Ένα απίστευτο κοντράστ συναισθημάτων ζουν οι κάτοικοι της ευρύτερης περιοχής του Αρκαλοχωρίου, που όσο περνούν οι ώρες συνειδητοποιούν τη σκληρή πραγματικότητα με την οποία είναι αντιμέτωποι και δεν κρύβουν τους φόβους τους για την επόμενη μέρα. Μπορεί οι πρωθυπουργικές δεσμεύσεις να έδωσαν ένα τόνο αισιοδοξίας αλλά στην πραγματικότητα όταν τα φώτα της δημοσιότητας σβήνουν ξέρουν ότι καλούνται να αντέξουν μόνοι τους τα χτυπήματα του Εγκέλαδου, που τους στέρησε ό,τι κατάφεραν να χτίσουν με τους κόπους μιας ολόκληρης ζωής και ό,τι τους κληροδότησαν οι γονείς τους.
Μια πρώτη γεύση των δυσκολιών με τις οποίες είναι αντιμέτωποι δοκίμασαν τις πρώτες νύχτες στην ύπαιθρο όταν αναγκάστηκαν να μείνουν σε σκηνές. Οι περιγραφές δεν είναι καθόλου ευχάριστες, αν λάβει κανείς υπόψη του ότι αναγκάστηκαν να κοιμηθούν κατάχαμα, αφού δεν είχαν έρθει ακόμα τα ράντζα τα οποία άρχισαν να καταφτάνουν την επόμενη μέρα.
Ούτε μια ζακέτα δεν μπορούσαν να πάρουν από τα σπίτια τους, για να σκεπαστούν τη νύχτα, καθώς έπεφτε η θερμοκρασία και οι κουβέρτες που τους είχαν διατεθεί δεν ήταν στην καλύτερη κατάσταση, όπως κομψά προσπαθούσαν να περιγράψουν.
Διαχειριστικές δυσκολίες καταγράφηκαν και την επόμενη μέρα, αφού λόγω της καταστροφής όλα τα καταστήματα ήταν κλειστά και δεν μπορούσαν να προμηθευτούν ούτε ένα μπουκάλι νερό. Κάποιοι από αυτούς έκανα σκέψεις για το πώς έγιναν από τη μια στιγμή στην άλλη, πρόσφυγες στον τόπο τους και μάλιστα δίπλα στα σπίτια τους. Αυτή ακριβώς είναι η μεγαλύτερη πρόκληση της αυτοδιοίκησης, να σταθεί “βράχος” αλληλέγγυα και αντάξια των περιστάσεων, δίπλα στο πλευρό των ανθρώπων που σφίγγουν τα δόντια για να αντέξουν τα δύσκολα, που δεν έχουν περάσει.