Γιατί η ζωή δεν είναι δράμα, «είναι κωμωδία σε τέσσερις πράξεις»,
όπως έλεγε και ο Τσέχωφ για τον αγαπημένο του «Γλάρο»
Μέχρι τώρα ο μόνος γλάρος που πετούσε στο μυαλό μας, ήταν ο «Γλάρος» του Τσέχωφ. Άντε και κάποιοι άλλοι… μες στα κατάρτια πλοιαρίων, που βολοδέρνουν ανάμεσα στις μικρές και τις μεγάλες Κυκλάδες. Ώσπου γνωρίσαμε τον γλάρο της Καλλίπολης ή για την ακρίβεια το σμήνος των γλάρων, που ήρθαν να μοιραστούν μαζί μας, εκείνο το απόγευμα των αρχών του Ιουλίου, το ηλιοβασίλεμα από το πιο προνομιακό σημείο της πόλης. Μιας πόλης, που ο μύθος θέλει να ίδρυσε ο δικός μας Ιδομενέας, στην εσωτερική πλευρά του τακουνιού της Ιταλίας, που στο χάρτη απεικονίζεται ως μια κομψή γυναικεία μπότα!
Τώρα πώς βρεθήκαμε στην Καλλίπολη, της επαρχίας του Λέτσε και στην Περιφέρεια της Απουλίας, εκεί στον Ιταλικό νότο που μυρίζει- θυμίζει ακόμα «Μεγάλη Ελλάδα», είναι μια άλλη ιστορία… Ας είναι καλά το Erasmus, που αξιοποίησε η Ελένη Μαραγκάκη για λογαριασμό του ΚΟΙΠΟΔΙ Χερσονήσου, στα πλαίσια του οποίου κάλεσε κι εμάς να βιώσουμε εκ των έσω το «Good food, good mood». Και κάπως έτσι σμίξαμε με τους οικοδεσπότες Ιταλούς, τους Ίβηρες Ισπανούς και τους γείτονες Τούρκους, για να φτιάξουμε μια… μεσογειακή σαλάτα, βάζοντας ο καθένας τα υλικά της ψυχής του, με τρίμματα της κουλτούρας του και γεύσεις που έχουν «γράψει» στον ουρανίσκο του.
Το τελικό αποτέλεσμα, ή αν θέλετε η απόλυτη γαστρονομική απόλαυση, θα εξαχθεί στην Κρήτη τον Σεπτέμβριο, πτήσεων θέλοντος και covid επιτρέποντος. Αλλά μέχρι τότε έχουμε καιρό να θυμόμαστε…
Να θυμόμαστε, την εκπάγλου καλλονής… Καλλίπολη με τα αμέτρητα ρεστοράν στα γραφικά σοκάκια της, μα και το ιδανικό σημείο να απολαύσει κανείς το ηλιοβασίλεμα, πίνοντας κοκτέιλ με 8 ευρώ ή freddo espresso με 1 ευρώ!
Ναι, αναφερόμαστε στις τιμές για να κάνουμε σύγκριση με τη δική μας… ξετσίπωτη και πανάκριβη Μύκονο, που για ν’ απολαύσεις το ηλιοβασίλεμα από κάποιο κοκτεϊλάδικο της «Μικρής Βενετίας», πρέπει να έχεις το βαλάντιο για ελάχιστη κατανάλωση… 1.500 ευρώ!
Τόσα ζήτησαν οι αφιλότιμοι από ζευγάρι Ελληνοαμερικανών, πριν καν μπει ο Ιούλιος. Και αν στην Καλλίπολη μάς σέρβιραν νεαροί Πακιστανοί και ήπιαμε παρέα με παιχνιδίζοντες γλάρους, στη Μύκονο σερβίρουν παιδιά από… εργασιακή γαλέρα, ενώ οι μασκότ πελεκάνοι Πέτρος και Παύλος, μάς έχουν αφήσει χρόνους…
Χρόνους μάς αφήνουν και τα παραδοσιακά ελαιόδεντρα της Απουλίας, που πεθαίνουν όρθια, προσβεβλημένα από το βακτήριο Xylella. Λιόφυτα ολόξερα, σαν να έχουν πάρει φωτιά… Και κάποια κυριολεκτικά καμένα, πυρπολημένα από τους σε απόγνωση ιδιοκτήτες, που έκαψαν τα δέντρα από τη ρίζα για να ξορκίσουν το κακό.
Κάποιοι παραγωγοί έχουν τρέξει ακόμα πιο μακριά, βάζοντας καινούριες ποικιλίες με φυτά- νανάκια, ευελπιστώντας ότι θα αποδώσουν το έξτρα παρθένο, για να το μοστράρουν στην αγορά. Και αν όχι… το ελληνικό ελαιόλαδο και οι προσμείξεις (sic) να είναι καλά! Ε, δεν είναι μόνο ο… Greco mascara, που τραγουδά και ο συμπαθής Γιάννης Μηλιώκας.
Καμία αντιπαράθεση και κανένα υπονοούμενο. Το Erasmus μας ενώνει όλους… Όσο και αν γκρινιάξαμε, όσο και αν φωνάξαμε, όσο και αν διαφωνήσαμε σ’ ένα κήπο με δεντρολούλουδα τρώγοντας pizza, στο τέλος φύγαμε αγκαλιασμένοι και στα μάγουλα φιλημένοι!
Το ίδιο κάναμε και ακόμα πιο ένθερμα με τις άλλες αποστολές, όταν παίρναμε το δρόμο της επιστροφής. Λες και γνωριζόμασταν χρόνια με το Χοσέ, την Σανέλ τον Αχμέτ, τη Βαλέρια, την Ελένη και τα άλλα παιδιά. Αν είμαστε μικρότεροι και άνευ δεσμεύσεων και λοιπών οικογενειακών καταστάσεων το… Erasmus φλερτ μπορεί να γεννούσε και… erasmakia. Και των ενηλίκων όμως, μόνο στείρο που δεν το λες…
Γεννά νέους ορίζοντες, ιδέες και σκέψεις, που νομίζεις πως δεν υπήρχαν, εγκλωβισμένος στην καθημερινότητά σου. Γιατί η ζωή δεν είναι δράμα, «είναι κωμωδία σε τέσσερις πράξεις», όπως έλεγε και ο Τσέχωφ για τον αγαπημένο του «Γλάρο». Όπως γελούσαμε κι εμείς με χαχανητά στα πολύβουα- και γεμάτα μυρωδιές από τα φαγητά- σοκάκια της Καλλίπολης!