Με την συμπλήρωση τριων μηνών από το θάνατο του παλιού ποδοσφαιριστή του ΟΦΗ Μιχάλη Λέκκα ο προπονητής στίβου της Αθλητικής Ακαδημίας Ηρακλείου, εκπαιδευτικός φυσικής αγωγής Αντώνης Τσατσάκης μας έστειλε την εξής επιστολή:
«Στο άκουσμα του θανάτου του Μιχάλη Λέκκα, παλαίμαχου – πολυαθλητή του ΟΦΗ, δέχθηκα τηλεφώνημα από τον κ. Γιώργο Δραμουντάνη, προπονητή στίβου του ΟΦΗ επί δεκαετίες, μου μίλησε με μεγάλη συγκίνηση για τον χαμό του αδελφικού του φίλου.
Δεν μπορέσαμε να πάμε στην εξόδιο ακολουθία, λόγω της καραντίνας. Με ρωτούσε αν οι εφημερίδες έγραψαν κάτι για την προσφορά του στον αθλητισμό του Ηρακλείου και όχι μόνο. Τον καθησύχασα όταν ανέφερα ότι έκαναν αναφορά στον χαμό του.
Ο κ. Δραμουντάνης, ο άνθρωπος, που με βοήθησε προσωπικά όσο κανένας άλλος και του χρωστάω πολλά, ήθελε να κάνουμε ένα αφιέρωμα στην μνήμη του Μιχάλη Λέκκα.
Συναντηθήκαμε σε στέκι στην πάροδο της Ιδομενέως και μαζί στην παρέα ήταν και ο κ. Γιώργος Στρατάκης ,μεγάλη δόξα του ΟΦΗ και του κρητικού ποδοσφαίρου. Η συζήτηση ήταν ελεύθερη.
Αδελφικοί φίλοι, με τον Μιχάλη Λέκκα και οι τρείς με ξεχωριστές εμπειρίες ο καθένας.
Τους ρώτησα πώς γνωρίσθηκαν.
Ο Μιχάλης Λέκκας είχε καταγωγή από το Ρέθυμνο. Εκεί τέλειωσε τις τρεις πρώτες τάξεις του γυμνασίου και στην συνέχεια ήλθε στο Ηράκλειο. Έκανε οικογένεια, είχε δύο αγόρια τον Αλέξη και τον Μανώλη. Ο Αλέξης υπήρξε αθλητής ακοντισμού στον ΟΦΗ.
Μια άγνωστη πτυχή του Μιχάλη Λέκκα ήταν ότι δίδαξε ως δάσκαλος στα εκπαιδευτήρια Μπουρλώτου για κάποιο διάστημα και αργότερα ασχολήθηκε με ασφάλειες και επιχειρήσεις.
Στο Ηράκλειο γνωρίσθηκε με τον κ. Δραμουντάνη και κ. Στρατάκη, όπου σαν παιδιά της Χανιώπορτας γυμναζόντουσαν καθημερινά στον χώρο που είναι τώρα το στάδιο Ελευθερίας για στίβο και άλλα αθλήματα και για το ποδόσφαιρο λίγο παραπάνω προς το Κομμένο Μπεντένι στα λεγόμενα «Χεντέκια».
Σε ερώτησή μου πως ήταν σαν αθλητής ο κ. Δραμουντάνης ανέφερε ότι ήταν ένα μεγάλο ταλέντο σπάνιο για την εποχή εκείνη. Ήταν ακούραστος αφού έκανε σχεδόν όλα τα αγωνίσματα στίβου μαζί και το ποδόσφαιρο.
Είχε επιτυχίες όσο κανένας άλλος την περίοδο εκείνη, αφού εκτός από τον στίβο έπαιζε ποδόσφαιρο, βόλεϊ, μπάσκετ, έκανε κολύμβηση, καταδύσεις και πόλο και για «χόμπυ» έπαιζε και τένις.
Στον στίβο όπου συμμετείχε κέρδιζε όλα τα αγωνίσματα και βέβαια χωρίς την καθοδήγηση προπονητή. Όμως πάντα κοντά του ο «αδελφός» όπως αποκαλούσε τον κ. Δραμουντάνη.
