Οι αγρότες της Κρήτης έχουν αρχίσει πλέον να πιστεύουν σε δεισιδαιμονίες και προλήψεις.
Και πώς να μην το κάνουν άλλωστε, όταν από πέρυσι μέχρι και φέτος πλήττονται καθημερινά ολοένα και περισσότερο. Στην αρχή ήταν ο δάκος.
Μετά ήταν ο κοροναϊός, στη συνέχεια και πάλι ο δάκος, ενώ τώρα όσο προσπαθούσαν να ορθοποδήσουν και να μπουν σε μία σειρά ώστε να μην εγκαταλείψουν εντελώς τις περιουσίες τους, ήρθε το χαλάζι.
Κι όλα αυτά συμβαίνουν ενώ ακόμα διαπραγματεύονται αποζημιώσεις από το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης, τον ΕΛΓΑ και την Ευρωπαϊκή Ένωση για καταστροφές της περυσινής χρονιάς.
Οι καταστάσεις μοιάζουν πια τραγικές για όλους, αλλά ειδικότερα τη δεδομένη στιγμή για τους παραγωγούς που δραστηριοποιούνται στο βόρειο τμήμα του νησιού το οποίο υπέστη χθες σχεδόν ολοκληρωτική καταστροφή.
Είναι χαρακτηριστικό ότι από τα δυτικά της Περιφερειακής Ενότητας Χανίων έως και τα όρια του Δήμου Χερσονήσου στο βόρειο κατά κανόνα τμήμα του νησιού, οι καταστροφές που υπέστησαν οι ελαιοκαλλιέργειες δεν έχουν προηγούμενο, καθώς όσοι καρποί δεν έπεσαν εξαιτίας της χαλαζόπτωσης έχουν πληγεί τόσο πολύ που μοιραία δεν μπορούν να προσφέρουν παρά ένα ιδιαίτερα υποβαθμισμένο προϊόν.
Ο ΕΛΓΑ αναμένεται να βγει προκειμένου να εκτιμήσει το ύψος των ζημιών και να αποφανθεί για το μέγεθος της καταστροφής, η οποία όμως είναι ορατή και με γυμνό μάτι.
Οι εξελίξεις έρχονται σε μια περίοδο που οι ειδικοί επιστήμονες είχαν επισημάνει την ανάγκη για όσο το δυνατόν πιο πρώιμη συγκομιδή, προκειμένου να αντιμετωπιστεί μια πολύ πιθανή νέα επέλαση του δάκου.
Παρ’ όλα αυτά, οι παραγωγοί σε μεγάλη πλειοψηφία είχαν προετοιμαστεί κατάλληλα κι εφόσον δεν υπήρχε το πλήγμα της χαλαζόπτωσης θα μπορούσαν να διεκδικήσουν την παραγωγή ενός σχετικά καλού προϊόντος.
Την ίδια στιγμή, οι θερμοκηπιακοί παραγωγοί περίμεναν με αγωνία διευκρινήσεις από τον αρμόδιο Υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης για να διασώσουν όχι την παραγωγή, αλλά το επάγγελμα τους, το οποίο φαίνεται πλέον ότι βρίσκεται στο χείλος της καταστροφής.
Τα προβλήματα είναι τεράστια, ενώ κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει ποιο θα είναι το κατάλληλο ύψος παρεμβάσεων κι ενισχύσεων από πλευράς του Κράτους που θα συμβάλει στην μη κατάρρευση ενός ολόκληρου κλάδου.