Πλήθος κόσμου στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Μηνά το Σάββατο το μεσημέρι αποχαιρέτησε τον μεγάλο ποδοσφαιριστή – “κανονιέρη” του ΟΦΗ Δημήτρη Παπαδόπουλο, ο οποίος άφησε την τελευταία του πνοή την Παρασκευή σκορπώντας θλίψη σε όλο το Ηράκλειο.
Και το φέρετρο του τυλιγμένο με τη σημαία του ΟΦΗ που τόσο αγάπησε ο παλαίμαχος ποδοσφαιριστής. Και δίπλα του η αγαπημένη του, η στηλοβάτισσά του γυναίκα Μαρία και τα δύο του παιδιά, ο Μανώλης και η ‘Αννα..
Ο Δημήτρης Παπαδόπουλος ήταν μια τεράστια μορφή για το ηρακλειώτικο ποδόσφαιρο. Άφησε το στίγμα του στο ελληνικό ποδόσφαιρο και οι ιδέες του παρακαταθήκη στο άθλημα που τόσο αγάπησε.
«Ο Βουζουνεράκης είχε το όνομα, ο Παπαδόπουλος την χάρη» έλεγε στο προαύλιο του Αγ. Μηνά ο παλιός μαραθωνοδρόμος του ΟΦΗ Στέφανος Αντωνάκης που έζησε τις παλιές στιγμές του ΟΦΗ… Ο Παπαδόπουλος ήταν άρχοντας. Έτσι τον θυμόμαστε όλοι όσοι είχαμε συνεργαστεί μαζί του.
Τούτο δεν εμπίπτει στη συλλήβδην απενοχοποίηση όλων εκείνων που εκδημούν και θεωρούμε ότι ως νεκροί δεδικαίωνται. Άλλωστε για την αρχοντιά, για το κιμπαριλίκι, για την αγνότητα, για την τιμιότητα, χώρια τα ποδοσφαιρικά προσόντα του, ο Παπαδόπουλος είχε δικαιωθεί προ πολλού. Δικαιώθηκε από αυτούς που τον γνώρισαν, τον ήξεραν, τον εκτίμησαν και σήμερα νιώθουν σαν να έχουν φάει μια γερή μπουνιά στο στομάχι…
Το φέρετρο με τη σορό του αδικοχαμένου Δημήτρη Παπαδόπουλου μετέφεραν παλιοί συμπαίκτες του (Πασσάς, Συντιχάκης, Κορωνάκης, Γιαλαμάς, Χριστοφής, Τζιράκης, Τσαγκαράκης) στον ΟΦΗ. Και τον αποχαιρέτησαν συμπαίκτες και αντίπαλοι…
Ο πρόεδρος του Συνδέσμου Παλαιμάχων του ΟΦΗ, συμπαίκτης του στα γήπεδα και στον σύλλογο Σήφης Κορωνάκης αλλα και ο Γιώργος Κλάδος, μια και ο εκλιπών υπήρξε στέλεχος του ΟΤΕ, εκφώνησαν επικήδειους. Αντιπαλος το Σάββατο δεν βρέθηκε να πει κάτι αλλά όλοι ξέρουμε τον σεβασμό που του έτρεφαν.
Μάλιστα το απέδειξαν το 2018 με την βράβευσή του από τον Σύνδεσμο Προπονητών Χανίων. Ο ιδιος τότε ειχε πει. «Αισθάνομαι την ανάγκη να ευχαριστήσω δημόσια τον Παγκρήτιο Σύνδεσμο Προπονητών ποδοσφαίρου Χανίων για την τιμή που μου έκανε να με βραβεύσει για την προσφορά μου στο κρητικό ποδόσφαιρο.
Πραγματικά με συγκίνησε αυτή η βράβευση, ιδιαίτερα γιατί προερχόταν από μια πόλη όπου τα αισθήματα ήταν πάντα «αντίπαλα». Όμως μέσα από την αντιπαλότητα αναδείχθησαν φιλίες και αμοιβαία συναισθήματα που αντέχουν στον χρόνο».