Στους αγώνες της εποχής Πανηράκλεια, Αρκάδια, Βενιζέλεια είχε μόνο νίκες. Ζήσανε μεγάλες στιγμές σαν αθλητές τότε του ΟΦΗ, αφού βοηθούσε ο ένας τον άλλον σε κάθε αγώνα που συμμετείχαν.
Με τον κ. Στρατάκη έπαιξαν μαζί ποδόσφαιρο την Α’ ομάδα τότε του ‘’Ομίλου’’ όπως έλεγαν τον ΟΦΗ. Τα καλύτερα είχε να πει ο κ. Στρατάκης για τον ΤΕΡΜΑΤΟΦΥΛΑΚΑ Μιχάλη Λέκκα, άνθρωπος με κεφαλαία, φίλος με όλη την σημασία της λέξης, δίκαιος και πάντα με το χαμόγελο. Τον θαύμαζε για το ταλέντο του και σαν αδελφικοί φίλοι συνέχισαν να κάνουν παρέα και μετά που σταμάτησαν τον αθλητισμό.
Και οι δύο συνομιλητές, ανέφεραν πόσο πολύ τους πρόσεχε ως φίλος αλλά και την βοήθεια που πρόσφερε σε αυτούς στην προσωπική τους ζωή, αλλά και σε πολύ κόσμο. Τι προτιμούσε περισσότερο το ποδόσφαιρο ή τον στίβο; ήταν η ερώτηση στον κ. Στρατάκη. Η απάντηση ήταν, ότι λίγο παραπάνω είχε το ποδόσφαιρο γιατί του άρεσε η θέση του τερματοφύλακα και μετά ο στίβος. Σε αυτό συμφώνησε και ο κ. Δραμουντάνης.
Είχανε όμορφες εμπειρίες, στο ποδόσφαιρο, με πρόεδρο τον αείμνηστο Μανώλη Παπακαλιάτη, γενικό αρχηγό τον «Τσακίρα» και έφορο τον Βαγγέλη Τακάκη. Ηταν πολύ δύσκολο την περίοδο αυτή να ασχολούνται με το ποδόσφαιρο.
Όση ώρα μου έλεγαν για τον Μιχάλη Λέκκα και οι δύο «αδελφοί » του όπως τους αποκαλούσε ο ίδιος, διέκρινα πραγματικά το «δέσιμο» που είχαν, αφού οι απόψεις τους για αυτόν τον άνθρωπο ταυτίζονταν και με συγκίνηση, συμπλήρωνε ο ένας τον άλλον με λόγια αλήθειας και πραγματικότητας.
Τελειώνοντας αυτό το μικρό αφιέρωμα στον Μιχάλη Λέκκα, θέλω να αναφερθώ στην γνωριμία μας όταν ήρθε στο στάδιο για να βοηθήσει το τμήμα στίβου που ανήκα και΄ γώ σαν αθλητής του ΟΦΗ και την αγάπη που είχε για όλα τα παιδιά, όταν μας συνόδευε στις αποστολές εντός Κρήτης όπως στα Αρκάδια και σε διασυλλογικούς αγώνες στα Χανιά. ΑΙΩΝΙΑ ΤΟΥ Η ΜΝΗΜΗ.
Έφυγα συγκινημένος, για αυτά που έμαθα για τον Μιχάλη Λέκκα αλλά και για την θέληση την αγωνιστικότητα και την αγάπη, που είχαν αυτοί οι άνθρωποι μεταξύ τους εκείνα τα χρόνια αλλά και την διατήρηση της φιλίας τους στην συνέχεια.
Είδα όμως και σ’ αυτούς που έχουν αφήσει το στίγμα τους στον αθλητισμό, τόσο ο κ. Δραμουντάνης όσο και ο κ. Στρατάκης, ΗΘΟΣ –ΣΕΒΑΣΜΟ- ΕΚΤΙΜΗΣΗ ΚΑΙ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ, αξίες που κατέχουν στο μέγιστο βαθμό. Τους ευχαριστώ πολύ».