Ως εκπαιδευτικός, για να ευαισθητοποιήσω τους εφήβους μαθητές μου στο φαινόμενο, πρόβαλα το εμβληματικό φιλμ ΦΑΣΙΣΜΟΣ Α.Ε. σε σενάριο του εξαιρετικού Άρη Χατζηστεφάνου. Το ντοκιμαντέρ (Λατινική: doceo, μτφρ. διδάσκω) έρχεται να μας εκπαιδεύσει στο τί συνιστά ο φασισμός ιστορικά και γι’ αυτό να μας αλλάξει την οπτική.
Πράγματι, ο φασισμός δεν είναι μονάχα ένα πολιτικό μόρφωμα, όπως πολλοί πιστεύαμε, αλλά ένα ξεκάθαρο οικονομικό μέγεθος που γεννήθηκε στη βόρεια Ιταλία την εποχή του Μεσοπολέμου. Συγκεκριμένα, ο φασισμός έχει ως λίκνο το Μιλάνο (1919) και τον εκεί Σύνδεσμο Βιομηχάνων. Όλο το φιλμ διατίθεται δωρεάν: info-war.gr/documentaries
Η οικονομία ως αιτία του φασισμού γίνεται για πρώτη φορά ευδιάκριτη στην επιστημονική προσέγγιση του ΦΑΣΙΣΜΟΣ Α.Ε. (Λεωνίδας Βατικιώτης, Αποστόλης Φωτιάδης, Μαργαρίτα Τσώμου), ταράζοντας τα ύδατα της ελληνικής ταξικής συνείδησης. Χωρίς τα εκκωφαντικά επιχειρηματικά ονόματα, πιθανότατα να μην είχαμε συλλάβει τα ανάλογα συμφέροντα εν Ελλάδι μετεμφυλιακά και κυρίως επί χούντας.
Ο πόλεμος για την εξουσία είναι αρχικά οικονομικός και μετασχηματίζεται ακολούθως σε πολιτική. Σήμερα, η ομογενοποίηση της μάζας δρα ως καταλύτης στη στοχοποίηση ατόμων από ομάδες που λειτουργούν παρασιτικά. Ο δημοσιογράφος κ. Ιάσονας Κάντας το έθετε, μόλις ένα χρόνο πριν τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα στο enfo.gr ότι «Η Ελλάδα είναι οροθετική στο φασισμό».
Όντως, και εκτός Κερατσινίου, η πύλη για φασιστοειδή μορφώματα παραμένει ορθάνοιχτη σε ποικίλες θέσεις, ανώτερες και κατώτερες, ανεξαρτήτως τίτλων σπουδών και πολιτικής παιδείας. Δεν είναι μονάχα ο εργοδότης ο οποίος χρειάζεται περισσότερη «φιλία» ή ο συνάδελφος ο οποίος μας υποχρεώνει σε αναγκαία συνομιλία αλλά και ο καθηγητής ο οποίος επιθυμεί την ιεραρχία.
Η κατ’ ανάγκην εργασιακή ή ακαδημαϊκή «φιλία» συνδέεται με το φασισμό στη βάση της άνισης συσχέτισης στον κοινωνικό ιστό. Στην εργασία και στην εκπαίδευση οφείλουμε να λειτουργούμε πρώτα ως άτομα, ποτέ ως αγέλη. Η συνεργασία προϋποθέτει την εσωτερική ελευθερία εντός ορίων, όχι έξω από τα ατομικά θέλω.
Η ομοιογένεια ή η ετερογένεια, όπως την έθετε και ο ίδιος ο Gustave Le Bon στην «Ψυχολογία των Μαζών» (1895), πρόκειται εξ ορισμού για ένα κοινωνικό ίζημα με εγκληματική ροπή.
Η νέα εποχή στιγματίζει το συλλογικά μαζικό ως κατώτερο. Ο 21ος αιώνας οφείλει ν’ αποσυνδέσει την ψυχολογία της Ευρώπης από τη συγκρουσιακή αντιμετώπιση απάντων.
Για περισσότερα κλικ @https://goldendawnwatch.org