Ο ιδιος ακόμα κι αν… ξαναζούσε, πάλι με το ποδόσφαιρο θα ασχολιόταν. Παλαιότερα ειχε πεί: «Ήμουν σχεδόν 20 χρόνια επαγγελματίας ποδοσφαιριστής και οι αναμνήσεις είναι πολλές. Αν είχα τη δυνατότητα να επιλέξω ξανά με το τι θα ήθελα να ασχοληθώ, σίγουρα θα ήταν το ποδόσφαιρο. Αγαπώ πολύ το χώρο και δε θα μπορούσα να φανταστώ τη ζωή μου διαφορετικά».
Η πιο δυνατή στιγμή που θυμόταν και φυσικά πήρε μαζί του ήταν «όταν ανέβηκε ο ΟΦΗ στην Α’ Εθνική κατηγορία για πρώτη φορά. Ο τελευταίος αγώνας μπαράζ είχε γίνει στα Χανιά και όταν επιστρέψαμε μας υποδέχτηκε ο κόσμος σαν ήρωες.
Αμέτρητες χιλιάδες κόσμου είχαν έρθει στο άγαλμα του Κόρακα, μας δαφνοστεφάνωσαν, ο κόσμος έκλαιγε, φώναζε… Ήταν κάτι πρωτόγνωρο για τον κόσμο του Ηρακλείου και φυσικά για μας. Πώς είναι δυνατόν να ξεχάσω ποτέ αυτές τις στιγμές; Όμως φυσικό είναι να υπάρχουν και κακές στιγμές, που συνήθως είναι και οι περισσότερες, εγώ όμως κρατάω κυρίως τις καλές.
Η χειρότερη ήταν το 1971 όταν η ομάδα έπεσε για πρώτη φορά στη Β’ Εθνική, όπου ήμασταν όλοι απογοητευμένοι, όπως και κάποιες ήττες με μεγάλες ομάδες που θέλαμε πάρα πολύ τη νίκη. Επίσης, προσωπικά όταν σταμάτησα το ποδόσφαιρο ήταν πάρα πολύ δύσκολα. Για πάρα πολύ καιρό ονειρευόμουν ότι έχω προπόνηση ή ότι έχω αγώνα».
Γεννήθηκε στο Ηράκλειο της Κρήτης το 1950 από γονείς Μικρασιάτες πρόσφυγες. Το 1960, στην ηλικία των 10 ετών, εντάχθηκε στα τμήματα υποδομών του Εργοτέλη και το 1964, στην ηλικία των 14 ετών, εντάχθηκε στην ανδρική ομάδα και έκανε ντεμπούτο στο πρωτάθλημα της Β΄ Εθνικής που αγωνίστηκε η ομάδα τη σεζόν 1964-65. Συνέχισε για ακόμη 2 χρονιές στην ομάδα του Εργοτέλη, αγωνιζόμενος στην Γ΄ Εθνική τη σεζόν 1965-66 και στην Β΄ Εθνική τη σεζόν 1966-67.
Το 1967 μετακινήθηκε μαζί με άλλους 4 συμπαίκτες του στον ΟΦΗ. Για τον Εργοτέλη είχε πει: «έχει θέση στην καρδιά μου ως πρώτη μου αγάπη»! Και οι δρόμοι τους συναντήθηκαν ξανά μετά το τέλος της ποδοσφαιρικής του καριέρας με το που ασχολήθηκε με την προπονητική
. Αρχικά ανέλαβε την τεχνική ηγεσία του Εργοτέλη, τον οποίο την σεζόν 1984-85 οδήγησε στην Γ΄ Εθνική, έπειτα από αγώνα μπαράζ με τον Ολυμπιακό Χαλκίδας. Σαν να ξεπλήρωσε τότε ένα χρέος…
Αγωνίστηκε επίσης στην ΑΕΚ και στον Ηρόδοτο. Το καλοκαίρι του 1980 πήρε μεταγραφή στην ΑΕΚ, έπειτα από εισήγηση του προέδρου της, Λουκά Μπάρλου. Με τη φανέλα της αθηναϊκής ομάδας αγωνίστηκε για 1 χρόνο και το καλοκαίρι του 1981 μεταπήδησε στον Ηρόδοτο, με τον οποίο αγωνίστηκε για 2 χρονιές στην Β΄ Εθνική και το 1983 έκλεισε την ποδοσφαιρική του καριέρα.
