μαχητής ζωής, πραγματικός ΝΒΑer, άσχετα εάν απευθυνόμενος στους φίλους του έλεγε “είσαι ΝΒΑ…”. Και σε όλους έδωσε, ένα από τα μεγαλύτερα μαθήματα ζωής. Της μάχης. Να μάχεσαι και θα βγεις νικητής!
Ο Νίκος Τούλης, ήταν ένας άνθρωπος που επηρέασε όσο λίγοι το μπάσκετ στην Κρήτη από την θέση του προπονητή και του παράγοντα.
Υπήρξε μορφή για το άθλημα. Αθλητής στην αρχή, αλλά καταξιώθηκε σαν προπονητής. Έδωσε δείγματα γραφής με τη ΓΕΗ (1980) ενώ το αποκορύφωμα ήταν η ξέφρενη πορεία του «Ηράκλειο»ΟΑΑ από τα τοπικά πρωταθλήματα μέχρι την Α1 το 1995. Ακολούθως, πέρασε από την θέση του μάνατζερ της ομάδας.
Ο Νίκος Τούλης τα τελευταία χρόνια ήταν πρόεδρος του Συνδέσμου Βετεράνων Καλαθοσφαιριστών Ηρακλείου (ΣΒΕΚΗ), όντας ένας από τους ηγέτες αυτής της προσπάθειας.
Η κόρη του Κορίνα στον επικήδειο δεν ξέχασε να αναφέρει τις τελευταίες σημειώσεις του. Σαν ένα αποχαιρετιστήριο… Σαν να το περίμενε…
“Πολλές και δύσκολες μάχες…
Μάχες με αστραπές, με βροντές, με βροχές, με καταιγίδες.
Μεγάλος πόλεμος… πόλεμος που πρέπει να βγεις
ΝΙΚΗΤΗΣ
Που περιμένεις να βγει ο ήλιος, να λάμψει η μέρα να ξυπνήσεις, να σηκωθείς, να περπατήσεις,
να γελάσεις, να αγκαλιάσεις,
να χαρείς και να χαρούν να ξαναθυμηθείς και να ξαναθυμηθούν,
ποιο: είναι το μεγαλύτερο αγαθό της ζωής.
Δεν με πιστεύεις… Ρώτα.
Ρώτα την Σίσσυ, ρώτα την Κορίνα, ρώτα τον Μίμη, Πάντα εκεί, πάντα μαζί, πάντα στο προσκέφαλο ή… έξω από την κλειστή πόρτα,
με συντροφιά τους, τα βουρκωμένα μάτια, το δικό τους αγκάλιασμα, τη δική τους αγωνία, τη δική τους υπομονή, – ανυπομονησία, τη δική τους ελπίδα.
Για την δική μας ΝΙΚΗ
Τι να τους πω; δυο λέξεις μόνο.
ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΙ, ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ”.
Και ιδιαίτερα στάθηκε στους ιατρούς και νοσηλευτές που τον φρόντισαν…
“Με στόφα νικητή”
Η Κορίνα που δεν έφυγε στιγμή από κοντά του (όπως και η γυναίκα του Σίσσυ) και του έδωσε δύο εγγόνια, είπε:
“Ο Νίκος θα βρίσκεται εδώ, ίσως όχι σαν φυσική παρουσία αλλά πάντα. Ολοζώντανος, μέσα από την ψυχή μας, τη σκέψη μας και την καρδιά μας. Είσαι γίγαντας, ένα θεριό εξωτερικά και εσωτερικά και φεύγεις νικητής.
Γιατί έτσι γεννήθηκες με στόφα νικητή.
Στόχος σου πάντα να νικάς είτε με την ιδιότητα του αθλητή, είτε με του προπονητή γιατί η προσωπικότητά σου δεν συμβιβάζεται και δεν δέχεται τίποτα λιγότερο από τη νίκη.
Ποτέ δεν αντιμετώπισες τον εαυτό σου σαν ασθενή και σε μια μάχη 30 χρόνων κατάφερες μέσα από την αισιοδοξία, το σθένος, τη μαχητικότητα, το δυναμισμό του χαρακτήρα σου να ξεπερνάς κάθε εμπόδιο στο διάβα σου και να πετυχαίνεις το ακατόρθωτο. Δεν ξέρω ποιος άλλος θα έφτανε μέχρι εδώ. Πόση αντοχή, πείσμα και προσήλωση στον στόχο σου, να γυρνάς, ξανά και ξανά. Το ελάττωμά σου, είναι που βάζεις πάντα τα μικρά και ασήμαντα προβλήματα των άλλων πάνω από τα δικά σου, όσο σωματικά και ψυχικά ταλαιπωρημένος κι αν είσαι, στέκεσαι αμετάβλητος βράχος σε όποιον έχει ανάγκη, αψηφώντας εσένα.
Για τον χαρακτήρα σου, την ηθική, την ακεραιότητα, την τιμιότητα, τη δικαιοσύνη σου έχουν ήδη μιλήσει οι πράξεις σου. Πόση περηφάνια που είμαι αίμα σου και πέραν από το γεγονός ότι δεν φτάνει μια ζωή να σε ευγνωμονώ για όσα μου προσέφερες, μου έχεις χαρίσει ένα πολύτιμο δώρο, τα μάτια σου και κληρονομώντας ο γιος μου με τη σειρά του τα μάτια της μάνας του, μέσα από το βλέμμα του που θα είσαι στην καθημερινότητά μου δίπλα μου, όπως πάντα, για πάντα!.
Η επιβλητική σου παρουσία, οι πεποιθήσεις σου, η συμβολή σου στα κοινά, η ντομπροσύνη σου, η μοναδικότητα, η χαρισματικότητά σου, η ανιδιοτελής προσφορά σου είναι ακράδαντα συνδεδεμένα με την κοινωνία του Ηρακλείου.
Η οικογένειά σου, οι φίλοι σου και η μπασκετική σου οικογένεια εντός και εκτός Κρήτης είμαστε και σήμερα όλοι εδώ για σένα. Βλέπεις πόσος κόσμος σε εκτιμάει, όπως εσύ εκτιμάς τον καθένα ξεχωριστά και στο μικρό αλλά καλό μέρος της καρδιάς σου, μας έχεις όλους στριμώξει αλλά εν τέλει κατάφερες να βάλεις μέσα.
Η μαμά και εγώ σε λατρεύουμε.
Ζεις μέσα μου αγαπημένε μου Νίκο, άντρα μου γενναίε, σπουδαίε, είσαι ΝΒΑ, καλά τρίποντα στον παράδεισο…”.
Ο αντιδήμαρχος Κώστας Βαρδαβάς τόνισε: “Άφησε την σφραγίδα του στα αθλητικά δρώμενα του νησιού και στον εργασιακό αθλητισμό του Δήμου. Ένα πρωτάθλημα που θα φέρει το όνομά του από εδώ και στο εξής”.
Η αντιδήμαρχος και μέλος του ΔΟΠΑΦΜΑΗ κ. Καναβάκη κατέθεσε ψήφισμα του Οργανισμού για την Ένωση Γυμναστών Ηρακλείου η πρόεδρός της κ. Ρινακάκη και για το “Ηράκλειο” ΟΑΑ ο κ. Δραμητινός.