Στην Εθνική Ελλάδας σημείωσε 1 συμμετοχή σαν παίκτης του ΟΦΗ, όποτε και το 1977 κλήθηκε από τον προπονητή Αλκέτα Παναγούλια και αγωνίστηκε με αντίπαλο την Γιουγκοσλαβία στη Θεσσαλονίκη για το Βαλκανικό Κύπελλο.
Μετά που κρέμασε τα παπούτσια του και ασχολήθηκε με την προπονητηκή, το 1985 συνεργάστηκε με τον Ευγένιο Γκέραρντ, αναλαμβάνοντας την ακαδημία του ΟΦΗ μέχρι και το 1997. Από το 2002 μέχρι το 2006 εργάστηκε στις ακαδημίες του Εργοτέλη και από το 2006 έως τον θάνατό του ασχολήθηκε με τις δικές του ακαδημίες ποδοσφαίρου στο αθλητικό κέντρο που δημιούργησε στο Ηράκλειο.
![Ο μεγάλος ποδοσφαιριστής του ΟΦΗ Δημήτρης Παπαδόπουλος]()
Τι λένε φίλοι και συμπαίκτες του…
Φίλοι και συμπαίκτες του ανθρώπου που έγραψε με χρυσά γράμματα το όνομά του στην ιστορία του ΟΦΗ μιλούν για τον Δημήτρη Παπαδόπουλο.
ΝΙΚΟΣ ΣΥΡΙΓΩΝΑΚΗΣ (αντιπεριφερειάρχης): “Αποχαιρετήσαμε με ευλάβεια, μία εμβληματική προσωπικότητα που υπηρέτησε το Ποδόσφαιρο και τον Αθλητισμό γενικότερα, με Ήθος και Αξιοπρέπεια.
Ο Δημήτρης Παπαδόπουλος υπήρξε μία Ηγετική Φυσιογνωμία που άφησε το δικό του στίγμα στο Ελληνικό Ποδόσφαιρο μια άλλη εποχή, αυτή του ρομαντισμού και της Ανιδιοτέλειας.
Μετέπειτα βοήθησε στα μέγιστα στην Ανάπτυξη των Ακαδημιών στο Νησί μας.
Οι παρακαταθήκες που μας αφήνει ο Δημήτρης, πρέπει ν’ αποτελέσουν παράδειγμα προς μίμηση για τους Νεότερους.
Τα θερμά μου συλλυπητήρια στην οικογένειά του και στους οικείους του».
ΜΑΝΩΛΗΣ ΣΥΝΤΙΧΑΚΗΣ (παλαίμαχος ποδοσφαιριστής): «Το ποδόσφαιρο στην Ελλάδα και στην Κρήτη πενθεί. Βουβός πόνος, φίλοι και φίλες, στο άκουσμα του θανάτου του Δημήτρη Παπαδόπουλου. Χάσαμε έναν απίστευτο άνθρωπο, παικταρά και κύριο σε όλα του. Ας είναι ελαφρύ το χώμα που τον σκέπασε».
ΜΑΝΩΛΗΣ ΠΑΤΕΜΤΖΗΣ (παλαίμαχος ποδοσφαιριστής): «Σιγά που πέθανε ο Δημήτρης. Πάντα σε κάποιο γήπεδο θα τον βλέπουμε».
ΚΩΣΤΑΣ ΒΟΡΔΟΝΕΡΑΚΗΣ (παλαίμαχος ποδοσφαιριστής): “Δυστυχώς πάλι ο θάνατος πήρε ένα από τα καλύτερα παιδιά στο Ηράκλειο, τόσο σαν ποδοσφαιριστής οσο και σαν άνθρωπος. Η θλίψη μεγάλη. Καλό ταξίδι Δημήτρη και καλή αντάμωση φιλε».
Οι συλλυπητήριες ανακοινώσεις συνεχίζονται από τους: ΣΥΡΙΖΑ, βουλευτή κ. Ηγουμενίδη, Ακ. ΑΕΚ.